menu

The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982)

mijn stem
3,94 (74)
74 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chrysalis

  1. Assault Attack (4:19)
  2. Rock You to the Ground (5:50)
  3. Dancer (4:43)
  4. Samurai (5:18)
  5. Desert Song (5:53)
  6. Broken Promises (6:24)
  7. Searching for a Reason (3:49)
  8. Ulcer (3:54)
  9. Girl from Uptown * (5:21)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 40:10 (45:31)
zoeken in:
Harald
De Michael Schenker Group (ook bekend onder de afkorting M.S.G.) is een Duitse hardrockgroep. M.S.G. werd in 1979 opgericht door de gitarist Michael Schenker, die voorheen bij Scorpions speelde (evenals zijn broer Rudolf Schenker) en bij UFO.

Assault Attack is zonder twijfel de meest heavy MSG plaat tot nu toe, met een echte rock-attitude en Michael Schenker's best solo album. Deze plaat heeft klassieke nummers als Desert Song (fantastische riffs en bass guitar!), Samurai, Assault Attack en Rock You To The Ground. Schenker's guitar speel is melodiek, tasteful en smaakvol...... en the riffs rock!

Deze plaat is geproduceerd bij Deep Purple producer Martin Birch.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Ik kan dit maar beamen. Het blijft een schitterende gitarist.
Hier doet Graham Bonnet (oa ex-Rainbow) de zang.

avatar van notsub
3,5
Dit is mijn favoriete album van MSG. Het geluid is wat gemoderniseerd en gepolijst t.o.v. de meer rauwe klanken van de voorganger en er staan een paar echt heerlijke nummers op. Desert Song bijvoorbeeld. Bij dit nummer drijf je zo weg in je dromen, wat een ontspanning openbaart zich in deze track. De opbouw van Rock You To The Ground met een geweldige slotsolo is ook het vermelden waard. Samurai en Ulcer hebben hun eigen sterke punten. Kwalitatief is dit een goed album in een genre dat inmiddels niet zo actueel meer is.

avatar van Mart
3,5
Dit is mijn kennismaking met The Michael Schenker Group, en het bevalt mij wel. Het album is heel goed geproduceerd, elk instrument is duidelijk te horen en het geheel knalt lekker (mag ook wel met Martin Birch als producer). Je hebt echt totaal niet het idee dat je naar een album uit 1982 luistert. Graham Bonnet (van o.a. Rainbow) doet hier de zang, en ik vind het goed bij de muziek passen. Hij heeft een heerlijk rauw stemgeluid waar ik altijd met plezier naar luister. Michael Schenker is een goede gitarist die heerlijke riffs en solo's uit zijn gitaar kan toveren, en ook de ritmesectie klinkt erg lekker.
Mijn favoriete tracks zijn het zware titelnummer, het sfeervolle en meeslepende Desert Song (wat mij erg doet denken aan Eyes Of The World van het Down To Earth album van Rainbow) en het heerlijke catchy Searcing For A Reason. Ik ben zelf alleen niet zo kapot van Broken Promises en het instrumentale Ulcer, maar zelfs die nummers zijn nog prima aan te horen. Al met al gewoon een degelijk hardrock album, maar ik vind het niet bijzonder genoeg om er een écht hoge score aan te geven.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Dit is mijn heel persoonlijke en eerlijke mening (een mening moet zo zijn): er zijn gitaristen die technischer, sneller en beter zijn dan Michael Schenker, maar - nadruk op "maar" - weinig gitaristen kunnen solo's spelen in dienst van de song en dat doet Michael Schenker telkens opnieuw: iedere keer verschijnt een glimlach van geluk op mijn gezicht wanneer ik het gitaarwerk en de solo's van Mr. Schenker hoor. Desert Song, bangelijk.

avatar van Lonesome Crow
5,0
Destijds riep deze release nogal verdeelde reacties teweeg maar achteraf is dit typisch zo'n plaat die (bij de fans) alom bewondering afdwingt.

Nu valt voor het eerst (en laatst) werkelijk alles op zijn plek bij MSG.

Een zanger die echt iets toevoegt als zowel zanger als songwriter, een producer die weet hoe het moet klinken en Schenker op zijn top als songwriter en gitarist.

Alle positieve lofuitingen bij de eerdere recensies gegeven kan ik alleen maar beamen, mijn favoriet is de slotsolo in het fantastische nummer "Rock you to the Ground".

avatar van Cabeza Borradora
4,0
Opnieuw uitgebracht in 2009, Digitally Remastered, met bonustrack, door EMI import.
itunes.apple.com

echt wat is rock you to the ground toch een heerlijk nummer.Dat nummer gaat helemaal los op het eind.Geweldig hoeveel gevoel die man in zn solo's gooit

avatar van Kronos
4,0
Vandaag op vinyl gevonden en net op de platendraaier gelegd. Tjonge, wat is het lang geleden dat ik dit heb gehoord. Zeker meer dan 20 jaar. Maar het stevige en melodieuze titelnummer herken ik meteen weer. Vreemde ervaring om te merken hoe dat allemaal gewoon ergens in je geheugen blijft steken.

avatar van iggy
3,5
vrij goede lp jammer genoeg niet over de hele lijn. Maar ik was maar wat in mijn nopjes dat die barden er uit was. Wat een vantje zeg brrr. Live echt live bedoel ik dan viel die gary qua stem behoorlijk door de mand. En zijn stage act deed me aan mezelf denken toen ik 6 was of zo. Goed de ietswat vreemde eend in de bijt bonnet kwam erbij. Nu had deze band eindelijk een strot dat bij deze groep hoorde. Jammer dat hij ook al niet op die 1e 2 zong. Maar deze kent toch echt een aantal rock klassiekers. met dessert song/ rock you to the ground als absolute hoogte punten. Trouwens die schenker is/was de weg ook volkomen kwijt. een aantal jaren geleden zag ik hem met een groot kruis op zijn voorhoofd getekend(ik neem aan geen tatoe) liters en liters bier weg slurpen tijdens een concert van ufo. Zijn spel was die avond ook niet in top vorm maar dat spreekt voor zich. Iemand enig idee wat er van onze duitse kamaraad terecht is gekomen? Ik ben hem eigelijk geheel uit het oog verloren

4,5
MSG speelt tegenwoordig weer in de klassieke samenstelling ( Schenker/Barden ).
Bonnet is inderdaad een betere zanger, er bestaat ook een versie met Barden die een aantal
nummers ( oa de single Dancer) voor zijn rekening neemt.
Assault Attack, het titelnummer , is een voor MSG begrippen een stevig Metalnummer,
Samurai en Desert song ademen een aprte soort zweverige sfeer, geweldige nummers.
Rock You to the Grond en Broken Promises, dan weer zwaar meeslepende trage nummers.
Ulcer is meer een vullertje.

avatar van B.Robertson
4,5
Heb de remaster tegen nice price aangeschaft. Heb dit album ook niet eerder los op compact disc gezien, alleen in combinatie met Rock Will Never Die. Dit is toch zo'n album van vroeger waar ik nog steeds van uit mijn dak ga, om het zo maar uit te drukken. Bonustrack Girl From Uptown (B-side of Dancer) is steve rock inclusief piano, spetterende solo en een respectabele lengte van goed vijf minuten. Eigenlijk mooier dan Dancer zelf, wat ik het minste nummer van Assault Attack vind.

avatar van vielip
3,5
Prima album van M.S.G. dat moeiteloos in het rijtje van de twee voorgangers past. Bonnet is wat beter als zanger maar ook weer geen topper. Gewoon goed. Het spel van der Michael steelt wederom de show. Wát een gitarist!

avatar van steve harris
5,0
Sir Spamalot schreef:
Dit is mijn heel persoonlijke en eerlijke mening (een mening moet zo zijn): er zijn gitaristen die technischer, sneller en beter zijn dan Michael Schenker, maar - nadruk op "maar" - weinig gitaristen kunnen solo's spelen in dienst van de song en dat doet Michael Schenker telkens opnieuw: iedere keer verschijnt een glimlach van geluk op mijn gezicht wanneer ik het gitaarwerk en de solo's van Mr. Schenker hoor. Desert Song, bangelijk.


dit is precies wat ook mij zo aanspreekt bij Michael,hij speelt gitaar alsof hij zingt.

avatar van Rockfan
3,5
Prima album van MSG. Goede songs en (natuurlijk) heerlijke solo's. Alleen die Bonnett....daar kan ik maar niet aan wennen. Hij heeft hier de neiging om zichzelf te overschreeuwen.

avatar van gigage
4,0
De derde M.S.G. is wat steviger van opzet dan voorheen. Met Bonnet in de gelederen is er natuurlijk ook niet veel plaats voor subtiliteit. Nou kon de band ook wel een beetje peper gebruiken maar het gaat ook wat ten koste van de virtuositeit van de blonde gitaargod soms. Echter er blijft nog genoeg te genieten van vooral de hard rockende titeltrack, het epische desert song en het meeslepende Broken promises.
Het wat simpele drumwerk van Ted McKenna haalt het ook niet bij pillips noch powell. De productie is wel lekker helder. Nog datzelfde jaar wordt Bonnet vervangen door opnieuw Gary Barden die met Gary Moore aan de corridors of power demo bezig was.

avatar van iggy
3,5
gigage schreef:
Nog datzelfde jaar wordt Bonnet vervangen door opnieuw Gary Barden


'Helaas' vergeet je er tussen te zetten.

Ik heb wel wat met die schreeuwlelijk van een Bonnet.

avatar van gigage
4,0
Ik had Bonnet ook nog graag een keer terug gezien bij de opvolger van deze. Barden maakt niet veel indruk op built to destroy. Bij de eerste 2 plaaten heeft hij meer een bijrol en kan me er niet echt aan storen (behalve bij de balads dan). Beide zangers vind ik live niet erg overtuigend. Maar volgens mij stapt de band zo'n beetje op na elk album of clubtour van herr Schenker. In 84 was Barden ook alweer exit.
Nu doetiehet met Doogie White (ex rainbow) ook al niet zo'n hoogvlieger.

avatar van iggy
3,5
Ik zit me net trouwens te bedenken dat die gekke Bonnet wel iedere keer met grote jongens gespeeld heeft. Ga maar na eerst met de norse Blackmore vervolgens met die iets wat vreemde Malmsteen toen kwam de goedlachse Vai en als laatste de introverte Schenker. En het dan nog niet echt gemaakt hebben. Dan is er onderweg toch iets behoorlijk misgegaan dacht ik zo.

avatar van gigage
4,0
Haha, ja das waar. Maar dat geldt voor nog een hele rits zangers. Ondertussen wastie toch maar mooi mainact van monsters of rock...Ooit...In een heel ver verleden...
plus, hij heeft zijn pensioen gehaald, hij zal toch geen zanglessen gaan geven nu

4,0
Oei, dit klinkt goed! Als liefhebber van UFO met Michael Schenker toch maar eens wat meer van zijn eigen band beluisterd. Ik heb dit album nu 1x gehoord en het verrast me aangenaam. Dit is van 1982, maar het klinkt moderner, alsof het van jaar of 10, 15 later is.

avatar van Hakuna
4,5
Het moet zo rond eind 1982 zijn geweest toen ik van een metal vriend waarmee ik regelmatig destijds naar allerlei optredens ging een cassettebandje kreeg met muziek van dit album erop. Daar ik deze band al kon van een Pinkpop optreden dat ik een jaar ofwat eerder bezocht had trok de band toch wel mijn aandacht. Om een of ander reden (schijnbaar naar andere muzieksmaken gaan luisteren) is dit album samen met veel oude hardrockers uit mijn zicht (gehoor) verdwenen, maar laat ik afgelopen nacht op youtube wat hardrock oudjes aan het luisteren kwam ik dit album weer tegen, en meteen bij de eerste luisterbeurt kwamen de goede herinneringen van het cassettebandje weer tevoorschijn en nog geen kwartier later de CD op eBay meer gekocht. Zo zie je maar weer dat zelfs goede muziek die 35 jaar uit mijn gehoor is verdwenen toch altijd in mijn muziekgeheugen blijft staan.

Daarom een score 4,5.

3,5
ooit tweedehands gekocht via mijn broer voor 11 gulden. Als kritiekloze fan (destijds) was ik gedwongen om het een puike lp te vinden. Het heeft wat uurtjes gekost om het te leren waarderen. Na enige luisterbeurten komen de klassenummers wel weer tevoorschijn. Rock You to the Ground Samurai en natuurlijk Desert Song (zelfde rifje als UFO's Love to love) zijn parels, daar tegenover staan vullers als Ulcer en Dancer, vooral laatsgenoemde is een minkukel in het oevre van Schenker. De rest laveert tussen goed en best wel goed, een beetje als de Rainbow plaat Down to earth! Pas met Alcatrazz heeft Bonnet zijn hardrock zaakjes goed op orde en levert daarmee 2 absolute knallers af!

4,0
Goed album, maar haalt het niet bij hun debuut the MSG!

avatar van gigage
4,0
Dancer was destijds de eerste song die nog voor de album release al op de radio te horen was. Behalve het refrein is het een ijzersterk nummer in opbouw en solo. Dat vind ik ook van de allereerste single Cry for the Nations van het debuut MSG, sterke riff, zwak refrein, meesterlijke solo.

avatar van Lau1986
4,0
Een heerlijk album met heerlijk gitaarwerk (solo's), maar ook een geweldige zanger. Het album klinkt ook lekker rauw en rock n roll.

Wrathchild1
Ik kwam deze vanmiddag tegen bij een you-tube topic. Dus ....maar weer een keer beluisteren , maar vind het materiaal minder aansprekend/sterk over het gehele album .

Ik houd het bij het debuut.

avatar van gigage
4,0
De sessiemuzikant Tommy Eyre die de toetsen hier voor zijn rekening nam werkte daarvoor met Gary Moore. Maar dat zal niet al teveel hebben opgeleverd want hierna ging hij zeer succesvol in zee met....wakemeupbeforeyougogoWham!

avatar van viking1
4,0
Heerlijke plaat van MSG zaterdag samen met zijn eerste plaat op lp gekocht (2e hands)
Stukje jeugdsentiment. Dit draaide ik vroeger veel. Heb veel van MSG op cd. En veel van UFO op cd en lp.
Nu deze 2 klassiekers ook eindelijk op vinyl!
Good old times hahaha.

avatar van steve harris
5,0
een album met zeer sterke melodieën, zo kwam mij net weer de melodie van searching for a reason in mijn hoofd opzetten, als hij er 1 keer inzit wil hij er maar moeilijk weer uit.

avatar van hnzm
4,5
Mijn favoriete Schenker album. Ik vind hier alle nummers top. Dat maakt het lastig om twee favorieten te selecteren. Zelfs na meerdere luisterbeurten de afgelopen week. Op dit moment kies ik voor Samurai en Broken Promises. Maar die zou ik zomaar weer kunnen inwisselen door een willekeurige andere track. Van Samurai bleven flarden de afgelopen dagen door mijn hoofd zingen. Broken Promises is lekker slepend en ik kan erg genieten van de inzet van de gitaarsolo over de laatste uithalen van zanger Bonnet. Zelfs de clichézin It cuts me like a knife waar ik normaal gesproken alergisch voor ben, zie ik hier door de vingers.

avatar van RonaldjK
4,5
Indertijd weer zo'n middag dat ik bij mijn muziekmaat van school werd uitgenodigd om de nieuwe Michael Schenker Group te horen: Assault Attack was net uit. Ditmaal geproduceerd door onze favoriete producer Martin Birch van het beste album ooit, Black Sabbaths Heaven and Hell, zo vond ik toen. En misschien nog wel.

Nieuw waren zanger Graham Bonnett, die ik op Down to Earth van Rainbow had leren waarderen, met drummer Ted McKenna die ik van het legendarische Stage Struck van Rory Gallagher kende, terwijl toetsenist Tommy Eyre als gastmuzikant te horen was. Hij is eveneens te horen op het diezelfde oktobermaand van 1982 verschenen Corridors of Power van Gary Moore, waarvan ik al één en ander op de Franse (WRTL, Wango Tango) en Britse (BBC, Friday Rock Show) had gehoord.

Birch paste gewoontegetrouw zijn productie aan aan de groep met wie hij werkte, zo het beste uit hen halend. Dus niet dat elke groep in zijn handen hetzelfde klonk, maar juist variatie in aanpak. Heel knap. In dit geval géén gitaarmuren maar een verrassend open klinkend, met warme bastonen vooraan in de mix en een heerlijk rond drumgeluid. Tegelijkertijd scheurde die Schenker weer melodieus als een malle. Derde troef is de stem van Graham Bonnett die zich perfect leent voor de ietwat lome zanglijnen met langgerekte noten.
Bij studioalbum 3 klopte alles, want troef 4 zijn de sterke nummers. Hierboven wordt gediscussieerd over wat nou de beste zijn, maar ik vind gewoon alles goed op het wat tuttige refrein van Dancer na. Het paste bij een heel knap meisje in mijn klas met wie ik soms een eindje meefietste, dat helaas voor een balletopleiding naar het buitenland verhuisde...
Vooral Samurai en Desert Song zijn verrukkelijke oorwurmen, nu al meer dan 40 jaar lang regelmatig opduikend in mijn hoofd. De eerste met die prach-ti-ge melodie met dito tekst, de tweede met een heel spannend intro en opnieuw een prachtige zanglijn.
Chris Glen speelt melodieus en vult zo het open gitaargeluid op aangename wijze. Ted McKenna laat horen dat je niet de vertrokken Cozy Powell nodig hebt voor deze stijl; sterker nog, met deze composities vrees ik dat Powell diverse nummers had platgemept, waar McKenna juist ruimte laat.

De bijdragen van Tommy Eyre zijn spaarzaam maar vullen de muziek aangenaam. Hij is al meer dan twintig jaar geleden overleden, maar dankzij gigage ontdekte ik dat hij hierna Wham! van de broodnodige instrumentale invulling heeft voorzien.
Niet iedereen kan uit de voeten met het afsluitende instrumentale Ulcer, maar wat een sologitaarwerk klinkt hier met bovendien prachtige melodielijnen daaromheen. Schenker was én is een briljant melodieus gitarist. In Oor was Kees Baars eveneens onder de indruk van dit collectief.

Dankzij vielip draait ie hier nu op vinyl, deze hoes wilde ik in het gróót. Ook ik vind dit tot op de dag van vandaag MSG's beste album.
Jammer dat Bonnett zo bizar snel werd ontslagen. Iets met alcohol, ruzie en een gescheurde gulp bij het eerste optreden in deze bezetting. Mijn maat en ik lazen beduusd het nieuws... Ja mannenbroeders, draagt ten allen tijde een onderbokse!

Gast
geplaatst: vandaag om 16:27 uur

geplaatst: vandaag om 16:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.