menu

Ultravox - Vienna (1980)

mijn stem
3,75 (279)
279 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Chrysalis

  1. Astradyne (7:07)
  2. New Europeans (4:00)
  3. Private Lives (4:06)
  4. Passing Strangers (3:49)
  5. Sleepwalk (3:10)
  6. Mr. X (6:33)
  7. Western Promise (5:44)
  8. Vienna (4:52)
  9. All Stood Still (4:23)
  10. Waiting * (3:52)
  11. Passionate Reply * (4:17)
  12. Herr X * (5:50)
  13. Alles Klar * (4:55)
  14. Sleepwalk [Early Version] * (3:23)
  15. Face to Face [Live at St. Albans, 16 Aug 1980] * (6:04)
  16. King's Lead Hat [Live at the Lyceum, 17 Aug 1980] * (4:07)
  17. All Stood Still [12" Version] * (5:06)
  18. Keep Talking [Cassette Recording During Rehearsals] * (6:22)
  19. Sleepwalk [Live in Rehearsals at the Lyceum, 17 Aug 1980] * (3:43)
  20. All Stood Still [Live in Rehearsals at the Lyceum, 17 Aug 1980] * (4:35)
toon 11 bonustracks
totale tijdsduur: 43:44 (1:35:58)
zoeken in:
avatar van foxhusky
5,0
Ik heb de 2CD remaster van 'Vienna' nu ook in huis! Hoera! De postbode was wat laat, maar uiteindelijk werd het wachten beloond.

Goh, ik wist niet dat het gebruikelijk was dat CD's al de vrijdag voor de releasedatum in de winkels liggen. Weer iets geleerd. Op het forum van de officiële Ultravox website las ik wel dat de release in Engeland met een week is uitgesteld.

Mijn eerste indruk van de 2 CD's is dat ze prachtig klinken.
Over het meegeleverde boekje ben ik echter iets minder enthousiast. Slechts een paar blaadjes, zonder songteksten. Wel een paar prachtige foto's die ik nooit eerder had gezien. Ik mis ook informatie over de achtergronden van de productie van dit album. Er bestaat een interview met drummer Warren Cann, waarin hij tot in detail verteld over elk nummer dat is opgenomen voor dit album, ook over de bonustracks. Zo verteld hij dit over 'Alles Klar', de b-kant van de single 'All stood still':

The B-side of the 7" was 'Alles Klar'. The title was inspired by having spent so much time in Germany and our efforts at wrestling with the language. 'Klar' and 'Alles klar' - meaning, "Yes...sure...I get it...!" - was such a frequent answer to our babble that we soon took to using it ourselves as a 'one-response-fits-all' joke. The rhythmic exhalation of breath heard at the beginning of the track runs all the way through it. Nowadays, you'd do it five or six times, sample it, and make a loop to repeat as long as necessary. I stood in front of a mic and did it the hard way for five minutes, by the end of the song I nearly hyperventilated.

Kijk, dit vind ik leuke dingen om te weten. Jammer dat dit soort verhaaltjes niet in het boekje zijn vermeld. Inmiddels heb ik op de Ultravox website gezien dat er gratis PDF bestanden te downloaden zijn, in drie verschillende uitvoeringen, met uitgebreide versies van de boekjes, nu mét songteksten en grotere foto's, maar zonder achtergrondverhalen over de productie.

avatar van Crush
5,0
Ik krijg spontaan zin om mijzelf maandag op deze 2CD te trakteren, ook al is het dan de vierde keer dat ik Vienna aanschaf.

avatar van Gerards Dream
5,0
Crush schreef:
Ik krijg spontaan zin om mijzelf maandag op deze 2CD te trakteren, ook al is het dan de vierde keer dat ik Vienna aanschaf.


Dat sommetje komt me bekend voor. Twee keer heb ik de lp moet vervangen omdat je tijdens Sleepwalk al All Stood Still kon horen door slijtage. Het scheelde daardoor wel tijd en tijd is geld. Daarna de cd gekocht en nu dus deze stap in het verhaal. Wat is het volgende hoofstuk?

avatar van Gerards Dream
5,0
Met uitzondering van Waiting heb ik ook hier alle extra's in huis. Dus ook hier een korte bespreking daarvan.

Passionate Reply is een echt Ultraox nummer wat toe te schrijven valt een het toetsenwerk van Currie. Verder zit het qua ritme goed in elkaar. En de tekst die Ure zingt is erg helder zonder de tekst erbij is het prima te volgen. Een prima song dus waar hartstocht uitspreekt. Herr X is de Duitstalige versie van Mr. X. Door het Duits wint het aan inpact. De instrumentatie volgt het origineel. Ja, en dan Alles Klar is een spannende instrumentaal stuk muziek. Een ritme met daaronder een wijds klankbeeld. Af en toe is een hijg te horen en het toetsenwerk doet spookachtig aan.

avatar van vigil
4,5
zo de cd's zijn binnen! Ben er blij mee maar de boekjes zijn wel ietwat teleurstellend. Daar hadden ze wel wat meer mee kunnen doen volgens mij.

avatar van Edwin
5,0
ULTRAVOX * VIENNA

Reeds kort na het verschijnen steeg Vienna, de nieuwe elpee van de onlangs herenigde Britse formatie Ultravox, in de Engelse hitlijsten. Vermoedelijk is het succes van John Foxx (ooit de zanger van deze groep) daar debet aan, want hoewel de vocalist niets meer met Ultravox te maken heeft, is de formatie evenals Foxx elektronische en futuristische muziek blijven maken. Koel van toon, maar o zo populair op de Britse eilanden.

Mr. X, het eerste nummer van kant twee, is bijna pure Kraftwerk- en Jean Michel Jarre pastiche, met als enig pluspunt de opvallende bijdragen van Billy Currie op viool en altviool. De door Conny Plank geproduceerde langspeler bevat echter voldoende merkwaardige wendingen, maar ook commerciële potentie om twee plaatkanten lang te blijven boeien. De muziek is niet loodzwaar, waardoor welhaast verkwikkend ten opzichte van het vroegere Ultravox repertoire (er is nu vergelijkingsmateriaal in de vorm van de Ultravox verzamelaar Three Into One).

De stem van Midge Ure, meestal verzonken in vettige elektrieke geluiden, dan wel omgeven door spookhuisgeluiden, sluit perfect aan bij deze technocratische muziek. Je moet er natuurlijk wel van houden: hele volksstammen zullen moeite hebben met de emotionele afstandelijkheid en geslotenheid van Ultravox. Ultravox komt niet als de zoveelste elektronische rockgroep uit de bus, want zij was in Engeland een van de eersten. Zwak is de clichématige wijze waarop Warren Cann zijn elektronische percussie-instrumenten beroert, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door enige strijkorkestrale affecten, waardoor ik deze plaat als aards van sfeer en zeker niet van God verlaten zou willen classificeren.

Jan Libbenga in OOR 17 (27 augustus 1980)
(met dank aan Dazzler)

avatar van Gerards Dream
5,0
Lekker duidelijk stuk van Jan Libbenga, weet je precies wat je op de pick-up legt. Grappig als je dit naast het taalgebruik op deze site legt en je dan vraag stelt: "Wat is duidelijker?"

Maar goed, dit was in 1980 het nieuwste van het nieuwste en zal de beste man ook wel peentjes hebben moeten zweten wat hij hiermee aan moest. Viool, electronica, zang en ga zo maar door. Het is wel leuk als je dergelijke teksten nu onder ogen krijgt. Het roept een fraai tijdsbeeld op, waardoor de wens naar boven komt om Vienna van Ultravox opnieuw te beleven zoals ik dat destijds heb gedaan. Met die net gescoorde platenbon op zak door de bakken van de platenzaak grasduinen. Dit album er uit vissen en vragen of je hem even mag luisteren. De eerste tonen van Astradyne die me gelijk lieten vliegen. Het komt door dergelijke teksten weer helemaal naar boven.

Dat was voor mij in de jaren tachtig heel gebruikelijk. Iets ontdekken en dan de popbladen er bij halen. Als een krant als de Volkskrant of NRC Handelsblad er over berichte was het waar. Net zoals OOR het "gezag" op dit gebied voor de muziek. Daarom erg interesant een dergelijk verhaal nu te lezen en daar nu hele andere gedachten bij te hebben. Het maakt wel een heel stuk tijdsbesef los waar je eigenlijk niet aan wil denken, maar binnen de context van de muziek een boeiende is.

avatar van Crush
5,0
Ik vind het zo'n typisch zeikerig en slecht geschreven OOR stukje, waarin op dwangneurotische wijze een zogenaamd kritische noot geplaatst moet worden. Bijna lachwekkend.

De meningen van andere MuMe bezoekers vind ik veel interessanter om te lezen.

Maar goed, Vienna. Ik ga dit album binnenkort dan toch maar voor de vierde keer aanschaffen.

avatar van deric raven
4,0
Natuurlijk is dit album vooral bekend vanwege de grote hit Vienna; mooie clip, mooi stukje klassieke muziek er doorheen verweven. Vaak werd het album blindelings gekocht, en viel hij tegen voor mensen die op zoek gingen naar een tweede Vienna.
De titel vind ik dan ook niet passend gekozen van het album. Het ademt niet de sfeer van een grote stad Wenen.
Eigenlijk was Moscow beter geweest vanwege het kille hoekige geluid.
Alsof ze achter een ijzer gordijn spelen.
Ultravox was ook een van de pioniers die hun post-punk invloeden lieten door sijpelen met een synthesizer geluid.
Astradyne is gewoon een lang gerekt intro. Mooie golvende geluidseffecten waar vervolgens een gemixte gitaar binnen valt. Een band als The Search maakt er nu ook gretig gebruik van.
Verder zijn de beste nummers voor mij buiten het geweldige Vienna namelijk Passing Strangers, Sleepwalk en All Stood Still.
Een zeer groot minpunt is toch wel dat juist het beste nummer uit deze periode niet op Vienna staat.
Waiting staat alleen op geremasterde versies. En gelukkig staat hij bij mij op een verzamelaar van Ultravox. Voornamelijk vanwege Waiting op zoek gegaan naar Vienna, maar ondanks dat gemis is het een prima album.

avatar van Mjuman
Vienna kan je het beste zien tegen de achtergrond van de film The Third Man - Orson Welles naar een scenario van Graham Greene: spionage, koude oorlog.

Daarnaast heb je Carl Schorske - Fin de Siecle Vienna, een boek over de Jugendstil, Art Nouveau in Wenen. Voeg die twee (boek en film) samen en je hebt de context; kijk vandaaruit naar de clip van Vienne en zie hoe e.e.a. cinematografische in zwart-wit past.

Ultravox had altijd oog voor thematiek - denk ook aan Quartet, en "The Battle of Britain".

beaster1256
vervelende plaat , vienna kapot gehoord vroeger en de rest is hol gedreun , heb mijn lp vroeger in de vuilbak gekieperd , ik kon die midge ure met zijn gekke fabrees niet meer zien !!!

avatar van Edwin
5,0
De meester van de nuance (not!) slaat weer ongenadig toe met een paar allesvernietigende oneliners. Het is bij beastie boy altijd alles of niets. In dit geval dus helemaal niets. Voor de beast dus geen Lokerse Feesten dit jaar. De recente tour in de UK heeft echter wel duidelijk gemaakt dat de band zeker nog niet is vergeten. Alle 15 concerten waren ofwel geheel, danwel zo goed als uitverkocht. De enthousiaste respons van het publiek (waaronder talloze buitenlanders) was overweldigend en overal ging het dak eraf. Van dit album maakten de nummers 1, 4, 5, 6, 8 en 9 deel uit van de setlist. Ook al is het misschien je smaak niet, om de prestaties van Ultravox in de jaren 80 met 1* van tafel te vegen, vind ik nogal kort door de bocht. Daarvoor is historisch gezien hun betekenis voor de electronische muziek veel te groot geweest. In veel opzichten waren ze hun tijd ver vooruit. Dat blijkt uit alles wat ze deden, zoals de invloed op de productie van hun albums, het artwork van de platenhoezen, de podiumdecors en de regie van de videoclips. Alles gebeurde op hun voorwaarden en overeenkomstig hun visie. Op die manier wilden zij met hun interesse in fotografie, film en architectuur de beleving van muziek een nieuwe dimensie geven. Het atmosferische, filmische en vaak epische karakter van de muziek leende zich daar ook goed voor. Het maakte ook dat Ultravox bij mij altijd net dat streepje voor heeft gehad op tijdgenoten als OMD, The Human League, Depeche Mode, Duran Duran en Spandau Ballet.

avatar van Mjuman
Heeft het Mexicaanse griepsyndroom zich genesteld in Belgische breinen en daar een ontregeling van de relativeringsfunctie bewerkstelligd? Of is dit inherent aan vastgeroest OL-gedrag van ouwe rockers?

Dat laatste lijkt mij nochthans niet het geval gezien de loftrompet die le pere heeft gestoken over Yes van de jongens van de dierenwinkel.

Waarom dit sabelgedrag over deze plaat? Ik heb Ultravox live gezien in Vreeburg en de band maakte een zeer gedreven indruk - ok, er kwam een complete wall of sound over me heen; de muziek is barok, soms zelfs op het kitscherige af, maar imo gaat het nergens over het randje. Vergeet immers niet dat dit Vienna de eerste plaat was van Ultravox in een nieuwe setting - zonder de oude creatieve voorman John Foxx.

Al heb ik veel waardering voor de eerste drie schijven van Ultravox (met Foxx) - er staan een aantal fraaie juweeltjes op (Hiroshima Mon Amour, I Want to Be a Machine etc.) is de richting niet altijd eenduidig (arty of synth-pop) en de kwaliteit wisselvalliger. Over de hele linie is dit album, Vienna, constanter en de richting duidelijker: barokke synthisizerpop, met zwaar aangezette accenten en glorificatie van het heldendom: spionnen (Vienna), piloten (Quartet) - soms schoot de verering imo te ver door.

Kortom ook al heb ik bij tijd en wijle een haat-liefde verhouding met Ultravox, zal ik niet zo gaan sabelen als de BOR'ers hierboven (Belgische Ouwe Rockers).

avatar van LucM
4,0
Dit album kocht ik destijds vanwege het fantastische "Vienna". Het album vermengt gitaarrock met synthipop en met een beetje goede wil kan je dit omschrijven als symfonische new wave. De overige 8 nummers vind ik ook behoorlijk maar geen daarvan kan tippen aan het machtige "Vienna". Maar inderdaad klinkt dit album typisch begin jaren '80 en dus voor sommigen wel gedateerd. Maar zelf til ik er niet zo zwaar aan.

avatar van Edwin
5,0
Crush schreef:
Weet iemand of er een live album in de planning zit?


Van het laatste concert op 30 april in de London Roundhouse zijn opnamen gemaakt voor een DVD. Over een CD wordt vooralsnog niet gesproken. De setlist bestaat uit 18 nummers, die in ongeveer 1 uur en 45 minuten worden afgewerkt. Dat gaat dus niet passen op een CD, tenzij er nummers worden weggelaten. Op die manier heeft OMD het opgelost met de CD release van hun A&M toer, maar zo'n amputatie stemt mij niet vrolijk.

LucM schreef:
Maar inderdaad klinkt dit album typisch begin jaren '80 en dus voor sommigen wel gedateerd.


De band zelf is er nog het meest verbaasd over dat ze zoveel mensen op de been krijgen. Toen ze een halfjaar geleden de mogelijkheid van een reünie met elkaar bespraken, waren ze bang dat er niemand meer geïnteresseerd zou zijn. Midge Ure zegt daarover in het toerprogramma: "You tend to think that what you've done serves a purpose for a moment in time and that's it. We didn't sit down and think we're going to write some material that we knew would span a 30 year period or more. We should have been petrified about that. At the time, you just do it and you think it's interesting for that moment in time and that's it. But at this stage to find that some of the stuff we recorded is still in the top 100 records of all time... it's ludicrous. It's the same with the tour. To find that the response we had from the websites and the fans has been so positive at a time when it's difficult out there to go and buy tickets, it really is great".

avatar van Crush
5,0
Een DVD lijkt mij ook zeer de moeite waard.

Alweeer zowat twee jaar geleden dat ik Midge Ure live zag in het prachtige Volkspalast te Leipzig. Wat een geweldige beleving was dat en de nummers klonken even krachtig, louter met een akkoestisch gitaar gespeeld, van dit album 'New europeans' en het titelnummer.

avatar van dazzler
3,0
Mjuman schreef:
Heeft het Mexicaanse griepsyndroom zich genesteld in Belgische breinen en daar een ontregeling van de relativeringsfunctie bewerkstelligd? Of is dit inherent aan vastgeroest OL-gedrag van ouwe rockers?

Watch your mouth, Dutch bloke.

Ik kom hier op terug, na de zoveelste sociale verplichting
die dit weekend op onze agenda stond ... als ik de computer vanavond nog haal.

2,5
Leuke discussie. Heb de plaat nog maar eens opgezet om te horen waar iedereen zich zo druk over maakt.
Ben zelf opgegroeid in de jaren 80, maar vind van alle decennia popmuziek die periode het minst interessant. De muziek werd gedomineerd door mensen die zichzelf zeer serieus namen, maar daar ogenschijnlijk absoluut geen plezier in hadden. Een hoop kitsch en quatsch.
Toch vind ik dit album wel aardig. Heeft een bepaald sfeertje wat me wel aanstaat.
By the way. De muziek op deze plaat bevat uitsluitend vierkwartsmaten en hoekige akkoorden.

avatar van Casartelli
4,5
Casartelli (moderator)
Ik snap het lage gemiddelde van deze plaat vergeleken bij zijn opvolgers eerlijk gezegd niet zo (hoewel het statistische antwoord van het aantal stemmen op zich wel voor de hand ligt). Volgens mij is het op deze plaat dat Ultravox op zijn 'catchiest' is (tja, hoe schrijf je de overtreffende trap van catchy?) en dat is volgens mij toch de voornaamste kwaliteit van deze band.

Geen half te onthouden melodietje? Na 1x laat Passing Strangers je nooit meer los toch??

Maar goed, met gemeenplaatsen over en weer gooien blijven we toch het meest in onze comfort zone, nietwaar...?

avatar van c-moon
3,5
Aangezien de door sommigen gevoerde zinloze discussie over genres en periodes die met mekaar niet te vergelijken zijn, hoop ik dat toch nog iemand het ook opnieuw over het ALBUM wil hebben... ik ga alvast probere...

Naar het album dus , als het mag !?

Dit album vind ik redelijk goed. Ik ben helemaal niet zo thuis in Ultravox en ken behalve de singles en dit album er verder niet veel van, maar ga daar in de aanloop van de Lokerse Feesten, waar ze optreden, nog bijbenen.

"Passing Strangers" is inderdaad een geweldige track op het album, en wat te denken van het sublieme "All Stood Still" en uiteraard, bekend of niet, en zelfs al is het een beetje "stukgespeeld": Vienna ! Blijft toch een killertrack...

Ultravox vind ik - met het weinige wat ik er nu nog maar van ken - een fascinerende band die met momenten de brug slaat met enkele van de hierboven bediscusieerde genres (daarom begrijp ik deels die discussie, maar deels weer net NIET): in sommige van de nummers, zoals bijvoorbeeld 'Vienna' slagen Ure & Co de brug tussen Wave en - ik zoek het misschien te ver, dat geef ik toe - een vorm van symfonische rock...

En ja, het klinkt misschien een beetje gedateerd. Maar toch. Als je naar dit album luistert: het heeft m.i. toch op zijn minst drie sterke songs al vind ik er ook niet 'echt' iets slechts op...

Toch een verdienstelijke 3,5 mede dankzij "Passing Strangers", "All Stood Still" en "Vienna"...

avatar van dazzler
3,0
Ik heb weinig met Ultravox.
Maar moet ooit nog eens hun albums reviewen, vind ik.

Eigenlijk vind ik Ultravox hoofdzakelijk een onderschatte
(het moet gezegd) singles groep met hier en daar een leuke albumtrack.
Volgens mij is Rage in Eden het enige album dat boven de middelmaat uitsteekt.

Maar ik beheers hun albumsongs te weinig
om hier definitief over te oordelen, later hierover meer.

1 ster voor dit album Vienna kan ik echter moeilijk slikken.

Vienna is op zich al minstens 1 volledige ster waard.
Misschien klinkt het nummer gedateerd of grijsgedraaid,
net zoals Don't You Want Me (Human League), Tainted Love (Soft Cell)
of Maid of Orleans (Orchestral Manoeuvres in the Dark),
maar in zijn vroege jaren 80 context blijft het een juweeltje.

Ik vind dat Vienna en Maid of Orleans trouwens wel wat gemeen hebben.
Synthpop ballad met een romantische retro-inslag, een ijzersterke melodie
en vooral dat historische onderwerp ... Max Reger / Jeanne D'Arc.

Sleepwalk, de single die aan de doorbraakhit Vienna vooraf ging
lijkt me een excellent voorbeeld van een doorsnee Ultravox hit.
Elektronische basis, catchy melodie en modulerende synthesizer
die een gitaarsolo imiteert ... (soms ook daadwerkelijk gitaar).

Op de single Passing Strangers staat Ultravox nog
met één been in de glam annex artrock van de jaren 70 (Roxy Music, Japan etc)..
Het beukende All Stood Still werd alsnog de vierde single,
na het succes van Vienna en laat modern new wave geluid horen.

De overige albumtracks moet ik nog eens herbeluisteren,
maar dit album gaat toch vlot richting drie sterren, vermoed ik.

Ik heb weinig met Ultravox, en dat komt volgens mij vooral
door het feit dat deze groep me altijd als zeer onderkoeld overkwam.
Als OMD fan, de promoters van het warmere synthesizergeluid
heb ik Ultravox altijd de koelste kikker van de synthklas gevonden.

En daar kan een nummer als Passionate Reply weinig aan veranderen.
Maar wel heel leuke singles, dat staat buiten kijf ...

avatar van LucM
4,0
De sound van Ultravox komt mij ook kil over, vandaar dat ik niet snel een fan word van deze band, ik heb enkel een verzamelaar en dit album (nog op LP) dat ik in het geheel wel kan waarderen vanwege de toch wel eigen sound en overwegend sterke composities.
Maar "Vienna" is ongetwijfeld een klassesong van jewelste, grijsgedraaid of niet!

avatar van dazzler
3,0
VIENNA 1980

Ik heb hard geprobeerd, maar ik kom niet verder dan 3 sterren.
Dit album bestaat wel degelijk uit twee helften. De eerste vier tracks
vind ik matig tot zwak. De laatste vijf tracks zorgen voor de punten.

Astradyne meldt zich aan als een reis door de sterren.
Ergens tussen Alan Parsons en Jean-Michel Jarre zweeft
dit instrumentale thema een beetje doelloos verloren

Het doet me ook denken aan de gitaarheroiek van
A Flock Of Seagulls, maar dan veel minder spannend.
In het tweede deel duiken die typische Ultravox modulaties op.
Een hybride sound ... noch gitaar noch synthesizer ... kil.

New Europeans gooit er meteen een stevige gitaar tegenaan.
Maar die stuiterende elektro beats van Ultravox en die holle, Europese
retoriek kunnen me niet bekoren. Synthwave op sterk water voor mijn part.

Private Lives verstilt even met een piano intro.
Daarna zijn alle Ultravox clichees weer aan de orde.
Het valt me trouwens op hoe strak de drums op Vienna klinken.
Ook tekstueel kan Midge Ure me maar heel zelden bekoren.

Passing Strangers kennen we beter als de eerste single.
Een nummer dat zich veel nadrukkelijker in de jaren 70 situeert.
Hier ruikt het even naar Roxy Music, David Bowie, Japan and the like.
Een aardig nummer. Het eerste lichtpuntje op deze langspeler.

Op Sleepwalk, de tweede single, heeft Ultravox me wel bij m'n nekvel.
Wordt er op de eerste drie nummers te veel naar een muzikale identiteit
gezocht, dan staat op Sleepwalk de song zelf centraal.
Stevige vocalen en mooie solo's ... eindelijk.

Mr. X legt een directe lijn naar Kraftwerks album Trans Europe Express.
De hypnose van Hall of Mirrors en de beats van Showroom Dummies.
Ik hou er wel van, en in zijn Duitstalige bonusversie is de link nog duidelijker.
Is dit Ultravox oude stijl? Ik ken hun drie eerste albums nog niet.

Ook Western Promise start als een Kraftwerk compositie.
De integratie van oosterse klanken is een leuke vondst en kan me zeer bekoren.
Kant 2 van de oorspronkelijke plaat is toch opmerkeijk beter.

Vienna zelf is een outstanding classic.
Op album een paar seconden langer dan op single.
Mistige beats, sfeervolle pianoklanken, een solerende viool,
het opvoeren van het tempo en het passionele refrein.

All Stood Still is op dit album het meest zijn tijd vooruit.
Samen met Sleepwalk vormt het de blauwdruk van de resem
hits die zullen volgen. Het was de vierde single van de plaat.

Bonustrack Waiting heeft net als Passing Strangers
een meer conventionele opbouw (los van de sfeervolle
intro en dito intermezzo's). Een afdankertje wellicht.

Passionate Reply is een typische b-kant.
Ultravox experimenteert met geluid en arrangement.
Toch vind ik het beter klinken dan de drie eerste albumtracks.

En nu ... wachten op de eerste woedende lezersbrief ... ?

4,0
dazzler schreef:

Ik vind dat Vienna en Maid of Orleans trouwens wel wat gemeen hebben.


In mijn review van OMD's Architecture & Morality kwam ik tot dezelfde conclusie. In bepaalde zin liggen OMD en Ultravox dichter bij elkaar dan je aanvankelijk zou denken.

Nog een nummer uit die categorie: Tinseltown In The Rain van The Blue Nile. Fantastisch.

avatar van CorvisChristi
4,5
CorvisChristi (crew)
Vanwege de tijdloze klassieker die het titelnummer simpelweg is (één van de meest doordachte en geconstrueerde songs ooit gemaakt i.m.o.), en het altijd een goed nummer heb gevonden en het feit dat ik van electronische muziek houdt, heeft me uiteindelijk doen besluiten dit album in al m'n enthousiasme, zonder 'm verder ooit beluisterd te hebben, blind aan te schaffen. De indruk die ik uiteindelijk aan dit album heb overgehouden is gelukkig wel positief gebleken. De opener "Astradyne" vind ik sowieso al erg goed . Het is niet alleen instrumentaal (mijn voorkeur gaat, net zoals bij een eerder bericht van Gerards Dream overigens, vaak uit naar instrumentale muziek), het kent ook nog eens een sterke opbouw. Daarna volgen een aantal pakkende en vlotte songs die erg prettig wegluisteren, alhoewel de eerste verrassing na "Astradyne" zich pas aandient bij het gave "Sleepwalk". De volgende 3 nummers zitten als een 3-luik aan elkaar vast met "Western Promise" en natuurlijk het wonderschone titelnummer als hoogtepunten. Ik mis de bonustracks, (alhoewel ik "Waiting" en "Passionate Reply" op een verzamelaar heb staan), dus sluit "All Stood Still" mijn versie van het album op een lekker vlotte manier af.
Conclusie: een zeer fijn album met "Astradyne" als favoriet!!

avatar van Gerards Dream
5,0
En al zou dit album wat gedateerd klinken, wel is nog steeds de vernieuwingsdrang van destijds te horen. Het experimenteren met geluiden en studio technieken. Het valt me nog steeds op hoe goed de productie van dit album is. Een mooie muur van geluid de vol zit met fijne details. Heel jaren tachtig van de vorige eeuw is dit dan ook niet voor mij. Ook de opvolger Rage in Eden staat nog als een huis. Tot dat moment nog genoeg kracht in de groep. Pas vanaf het album Quartet begint de groep erg jaren tachtig te klinken. Ja en daarna is de kracht uit de groep. Lament heeft nog een paar fijne songs, maar de vernieuwingsdrang is dan wel weg. Na al die jaren kan ik nog steeds met plezier na Vienna en Rage in Eden luisteren. Het zal wel sentiment zijn en daar is volgens mij niets mis mee.

avatar van CorvisChristi
4,5
CorvisChristi (crew)
Gerards Dream schreef:
Het zal wel sentiment zijn en daar is volgens mij niets mis mee.


Sentiment is juist een belangrijk onderdeel wat muziek zo bijzonder maakt. Bepaalde klanken uit een zeker verleden werken op de gemoedsrust en kan de muziek (meestal in het voordeel, mag ik hopen ), alleen maar kracht meegeven. En zo ook dit album van Ultravox, die een behoorlijke impact bij mij wist over te brengen. Muziek is bovenal gevoel, en ook al klinkt het gedateerd, who cares?? Dat gedateerde kan juist een voordeel zijn. Oeps, nou moet ik niet te sentimenteel worden, hoor .

avatar van LucM
4,0
Ik ben blijkbaar de enige op MuMe die zowel de popmuziek uit de jaren '70 als de jaren '80 kan waarderen. Led Zeppelin en Deep Purple vind ik klasse evenals bv. U2 en the Cure.
Ultravox vind ik net wat minder dan bovenvernoemde bands maar dit album mag er zeker zijn vooral vanwege de uitstekende zang van Midge Ure. En "Vienna" is een onverwoestbare popklassieker dat gerust naast "Child in Time" en "Stairway to Heaven" mag staan.

avatar van freitzen
3,0
Héél wat jaren geleden in de auto, toen ik in mijn hoofd een nummer top 5 samenstelde, kwam ik tot 4 fantastische nummers waaronder Child in Time. Toevallig begon toen Vienna op de radio en ik dacht: dat is een mooi nummer! Hé, ik heb een top 5!

Dat is het meest positieve wat ik kan zeggen over Vienna
O ja, Astradyne doet me denken aan een geweldig 2D-racespelletje op de computer - dit is weer tegenwoordige tijd. Waar het samen met Vienna en Passing Strangers een van de favorieten op dit verder niet zo bijzondere album is.

avatar van Slowgaze
3,5
Ik vind dit wel een alleraardigst plaatje, nogal duidelijk geïnspireerd door Kraftwerk; een soort toegankelijke elektrieken krautrock. Krautpop welhaast. Leuk plaatje hoor. Ik moet, hoewel dat nummer veel later uitkwam, ook wel eens denken aan Agenda Suicide van The Faint.

Overigens hou ik ook van rock uit de jaren 70. We praten hier dan wel over Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:03 uur

geplaatst: vandaag om 17:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.