Net in huis en ik ben nu al verslaafd aan dit album én aan deze 'nieuwe' Katatonia.
Nu ik wat vaker 'de grenzen' opzoek, ik ben geen metal liefhebber, progrock naast gothic/darkwave/post-punk verdraag ik echter uitstekend en omdat ik recentelijk deze toffe band in dit 'genre' heb ontdekt, pluk ik lekker nog een paar Katatonia platen uit de bakken.
Wat heb ik nu met een zogenaamde 'metal' band als deze, wat ik met de meeste andere metalbands niet heb? Ik heb de eerste twee Katatonia's beluisterd en deze albums zal ik dus niet snel in huis halen, ook al vanwege de 'zang'. Gelukkig voor mij wordt er nu 'mooi' gezongen, al moet je van een bepaald type zanger houden natuurlijk. Er moet een 'klik' zijn. Maar de zanger is voor mij dusdanig belangrijk, daar valt of staat een album (én een band) mee, ook al is de muziek en de sfeer verder prima in orde.
Dus geen gegrom, gebrul of gepiep, want dan trekt Alicia geheid de stekker eruit!
Sommige stukken zijn nog wel aan de stevige kant, maar dan vallen de 'rustige', sfeervolle en meer melodieuze passages/nummers ook des te meer op. Dan gaat Katatonia pas echt snaren raken zodat zij niet alleen op elektrische gitaren en trommels hoeven te beuken voor het effect.
Criminals behoort absoluut tot de favorieten, echter wat dit album betreft staan naar het einde toe de allerbeste nummers: Evidence, Omerta, Wait Outside, Inside the City of Glass...
Het folkachtige
Omerta is zelfs mijn allergrootste favoriet. Schitterend!