menu

Fates Warning - Darkness in a Different Light (2013)

mijn stem
3,72 (53)
53 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Inside Out

  1. One Thousand Fires (7:22)
  2. Firefly (4:59)
  3. Desire (4:00)
  4. Falling (1:34)
  5. I Am (5:08)
  6. Lighthouse (5:25)
  7. Into the Black (5:09)
  8. Kneel and Obey (5:05)
  9. O Chloroform (4:13)
  10. And Yet It Moves (14:03)
  11. Firefly [Extended] * (7:22)
  12. Falling Further * (4:45)
  13. One [Live] * (4:41)
  14. Life in Still Water [Live] * (5:21)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 56:58 (1:19:07)
zoeken in:
avatar van Kronos
4,0
Zeker doen!

Hun magnum opus volgens de gebruikers van MusicMeter is A Pleasant Shade of Gray.

avatar van Metal-D78
de zogenaamde full band-versie van Falling Further op de bonus disc vind ik misschien wel fijner dan de akoestische versie die op de reguliere versie staat.

avatar van Kronos
4,0
Mijn voorkeur gaat toch uit naar de oorspronkelijke albumversie. En het vervolg dat aan Firefly geplakt is heeft weinig meerwaarde. De twee live nummers maken dat ook niet goed. Ik vind het dus maar een magere bonus. Wel leuk meegenomen, maar eigenlijk niet echt de moeite om er een extra schijfje aan te besteden.

avatar van Kronos
4,0
De eerste maanden nadat dit album verschenen was heb ik het best veel gedraaid. Nu was het al langere tijd geleden en zo valt nog meer op wat een sterk album dit is. Behoort zeker tot het betere werk van de band. De muziek is zeker wel modern maar de nummers hebben een klassieke kwaliteit.

avatar van buso
3,0
Ik ben een beetje ontgoocheld met deze cd. Niet dat het een slechte cd is, maar ik had meer verwacht. In mijn ogen hebben ze de evolutie die ze maakten sinds APSOG omgedraaid. Weg zijn de sfeervolle toevoegingen van keyboards, terug naar het pure gitaargeweld (wel niet dat het plots zware heavy metal is geworden). Twintig jaar geleden zou ik dat misschien positief gevonden hebben, maar vandaag vind ik dat jammer. Enkel 'And Yet it Moves' wist me onmiddellijk te bekoren.
Ik heb zo het gevoel dat het Arch/Matheos-album niet echt een zijproject was, maar gewoon de voorloper van deze. Waarom je dan nog een zijproject hebt ...

avatar van Ricardo74
4,0
Het grote gemis op deze plaat is Mark Zonder. Bobby is goed maar mist de finesse en jazzy drumstijl van Mark. De dubbele basedrum van Bobby is een nummer wel grappig maar het hele cd ervan gaat het behoorlijk irriteren. Jammer...

Oh crap. Ik kan Jarzombek niet uitstaan - de subtiliteit van een derderangs hair metal drummer (wel een betere techniek). Alder zingt wat beter (qua expressie; met zijn bereik en kracht is niets mis) dan op de vorige twee albums, maar bederft de boel nog steeds voor mij.
Dit houd ik niet vol, dus geen waardering van mij. Ik constateer slechts dat Matheos, die een stel fijne riffs en solo's produceert, zijn talent verspilt.

avatar van The_CrY
4,0
Ben je bekend met de opvolger, M.Nieuweboer, Theories of Flight? Zelf vind ik dat niet alleen het songmateriaal daar stukken beter is, maar ook dat Jarzombek en Alder heel wat beter presteren.

avatar van Kronos
4,0
Bijna tien jaar na FWX. Als opvolger daarvan is Darkness in a Different Light wel oké. Maar denkend aan de geweldige samenwerking met John Arch twee jaar eerder valt dit album mager uit. De moderne gitaarrifs zijn weinig sfeervol, Ray Alder klinkt wat vermoeid en niet alle nummers vind ik de moeite.

79/100

avatar van Sir Spamalot
4,0
Negen jaren is het wachten op deze elfde langspeler. Leadgitarist Frank Aresti vertrekt in 1996, komt terug in 2005 en is hierop opnieuw vast bandlid. Weg zijn het “progamming” met zijn elektronische geluidjes en de keyboards. De grootste wijziging is echter het vertrek van drummer Mark Zonder die wordt vervangen door Bobby Jarzombek.

Mark Zonder is een schitterende drummer met een eigen onalledaagse stijl van drummen, die een stempel drukt op het geluid van Fates Warning. Bobby Jarzombek heeft een traditionelere speelstijl met meer gebruik van de double bass. Het album voelt voor mij hierdoor iets zwaarder / heavier aan. Falling en Lighthouse voelen voor mij dan ook aan als welgekomen rustpunten hierop.

Hier staat van mij nog altijd een kleine vier en soms twijfel ik, niet om te verhogen maar om te verlagen. Vaak speel ik na dit album aansluitend opvolger Theories of Flight uit 2016 dat mij veel beter bevalt maar daarover meer bij dat album. Ik hoor nummers met kop en staart maar zonder die bepaalde hook of melodielijnen die zich een plaats opeisen in mijn algemene muziekbeleving. And Yet It Moves is mijn favoriet op een album dat te weinig indruk bij mij maakt, dat niet volledig aan mijn hoge verwachtingen voldoet: net iets te weinig, net iets te kort komend, soms zelfs saai (Desire en Kneel and Obey). Gelukkig zorgt Frank Aresti voor vaak stevige gitaarsolo's.

Voor de volledigheid vermeld ik nog even dat ik in 2018 de volgende versie met bonusschijf heb gekocht voor nog geen 6 euro: Spinner - discogs.com. Hierop hoor je onder andere een langere versie van Firefly, een andere en langere versie van Falling Further en twee (nogal mager klinkende) live uitvoeringen van One (album Disconnected uit 2000) en And Yet It Moves (afkomstig van dit album). Leuk als hebbeding maar het album is voldoende voor mij.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:18 uur

geplaatst: vandaag om 20:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.