Een ongeslepen, harde eerste plaat van Limp Bizkit. Als jonge jongen wilde ik niets van dit genre weten, maar de benadering van Fred Durst maakte dit genre toch toegankelijk. Goeie strot, voor zowel de raps als het hardere werk.
"Counterfeit", een sterk nummer om mee te beginnen. Hoop gekrijs (waar ik normaal gesproken niet weg van ben), maar het draagt zeker bij aan de stemming. Tip: luister de remix van DJ Lethal uit 2001.
"Stuck", een haast psychedelisch begin, waarna al snel het rauwe randje uit het vorige nummer weer naar voren komt. Stampwerk. Daar houden we van! Dit nummer is beïnvloed door 7 andere nummers, leuk weetje.
zie: WhoSampled
"Nobody Loves Me" is me wat te chaotisch, ben echter wel fan van de baslijn in de tussenstukjes.
"Sour", de turntables komen meer naar boven wat ik een positief punt vind.
"Stalemate", sterk in zijn genre maar net als "Nobody Loves Me": teveel chaos om mij bij de les te houden...
"Clunk", rauw, hard... De bass, drums en zang zijn erg goed uitgevoerd, fijn nummer.
"Faith", zoals we allemaal weten een cover van George Michael. Goede uitvoering, origineel.
"Stink Finger", beetje onbestemd. De tekst kan ik ook niet thuisbrengen. Past natuurlijk wel uitstekend bij de rest van deze plaat.
"Indigo Flow" vond ik vroeger één van de beste nummers. Fijne raps van Fred Durst, net wat rustiger dan de rest. Beter te volgen!
"Leech" doet me op een bepaalde manier aan System of a Down denken. Zeker een aardig nummer, qua gitaarwerk wel een beetje eentonig.
"Everything", kan ik niets mee. Komt een beetje over als vulling van de rest van de plaat. Hier zette ik hem vroeger altijd uit.
Al met al toch een leuke plaat met goede herinneringen!