Ja, ik maak het onderscheid liever ook niet; ik zou ook liever 'kleurenblind' zijn als het gaat om mijn muziekbeleving. Maar ook ik kan er niet onderuit: rockmuziek gemaakt door zwarte artiesten zoals
Minneapolis ze noemt, klinkt toch vaak net een tikkie anders dan veel 'blanke' rock.
deric raven verwijst hierboven terecht naar de blues, en dat is de belangrijkste inspiratiebron: van oorsprong zwarte muziek van de kantoenplantages waar blanken later mee 'aan de haal' zijn gegaan.
Ik voeg er zelf aan toe dat kleurlingen (want het geldt naar mijn idee ook voor latino's, creolen, hispanics e.a.) over het algemeen toch wat meer swing in hun lijf hebben. Ze spelen soepeler en hun muziek zet daardoor op een heel natuurlijke wijze meer aan tot dansen. Het zijn invloeden als funk (met name bij Prince, Kravitz en Hendrix) en zydeco (bij mensen als Dr. John en veel van die Louisiana/New Orleans-musici) die blijven doorklinken, ook als ze zich op rockmuziek gaan toeleggen. Hendrix kon met name met zijn wah-wah gitaar heel funky uit de hoek komen, en bij Prince en Kravitz klinkt dat ook duidelijk door.
Funkrock zoals die op dit album gemaakt wordt door Living Colour zijn we sinds eind jaren tachtig heel gewoon gaan vinden, omdat zoveel groepen (ook blanke, bijv. de RHCP en Extreme) zich er sindsdien op zijn gaan toeleggen. Maar voor die tijd was dat niet zo vanzelfsprekend. In feite zijn Prince en Hendrix wegbereiders geweest van dit genre. Want tussen funk en rock (en dus zwarte en blanke muziek) gaapte ooit een diepe kloof, die mede door hun toedoen is gedicht. In muzikaal opzicht is de wereld sindsdien gelukkig wel iets meer 'kleurenblind' geworden.
Oh, en vergeet ook Mother's Finest niet. Die waren er in de jaren zeventig al heel vroeg bij om funk en (hard)rock te combineren. Zeker ook aan te raden als je op zoekt bent naar dit soort specifieke rockmuziek met een 'groove'. Song- en albumtitels als 'Niggaz can't sing rock 'n' roll' en 'Black radio won't play this record' spreken boekdelen.
Inderdaad een beetje glad ijs, maar misschien toch iets voor een apart topic: Swingt 'zwarte' rockmuziek meer, en zo ja waarom?