Nou, ik ken er
nog wel één, hoor. Uiteraard ook van eigen bodem. Maar die wil je liever niet horen - aanklikken dus op eigen risico...
heartofsoul schreef:
Of dit album, een dubbel-cd, ooit op vinyl is verschenen weet ik eerlijk gezegd niet.
Nee, dit album verscheen in 1996, de hoogtijdagen van de CD, in een tijd waarin er nauwelijks nog LP's werden uitgebracht. Een LP-versie hiervan bestaat dus niet. Al komt
deze dubbel-LP, uit 1978, wel aardig in de buurt. Ook hier staan de originele singletjes op de hoes rondom zo'n oud platenspelertje dat in die dagen menig tienerkamer opluisterde - en dat laatste natuurlijk in de letterlijke zin van het woord. Dat brengt de nostalgische sfeer die rondom zo'n compilatie hangt, wel heel goed tot leven.
Ik heb zowel die LP als deze dubbel-CD. Eigenlijk versta ik onder Club Classics iets heel anders, maar dat 'club' lijkt hier terug te slaan op het lidmaatschap van ECI, de toenmalige boeken- en platen- (toen natuurlijk CD-)club met die verplichte kwartaalafname. Want die zit achter deze uitgave (in samenwerking met platenmaatschappijen EMI, Red Bullet en Phonogram), zoals achterop het doosje te lezen is.
Ik ben daar nooit lid van geweest, dus het is me een raadsel hoe deze in mijn collectie terecht is gekomen. Kan het zijn dat dit verzamelalbum ook in de reguliere CD-winkels werd verkocht? Of misschien heb ik het in een tweedehandswinkel, markt of beurs aangeschaft, dat kan ook.
Hoe dan ook, dit is een geweldige bloemlezing van de beste singles die de Nederpop te bieden had eind jaren zestig en begin jaren zeventig. Veel geheide krakers die je elders ook vaak tegenkomt, maar ook een paar bijna vergeten pareltjes, zoals Blue Planet, The Shoes, de eerste singles van Kayak, the Dizzy Man's Band en de gebroeders Bolland, die ik ook alleraardigst vind, en de vroege hits van Long Tall Ernie & the Shakers, die naar mijn idee ook nog eens hun beste singles waren.
Over de aanwezigheid van het toen nog stevig rockende BZN is hierboven al wat geschreven, maar dat vind ik ook aanwinsten. Tot slot vind ik het leuk om de originele single-versie van Wang dang doodle weer eens terug te horen. Als die al eens op een verzamelaar verschijnt, is het meestal de veel langere albumversie.