Alter Bridge - Fortress (2013)

De single Addicted to Pain is al te beluisteren op youtube en klinkt weer gewoon lekker. Niet heel speciaal, maar dat is deze band nooit geweest naar mijn mening. Gewoon weer goed.

De single klinkt weer erg lekker. Nog geen slecht nummer geweten van deze band. Tekstueel zouden ze wel eens uit een ander vaatje mogen beginnen tappen, maar muzikaal blijft het zeer snor zitten. Deze worp belandt dus, net als de rest, zonder twijfel weer in mijn cd-collectie.

Tja slecht klinkt het zeker niet, alleen het klinkt allemaal zo bekend.
Dat deze naast de andere cd´s komt te staan staat wel vast, maar ik hoop toch dat ze hier wel wat verrassingen laten horen.
Ik heb er in ieder geval weer zin in

Inderdaad weer een lekker klinkend nummer en hopelijk is de rest van het materiaal op een niveau van Blackbird,dus met een episch nummer erop!

Net Cry of Achilles geluisterd, helemaal te gek. De rest volgt vanavond.

Echt fantastisch: alle mooie momenten van de drie voorgaande albums lijken nu samen te vallen op deze... album 1 had de mooie liedjes, album 2 de ultieme powerballad Blackbird en fantastische riffs in o.a. Ties That Behind en album 3 was als geheel een prachtige conceptplaat.. en dit is the best of all these worlds lijkt het na 2 volledige luisterbeurten. Alles zit er in en toch is het weer een compleet andere plaat dan alle voorgangers.

Calm The Fire is hier voorlopig het hoogtepunt, de band klinkt in die ene song heerlijk rustig en magistraal hard.. en Myles is in topvorm. Prachtig gezongen.

Werkelijk uitmuntend goed! Ik zou willen zeggend at ze zich overtroffen hebben, maar dat klopt niet helemaal en dat zou hen onrecht aandoen zijn. Beter lijkt me te zeggen dat ze er weer in gelukt zijn me aangenaam te verrassen. Blijft in hetzelfde straatje zitten als de vorige albums, maar ze weten er toch meer dan voldoende variatie in te brengen om het boeiend te houden en te verhinderen dat het eenheidsworst wordt.

Zo dat staat weer als een huis, werkelijk waar heerlijk.
vrijdag meteen de cd halen en dan gaan we dit weekend maar goed beginnen.

Ik ben 'Alter Bridge' gaan volgen (en teruggeluisterd) toen ik 'Miles Kennedy' hoorde op het eerste solo-album van 'Slash'. In diezelfde periode deden de overige 3 ex-Creed leden een reünie met die voormalige band. Ik werd direct geraakt door 'Alter Bridge'. Het bevat alles waar hard-rock voor mij aan moet voldoen. 'Kennedy' heeft echt een heerlijk stemgeluid. En tóch; hij is niet heel erg onderscheidend van de vele andere zangers binnen het 'cross-over' genre hardrock vs. heavy metal. Maar zijn bereik is groots. Van klein-zacht naar groots-hard en het blijft allemaal zuiver en goed verstaanbaar.

'Alter Bridge' flikt het gewoon weer. Op de achterhoede zou ik bijna zeggen. Naast alle andere goede releases van 2013 levert 'Alter Bridge' met Fortress 'gewoon even' hun vierde degelijke album af. Waar 'Creed' nog opereerde in de grunge, werd met 'Alter Bridge' direct een andere koers ingezet. 'Hardrock' met metal elementen. de zang van Kennedy draagt er aan bij dat het nooit over the top gaat. Dit album; 'Fortress' is wat dat betreft meer dynamisch dan de eerste twee albums van de band en ligt erg in lijn met hun voorganger; 'AB III'. Het is geen sneltrein die voorbij komt denderen, wat ik bij het tweede album 'Blackbird' ervaar. Maar ook geen stoptrein zoals het debuut 'One Day Remains' soms wegluistert vanwege de afwisseling met meerdere ballads. Bij 'Fortress' zit - net als bij 'AB III' - meer opbouw in de nummers. Dat wil zeggen; goede breaks. Wat meer van (knoer)hard naar zacht en terug. Hierbij komt het bereik van Kennedy ook het beste tot z'n recht. Het is allemaal minder standaard couplet/refrein werk en meer ('rust')momenten in de nummers. Het album staat afgevuld met gedreven nummers. Strak afwisselend drumwerk. 'Mark Tremonti' speelt Slashwaardige riffs en solopartijtjes zonder dat hij daarbij teveel aandacht opeist. Op momenten lijkt het harder dan eerdere albums, maar omdat de nummers een meer afwisselend karakter hebben is dat enkel schijn en ligt het prima in lijn met wat 'Alter Bridge' hiervoor heeft gemaakt.

Mooi hoe het album opent met een 'prelude' op akoestische gitaar aan het begin van - de toch al goede - openingstrack; 'Cry Of Achilles'. Verder springen er nu uit voor me; 'Addicted To Pain', 'Peace Is Broken', 'Father Than The Sun'. En met name laatsgenoemde komt goed binnen. Heerlijk drammend!

Album vol degelijke rockmuziek. Echt onderscheidend is het niet. Moet dat dan? Neuj, niet persé. Sterker nog; kan dat eigenlijk nog wel? En misschien nog wel het meest belangrijk; wil ik dat!?... Dit is toch meer dan prima!

Mijn vader had hem opgezocht en ik heb hem net volledig gehoord. Alter Bridge lijkt veel meer invloeden uit de ouderwetse heavy metal en zelfs power metal te pakken op Fortress. Het begin van de plaat vond ik wel lekker klinken maar de ballads vind ik helemaal niks. Ook gaat Kennedy steeds zeikeriger klinken, dat is jammer. Ik heb niks meer met Alter Bridge, zo simpel is het. Geen beoordeling van mij.

Na 2 x luisteren klinkt veel al erg vertrouwd; toch herkenbaar Alter Bridge.
Uitschieters voor mij zijn nu Cry of Achilles, Bleed It Dry en vooral Waters Rising en Fortress.

Ik krijg bij Waters Rising ook sterk het idee dat je in het begin Mark hoort in plaats van Myles; dit klinkt gewoon niet naar hem maar vind dit een sterk nummer.

Damn.. wat een energie!

Werkelijk briljant na de derde luisterbeurt. Potentie om tot de beste plaat van AB uit te groeien. Niet revolutionair, maar wel een game changer voor de band zelf. 4.5*, maar het euforische gevoel van een 5*. Dit is een ongelofelijke badass rock plaat.

Al vanaf hun eerste cd One Day Remains ben ik fan van deze amerikaanse rockband. De combinatie van vet gitaarwerk gebaseerd op het magistrale riffwerk van Mark Tremonti, het prachtige stemgeluid van Mile Kennedy, de melodieuze ballads en een prima ritmesectie maken deze band tot een waar luistergenot. Nu dus alweer hun 4e cd na een lange rustperiode van ongeveer een jaar.Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, dit is een knaller van een cd. De eerste 3 nummers al laten bij een eerste luisterbeurt een onuitwisbare indruk achter. Cry of Achilles begint zowaar acoustisch maar ontpopt zich daarna tot een heavy rocknummer die als een moker aankomt. Addicted to Pain had ik al iets eerder kunnen horen maar is een heerlijk snel metalnummer met die typische Alter Bridge sound. Maar dan Bleed it Dry, een van de mooiste nummers die ze ooit gemaakt hebben, een geweldige combinatie van heavy rock en rustigere stukken magnifiek gewoon. De rest van de cd is gewoon top met het titelnummer ook nog als hoogtepunt en met geweldige gitaarsoli. Alter Bridge is terug en hoe!

Het knappe van dit album is dat je vanaf de eerste noten en zanglijnen wilt blijven luisteren tot het laatste geluid is verdwenen. En zodra de stilte intreedt, besef je wat een geweldig album dit is. Je wilt nóg een keer luisteren. De energie van de muziek is ook nog eens besmettelijk! Grote kans dat je na een luisterbeurt nét even wat scherper en opgewekter de wereld inkijkt En dat is best een prestatie.

Interview met Myles en Mark over de nummers, en zingt Mark inderdaad op Waters Rising! ( 13.28 t/m 15.19 ) YouTube - Alter Bridge Fortress Track By Track Interview With Total Guitar

Daar waar AB III mij wat tegenviel, klinkt dit weer 'ouderwets' goed. Sterker nog: misschien wel beter!

AB III beviel mij ook een stuk minder dan het geniale Blackbird. Misschien heb ik mijn verwachtingen nu wat bijgesteld waardoor Fortress mij wel direct kan bekoren. Addicted To Pain vond ik een matige single, maar Cry Of Achilles voelt als opener van de nieuwe plaat direct als een schot in de roos. Lover doet mij een beetje denken aan het muzikale verleden van Myles Kennedy in The Mayfield Four. De vocalen in het begin van het nummer klinken anders dan je gewend bent van Myles in Alter Bridge en daardoor krijgt het nummer pas in het refrein het bekende Alter Bridge sausje. Het feit dat Mark Tremonti de leadvocalen op zich neemt in Waters Rising, maakt van Fortress nog een gevarieerdere plaat. Ik hoop dat beide heren in de toekomst vaker hun vocale verplichtingen delen, want dit klinkt wel erg lekker. En All Ends Well heeft een heerlijk opzwepend refrein en is een tranentrekker van melodieus formaat. Kortom een fijne plaat, maar het geluid had van mij wat organischer mogen klinken. Al blijft dit natuurlijk een kwestie van smaak.

Persoonlijke favorieten: Waters Rising, Lover, All Ends Well en Cry Of Achilles.

Pfff na de eerste luisterbeurt moet ik zeggen dat ik compleet ofver geblazen ben, wat een strakke rockplaat! Ontzettend strak gespeeld, elk lied is raak.

Dit kan wel eens de beste plaat van 2013 worden voor mij!

Prima vierde album, waarop de band het geluid van de vorige platen vakkundig verder uitkristalliseert. Het album is hierdoor wel wat aan de geforceerde kant, aangezien de bandleden inmiddels zo goed weten hoe ze moeten klinken dat de songs weinig spontaan zijn. Alles is tot in de puntjes uitgedacht. Neemt niet weg dat de plaat monsterlijk goed klinkt en dat alle songs bijzonder sterk zijn. Wat een heerlijk vet gitaarwerk weer, geweldig. Door het loodzware geluid en de veelal naar metal neigende riffs is dit het meest stevige album tot nu toe geworden. Zanger Myles Kennedy zingt alles naar een nog grotere hoogte. Wat een machtige strot heeft die man toch. Het recente soloalbum van gitarist Mark Tremonti klinkt ook overduidelijk door in deze nieuwe songs. Inmiddels kunnen beide bands wel samengevoegd worden, zeker wanneer Tremonti ook nog eens de lead vocals voor zijn rekening neemt in Waters Rising.

Ik begin met vier sterren. Geweldige album en elke song is raak. Geweldige gitaarsolo's en de drummer en bassist leggen een geweldige basis.

2 minpunten:
- Teveel nummers naar mijn mening. Tien nummers zijn voldoende en hierdoor krijg je meer tijd om de puntjes op de I te zetten, nummers zijn geweldig maar missen vaak dat puntje waardoor ze speciaal worden.
- Tekstueel boeit het me vrij weinig en vindt ik het niet sterk.

net wat suffe "herfstcd's" beluisterd. Nu maar eens beginnen aan de voor mij onbekende Alter Bridge. Bokbierje erbij. Wauw, eerste nummer pakt me. Hier ga ik eens voor zitten. Of staan met air guitar. Help mij eens. Klinkt als.

Waar Blackbird een overtreffende trap was op One Day Remains, is Fortress de overtreffende trap op Blackbird.

Het nummer Blackbird was altijd mijn favoriet, en waar op AB III nog wel aardig wat lekkere nummers staan kwam er eigenlijk geen eentje in de buurt van Blackbird.
Maar hier doen ze niet éen poging om die te overtreffen, nee ze doen er hier wel 12.
Hoewel lang niet elk nummer Blackbird overtreft halen ze wel allemaal hetzelfde niveau.
Maar nummers als Cry of Achilles, The Uninvited, Peace Is Broken, Farther Than the Sun en Fortress weten je helemaal weg te blazen. (helaas kan je hier maar 3 favorieten selecteren )

Dit alles aangevuld met knallers van nummers die voorlopig nog lang niet vervelen.
Waar AB III op den duur wat eentonig werd, zorgen ze hier voor aardig wat afwisseling zowel tussen de nummers als in de nummers.

We horen de heerlijke gitaar partijen van Tremonti langskomen (duidelijk invloed van zijn solo werk), maar ook de zang van Myles is weer geweldig. Ben erg benieuwd in hoeverre hij dit live klaar kan spelen.

Uiteindelijk komt dan ook nog Waters Rising langs, waar we Tremonti horen zingen.
opnieuw wat afwisseling, hoewel ik wel moet zeggen dat daar toch een puntje van kritiek zit.
Zoals ik bij zijn solo album al vond, is zijn zang kwaliteit niet bijzonder, helemaal als je naast Myles staat die een veel groter bereik heeft.
Het beste stuk uit het nummer is ook wanneer Myles zingt (hoewel dat niet alleen aan de zang ligt).

Voor mij leveren ze hier een pracht van een album af wat nog vele malen gedraaid zal worden. En dit kan zolang als het beste werk van de heren gezien worden, een top 5 notering staat al vast.
4.5*

Outright (het bonus nummer wat hier niet staat) is trouwens ook best de moeite waard.

Wat een sterke plaat zeg! Deze knalt er echt flink op los, maar weet je zo nu en dan ook echt te raken met gevoelig gitaarwerk. Ook de zang is buitengewoon sterk. Al bij al is dit wel een van de sterkste releases van 2013!
Veel luisterplezier toegewenst, kan niet mis gaan

Ik had de zanger Mike Kennedy op PinkPop gezien met Slash en zowaar wist Mike als enige te overtuigen in de nogal eenvormige set rond de gitaarvirtuoos Slash.
Daarna was hij weer op PinkPop met zijn band AlterBridge. Prima band en Mike zingt opnieuw voluit. Goeie performer, die het contact met het publiek niet schuwt.

Als je dit album voor het eerst opzet, denk je ach nee hè hij doet de zanger van Kane na. Gelukkig is dat schrikbeeld na een paar keer draaien over. Prima album, volle sound en pure headbanger muziek. Muzikaal geen hoogstandje, maar wel perfect uitgevoerde hardrock. Mooie gitaartapijten en af en toe een verrassende solo. All Ends Well is een overtuigende ballad.
Moet hem nog een paar keer draaien. Ik ben er niet ontevreden over. Fijn voor in de auto ook.

Zouden ze stiekem een beetje naar Flying Colors hebben geluisterd?
Voorlopig 3.5 sterren.

Volgens mij heeft Myles Kennedy nog nooit naar Kane geluisterd.

Nee, tuurlijk niet. Maar het geknauw in de 1e paar songs deed mij de schrik om het hart slaan.

Het album daarentegen overtuigt steeds meer.
Zoonlief noemt Alterbridge een jonge meisjes band; hij is ook een punkrockertje en die spotten overal mee. Ik moet dus van mening met hem verschillen en ben ook oud genoeg om het ontstaan van de hardrock en metal vanaf het begin te hebben meegemaakt en deze band mag er dus zijn. De mix van stijlen is indrukwekkend en ik mis toetsen absoluut niet.
Fortress is een waardige afsluiter van het album. Ik had 1, 10 en 11 als voorkeur, maar 12 Fortress mag er ook bij. En niet te vergeten 4. Lover.

De hoes afbeelding is fraai in contrast met de titel.

Ik ben heel erg benieuwd welke nummers je van Kane kan vergelijken met Cry of Achilles, Bleed It Dry of Addicted to Pain..? Voor mij is dat ongeveer hetzelfde als The Village People met Type 0 Negative vergelijken