Waverick schreef:
Dit was destijds mijn kennismaking met Duran Duran. Dit album bevat veel jeugdsentiment voor mij. Het valt me op dat er aardig wat negatieve kritiek op is. Wellicht heeft het te maken met hoe ze in de jaren voor dit album klonken? Daar had ik dus geen last van...
Op een paar tracks na nog steeds goed te beluisteren. Beste nrs: All She Wants Is, Do You Believe in Shame en Too Late Marlene.
Duran Duran heeft (binnen het popgenre) nooit echt vastgehouden aan 1 stijl en misschien is dat ze wel opgebroken. Van de new wave en de perfecte pop van de eerste twee platen werd het geluid vriendelijker en commerciëler op Seven And The Ragged Tiger, Notorious heeft dan weer meer soul en deze klinkt weer wat electronischer. Gaandeweg werd Duran Duran steeds experimenteler en bij elke stap vervreemden de fans steeds meer van ze. Ik ben afgehaakt in 1993 en ben de laatste jaren aan een inhaalslag en herwaardering bezig.
Over deze plaat kan ik kort zijn: nergens zakt hij door de ondergrens heen (zelfs Drug scoort nog een krappe voldoende en de Interludes reken ik niet mee) en er wordt toch ook regelmatig de 4,5 a 5 sterren aangetikt. De eerste helft heeft enkele goede nummers en de tweede helft wordt gekenmerkt door een mooie flow. Desondanks "slechts" 3,5* ster van mijn kant, wel 1 die heel dicht tegen de 4* sterren aanzit.
Mocht iemand trouwens nog weten waar ik Pop Trash, Meddazaland en Red Carpet Massacre voor een betaalbaar prijsje kan vinden, dan hoor ik het graag. Thank You en Astronaut kom ik nog wel tegen bij de Plaatboef, alleen die drie heb ik nog nooit ergens gezien.