MetalMike schreef:
Nooit goed begrepen waarom deze elpee verguisd werd en zo te lezen: wordt! Net als Innocense trouwens. Crusader is voor mij echt pas tenenkrommend. Dramatisch zelfs. Aye-ayo... de horror!
Ik vind deze elpee een heerlijke rauwe sound hebben (knalt misschien net iets teveel, maar okay), goede nummers zoals het geweldige titelnummer, "You Ain't No Angel" smeuïg, het smakelijk en te gekke "Empty Promises". Ook de bijdrages van de heer John bekoren mij. Afsluitende ballad vind ik echt een parel.
Behoort misschien niet tot hun beste platen, maar wel tot mijn favorieten van deze geweldige band!
Als je Wheels of steel t/m de Power and the glory beluisterd kan je duidelijk horen hoe groot het contrast is met de dramatische albums die daarna kwamen. Wheels of steel t/m Denim and leather was een vooraankondiging wat ons te wachten zou staan : The power and the glory. Ik geef uiteraard toe lekker makkelijk lullen achteraf maar toch. De tweede helft van de jaren 80 was Saxon compleet de weg kwijt. Crusader : begon goed, maar gaat uit als een nachtkaars. Innocence is no excuse begon uitermate zwak en eindigt op het hoogtepunt. Rock the nations de eerste 2 nummers zijn goed, daarna zakt het als een plumpudding helemaal in elkaar. Ook de rock ballad Northern lady kan het niveau niet opkrikken. Maar Saxon en Rockballads was destijds nou niet bepaald een goed huwelijk. Dit was weer een zoveelste poging. Song for Emma afkomstig van het aller slechtste album Destiny werd het al wat beter. Maar het zou duren tot 1997 op het album Unleash the beast dat Saxon echt een mooie rockballad produceerde : Absent Friends. Okay toegegeven niet tot het niveau Every rose has it thorn van Poison. Waarmee Poison zelfs Foreigner van de troon stootte naar mijn mening. Maar voor Saxon begrippen een prachtige ballad, dit terzijde. Over Destiny was de rock uitvoering van Ride like the wind -cover van Christopher Cross- en Song for Emma waren de hoogte punten. De rest kan mij niet bekoren Saxon leek eind tachtiger jaren reddeloos verloren. Echter Saxon bleef presteren, en met het Solid ball of rock uit 1991 hebben ze gelukkig het tij weten te keren.