menu

Johnny Winter - Johnny Winter (1969)

mijn stem
3,85 (33)
33 stemmen

Verenigde Staten
Blues
Label: CBS

  1. I'm Yours and I'm Hers (4:33)
  2. Be Careful with a Fool (5:18)
  3. Dallas (2:48)
  4. Mean Mistreater (3:54)
  5. Leland Mississippi Blues (3:32)
  6. Good Morning Little School Girl (2:45)
  7. When You Got a Good Friend (3:41)
  8. I'll Drown in My Tears (4:47)
  9. Back door Friend (2:55)
totale tijdsduur: 34:13
zoeken in:
avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Zompige elektrische blues waarbij Winters grommende stem verhult dat hij als zanger (nog) niet zo subtiel is. Maar zijn gitaarspel op dit debuutalbum is natuurlijk fenomenaal, getuige het hoogtepunt Be careful with a fool.

sugartummy
de bassist speelde later bij stevie ray vaughan; op 1 nummer doen willie dixon & walter horton mee. winter is hier nog redelijk subtiel, later zou hij zich meer op bluesrock toeleggen.

avatar van Ronald5150
4,0
Met Johnny Winter heb ik hetzelfde als met Jimi Hendrix. Vrij matige stem, maar tjonge wat een fantastisch gitaarspel. Op "Johnny Winter" blijft Winter behoorlijk dicht bij een authentiek gitaargeluid. Met smaakvolle licks en solo's werkt hij zich door een negental songs heen. Zoals gezegd heeft zijn stem een bijrol en eist hij met zijn fantastische gitaarspel de hoofdrol op. Winter laat een gitaargeluid horen met rauw en vuig randje. Wat dat betreft past zijn stem daar dan wel weer prima bij. Less is more lijkt Winter te denken, want de liedjes zijn vrij basic en bevat een klassieke bezetting met zang, bas, gitaar en drums. OP "I'll Drown in My Tears" wijkt hij daar even van af door blazers toe te voegen. Dit geeft het liedje een warme touch mee, maar tegelijkertijd klinkt het gitaarspel direct wat onwennig. Het hoogtepunt is het fantastische "Be Careful with a Fool", waar hij op magistrale wijze etaleert wat hij hij kan met die zes snaren kan doen. Later in zijn carrière zou Winter meer verschuiven richting de bluesrock. Persoonlijk vind ik dat wat minder interessant. Op "Johnny Winter" blijft Winter dicht bij de authentieke blues, en dat bevalt me uitermate goed.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Foutje van mij: ik heb dit album altijd leren kennen als zijn debuutalbum, maar dat blijkt dus The progressive blues exp. te zijn. Dít is zijn tweede plaat.

avatar van spinout
3,5
Winter's akoestische gitaarspel is wat rommelig, doordat het geïmproviseerd is denk ik. Zijn elektrische gitaarspel komt qua klank in de buurt van Hendrix. Gewoon een goed blues album.

avatar van spinout
3,5
Op Spotify staan er 3 leuke extra nummers bij dit album.

avatar van Mssr Renard
Johnny Winter is zo een artiest die net als ZZTop en Stevie Ray Vaughan ook wel bij de Southern Rock worden ingedeedl. Maar dat is puur regionale indeling. Laat ik dit maar gewoon bluesrock noemen.

De stem is wat rauw en niet erg mooi, maar het gitaarspel is fantastisch maniakaal!

Gast
geplaatst: vandaag om 14:55 uur

geplaatst: vandaag om 14:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.