Mijn bespreking uit het
Niels Tip-Topic. Deze werd me getipt door Teunnis:
Electronic en dance: ik weet het jongens, ik moet er nog veel van leren kennen. Teunnis hielp me alvast een stap in de goede richting door met een invloedrijk pioniersalbum op te proppen te komen in mijn topic. Manuel Göttsching ken ik als de gitarist van de krautrockband Ash Ra Tempel, van wie ik dan weer het debuutalbum ken. Dat album vond ik altijd moeilijk te verteren, lange nummers waarin veel gebeurt maar waarop moeilijk grip te krijgen is (zal het binnenkort weer eens proberen, het is lang geleden dat ik dat album voor het laatst hoorde). Wat dat betreft is dit soloalbum een stuk overzichtelijker.
Dat zeg ik omdat het concept en de structuur heel duidelijk is. Het belangrijkste onderdelen van dit album zijn het electronicriffje, de percussie en de bas, die zich allen 60 minuten lang op exact dezelfde manier herhalen. Het is de basis waar Manuel van alles omheen gebouwd heeft. Dat betekent niet dat je het album in no time kent, want er gebeurt heel erg veel. Op de eerst helft van het album is dit allemaal puur elektronisch, op de tweede helft pakt Manuel Göttsching zijn gitaar erbij om met speels en relaxt overkomend bluesspel voor wat nodige variatie te zorgen.
Maar toch, hoeveel er ook moge gebeuren: er is toch zestig minuten lang herhaling. En dan is de grote vraag: blijf je zo lang geboeid, of slaat de verveling op den duur toch toe? Dat verschilt een beetje hoe ik dit beluister. Als ik mijn koptelefoon opdoe en zestig minuten lang alleen op dit album geconcentreerd wil blijven, wordt dat lastig. Dan komt de verveling inderdaad op gegeven moment een om de hoek kijken, hoe hoog het niveau van de muziek an sich ook is. Doe ik er wel iets naast, zoals nu het typen van dit stuk, dan is het heerlijke muziek die ook geen moment verveelt, zelfs al besteedt je er flink veel aandacht aan. En dus is het antwoord op de ‘grote vraag’ geen eenduidige.
Vaststaat dat dit geweldig interessante muziek is waar ik erg kan van genieten, maar 60 minuten lang mijn aandacht erbij houden is veel te veel gevraagd. Aan de andere kant: dat is bij veel muziek zo. Het cijfer zal dan ook niet tegenvallen. Daarnaast ben ik blij wat meer kennis op te hebben gedaan over het genre door een echte pionier aan het werk te horen. Want allemachtig: dit komt uit de jaren 80?! Als je me vertelt had dat het uit 2010 kwam had ik je zonder enige twijfel geloofd.
3,5*