menu

Ulver - Nattens Madrigal (1997)

mijn stem
3,76 (39)
39 stemmen

Noorwegen
Metal
Label: Century Media

  1. I (6:16)
  2. II (6:21)
  3. III (4:47)
  4. IV (5:21)
  5. V (5:14)
  6. VI (5:48)
  7. VII (5:32)
  8. VIII (4:38)
totale tijdsduur: 43:57
zoeken in:
avatar van Jochempie
5,0
Hoe dit album zo laag heeft gekregen en geen berichten weet ik echt niet. Kom op, is extreme muziek hier dan echt zo onpopulair.

avatar van Jochempie
5,0
Dit is denk ik mijn favoriete Ulver album nu, geniaaaaaaal extreem. Ik denk ook wel het extreemste Ulver album ooit gemaakt eigenlijk. verhoogt naar 5 sterrren.

Stijn_Slayer
Wel heel erg goed.. ook wat technischer dan je normaal ziet bij dit soort muziek. Spreekt me zeker aan.

Sammael
Tja, ik kan hier dan weer weinig mee. Ik heb sowieso niet veel met Black Metal, maar ben wel een groot fan van Ulver, en ik heb ook veel mensen gehoord die deze plaat echt perfectie vinden binnen de Black Metal, dus ik wilde me hier wel eens aan wagen. Helaas doet het me niet veel. Een boel mensen vinden deze muziek sfeervol, maar die sfeer gaat totaal langs me heen en dan blijft er van deze zwaar ondermaats geproduceerde muziek ook niet veel over. Een extreme plaat, dat zeker, maar meer dan 2 sterren kan ik er niet aan kwijt, ben ik bang.

avatar van Eddie
Dit is een plaat die je moet laten groeien, je moet echter wel iets metr black metal hebben. Als je fan bent van het werk dat Ulver tegenwoordig maakt kan ik me voorstellen dat je hier heel erg weinig mee kunt.

bennerd
Jochempie schreef:
Hoe dit album zo laag heeft gekregen en geen berichten weet ik echt niet. Kom op, is extreme muziek hier dan echt zo onpopulair.


Dat heb ik mij ook al afgevraagd.

avatar van Dexter
Aan de ene kant toch wel begrijpelijk. Dit is toch vooral een site voor de wat meer mainstream-gerichte muziekliefhebber. Liefhebbers van de extreme stijlen (of dat nu van de hardcore techno, extreme metal, hardcore rap, hardcore punk, grindcore of welk extreem genre dan ook is) die puur naar die genres zoeken, komen eerder uit op een daarop gespecialiseerde site.

En wat betreft Ulver: ik ben liefhebber van het hele oeuvre: de blackmetal, de folk, de experimentele electronic, de scores, de ambient; het boeit me allemaal evenveel.

avatar van dirkje25
4,5
Melodieuse riffs bedolven onder een dikke laag distorsion, prachtig. 4,5*

avatar van vork666
3,5
Op het kerstliedje-in-vermomming (o.i.d.) hymne VI na een lekker hard album, de productie is smullen geblazen en melodieus zit het ook allemaal goed in elkaar. Toch blijft het wat achter bij het perfecte Bergtatt en het machtig mooie Kveldssanger.

avatar van Dr.Pat
5,0
Ik heb deze inmiddels al meerdere malen beluisterd. Kweet niet wat het is maar er zit magie in dit album. Hij is hard, extreem, maar eigenlijk ook heel toegankelijk. Nogmaals, een magistraal stuk muziek, wat mijns inziens op deze site idd niet op juiste waarde wordt gezet.

avatar van wizard
3,5
Zelfs na een (behoorlijk) aantal keren luisteren vind ik het nog steeds lastig hier doorheen te komen. Monotoon en met een belabberd geluid.

avatar van Edwynn
3,5
Ulver brengt op Nattens Madrigal dingen terug naar de basis. Geen tierlantijnen, geen galmzang en geen folkelementen. Nou ja, een heeeeeel klein beetje folk is links en rechts wel te bespeuren. Maar uiteindelijk worden je trommelvliezen hier kapotgetrokken door razende black metalstormen. Ongekend snel, hard en gemeen. Het schelle geluid snijdt als een bot mes door je donder. Precies zoals het zeven jaar voordat dit uitkwam allemaal begonnen is. Archaïsch en enigszins monotoon. Anno 2013 vind ik Nattens Madrigal nog immer een extreem album. Af en toe vinden we wat epische melodieën terug in het gitaarwerk dat inderdaad af en toe nog best technisch is. De mix en de productie is bijten geblazen, maar een beetje weerwolf is dat wel toevertrouwd. Soms vind ik dit bijna een verademing na al die overdonderend nette producties van nu.

avatar van wizard
3,5
Nu ik Nattens Madrigal de afgelopen weken wat intensiever heb beluisterd, ben ik het album beter gaan waarderen. Het zal ongetwijfeld de bedoeling van Ulver zijn geweest om dit album zo rauw en ijzig mogelijk te laten klinken, maar ik knoei toch een beetje met mijn equalizer voor ik dit album opzet. Op die manier snijdt de gitaar iets minder door mijn trommelvliezen en is er ook nog wat plaats voor andere instrumenten.
Dit album klinkt zoals ik me voorstel hoe traditionele black metal zou moeten klinken: snel, intimiderend, ijzig, en met een niet al te denderende productie. En tegelijkertijd ook monotoon. Na een nummer of zes heb ik het meestal wel gehad met Nattens Madrigal en begin ik uit te kijken naar een ander album. Misschien omdat ik niet gewend ben aan dit soort black metal, misschien omdat de stijl me misschien niet helemaal aanspreekt. Ik denk vooral het tweede. Iets meer afwisseling was voor mij een welkome afleiding geweest. Maar goed, voor afwisseling luister ik dan maar naar Bergtatt.

Ik blijf de voorkeur geven aan Bergtatt, maar Nattens Madrigal is toch ook een degelijk album gebleken. Iets te lang, en de stijl spreekt me niet heel erg aan.

3.5*

avatar van Don Cappuccino
4,5
Ik heb deze eigenlijk altijd een beetje links laten liggen en met de aanschaf van de Trolsk Sortmetall-box heb ik Nattens Madrigal voor het eerst gehoord. De remaster moet schijnbaar fantastisch zijn, maar het rauwe gevoel is behouden. Het gitaarwerk snijdt namelijk nog steeds door de boxen, maar de ritmesectie komt er heel duidelijk uit. Toch hoor je genoeg wonderschone melodieën in deze plaat, ik heb hem deze maand veel gedraaid. De eerste drie albums van Ulver zijn echt ijzersterk, deze krijgt 4,5*.

avatar van Eddie
Hoe kan deze plaat ooit zo langs me heen gegaan zijn? Ik kende alleen het eerste nummer van een Century Black Promo. Bij toeval kwam ik deze tegen op spotify. Jeetje wat een parel zeg!

avatar van madmadder
4,5
Ulver – Nattens Madrigal (1997)
Subgenres: black metal
In het kader van 'madmadders afgrondelijke tocht door de diepste krochten van de hel': klik
Tip van Onweerwolf

Enkele jaren geleden maakte ik al kennis met het debuut van de Noorse band Ulver. Bergtatt (1995) is inmiddels uitgegroeid tot één van mijn favoriete metalplaten, juist omdat het gebruik van fluiten, akoestische gitaren en cleane zang dit album zo anders aan doet voelen dan andere platen uit het genre, zeker voor de tijd waarin het uitkwam. Nattens Madrigal uit 1997 zou echter nóg beter zijn.

Bij de oprichting van Ulver waren de bandleden allemaal nog erg jonge jongens die het verrijzen van de grote Noorse black metal scene van dichtbij konden aanschouwen. Ze bezochten vaak platenzaak Helvete van Euronymous (van Mayhem) waar ze werd ingepeperd wat wel en niet kon. Zo ruilden ze qua kleding alle kleur in voor stemmig zwart en was muzikaal 'black metal' de enige juiste weg die men kon bewandelen

De bandleden omringden zich veelal met mensen uit muzikale projecten die de grenzen van black metal probeerden op te rekken. De eigen drang naar experiment en innovatie leidde ertoe dat Bergtatt – een album over mensen die ontvoerd worden door trollen – met zijn dromerige, folky klanken – weliswaar afgewisseld met verbitterde 'echte' black metal passages – eigenlijk ongekend zachtaardig klinkt voor black metal.

Voor de opvolger later dat jaar ging Ulver nog wat stappen verder. Kveldssanger is een volbloed folkalbum dat eigenlijk alleen nog overeenkomsten met black metal had op het vlak van de teksten en de melancholische sfeer. Toch maakt dit album deel uit van hun black metal-trilogie. De band wilde immers bewijzen dat je ook zonder snelheid, hardheid en geschreeuw 'black' kon zijn.

Ze tekenden na dit album bij een groot label, wat voor velen gepaard gaat met een (nog) meer commerciële sound, maar Ulver speelde juist met de gedachte dat dat vorige album van ze misschien toch net wat te veel van het goede was geweest. Tijd dus om te laten zien dat ze ook heus wel immens woest en hard konden zijn.

Het resultaat was het vernietigende Nattens Madrigal (1997), dat qua productie zo slecht en onevenwichtig klinkt dat al snel het gerucht ging dat ze het met een klein analoog recordertje midden in het bos opgenomen hadden. Dat is overigens niet waar. Dit werd gewoon in een professionele studio opgenomen en klinkt precies zoals de band het voor ogen had. Geïnspireerd door Darkthrone namen ze alles in één keer op zonder er daarna nog aan te sleutelen.

De drums zijn amper hoorbaar, de aandacht wordt vooral geleid naar de krijsende gitaren die zo schel klinken dat het constante geluid op den duur door merg en been gaat, op het ondraaglijke af. Die gitaren worden bijgestaan door de vocalen van Garm, die klinken alsof ze ergens in een muffe, vochtige kelder opgenomen zijn (zijn ze dus niet) en die ronduit beestachtig overkomen.

Dat zal ook geen toeval zijn geweest, want tekstueel gaat dit album over wolven, over de nacht en over de donkere, beestachtige kant van de mens. Garm zingt in het Noors dus de teksten zijn niet direct verstaanbaar of mee te lezen, maar de vertalingen zijn makkelijk te vinden en zijn echt wel heel boeiend en bij vlagen zelfs prachtig.

De muziek is minder prachtig, alhoewel je bij herhaalde luisterbeurten toch af en toe wel vlagen van schoonheid kunt ontwaren. Maar waar die fraaie momenten op eerdere albums direct opgediend werden aan de luisteraar, moet je hier door de tergende herrie heen leren luisteren.
Ik denk niet dat er mensen over zullen struikelen als ik dit album niet mooi noem – waar de andere twee dat duidelijk wel zijn. Dat zegt echter niets over de impact die dit album op me heeft. Het is juist in dat minder toegankelijke, in het feit dat hier geen hapklare brokken geserveerd worden dat ik dit album minstens zoveel waardeer als die andere twee.

Het is een enorm onaangename luisterervaring, telkens als dit album is afgelopen voel ik me alsof er meerdere treinen over me heen zijn gewalst, maar op de één of andere manier is het een ervaring die ik maar wil blijven herbeleven. Dat is niet alleen puur masochisme, waar ik misschien ook wel een handje van heb, maar ik merk ook dat ik steeds meer spaarzame momenten van schoonheid weet te ontwaren in deze brij van geluid. Op dit ogenschijnlijk ondoordringbare album valt eigenlijk veel meer te ontdekken dan de eerste indruk doet vermoeden.

Maar voor mij is het vooral deze trilogie als geheel die bij mij niet kapot kan. Het is voor mij één van de meest perfecte rij albums die is uitgebracht. Bergtatt bleek het perfecte gateway album om dit genre in te rollen en is voor een black metal album ronduit prachtig, Kveldssanger weet enorm te verrassen, is mooi en sfeervol, maar doet je verlangen naar iets dat meer uitdaagt en Nattens Madrigal geeft die uitdaging op alle mogelijke manieren. Na dit album verlang je weer terug naar iets dat meer zachtheid en melodie in zich herbergt, dus dan kom je weer uit bij Bergtatt. Enzovoort, enzovoort.

In 1999 en 2000 zou Ulver Nattens Madrigal nog een keer opnemen, maar nu met een strijkkwartet. De band wilde het album nieuw leven inblazen, maar tot vandaag de dag ligt het album ergens op een plank en er zijn geen plannen om het ooit uit te brengen. “It does quite radically change what you're hearing. Melody is given far too much credit I think sometimes.” Aldus Garm (uit mijn Black Metal boek).

Na Nattens Madrigal zou Ulver geen black metal plaat meer maken. In plaats daarvan verlegden ze hun interesses naar allerlei andere genres. Met een zekere neerbuigendheid praten ze tegenwoordig over de black metal scene van toen. Ze hebben echter met hun drie albums een significante bijdrage geleverd aan het genre en zijn een inspiratiebron geweest voor veel hedendaagse bands.

Beoordeling: 4,5*

avatar van ZAP!
'I' vangt aan... vrijwel meteen moet ik denken aan mijn Neef De Tapetrader die in de jaren '80 op zo'n dubbeldeks draagbaar ding van bandje naar bandje versneld opnam *, zo klinkt deze (best knap gespeelde) 'bende'. Sorry, met een betere mix had ik zeker de hele plaat willen horen. Het moet ook een beetje HEAVY zijn, hè, niet alleen snel, technisch en evil. Dit is echt niks, ook al hoor ik (vooral) prachtige riffs (eindeloze karpetten van staalwol) en baswerk (dat middenstuk in de opener lijkt wel erg geïnspireerd door het intro van Annihilators debuut, maar och, het klinkt zo heerlijk)... MAAR:

...blijkt er ook nog een remaster te zijn, die ik wél aan kan horen... nog blijven de drums mij te ver achter in de mix, maar het is een hele verbetering. Heaviër. De schelle gitaren passen er zo veel beter tussen (op zich lust ik dat geluid heel goed), veel meer balans zo,. Het komt nog steeds wat rommelig over, maar daar zit ook charme in. (Zo goed als) nimmer aflatende technische takkeherrie (en toch melodieus) - het is weer es wat anders dan altoos tergende atonale kutmuziek (die zware geluiden alsof men een orgel met daarin verstopte duivels door een vervloekte kathedraal aan het schuiven is, zijn een leuke bonus)...

madmadder schreef:
Met een zekere neerbuigendheid praten ze tegenwoordig over de black metal scene van toen.
Hier is te lezen dat ze tegenwoordig wat genuanceerder zijn.


Nette 9.


* Stiekem wel een leuk nostalgisch geluid.

Dank, Onweerwolf en madmadder, voor de tip.
Rest nog de praktische vraag of de volledige titel hier niet ‘Nattens Madrigal - Aatte Hymne til Ulven i Manden’ moet zijn?

avatar van ZAP!
ZAP! schreef:
...baswerk (dat middenstuk in de opener lijkt wel erg geïnspireerd door het intro van Annihilators debuut...
Nu lijkt het misschien dat ik het over het baswerk heb, maar ik bedoelde natuurlijk de akoestische gitaren.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:16 uur

geplaatst: vandaag om 15:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.