menu

Solo - Solopeople (2006)

mijn stem
3,57 (106)
106 stemmen

Nederland
Pop / Rock
Label: Excelsior

  1. Satie (3:43)
  2. Opportunities (3:12)
  3. Onandon (4:53)
  4. Come Back to Me (3:15)
  5. Everything Goes (4:07)
  6. The Vanity of Our Affairs (4:59)
  7. Over the Country (3:22)
  8. Too Much (3:06)
  9. Don't Change (4:17)
  10. Wonderboy, Wiseman, Prophet (2:08)
  11. Better Man (3:20)
totale tijdsduur: 40:22
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Opener Satie deed me heel erg denken aan Aqualung of Maximilian Hecker. M.a.w. we hebben het allemaal al eens gehoord.
Toch vind ik het niet bepaald een straf om Solo het dan ook nog eens te horen doen, hoe onorigineel ook.
Opportunities is een prima popliedje. Simpel, maar doeltreffend.
Bij Onandon gaat het een beetje fout bij mij: de enorme synthesizerlaag die Simon Gitsels aan de prachtige, warme stem van Michiel Flamman (J. Perkin) toevoegt vind ik geen verrijking. Het stoort me, het maakt het nummer lelijk. Weg breekbaarheid en intimiteit. Ook dreint het ietwat te lang door.
Come Back to Me is weer een prima popliedje. Het had zo één van de vrolijkere noten van het debuut kunnen zijn.
Everything Goes valt een beetje in de categorie Coldplay. Ook hier weer een sterke Maximilian Hecker/Aqualung-echo. Zo wil ik ze horen. Zo stonden ze ook op het (nog steeds) prachtige debuut.
The Vanity of Our Affairs vind ik vocaal gezien erg mooi: het is harmonieus en komt mooi samen met de instrumentatie die redelijk spaarzaam is gebleven op dit nummer, terwijl het toch allemaal best opgewekt klinkt.
Over the Country daarentegen raakt me dan weer een stuk minder. Hierin sluit ik me een beetje aan bij de opmerking dat het lijkt of de passie een beetje ontbreekt. Het is hier meer de automatische piloot. Een minpuntje die ook de cd van J. Perkin af en toe zijn vlakke kanten gaf.
Too Much is wat meer up-tempo. Ook hier weer meer synthesizer. En nogmaals; ik vind het niet mooi. Het geeft de nummers een te schel en vooral kil geluid.
Don't Change is weer wat warmer. Beetje ene oor in andere oor uit, maar ik denk dat veel luisteren dat euvel wel zal verhelpen. Gelukkig heeft de piano hier weer de hoofdrol.
Wonderboy, Wiseman, Prophet gaat mooi en intiem van start. Wat jammer toch dat ik telkens het gevoel had van "wanneer zet die vermaledijde synthesizer nu in?"
Wat een opluchting als aan het einde van het liedje blijkt dat dit niet het geval is, dat hier sprake is van een klein gehouden intiem liedje, dat er sprake is van een persoonlijke favoriet.
Better Man krijgt wederom bijval van electronica, maar hier vind ik het wel goed uitpakken. Er is sprake van een sterke popsong met een mooie opbouw.

Ik kan me voorstellen dat anderen het "gladde behangpop" vinden of de "passie missen/het stijfjes vinden klinken". Ik ervaar het niet helemaal zo. Het lijkt allemaal wat vluchtiger en minder diep dan de voorganger. Maar zoals wel vaker is het misschien slimmer om voorgangers los te laten en onbevangen een nieuw album aan te horen.
De nieuwe sound in de vorm van synthesizer-toevoegingen is in mijn oren een beetje een mislukking.
Gelukkig blijft er nog genoeg moois over, want het blijft beperkt tot enkele nummers.
Ga ik het vergelijken met het debuut (wat ik dus eigenlijk niet mag doen van mezelf) dan haalt Solopeople het zeker niet bij Songs 'n Sounds.
Dus op zichzelf bekeken moet ik zeggen dat het een prima pop-album van eigen bodem is. Helaas is het aanbod op dit gebied iets te groot, waardoor het waarschijnlijk niet echt zal gaan doorbreken vrees ik.
Dat is jammer, want er zit een hoop talent in deze sympathieke band, en ze verdienen het gewoon om meer bekendheid te krijgen. Ook met deze cd, want ik denk dat er best een groot publiek voor is.
Als Coldplay en consorten het kunnen, waarom dan niet Solo?

avatar van Ronald5150
3,5
”Solopeople” van Solo is een album met mooie luisterliedjes in een veelal sobere setting. In mijn beleving is ”Solopeople” vooral inhoud over vorm. De teksten zijn goed en de thematiek is herkenbaar. De muzikale begeleiding, de vorm zogezegd, vind ik niet heel spannend. Het is eigenlijk best braaf en soms vind ik het zelfs saai. Ook klinken op sommige nummers de keyboards/synthesizers wel heel erg jaren 80, en dat vind ik gewoon niet zo heel mooi. Toch komt uiteindelijk de kwaliteit van de liedjes bovendrijven en met name op de melancholische momenten in het leven is ”Solopeople” een heel prettig album om naar te luisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:03 uur

geplaatst: vandaag om 06:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.