menu

Paradise Lost - Lost Paradise (1990)

mijn stem
3,42 (75)
75 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: Peaceville

  1. Intro (2:41)
  2. Deadly Inner Sense (4:36)
  3. Paradise Lost (5:30)
  4. Our Saviour (5:08)
  5. Rotting Misery (5:17)
  6. Frozen Illusion (5:17)
  7. Breeding Fear (4:14)
  8. Lost Paradise (2:09)
  9. Internal Torment II * (5:54)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 34:52 (40:46)
zoeken in:
4,0
Jeugdsentiment, rauw, slecht geproduceerd, traag, heerlijk...bij Shades of God was ik al afgehaakt.

avatar van tomthumb
3,5
Ondanks de misschien wat mindere productie - hoewel ik het vind meevallen - een heerlijk log monster. Vooral Rotting Misery, Frozen Illusion en Breeding Fear zijn zwaar beukend waarin compromisloos wordt gerocheld.

4,0
Het bruutste album van Paradise lost. Nick zijn grunts lijken wel erg op een kat (dit is een goed teken ) en de ''haunting'' gitaar riffs klinken ook wel goed.

Erg goed begin van deze band, jammer dat ze snel commerceel werden. 4 sterren!

4,5
Beste CD van de band,heerlijk rauw en traag,zo hoort het te zijn,latere albums zijn echt onherkenbaar ten opzichte van deze

avatar van exodus
5,0
In één woord! KUNST! Geweldige balans van Doom en Deathmetal. Normaal gesproken ben ik niet zo'n heel groot Death Metalfan, (behalve de grondleggers midden jaren '80 dan, die zijn me wel heilig!), ). En Doom Metal heb ik ook nooit zoveel mee gehad ik als energieke Thrasher! Maar wat Paradise Lost hier op beeldende wijze presteert met hun duistere, rauwe en zeer sfeervolle Doom/Deathmetalklanken grenst werkelijk aan het ongelofelijke! Die grunt alleen al...alsof ie echt door een zwarte hel gaat! Totaalplaatje is het een muzikaal equivalent bijna van het duistere middeleeuwen gevoel, aangevuld met een visie erop! Ik als kunstschilder zie trouwens ook in mijn fantasie werk uit de laat middeleeuwen van Jeroen Bosch en Matthias Grünewald voorbij komen bij het beluisteren van dit schitterende Paradise Lost debuut. Ook associaties met het boek: "Divina Comedia'" van Dante kan ik niet tegenhouden in dit Paradise Lost avontuur. Vette klasse dus!

avatar van B.Robertson
4,0
Zware en sombere debuutplaat. Alleen de bonustrack Internal torment two is wat sneller. Op vinyl stond dat samen met Stillborn van Autopsy op een Peaceville verzamel lp. Lost paradise is een goeie stemmingsplaat. Even niets anders horen dan dat logge Lost paradise. Ergens vind ik hem mooier dan Gothic. Rotting misery is m'n favoriet.

avatar van Edwynn
4,5
Met Lost Paradise vestigde Paradise Lost na een geweldige demo definitief zijn naam. Een bloemlezing met uiterst sombere, grimmige doom/death klanken. Na een onheilspellend intro gaat de band van start met het nog stuwende Deadly Inner Sense om vervolgens middels het macabere lijflied Paradise Lost het tempo drastisch omlaag te schroeven. Dat blijft vrijwel de gehele plaat zo gehandhaafd.
Nick Holmes beschikt over één van de meest indrukwekkende doodsrcochels allertijden. En dat geeft deze schijf nog wat extra dimensie.
Buitengewoon zonde is de totale verachting van deze periode door de bandleden zelf. Zij hebben nooit in de gaten gehad dat hetgeen zij op hun debuut in elkaar gewrochten hebben, toch zeker tot de bijzonderheden uit de deathmetal geschiedenis gerekend mag worden.

avatar van andnino
2,0
Om ongeveer alle genoemde redenen bevalt deze plaat mij juist niet. Hoofdzakelijk is het probleem dat ik de sfeer niet proef, en daarmee wordt het voor mij al snel ergerniswekkend.

avatar van Kronos
4,0
Kan het zijn dat Internal Torment II oorspronkelijk niet op dit album stond maar later als bonus werd toegevoegd? Lijkt me wel logisch omdat Lost Paradise een afsluitend instrumentaal is.

Op wiki staat het nummer er wel gewoon bij, op de Metal Archives niet.

In ieder geval staat het niet op de vinyl van 1990; maar misschien wel op de cd van toen?

avatar van Edwynn
4,5
Het is een cd bonustrack. Dat kwam je vaak tegen toen. Ik heb de originele cd uitgave en daar staat ie inderdaad bij op. Zonder vermelding van bonustrack overigens. Als je goed luistert, hoor je ook dat de productie anders is dan de rest van de plaat.
Het instrumentale Lost Paradise is de echte outro.

avatar van Kronos
4,0
Dat zag je in die tijd vaker ja.

Aangezien het dan "niet op elke versie van dit album aanwezig" is zal ik een correctie doorsturen.


Wel even wennen weer, dit album. Ik was eigenlijk vergeten dat Nick Holmes hier echt wel een grunt laat horen, terwijl hij later meer gewoon gaat zingen. De muziek klinkt ook nogal kaal. Door die grunt en de gitaarrifs vind ik het een soort van doom death metal.

avatar van Edwynn
4,5
Dat is het dan ook. Het was nog een beetje een noviteit toen. Ik kan me voorstellen dat de stijl nu wat achterhaald is en dat de band een gigantische ontwikkeling heeft doorgemaakt, maar ik vind het wel jammer dat deze plaat door de makers verguisd wordt. Er staat toch een handvol sterke nummers op, vind ik.

avatar van Eddie
4,0
Edwynn schreef:
, maar ik vind het wel jammer dat deze plaat door de makers verguisd wordt. Er staat toch een handvol sterke nummers op, vind ik.


Zowieso een slechte zaak, deze plaat heeft er samen met het overige oudere werk wel voor gezord dat ze zijn wie ze nu zijn, dat je dit genre ontgroeid bent dat kan,maar om openlijk afstand te nemen van je debuut platen is wel een beetje zielig.

avatar van Von Helsing
5,0
Een waar godswonder dit eerste album van Paradise Lost. Traag, zwaar en o zo heavy en meeslepend. Meesterwerk met hoofdletter M.

avatar van Von Helsing
5,0
Edwynn schreef:
Dat is het dan ook. Het was nog een beetje een noviteit toen. Ik kan me voorstellen dat de stijl nu wat achterhaald is en dat de band een gigantische ontwikkeling heeft doorgemaakt, maar ik vind het wel jammer dat deze plaat door de makers verguisd wordt. Er staat toch een handvol sterke nummers op, vind ik.


Het zelfde verhaal met Katatonia en Lacrimas Profundere en in mindere maten Amorphis.

avatar van exodus
5,0
De bandnaam Paradise Lost is waarschijnlijk vernoemd naar een 17e eeuws Engels gedicht van John Milton. Stel dat je het gedicht zou verfilmen...dan hebben we de filmmuziek al klaarliggen, is 't niet! Het debuut van de band Paradise Lost is nogmaals GE-WEL-DIG!

avatar van B.Robertson
4,0
Een uitstekend deprimerend album voor op een regenachtige middag.

avatar van CorvisChristi
4,5
CorvisChristi (crew)
Met deze debuutplaat schreef Paradise Lost direct geschiedenis. De impact, de sfeer, de stijl, de grunt: alles klopte en onderscheidde de band ook meteen met de rest van de concurrentie.

Dreigend, doods, deprimerend, destructief dendert deze debuutplaat (zeg dat eens tien keer achter elkaar... ) van deze legendarische band, elke keer als ik 'm hoor, over me heen en laat me hulpeloos en eenzaam achter in een behoorlijk zwartgallige en sombere, maar tegelijkertijd bloed-enthousiaste stemming. Want wát een plaat is dit. Weergaloos zijn nummers als "Deadly Inner Sense", "Our Saviour" en "Rotting Misery".

Toegegeven...ik luister 'm absoluut niet vaak. Het is namelijk wel i.m.o. een plaat waar je zin in moet hebben. Maar als ie dan eenmaal opstaat.....WOW!! En zo blijft het ook gaaf. Zo eens in de zoveel tijd knallen met Lost Paradise. Die magie die dan ontstaat is nauwelijks te omschrijven.

Elke keer moet ik ook gniffelen als ik de bandfoto op de hoes zie. Nick Holmes, dat bescheiden ogende jochie met dat blonde haar.... Kwam daar toentertijd werkelijk zo'n geluid uit?? Satan zelf zou zich nog bergen als hij die doodsrochels zou horen!!

Wat overigens ook een aparte vermelding krijgt van mij, is de intrigerende, i.m.o. behoorlijk controversiële albumhoes. Wat zouden ze daar toch mee bedoelen, naast het feit dat het een toekomstvisie zou kunnen zijn waarbij technologie heerst over het derde rijk? En hoe zou het met dat symbool zitten?

In ieder geval dus een zwaar overtuigend debuut-album van een band die daarna een zeer interessante ontwikkeling door zou maken, wat begon met de opvolger "Gothic", die dit album wat mij betreft nog wist te overtreffen ook!!

avatar van lennert
3,0
Paradise Lost is een van mijn favoriete bands, maar Lost Paradise blijft altijd het album waar ik het lastigste doorheen kom... als ik het ooit al luister. Bij het compleet maken van de collectie was Lost Paradise het laatste album dat ik toevoegde, maar ik kan er nog steeds weinig mee. Mackintosh' prachtige leads komen hier nog niet uit de verf, Holmes spuwt zijn teksten met overtuiging maar met weinig variatie en de productie klinkt alsof de band ergens in een lege container aan het spelen is op half volume. Ik begrijp de aantrekkingskracht enigszins, maar kan er zelf gewoon niet van genieten. Breeding Fear heeft al een lichte aanzet naar het superieure vervolgalbum, maar buiten dat is het voor mij allemaal wat voortkabbelend en bovenal erg saai. Wel leuk hoe afsluiter Lost Paradise de weg alvast openzet voor de titeltrack van de volgende plaat.

avatar van trebremmit
4,0
Toentertijd kreeg ik van een klasgenoot een cassette met een concert van de band Paradise Lost, zal wel zo rond 1992 zijn geweest. Ik was er erg van onder de indruk want dat langzame met diepe grunts had ik toen nog nooit gehoord. Dat bandje heb ik nog steeds en er staan alleen maar nummers op van dit album volgens mij, wat dan ook gelijk mijn favoriet is van de band. De opvolgers vind ik niet slecht maar doen me wat minder.

Edit: Gothic was ik even vergeten maar die vind ik ook nog erg goed.

avatar van B.Robertson
4,0
Die bonustrack Internal Torment II verscheen op de label-compilatie Vile Vibes (1990) en ruim negen jaar na mijn eerste bericht hier is dat album ook toegevoegd. Lees op de Wiki dat Our Saviour en Frozen Illusion heropnames kregen voor compilatie Tragic Illusion 25 en als Japanse bonustrack van Medusa. Iemand bekend mee? Kennelijk zagen ze zelf nog wat in die tracks. Ik blijf het een prachtplaat vinden dit loodzware debuut.

avatar van Edwynn
4,5
De Tragic Illusion compilatie betekende de ommezwaai van de band om wat meer respect te hebben voor hun debuut. Jarenlang scheten ze daarop. Totdat ze rond die tijd ook Rotting Misery weer eens opnamen in de setlist. Uiteindelijk kwam er ook weer een aantal van die elementen terug op de reguliere albums.
De studioherbewerkingen zijn echter zoals zowat alle herbewerkingen zijn: overbodig.

avatar van RuudC
3,0
Dit is de eerste keer dat ik integraal een album van Paradise Lost hoor. Ik ken de band eigenlijk alleen van optredens. De eerste keer was in 2003 en toen las ik al dingen over 'vergane glorie' en dergelijke. Heb er nooit echt moeite meer in gestoken. Nu komt het er toch van en het debuut van Paradise Lost is geen bejubeld album. Toch hoor ik er best wel potentie in. De Britten slagen er goed in om een fijne grafsfeer neer te zetten. Deze doom/death weet op kwalitatief vlak geen potten te breken. Echt goed is het nergens. Je hoort wel goed dat Candlemass een belangrijke bron van inspiratie is. Deze muziek is wel vrij episch. De grafrochel past er ook wel goed bij. De songs blijven niet hangen, maar aangezien de scores na deze al rap omhoog gaan, heb ik er wel vertrouwen in. Grappig debuut. Wel heel slecht geproduceerd. Ook dat kost punten.

avatar van lennert
3,0
Enkele posts hier boven was ik al begonnen met een marathon, maar dat is nu alweer 3.5 jaar geleden. Kennelijk had ik toen nog betere dingen te doen, maar de waardering is nu wel iets gestegen. De songs blijven afzonderlijk van elkaar nog steeds niet heel erg hangen, maar ik denk dat de complete marathons van Black Sabbath en Candlemass me meer inzicht hebben gegeven in het doom metal-genre, waardoor ik nu de sound beter kan plaatsen. Want die Sabbath/Candlemass-sound komt toch meer naar boven dan ik eerder merkte in de soms up-tempo, maar toch slepende riffs en de algehele horrorsfeer. Nog steeds is dit geen album dat ik met heel veel plezier snel op zal zetten, maar ik merk nu dat deze sound me toch beter bevalt dan voorheen. Internal Torment II vind ik zelfs nog erg goed.

avatar van milesdavisjr
2,5
Het debuut van de heren uit Halifax, Engeland en vanuit instrumentaal oogpunt hoeven de heren hier zich niet voor te schamen. De productie is echter mager, Mackintosh staat nog niet bekend om zijn fenomenale jankende solo's en het gegrom en gebrul van Holmes, als je er van houdt prima, ik heb er altijd een hekel aan gehad, hoewel het op technisch gebied gerust knap is wat hij doet. Dan de nummers, de tempowisselingen kunnen mij wel bekoren, de subtiele keyboardklanken in Rotting Misery zorgen voor een heerlijke creepy sfeer. Wat mij betreft ook direct een van de beste tracks op de schijf. Jammer trouwens dat Internal Torment II een bonustrack vormt, ik vind het met zijn vele tempowisselingen, en venijnige solo's van Greg, een nummer dat gewoon tot het reguliere materiaal had moeten behoren.
Conclusie, ik hoor de potentie, de heren zijn niet van de 'korte halen, vlug thuis' maar hebben op het debuut al aandacht voor sfeer en opbouw. De magere sound en de nummers die wat mij betreft nog niet 'af' zijn maken het debuut echter nog niet goed.

1. Lost Paradise

avatar van Barney Rubble
Het album start met een duistere soundscape de deuren van dit metalen gekkenhuis wagenwijd openzet. Eenmaal binnen horen we bedrukkende en slepende (doom)metal die goed wegluistert, maar wellicht nog iets indringender mag zijn. Ik mis hier en daar wat reliëf. Wellicht dat een aantal tegendraadse melodieën de spanning nog verder konden opvoeren? Van dit album zal Rotting Misery mij nog het meest bijblijven; heerlijke gothic horrorsfeer op deze compositie! Best een tof debuut al met al.

avatar van Lau1986
4,0
Ik vind dit een heerlijk album. Het klinkt allemaal heerlijk rauw. Dat de productie niet perfect is helpt eigenlijk alleen maar meer met het geven van de sfeer aan het album. Heerlijk debuut.

avatar van Kondoro0614
3,0
Gisteren ben ik naar het Ultima Ratio Fest geweest in Tivoli, een rondreizend festival waar Paradise Lost als headliner op stond. Echter een gedeeld podium met Primordial en Harakiri for the Sky kon ik niet links laten liggen, ondanks dat ik Paradise Lost ook al eerder had gezien op (het voor mij gratis) Graveland. Het blijft één van mijn favoriete bands, al is het een band die ik wel met vlagen luister, en je moet in een soort stemming zitten om dit aan te kunnen.

Persoonlijk ben ik wat meer fan van het latere werk, waar Nick Holmes met cleanere vocalen werkt, en het meer de gothic metal/rock kant op gaat. Ik was gewoon héél erg benieuwd naar hun debuut plaat, en heb deze daarom vanmorgen maar op gezet, aangezien ik ook nog helemaal in de stemming zat na gisteren. Ik vind het zelf niet heel tof, komt ook omdat ik dus fan ben van het latere werk wat ze in mijn ogen beter ligt. Ondanks dat gewoon een decent Doom plaatje, ik kan er ook niet veel meer van maken, al was het nergens echt heel speciaal. Standaard in mijn ogen, zoals we het kennen.

avatar van trebremmit
4,0
Standaard? Welke bands lijken er ten tijde van dit album op Paradise Lost dan?

avatar van Edwynn
4,5
Als je een standaard zet, ben je hem ook natuurlijk.

avatar van RonaldjK
Dit was toen wel een nieuw geluid hoor, zo langzaam en extreem tegelijk hadden we (nou ja, ik in ieder geval) het niet eerder gehoord! De trend was immers snel-sneller-snelst. Van heavy metal naar thrashmetal naar deathmetal en grindcore. En toen was daar Paradise Lost.
Deed me toentertijd denken aan de eerste drie albums van Black Sabbath en de eerste drie van Trouble, met als verschil dat Paradise Lost de metalen ontwikkelingen vanaf thrashmetal had geïntegreerd in een vertraagde versie. Een volgende stap in doommetal. Alleen jammer dat de productie niet zo zwaar was, viel toen al op.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:23 uur

geplaatst: vandaag om 08:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.