menu

Manuel Göttsching - E2-E4 (1984)

mijn stem
4,08 (117)
117 stemmen

West-Duitsland
Electronic
Label: Inteam

  1. E2 -E4 (59:35)
totale tijdsduur: 59:35
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
4,0
E2-E4 is een soloalbum van Manuel Gottsching, bekend als gitarist van Ash Ra Tempel. Dit album heeft 1 stuk van 1 uur, wordt dit langdradig of kan het niet lang genoeg?

Het nummer begint lekker, klinkt goed, maar na 58 minuten weet ik dat dit het enige deuntje zal zijn dat in het nummer zit. Maar er zitten gelukkig wat andere dingen verborgen en er zijn genoeg variaties op dit deuntje. Op het moment waar het begint te vervelen pakt Gottsching gelukkig de gitaar en laat wat bluesy gitaarwerk horen, goede combinatie! Zo vliegen er nog 30 minuten voorbij en verveelt het toch geen moment!

Lang, maar erg goed. Bedankt Ataloona voor deze mij te geven in het Review-topic. Deze zal ik wel vaker opzetten. 4 sterren. Interessant werkje, dit.

avatar van niels94
3,0
Mijn bespreking uit het Niels Tip-Topic. Deze werd me getipt door Teunnis:

Electronic en dance: ik weet het jongens, ik moet er nog veel van leren kennen. Teunnis hielp me alvast een stap in de goede richting door met een invloedrijk pioniersalbum op te proppen te komen in mijn topic. Manuel Göttsching ken ik als de gitarist van de krautrockband Ash Ra Tempel, van wie ik dan weer het debuutalbum ken. Dat album vond ik altijd moeilijk te verteren, lange nummers waarin veel gebeurt maar waarop moeilijk grip te krijgen is (zal het binnenkort weer eens proberen, het is lang geleden dat ik dat album voor het laatst hoorde). Wat dat betreft is dit soloalbum een stuk overzichtelijker.

Dat zeg ik omdat het concept en de structuur heel duidelijk is. Het belangrijkste onderdelen van dit album zijn het electronicriffje, de percussie en de bas, die zich allen 60 minuten lang op exact dezelfde manier herhalen. Het is de basis waar Manuel van alles omheen gebouwd heeft. Dat betekent niet dat je het album in no time kent, want er gebeurt heel erg veel. Op de eerst helft van het album is dit allemaal puur elektronisch, op de tweede helft pakt Manuel Göttsching zijn gitaar erbij om met speels en relaxt overkomend bluesspel voor wat nodige variatie te zorgen.

Maar toch, hoeveel er ook moge gebeuren: er is toch zestig minuten lang herhaling. En dan is de grote vraag: blijf je zo lang geboeid, of slaat de verveling op den duur toch toe? Dat verschilt een beetje hoe ik dit beluister. Als ik mijn koptelefoon opdoe en zestig minuten lang alleen op dit album geconcentreerd wil blijven, wordt dat lastig. Dan komt de verveling inderdaad op gegeven moment een om de hoek kijken, hoe hoog het niveau van de muziek an sich ook is. Doe ik er wel iets naast, zoals nu het typen van dit stuk, dan is het heerlijke muziek die ook geen moment verveelt, zelfs al besteedt je er flink veel aandacht aan. En dus is het antwoord op de ‘grote vraag’ geen eenduidige.

Vaststaat dat dit geweldig interessante muziek is waar ik erg kan van genieten, maar 60 minuten lang mijn aandacht erbij houden is veel te veel gevraagd. Aan de andere kant: dat is bij veel muziek zo. Het cijfer zal dan ook niet tegenvallen. Daarnaast ben ik blij wat meer kennis op te hebben gedaan over het genre door een echte pionier aan het werk te horen. Want allemachtig: dit komt uit de jaren 80?! Als je me vertelt had dat het uit 2010 kwam had ik je zonder enige twijfel geloofd.

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 05:49 uur

geplaatst: vandaag om 05:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.