menu

Bill Evans Trio - Waltz for Debby (1962)

mijn stem
4,09 (184)
184 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Riverside

  1. My Foolish Heart (4:56)
  2. Waltz for Debby [Take 2] (7:00)
  3. Waltz for Debby [Take 1] * (6:46)
  4. Detour Ahead [Take 2] (7:42)
  5. Detour Ahead [Take 1] * (7:05)
  6. My Romance [Take 1] (7:11)
  7. My Romance (Take2) * (7:08)
  8. Some Other Time (5:02)
  9. Milestones (6:37)
  10. Porgy (I Loves Porgy) * (5:57)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 38:28 (1:05:24)
zoeken in:
Gish
Bij nader inzien toch maar een keuze gemaakt tussen Sunday en deze. My foolish heart gaf de doorslag. Nieuwe #1.

Gish
Wat gemompel, vallende glazen, mompelende mensen, en gekuch. Heb het gevoel die beroemde dag nu volledig in mijn bezit te hebben en niets meer te missen. Zie mijn #1.
Het Bill Evans Trio is in absolute topvorm en trekt zich helemaal niets aan van alle commoties in de zaal. En als je die videoclips ziet met die gebogen zittende, introverte man die prachtig speelt op zijn piano, dan weet je dat je met iets bijzonder te maken hebt. Het is allemaal zo simpel, niet hip, en het publiek reageert ingetogen en soms zelf klinkt een routine applaus. Maar alles klinkt prachtig.
Zo en vanaf nu niets meer veranderen aan mijn top 10.
IJdele hoop, ben ik bang

avatar van KampF
4,0
Zomaar eens een jazzplaatje uitgezocht na musicmeter te hebben afgestruind (via via via)... Opgezet in de late avond, en na afloop kon ik het niet over mijn hart krijgen dit lager te geven dan 4,5* Waarom? Ik ben geen jazz kenner, maar dit klinkt haast 'universeel' geniaal.

eazyfan
Altijd leuk als mensen deze plaat gaan apperciëren, ik blijf het bijzonder jammer vinden dat Porgy (I Loves You, Porgy) niet op de originele LP staat, anders was dit zo ongeveer mijn #1 aller tijden geweest, misschien wordt deze dat ook .

avatar van jelmer19
3,5
Op aanraden van eazyfan heb ik deze maar eens uitgeprobeerd en ik moet zeggen dat het me goed is bevallen. Ook leuk dat het live is opgenomen trouwens, heeft vind ik wel wat.
Ik ben me de laatste tijd een beetje aan het verdiepen in de jazz nadat ik Kind Of Blue had gehoord van Miles Davis.
Dat vond ik prachtig en nu dus deze plaat. Ik moet wel zeggen dat dit weer heel wat anders is maar ook dit heeft mij na meerdere luisterbeurten weten te raken. In het begin was het even wennen omdat ik altijd het gevoel had van waar blijven de blaasinstrumenten nou, maar na dit vaker te hebben gehoord zie ik de schoonheid ervan in.
Het pionospel is gewoon zo heerlijk om te horen en zo ontzettend relaxt.
Meestal zet ik deze plaat op in de avond en dan is het puur genieten.
Mijn zoektocht naar jazz gaat door na dit gehoord te hebben want dit is simpelweg ''schitterend''.

avatar van Schizophrenia
4,5
Wat een te mooi album is dit. Mijn eerste jazz album ooit.
Het sfeertje op dit album is ook gewoon compleet, steeds dat echt geklap tussen door, het doet je bijna denken alsof je er zelf bij zit in een rokerig cafe in te jaren 50/60.

avatar van Schizophrenia
4,5
Verhoging, 5 sterren!

avatar van frankmulder
Mooie muziek. Ik vond het eerst een beetje saai, maar toen ik dit album met een koptelefoon op goed volume beluisterde, ontdekte ik ook de schoonheid. Ik vind het alleen jammer dat de takes vlak na elkaar gezet zijn op dit album (waardoor je telkens 2x in feite hetzelfde nummer hoort, hoewel de improvisaties natuurlijk anders zijn), en dat het hapjes zijn uit een complete live-sessie. Ik zou liever de complete live-sessie hebben, waarbij de stukken bovendien in de volgorde staan zoals ze die toen gespeeld hebben. En mijn wens is vervuld want ik heb deze gevonden.

avatar van funkdoc
4,5
schitterende muziek inderdaad, vooral op de late avond, voor uw laptop met een glas rode wijn . P-E-R-F-E-C-T

avatar van Outblasty
Ik zit wat rond te kijken op MuMe en kom zowaar bij dit plaatje. En ik besluit gewoon eens wat anders te proberen. Tot nu toe luister ik eigenlijk alleen maar hiphop en ik wil wel eens wat nieuws proberen.

Vraag me niet waarom ik deze pak maar ik ga het gewoon proberen, een dezer dagen laat ik wel horen wat ik ervan vind.

avatar van Statiegeld
Mijn moeder zocht een leuk cd'tje met piano voor bij het lezen en aangezien ik op kamers in Utrecht woon ging ik maar eens een kijkje nemen bij Boudisque Jazz. Bill Evans is de enige piano/jazz-muzikant die ik ken dus ik nam deze er maar eens bij. Echt briljant, heel mooi rustgevend maar ook absoluut niet saai. Hij zit nog in de verpakking en ik kan niet wachten om hem er uit te halen en dit album helemaal af te luisteren. Potentiele 5 sterren

avatar van Schizophrenia
4,5
Voor de liefhebbers, kan ik Tony Scott Sung - Sung Heroes ook aanraden. Prachtig plaatje met Bill Evans op de piano, en Tony Scott op de klarinet. Er heerst bijna de zelfde rust als op deze plaat.

avatar van unaej
3,0
Ik had Bill Evans al een geruime poos gelaten voor wat hij was, maar al lezend in ‘Norwegian Wood’ van Haruki Murakami (een romancier die graag uitpakt met zijn helaas nogal beperkte jazz-kennis) kreeg ik toch weer zin in ‘Waltz for Debby’. De complete ‘Village Vanguard Sessions’ hadden mij niet weten te overtuigen, maar aan het befaamde ‘Waltz for Debby’ op zich had ik me nooit gewaagd. Bij deze…

Bij Evans’ bekendste plaat overheerst meteen al het gevoel dat ik bij quasi zijn hele oeuvre heb. De speelse improvisaties lopen vloeiend en heel naturel, maar raken mij in slechts beperkte mate. Evans zoekt immers nooit extremen op, en zijn emoties vind ik doorgaands nogal vlak. Op zich kabbelt het allemaal wel lekker, maar echt 'interessant' wordt de muziek niet.
Meer moeite heb ik bij de begeleidende muzikanten. Scott LaFaro speelt zo droog als maar kan (sorry blabla ), en zijn improvisaties verbleken absoluut in het niets bij wat pakweg Avishai Cohen of J.F. Jenny-Clark uit hun instrumenten toveren. Het blijft bij wat mistig getokkel, in plaats van een lyrische melodie te creëren. En dan zwijgen we nog over Paul Motion, die in het geheel schijnbaar niets bijdraagt aan de sessie. Zijn ritmisch partijen zijn oerdegelijk, en een solo blijft ostentatief achterwege.

Toch is ‘Waltz for Debby’ geen slechte plaat, omdat het typisch Evans-gevoel zich van de luisteraar maakt. Wat dat precies is laat zich moeilijk in woorden vatten (het moet iets zijn dat achter de noten zelf verscholen zit, al is ook dat intussen een new-age-cliché geworden ), maar Haruki Murakami voelt het ook: een glaasje whisky, gedimde lichten, een kaars op het salon en een intieme babbel met de partner…en de schrijver schreef het neer.

pretfrit
unaej schreef:
(een romancier die graag uitpakt met zijn helaas nogal beperkte jazz-kennis)




Toch is ‘Waltz for Debby’ geen slechte plaat, omdat het typisch Evans-gevoel zich van de luisteraar maakt. Wat dat precies is laat zich moeilijk in woorden vatten


subtiele introverte emotie. perfekt samenspel waarbij het niet de bedoeling is een ander van het podium te spelen. en een voor die tijd redelijk vernieuwende, welhaast impresionistische, speelwijze.

Verklaart wellicht waarom het sommige mensen niet aanspreekt...

avatar van blabla
5,0
pretfrit schreef:
subtiele introverte emotie. perfekt samenspel waarbij het niet de bedoeling is een ander van het podium te spelen.

Dat is idd wat mij betreft precies de essentie met dit trio.
Het samenspel verheft deze plaat tot eenzame hoogte, ver boven de individuele kwaliteiten van alles dat ik ken van dezelfde mannen.
En natuurlijk het idee dat dit gewoon ergens in een "clubje" is opgenomen waar het publiek niet echt de aandacht geeft aan de muziek die het verdiend, je hoort dat er gebabbeld en gezopen wordt in de zaal en toch blijven ze de sterren van de hemel spelen.

avatar van Niek
5,0
Wat een prachtige plaat zeg. Afgelopen vrijdag binnengehaald en het is duidelijk dat ik hier nog heel veel plezier van ga hebben. Ik heb (godzijdank) de versie die 65 min duurt want dat betekend 65 minuten luistergenot. Werkelijk heerlijke rustgevende muziek. Kanshebber op de 5 sterren.

avatar van frankmulder
Niek schreef:
Ik heb (godzijdank) de versie die 65 min duurt want dat betekent 65 minuten luistergenot.

Hier, 2,5 uur luistergenot: The Complete Village Vanguard Recordings.

avatar van Niek
5,0
Baas boven baas.

avatar van Nakur
3,5
De laatste tijd dook Waltz For Debby regelmatig op in de updateslijst van Musicmeter. Ik heb de (laag geprijsde) cd maar eens een kans gegeven in de winkel, betaalde een net bedrag van 7.99 en luister 'm nu voor het eerst helemaal. Warme, rustieke plaat tot nu toe. Alleen eeuwig zonde dat de alternate takes niet gewoon netjes aan het eind van de plaat staan maar direct na de '' officiele' versie komen. Wellicht zijn ze het luisteren waard maar ik wil geen twee keer naar hetzelfde nummer achter elkaar luisteren. Daar hebben we een 'next track' knop voor op de cd speler.

avatar van george clinton
Eigenlijk luister ik hier te veel naar maar beu word ik het dus niet. My Romance (take 1), tranen in de ogen, zo mooi. Dat iemand zoiets kan bedenken, spelen.... Dit is het antwoord op de vraag waarom muziek ons in andere sferen kan brengen. Oogjes dicht en genieten maar. Bill, jij bent mijn vriend!

wcs
Bill Evans mag een vreemde snuiter genoemd worden, zo speelt hij mooiere muziek dan mensen met een dubbele dosis aan talent, zo weet hij met 1 enkele streling van zijn klavier meer te weeg te brengen dan anderen met een 86-uur-durende monstersolo van jewelste, zo brengt hij zonder echt een virtuoos te zijn wel geniale muziek aan de man.

Nergens op dit album zal je namelijk - al ben je Sherlock Holmes in eigen gedaante - een melodie horen spelen die uitzonderlijk moeilijk, compleet uniek en grensverleggend is, er zijn zat pianisten die, zonder over de eigen vingers te struikelen, kunnen naspelen wat Bill op dit album doet.

Maar je zal er geen enkele vinden die de nummers hetzelfde kan laten klinken, niemand op deze planeet sloeg/slaagt erin om alles zo natuurlijk, vanzelfsprekend en verfijnd te spelen. Alles wat hij hier verricht klinkt ongedwongen, alsof de muziek zelf tot leven komt en even geniet van het zweven door de lucht.

En dat is nu wat hem onderscheidt van de rest, van de automatische piloten in het jazzwereldje : Evans laat de muziek tot leven komen, hij geeft de indruk dat de toetsen liever door hem beroerd worden dan door een ander. Wanneer hij speelt bloeit de muziek open als een mooie zonnebloem, hij laat de melodieen dansen op hun notenbalken en brengt een spelplezier aan de man waardoor je telkens weer in een prachtige roes verzeilt raakt.

Waarlijk, het is een genot te luisteren naar de kunstjes van deze man

pretfrit
wcs schreef:
Evans laat de muziek tot leven komen, hij geeft de indruk dat de toetsen liever door hem beroerd worden dan door een ander.
mooi...zelf bedacht?

Wanneer hij speelt bloeit de muziek open als een mooie zonnebloem, hij laat de melodieen dansen op hun notenbalken en brengt een spelplezier aan de man waardoor je telkens weer in een prachtige roes verzeilt raakt.



Net als deze tekst vind ik Evans vaak te romantisch..te lyrisch..

los hiervan...mooie verhaaltje wcs

wcs
mooi...zelf bedacht?


Ik mag hopen van wel, was net zo blij met dat zinnetje

avatar van Adjebal
Bam! 5 sterren! Prachtig dit.

avatar van josbosvos
4,5
Gister aangeschaft, bevalt me tot nog toe super, stem volgt nog .

avatar van Booyo
4,0
Pffoe, ik heb de plaat net voor het eerst beluisterd. Rustig, onderuit gezakt op mijn stoel (enkel minpuntje dat ik slechts de korte versie heb weten te bemachtigen). Maar hemel, wat is dit een sfeervolle plaat. Unieke opnames, met de klinkende glazen, her en der een kuchje, en niet te vergeten heerlijk jazz klanken. Schitterend.

Vind het altijd moeilijk om gelijk een treffende beoordeling te geven, maar ik houd het voorlopig op (een dikke) 4*

Milestones
subtiele introverte emotie. perfekt samenspel waarbij het niet de bedoeling is een ander van het podium te spelen. en een voor die tijd redelijk vernieuwende, welhaast impresionistische, speelwijze.

Wat een treffende en juiste omschrijving voor dit album pretfrit.
En,buiten dat gegeven, als een artiest een improvisatie in de vorm van track 9 aan een MuMe gebruiker wijdt is het hoog tijd voor een tegenprestatie.

avatar van Devoo
4,0
Fijn optreden met als hoogtepunt het titelnummer. De sfeer zit er goed in, dit komt deels door het geroezemoes die je kunt horen op de achtergrond wanneer je dit beluisterd met een koptelefoon. Het is net alsof je er zelf bij bent.

avatar van Metalhead99
4,0
Jazz, ik moet ervoor in "de mood" zijn en laat ik dat nou juist vandaag zijn. Een klassieker die ik nog niet beluisterd had was deze heerlijk ingetogen plaat van het Bill Evans Trio.
Wanneer ik deze prachtige muziek hoor, krijg ik gelijk al een plaatje in mijn hoofd van een rokerig zaaltje, waar mensen aan ronde tafeltjes zitten te genieten van elkaars gezelschap, sigaren, wijn en natuurlijk deze prachtige muziek. De mannen in pak en de vrouwen in mooie cocktailjurken.
Wat een heerlijke sfeer heeft deze muziek!

avatar van Allard-A
5,0
‘Wat was ik graag erbij geweest op 25 juni 1961 in The Village Vanguard. Eén van de mensen zijn die daar luisterde, tussendoor moest lachen, z’n glas liet rinkelen of een kuchje niet kon inhouden.’ Dat denk ik regelmatig als ik weer eens naar dit album luister. Het is één van mijn favorieten uit mijn nog niet al te grote jazzcollectie, en zeker mijn favoriete pianotriojazz-album. Ik vind het echter niet eenvoudig om precies aan te geven waarom. Deels zal dat liggen aan het verhaal rondom deze opnames: het overlijden van LaFaro tien dagen later geeft voor mij een extra lading. Maar los daarvan is dit voor mij qua muziek een prachtig staaltje van subtiele, beheerste doch merkbare emotie en oh zo vloeiend spel van Bill Evans. Het nummer Waltz for Debby is hier het beste voorbeeld van: als je de versie op dit album vergelijkt met die van klassiek pianist Jean-Yves Thibaudet op Conversations With Bill Evans, klinkt de laatste in mijn oren veel meer hortend en stotend, hoekig, bijna lomp in vergelijking met Evans.
En zoals eerder opgemerkt, het Trio als geheel speelt daarnaast echt met elkaar: de afzonderlijke musici krijgen allemaal hun momenten in de spotlights, en op momenten dat ze alle drie gelijktijdig spelen hoor je geen van hen boven de andere twee uitkomen . Het maakt dat ik extra let op de afzonderlijke instrumenten en geniet van de bassolo’s van Scott LaFaro en de vele kleine details die dit album rijk is.
Zodra ik het opzet en ondertussen wat anders aan het doen ben, glipt dit album me door de vingers en is het niet meer dan heel fijne achtergrondmuziek. Zet ik echter mijn koptelefoon op en hoor ik de eerste klanken van My Foolish Heart, dan kruipt het diep, diep onder mijn huid.
5*

avatar van Marcellavank
5,0
De sfeer komt overeen met Jazz at the Pawnshop, maar dan muzikaal toch wel op een aanzienlijk hoger niveau. Een absolute aanrader. Ook qua opname erg mooi.

Dardan
Hoe vaak kan je getroffen worden door eenzelfde schoonheid? My Foolish Heart doet denken aan die eerste keer toen je haar zag op die rustige herfstdag en het gevoel dat je onverbiddelijk overviel terwijl ze gracieus voorbij je wandelde. Evans' melancholische speelstijl speelt boekdelen. Soms wordt je simpelweg onverbiddelijk elke keer opnieuw geraakt.

Op dit album lijkt het alsof al die nummers op het juiste moment aan het wachten waren om in hun perfecte vorm naar boven te komen: zo vlekkeloos en vanzelfsprekend klinkt het allemaal.

Af en toe zijn er die unieke momenten in het leven, wanneer alles zo goed zit door de magie van het moment, dat je je eigen kunnen overstijgt. Het zijn van die dankbare voorvallen die je even natuurlijk overkomen als ze voorbij gaan. Nu heeft dit trio die ene zondag al veel moois laten horen, maar als er één momentopname is die alles overstijgt is het wel Porgy (I Loves You Porgy). Evans zou na dit optreden voornamelijk dat nummer blijkbaar bijzonder gekoesterd hebben vanwege LaFaro's spel. Tijdens de opnames van zijn Solo Sessions hoor je een andere wonderschone uitvoering van dezelfde standard, het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat hij tijdens het spelen terug moest denken aan dat onvergetelijke moment.

Sta me toe om voor de zoveelste keer in herhaling te vallen: maar mooier dan dit wordt het er niet meer op, toch? "Beauty is in the eye of the beholder" - inderdaad.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:18 uur

geplaatst: vandaag om 16:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.