menu

Wilson Pickett - In Philadelphia (1970)

mijn stem
3,90 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten
Soul
Label: Atlantic

  1. Run Joey Run (2:43)
  2. Help the Needy (2:34)
  3. Come Right Here (2:39)
  4. Bumble Bee (Sting Me) (2:19)
  5. Don't Let the Green Grass Fool You (2:50)
  6. Get Me Back on Time, Engine Number 9 Part 1 / Get Me Back on Time, Engine Number 9 Part 2 (6:28)
  7. Days Go By (2:28)
  8. International Playboy (2:31)
  9. Ain't No Doubt About It (2:24)
  10. Don't Let the Green Grass Fool You [Single Version] (2:47)
  11. Engine Number 9 [Single Version] (2:52)
  12. International Playboy [Single Version] (2:33)
totale tijdsduur: 35:08
zoeken in:
avatar van Angelo
4,0
Nog voordat de Philly-soul helemaal hot werd, was deze zanger toe aan een nieuwe uitdaging. Zijn voorgaande platen had hij opgenomen in óf Memphis, Tennessee óf Muscle Shoals, Alabama, en hij wilde dit keer wat anders. Hij belandde uiteindelijk in Philadelphia, waar hij dit album (zoals de titel al doet vermoeden) opnam. Het is met afstand één van de meest funky producties van het Gamble-Huff team. De rauwheid van Wilson’s stem is nog altijd aanwezig, maar dit album is wat minder rauw dan zijn vorige albums.
Niet dat dat een probleem is overigens, want de kwaliteit is wederom aanwezig. De negen oorspronkelijke nummers op dit album zijn stuk voor stuk de moeite waard. ‘Help the needy’ en ‘Come right here’ zijn prima voorbeelden. Het instrumentale hoogepunt wordt bereikt bij een nummer als ‘Bumble bee’, wat een retestrakke instrumentatie heeft dat nummer! Het is ook zo’n typisch philly-soul nummer geworden. Maar ook een nummer als ‘Don’t let the green grass fool you’ blijft één van de mooiste soulnummers. ‘Get me back on time, engine number 9’ is de knaller op dit album, beetje James Brown-esque, dat ritmisch gezien overigens perfect in elkaar steekt.
Een tekstueel wat minder nummer is ‘International playboy’, ik kan me voorstellen dat dit nummer bij menigeen nogal “knullig” overkomt, maar aan de andere kant heeft het ook wel z’n charme. Maar ach, als dat het enige minpuntje op dit album is, dan brengt hij het er toch goed van af.

Wilson Pickett schreef:
“I had this reputation for being ‘The Wicked’ in the studio. Man, Leon Huff sat in the booth and stared at me for about three days before I found out he was just waiting for me to do something wicked!”

avatar van thelion
4,5
Wilson Pickett de man van 60ties uptempo Soulclassics als In the Midnight Hour, Land of 1000 Dances, Mustang Sally & 634-5789 (Soulsville, U.S.A.) gaat in zee met producers duo Gamble & Huff van het befaamde Philladelphia International label (The Founders of the Philly Sound) en dat pakt verdomd goed uit.

Op dit album horen we Pickett zo als we van hem gewend zijn rauw en behoorlijk uptempo, ook de vroege "Philly Sound" invloeden passen Pickett goed. Het is geen Disco, maar Soul met een lekkere funky inslag.
Met dit album evenaart hij het hoge nivo van zijn eerste 4 albums (In the Midnight Hour (1965), The Exciting Wilson Pickett (1966), The Wicked Pickett (1966) & The Sound of Wilson Pickett (1967)).
Aanrader voor Disco en Funk liefhebbers die niet zo snel aan Pickett denken en ook voor de Soul liefhebbers is dit zeer de moeite waard. Ik zou zeggen de perfecte brug tussen Atlantic Soul en Philladelphia International Disco.
En raar maar waar zijn beste nummer staat op dit album Don't Let the Green Grass Fool You, ja dat is zelfs beter dan In the Midnight Hour.

4.5*

Gast
geplaatst: vandaag om 16:26 uur

geplaatst: vandaag om 16:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.