Negen jaren is het wachten op deze elfde langspeler. Leadgitarist Frank Aresti vertrekt in 1996, komt terug in 2005 en is hierop opnieuw vast bandlid. Weg zijn het “progamming” met zijn elektronische geluidjes en de keyboards. De grootste wijziging is echter het vertrek van drummer Mark Zonder die wordt vervangen door Bobby Jarzombek.
Mark Zonder is een schitterende drummer met een eigen onalledaagse stijl van drummen, die een stempel drukt op het geluid van Fates Warning. Bobby Jarzombek heeft een traditionelere speelstijl met meer gebruik van de double bass. Het album voelt voor mij hierdoor iets zwaarder / heavier aan. Falling en Lighthouse voelen voor mij dan ook aan als welgekomen rustpunten hierop.
Hier staat van mij nog altijd een kleine vier en soms twijfel ik, niet om te verhogen maar om te verlagen. Vaak speel ik na dit album aansluitend opvolger Theories of Flight uit 2016 dat mij veel beter bevalt maar daarover meer bij dat album. Ik hoor nummers met kop en staart maar zonder die bepaalde hook of melodielijnen die zich een plaats opeisen in mijn algemene muziekbeleving. And Yet It Moves is mijn favoriet op een album dat te weinig indruk bij mij maakt, dat niet volledig aan mijn hoge verwachtingen voldoet: net iets te weinig, net iets te kort komend, soms zelfs saai (Desire en Kneel and Obey). Gelukkig zorgt Frank Aresti voor vaak stevige gitaarsolo's.
Voor de volledigheid vermeld ik nog even dat ik in 2018 de volgende versie met bonusschijf heb gekocht voor nog geen 6 euro:
Spinner - discogs.com. Hierop hoor je onder andere een langere versie van Firefly, een andere en langere versie van Falling Further en twee (nogal mager klinkende) live uitvoeringen van One (album Disconnected uit 2000) en And Yet It Moves (afkomstig van dit album). Leuk als hebbeding maar het album is voldoende voor mij.