Steve Hillage - Fish Rising (1975)

Waar Gong stopte ( na "YOU") ging hillage verder ! Top plaat

Een van mijn lievelingsplaten in het trippy genre.

Is ook de enige fatsoenlijke plaat die hij ooit heeft gemaakt, de rest is niet echt de moeite....

what about Green

die kan je niet zomaar wegcijferen

Ik ben het helemaal met Joy eens, Green mag er zeker wezen.

Ik hoorde hem voor het eerst bij een vriend maar was gelijk verkocht. Geweldig dat gitaargeluid. Lekker ook om hard te draaien!
De rest van zijn platen is inderdaad soms wat minder maar zeker geen bagger. Wat dacht je trouwens van Open?

Heerlijk! Ontdekt via System 7, z'n huidige project.

Mijn rating is ietwat bedrieglijk - Solar Musick Suite en The Salmon Song rocken mijn broek naar beneden. Maar de rest wiegt mij af en toe in slaap, zo saai.

De beste plaat die Gong nooit maakte, sinds jaren weer eens gedraaid en bevalt mij nog steeds uitstekend.
You is een fantastische plaat maar bij Gong voerde de meligheid te vaak de boventoon.
Van meligheid is op Fish Rising haast geen sprake, wel een fantastisch solerende Hillage en een mooie mengeling van progrock/Canterbury en space-rock.

Klassieker!

Eigenlijk verwacht je niet dat je zulke muziek nog in kringloop-achtige zaken vind, maar deze cd in Frankrijk voor 4 euro kunnen meenemen. Steve Hillage, een bekende naam, maar het kwartje viel niet meteen.
Maar bij het nummer 'Fish' kwam gelijk 'Gong' bij mij in herinnering en inderdaad dat was voor mij even de missing link.
Gong ben ik ooit op een bizarre wijze op het spoor gekomen, dat past eigenlijk ook wel bij die groep. In Den Bosch tweedehands een plaat gekocht begin jaren 80 van Popol Vuh (Seligpreisung) , tenminste dat dacht ik, maar in plaats daarvan zat er één van Gong in. Als snel berekende ik dat het wel weer wat geld was om weer heen en weer te gaan met de bus naar Den Bosch, dus mijn winst of verlies maar genomen. Net hoe je het opvat...
Ik had dus een plaat van Gong (Flying Tea Pot part 1) en in die tijd zonder internet geen idee wat voor groep dit was, wie er speelde etc. Ik vond het redelijk bizar, maar was wel geïntrigeerd door de muziek en Gong.
Later meer van Gong aangeschaft, ook deel 2 van de trilogie en meer te weten gekomen.
Naar ik begreep is Steve Hillage al begonnen met de plaat toen hij nog in Gong zat , maar uitgebracht toen hij er uit stapte , rond 1975, na de Shazam plaat.
Geproduceerd door David Stewart (niet die van Eurythmics) en natuurlijk hoor je Gong hier en daar nog wel terug, maar is het meer gitaargestuurd en minder Gong gekte.
SWat overblijft is een prima prog album met invloeden van de Canterbury scene, maar ook wel van Krautmuziek. De plaat wordt zeer goed beoordeeld op de website van prog archives, die ik graag aanspreek.
Twee lange nummers (wel onderverdeeld), we zitten ten slotte in de jaren 70, een niemendalletje (Fish), een echt Gong nummertje, en veel invloeden die je mag verwachten rond 1974/1975, van spaceachtig, kraut, rock, maar ook oosters.
Veel van de gastmuzikanten hadden ook ergens een binding met Gong, dus dat zit nog wel verbonden.
De opvolger werd trouwens geproduceerd door Todd Rundgren.
Je moet houden van deze muziek, maar in zijn soort is het prima uitgevoerd.
Later is Steve Hillage zich meer en meer gaan richten op produceren en zo las ik dat hij ook verantwoordelijk is voor System 7 , maar dan wel als lid. Van die laatste groep heb ik ookit een cd aan mijn zzon gegeven, ik was daar niet zo weg van. Toch maar een keer weer terugvragen, wie weet.

Opgenomen nét voordat Hillage Gong zou verlaten, is het personeel op deze plaat (nagenoeg) gelijk aan die van Gong ten tijde van 'You'. De stijl van deze plaat is ook gelijk aan die van 'You'; wat ik progressive space rock noem (in tegenstelling tot pyschedelic space rock, zoals Hawkwind).

Het is ook vooral een progressieve rockplaat, waarbij twee nummers eigenlijk geschreven waren voor een tweede Khan-plaat. Khan was een band waar Hillage in speelde vóór hij bij Gong ging spelen. Zij namen één plaat op: 'Space Shanty' die ik erg hoog waardeer. Toetsenist bij Khan was Dave Stewart, die ook op deze plaat (naast Tim Blake en Miquette Giraudy) de toetsenpartijen verzorgt. De ritmesectie is solide, want het zijn Moerlen op drums en Howlett op basgitaar (zie Gong en Pierre Moerlen's Gong).

Hillage neemt meer dan ooit de hoofdrol. En dat mag best op een soloplaat, waarbij hij de zang en de leadgitaar voor zijn rekening neemt. Hillage laat hier vooral zijn gitaarwerk schitteren dat wisselt van ingetogen jazzy tot heavy shredding. Dave Stewart mag overigens ook flink los op zijn orgel, wat dit werk toch flink doet verschillen van Gong, en het meer diep in het centrum van de Canterbury-sound plaatst.

Het eindresultaat is dus een ecclectische mix van jazzrock, space rock en progressive rock, die elke progrocker toch wel eens gehoord moet hebben. Hoog aanbevolen!