menu

La Femme - Psycho Tropical Berlin (2013)

mijn stem
3,91 (82)
82 stemmen

Frankrijk
Rock / Electronic
Label: Born Bad

  1. Antitaxi (4:08)
  2. Amour Dans le Motu (4:39)
  3. La Femme (3:01)
  4. Interlude (2:39)
  5. Hypsoline (3:16)
  6. Sur la Planche 2013 (3:49)
  7. It's Time to Wake Up 2023 (6:51)
  8. Nous étions Deux (6:08)
  9. Packshot (2:55)
  10. Saisis la Corde (5:29)
  11. Le Blues de Françoise (4:37)
  12. Si un Jour (2:38)
  13. La Femme Ressort (5:23)
  14. Welcome America (2:27)
  15. From Tsjernobyl with Love * (3:59)
  16. Paris 2012 * (2:47)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 58:00 (1:04:46)
zoeken in:
avatar van davevr
4,5
Juist ontdekt en wow, een mix van Gainsbourg-achtige stemmen (Hypsoline), wat Flouze (ten tijde van Jo Lemaire), Pas De Deux hun wacko-ness in Antitaxi (Geef toe: Prends le bus...Anti-taxi). Daar wat B-52's bovenop (Packshot) en wat yèh-yèh's surfrock en ik ben gelukkig.

Inderdaad, het is wat overdaad in het begin maar na enkele tijd non stop in mijn auto op te staan heb ik hem in 2 verdeeld.

Eerste stuk is duidelijk sneller, wat electronischer en wilder, 2de deel gaat wat dieper met als uitschieter Blues de Françoise. (behalve dan die Tsjernobylpastiche die ik niet smaken kan en Welcome America dat live wel goed zal zijn, maar op plaat wat minder).

avatar van TornadoEF5
4,5
Machtig album. Eerste deel echt magistraal, tweede deel iets minder maar nog altijd goed, zeer goed met momenten. Het snelle tempo ligt me wel, net zoals de psychedelische stemmen uiteraard, en de vrouwenstem mag ik ook wel. Wel te veel goede songs om uit te kiezen. Eindelijk eens een album dat ik echt goed vind, en niet enkel een paar uitschieters bevat.

avatar van orchance
4,5
Wat krijg je als een opgefokte, aan de drank geraakte Parisienne de liefde bedrijft met een marcherende Mof? Dan krijg je zoiets als La Femme. Tot dit debuutalbum had ik nooit gedacht goede Krautrock te horen uit het land van chanson en indieschattigheid. Maar het kan dus toch. En hoe: La Femme snijdt door het hart als een doorgesnoven Duitse toerist die, na zijn eerste avond in Parijs te hebben gespendeerd met te veel hoeren en cocaïne, de Notre Dame plotseling in de fik ziet gaan. Probeer dan nog maar eens rustig te blijven. De leden van La Femme schreven een conceptalbum over een Psycho-Tropisch Berlijn in het jaar 2023. Maar dat had helemaal niet gehoeven. De Parijse groep ligt veel dichter bij huis dan de band zelf denkt. La Femme onderschrijft Frankrijk anno jaren 2010 als geen ander. Zoals Édith Piaf het Frankrijk van weemoed naar grotere tijden bezong, en Serge Gainsbourg het land in zijn geile jaren zestig beschreef, is La Femme het geluid van een radeloos, reddeloos en redeloos Frankrijk. Maar wel een Frankrijk dat weer barst van de energie. Na 20 jaar "nouveau chanson" te moeten hebben aangehoord (niks mis mee hoor, maar dat 'genre' is gewoon Amerikaanse indie gezongen in de Franse moerstaal), durf ik bijna weer te zeggen dat La Femme de langverwachte belofte voor de Franse muziek is: een Franse band die weer durft de toekomst in te kijken.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:43 uur

geplaatst: vandaag om 01:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.