Alter Bridge - Fortress (2013)

Het heeft even geduurd, maar dan heb ik me toch maar aan de nieuwe Alter Bridge gewaagd en het bleek geen verkeerde keuze. Hoewel ik deze band op papier niet zo bijzonder vind en ik ze twee jaar terug live zag en daar niet kapot van was, word ik toch bij elk album steeds weer meegevoerd. Ik vind Fortress ook een stuk avontuurlijker dan Blackbird eerlijk gezegd en ook dan ABIII. Natuurlijk blijft de formule van een ultra-lekkere riff als basis goed werken bij bijvoorbeeld 'Cry a River', maar juist een nummer als 'Calm the Fire' of 'Bleed It Dry' verkent nieuwe grond voor deze band en het album komt daardoor erg vertrouwd, maar toch fris over. Tegen mijn verwachting in ben ik toch zeer te spreken over dit album.

Ik wacht met de aankoop van deze cd omdat ze bij Alter Bridge 3 een jaar na de releasedatum
met Alter Bridge 3,5 aankwamen. dat waren 3 extra nummers en de documentaire One By One.

De mannen van Alter Bridge hanteren een bepaalde formule die ze in praktisch elk nummer toepassen. Dit maakt ook van dit 4e album geen verrassende plaat, maar wat klinkt het toch lekker. Alle partijen kloppen als een bus, elke toon is raak, wat mij in één klap weer herinnert waarom ik Alter Bridge zo kon (en kan) waarderen.

Zoals gezegd is deze plaat niet schrikbarend verschillend van eerdere platen, maar weer ouderwets smullen. Ik durf toch langzamerhand stiekem wel te beweren dat deze plaat de eerste drie overstijgt.

Er komt een nieuwe live dvd/cd aan van de laatste tour die ze gedaan hebben.
de voorlopig releasedatum is 3 of 4 juni.

dit is de setlist.
Alter Bridge Concert Setlist at Mediolanum Forum di Assago, Assago on November 12, 2013 | setlist.fm
Dit is de trailer.
YouTube - Alter Bridge: Live In Milan Trailer

Het album wordt na elke luisterbeurt beter. Vooral een nummer als Addicted To Pain is echt een knaller. Ik ken hun voorgaande albums niet goed genoeg om te beoordelen of het elke keer hetzelfde is. Verwacht wel dat ik die ook goed ga luisteren de komende maanden, want dit is goed bevallen

Zeker in mijn ogen het beste album van Alter Bridge. Ik heb kennis gemaakt met de band vanuit dit album en ik heb echt zitten genieten, top nummers en vooral het nummer Fortress is hartstikke top. Een echte knaller die lekker door speelt en waarvan je lekker zit mee te swingen.

Na 'The Last Hero' en een geweldig concert in de HMH, deze er nog maar eens bijgepakt.

Het is weer als vanouds, die Alter Bridge sound, de riffs van Tremonti en de uitstekende vocalen van Myles Kennedy maken ook dit album weer een feestje. Heerlijke pakkende nummers.

Ik vind deze beter dan AB III en staat voor mij op gelijke hoogte met Blackbird.

Heel consistent album met geen slecht nummer.

4*

Heerlijke plaat zoals ik Alter Bridge me altijd had voorgesteld, en zeker een super goed album na het wat mindere 'AB III'. Ik kan wel rustig vertellen dat ik na dit album wel meer in Alter Bridge ben gedoken maar de woorden die mij na het debuut album verteld werden worden ook steeds meer waar, de stem van Myles word op den duur te eentonig waardoor de zit iets langer aanvoelt. Echter de eerste keer naar 'Frotress' luisteren viel best mee, en ging aardig snel maar de tweede keer was wat lastiger, de eentonigheid in zijn stem wat vooral bij het vorige album te merken was zit hier ook wel eens verwerkt, echter zijn de nummers wat meer uitgebreider met gitaar solo's en werkt Myles samen met Tremonti de nodige harde riffs en solo's eruit.

Toen dit album uit kwam in 2013 was ik vrijwel direct verkocht, vooral het eerste nummer 'Cry of Achilles' veroverde mijn hart en te twee nummers die volgen konden ook dat gevoel niet weer staan. Echter na 'Lover' is het harde geluid er nog wel maar de interesse en zin werd steeds minder, en dat was wel een valreep die 'Fortress' met zich mee bracht. Gelukkig konden de laatste drie nummers, startend met 'Cry a River' en eindigend met het titelnummer 'Fortress' weer veel goed maken, en daar was ik best blij mee.

Er word wat meer gefocust op de gitaarwerken van onder andere Myles en Tremonti, iets wat zeker niet misplaatst word als je het bekijkt van de vorige albums die er wat minder koek van hadden gegeten, en daardoor wat eentonig werden aan de standaard rock nummers. De nummers in 'Fortress' slaan een wat andere richting in, zwaardere riffs, lekkere lange solo's in veel nummers (niet alle) en een Myles die wat vaker zijn smoel houdt, dat is soms ook wel eens lekker. Dan sla ik toch weer de weg in, in het feit dat dit vierde album één van mijn favoriete albums is maar, hij kan net de nostalgie van het tweede album niet weg slaan.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. Fortress
03. One Day Remains
04. AB III