Hidria Spacefolk - HDRSF-01 (2001)

Het debuut van deze (nu al) legendarische space-rock act.

Veel verwijzingen naar Ozrics, Hawkwind, Tangerine Dream maar desondanks hun eigen sound.

Strakke rock vermengd met dub, dance en lange soundscapes.

Door de toevoeging van o.a. fluit, didgeridoo etc. net even wat interessanter.
De band klinkt ook veel organischer dan bovengenoemde acts.

Ervaar de finse mos toendras zittend op een slee.......topmuziek.

Halve stem omhoog. Deze prachtige spacejamplaat is toch echt subliem.

Een meer jamrock gerichte versie van progressieve spacerock. Niet zo chaotisch als Hawkwind en niet zo electronisch als Ozric Tentacles.

Lekkere reggae/dub elementjes, goede (dubbele) gitaarpartijen, een fijne gastrol voor een fluitspeler.
Wat het ook zo mooi is, is dat er niet oeverloos wordt gesoleerd maar dat er vooral een sfeer wordt neergezet, met hier en daar een fluit, piano- of gitaarsolo.

De band klinkt hier op het debuut erg hongerig en nog niet heel strak. Dat zal op latere platen wat meer zijn. Maar op één of andere manier, vind ik juist het wat rommelige van het debuut erg sympathiek.
De productie is overigens ook wat rommelig. Vooral als de band los gaat, dan zijn de instrumenten niet vaak meer van elkaar te onderscheiden.

Toch een waanzinnige plaat die liefhebbers van bijvoorbeeld Santana, Camel, Monster Magnet, Hawkwind, Ozrics, Soft Machine, om maar wat te noemen zeker moet aanspreken.

Als tip meegekregen van Mssr Renard, waarbij ik na de eerste luisterbeurt in ieder geval zijn mening deel dat Camel één van de vele referentiepunten is. De luisteraar wordt hier echt getrakteerd op hoogwaardige prog (tenminste, ik vind dit toch wel aardig prog...) met diverse uitstapjes richting onder andere de jazz, funk, elektronica en reggae. Ik kom hier meermaals (en ook bij andere albums van de band) de term 'spacerock' tegen om deze muziek te karakteriseren, wat dan wellicht één van de vele subtakken is binnen de progressieve muziek vermoed ik zo. Het is in ieder geval een term die mij compleet onbekend is, maar wel één die naar mijns inzien van toepassing is op deze muziek. Want ja, het is niet te ontkennen dat deze muziek bij wijlen enorm 'spacey' (en daarmee enorm gaaf en dynamisch) klinkt.

Veel meer dan dit kan ik er, logischerwijs, nog niet over zeggen, maar hier kan ik in ieder geval wel heel erg enthousiast van worden. Voorlopig ben ik er nog wel even zoet mee om deze complexe materie te doorgronden, maar dat is het vast meer dan waard. Ik lees daarnaast dat het laatste album van deze band uit 2012 meer rockelementen bevat, dus dat maakt mij ook erg nieuwsgierig... Ik durf het bal voor dit album in ieder geval wel met een 4* te openen.

Gaaf, dat je je aan Hidria Spacefolk waagt (wederom een Finse act, waarom is rock en jazz uit Finland zo goed?

Ik ga gelijk ook maar in full-Hidria-modus, want het is en blijft een verslavende band.

Ik zet vanmiddag dat laatste album van ze eens op, uit 2012. De discussie bij dat album hier op musicmeter maakt me wel heel nieuwsgierig. Is het te vergelijken met dit album of juist niet?

In feite is Hidria Spacefolk heel consistent. Alleen klinken ze op hun latere platen wat steviger (ook maar ietsjes). Alleen de remix-platen zijn echt van een ander laken en pak.

Nou Mssr Renard, zojuist Astronautia opgezet en ik begrijp precies wat je bedoelt. Het is niet zozeer een radicaal ander geluid, alleen het accent is net wat heavier dan op deze plaat. Ik moet zeggen dat op het eerste gehoor deze HDRSF-01 me beter beviel, maar na beide platen pas één keer te hebben beluisterd moet je dat met een hele grote korrel zout nemen. Dit is in ieder geval een heel fijne band die me echt het gevoel geeft om verder te willen luisteren en me te willen verdiepen in de muziek die ze maken. Nogmaals dank voor de suggestie!

Dit is echt een verslavende plaat. Hidria Spacefolk en ik hebben vandaag net voor het eerst kennis met elkaar gemaakt, en nu al heb ik deze plaat al zo'n vier keer gedraaid. Steeds meer laagjes, structuren en details openbaren zich aan mij, zoals het hoort bij een topplaat. Hier ga ik zeker een uitgebreider oordeel over vellen, wellicht deze week en anders volgende week. Muziek zoals muziek hoort te zijn. Ik verhoog alvast naar 4.5*...

Ik smijt het laatste halve punt er ook nog bij voor deze fe-no-me-nale plaat. Naast het feit dat het spelplezier er vanaf druipt en het kwalitatief zeer hoogstaande muziek is, is deze plaat ook nog eens enorm verslavend. Ik denk dat ik 'm nu toch echt wel een goede tien keer in z'n totaliteit heb geluisterd.

Het zijn de betoverende, hypnotiserende melodieën die het doen voor mij. Nu snap ik echt waarom de term 'spacerock' zo op haar plaats is, want je wordt daadwerkelijk op een soort hypnotische, 'spacende' trip genomen door de manier hoe deze muziek geconstrueerd is en overgebracht wordt. Luister maar eens naar de eerste minuten van de beste compositie van deze plaat, Amos Ame: het is telkens één continue melodie, wat ervoor zorgt dat je in een soort trance terecht komt. Zonder dat je het echter door hebt (dat komt pas na meer luisterbeurten) merk je echter dat er constant kleine variaties worden gespeeld op die melodie, dat er telkens kleine subtiliteiten worden toegevoegd. Hier schuilt naar mijn mening de kracht en de briljantie van deze plaat, want je raakt er niet op uitgeluisterd en het werkt echt verslavend.

Er zijn nog drie korte fragmenten in Amos Ame die ik wil uitlichten. Op 3:45 en 8:14 maakt Hidria Spacefolk twee keer gebruik van eenzelfde soort trucje, waar ik echt maar geen genoeg van kan krijgen. Op beide momenten gooit de band er precies op dat moment een soort versnelling in waardoor je echt wordt meegesleurd in de belevingswereld van de muziek en de band. Vooral op 8:14 is dit heel goed te horen. Daarnaast is het reggae / funk-achtige stukje in de tweede helft van het nummer natuurlijk van grote klasse en schoonheid (en het groovet ook nog eens als een malle!).

De hele plaat is verder vrij consistent: Kafar-I gaat wat op dezelfde voet verder als Amos Ame, op Sindran Rastafan (nog een favoriet!) wordt het accent wat meer gelegd op de synths en hoor ik veel Oosterse klanktapijten, Gnomen is een goede combinatie van de speelse spacey synthesizers met (traditionele) percussie zoals een djembe en Mastronaut is eigenlijk een nummer dat beide kanten van de band goed laat zien: de eerste helft wordt voornamelijk overheerst door spacey synthesizers, terwijl de tweede helft zich meer toespitst op de prog / jazz kant van de band (welke natuurlijk wordt gecombineerd met de desbetreffende synthesizers).

Ik denk ook dat ik deze debuutplaat zo goed vind omdat ik nog nooit eerder echt kennis heb gemaakt met dit type muziek en me erin heb verdiept. Iedereen heeft altijd een beetje extra waardering voor de plaat die je heeft geïntroduceerd in een bepaalde muziekstijl. Voor de progressieve rock was dat Selling England by the Pound en voor de progressieve metal was dat Opeth met Ghost Reveries. Voor deze hybride vorm van spacerock met prominente rol voor synthesizers, gecombineerd met progrock-, jazz- en funkelementen is dat Hidria Spacefolk met dit magistrale HDRSF-1. Vijf sterren en hard op weg om één van de betere albums te worden die ik in mijn bezit heb...

Ik heb niet zo heel veel verstand van de Finse geschiedenis, maar omdat zijn hetzelfde volk zijn/waren als de Hongaren, die weer afstammen van de Hunnen (Hunnen - Hongarije, heb je 'm), denk ik dat er veel Aziatische en Midden-Oosterse invloeden al in hun (volks-)muziek zitten. Zelf noemen ze zich Magyar, en de (rock-)muziek uit Hongarije en Finland wordt dan ook Magyar-Rock genoemd.

Wanneer je de Finse en Hongaarse muziek een beetje naast elkaar legt, hoor je ook overeenkomsten. Een fijne band uit Hongarije die ook een beetje deze kant op zit is Korai Öröm. Die band rockt wat minder, maar heeft lange (spacerock)-jams met veel traditionele elementen en instrumenten. Ook een band die leuk is om uit te pluizen.

Verder loopt er in België een soortgelijke Ozrics Tentacles/Hidria Spacefolk-band rond en die heet Quantum Fantay. Maar die zijn wel een stuk steviger en meer prog-rock.

Veel verder terug in de tijd zijn Hawkwind, Pink Floyd, Eloy en Gong gave aanraders.

Hoe de Finnen in relatie staan tot de Hongaren wat betreft etnische afkomst durf ik je niet te zeggen, dus ik geloof je op je woord. Ik weet wel dat de Magyaren inderdaad in de middeleeuwen een gebied in bezit hadden wat nu grotendeels het moderne Hongarije is, waardoor deze gemeenschap in verband wordt gebracht met de huidige Hongaren. Nu is het wel zo dat etniciteit een heel fluïde begrip is waar, zeker in de middeleeuwen, heel voorzichtig mee om moet worden gegaan. Je komt dan al gauw uit bij het concept van de etnogenese, maar die tirade bespaar ik je nu.

Voor wat betreft de bands die je noemt die aanverwant zijn aan dit Hidria Spacefolk: ik zal ze eens uitchecken. The list goes on and on...

Ik beperk me bij 'volkeren' ook vaak tot muzikale invloeden en beeldende kunst, culturele achtergrond, dat soort dingen. Zoals toonladders, keelklanken, type instrumenten etc. etc.

Het valt mij bij Finse artiesten gewoonweg vaak op hoeveel invloeden (uit de muziek) er zijn vanuit het Midden-Oosten en Azië.

Je hoort dat ook goed bijvoorbeeld bij een band als Uzva, en ook Hidria Spacefolk, die overigens ook het bandlid Ollie Kari met elkaar delen.

Ik ben deze vandaag ook maar eens gaan luisteren en vind het ook een heerlijke album. De Camel feel komt bij eerste beluistering vooral door de drums en fluit. Ik ga deze vaker draaien! Toen het laatste nummer geklonken had koos spotify het nummer Layla, Pt.2 en dat was niet het rustige outro van Derek and the Dominoes, maar een heerlijke swingende track uit 1973 van een Duitse band genaamd Agitation Free. Een tweede erg fijne ontdekking vandaag!

Mooi dat je dit ook een fijn album vindt echoes! Ik zal dat album van Agitation Free vandaag eens opzetten. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt