Ulver - Nattens Madrigal (1997)

Hoe dit album zo laag heeft gekregen en geen berichten weet ik echt niet. Kom op, is extreme muziek hier dan echt zo onpopulair.

Dit is denk ik mijn favoriete Ulver album nu, geniaaaaaaal extreem. Ik denk ook wel het extreemste Ulver album ooit gemaakt eigenlijk. verhoogt naar 5 sterrren.

Wel heel erg goed.. ook wat technischer dan je normaal ziet bij dit soort muziek. Spreekt me zeker aan.

Tja, ik kan hier dan weer weinig mee. Ik heb sowieso niet veel met Black Metal, maar ben wel een groot fan van Ulver, en ik heb ook veel mensen gehoord die deze plaat echt perfectie vinden binnen de Black Metal, dus ik wilde me hier wel eens aan wagen. Helaas doet het me niet veel. Een boel mensen vinden deze muziek sfeervol, maar die sfeer gaat totaal langs me heen en dan blijft er van deze zwaar ondermaats geproduceerde muziek ook niet veel over. Een extreme plaat, dat zeker, maar meer dan 2 sterren kan ik er niet aan kwijt, ben ik bang.

Dit is een plaat die je moet laten groeien, je moet echter wel iets metr black metal hebben. Als je fan bent van het werk dat Ulver tegenwoordig maakt kan ik me voorstellen dat je hier heel erg weinig mee kunt.

Dat heb ik mij ook al afgevraagd.

Aan de ene kant toch wel begrijpelijk. Dit is toch vooral een site voor de wat meer mainstream-gerichte muziekliefhebber. Liefhebbers van de extreme stijlen (of dat nu van de hardcore techno, extreme metal, hardcore rap, hardcore punk, grindcore of welk extreem genre dan ook is) die puur naar die genres zoeken, komen eerder uit op een daarop gespecialiseerde site.

En wat betreft Ulver: ik ben liefhebber van het hele oeuvre: de blackmetal, de folk, de experimentele electronic, de scores, de ambient; het boeit me allemaal evenveel.

Melodieuse riffs bedolven onder een dikke laag distorsion, prachtig. 4,5*

Op het kerstliedje-in-vermomming (o.i.d.) hymne VI na een lekker hard album, de productie is smullen geblazen en melodieus zit het ook allemaal goed in elkaar. Toch blijft het wat achter bij het perfecte Bergtatt en het machtig mooie Kveldssanger.

Ik heb deze inmiddels al meerdere malen beluisterd. Kweet niet wat het is maar er zit magie in dit album. Hij is hard, extreem, maar eigenlijk ook heel toegankelijk. Nogmaals, een magistraal stuk muziek, wat mijns inziens op deze site idd niet op juiste waarde wordt gezet.

Zelfs na een (behoorlijk) aantal keren luisteren vind ik het nog steeds lastig hier doorheen te komen. Monotoon en met een belabberd geluid.

Ulver brengt op Nattens Madrigal dingen terug naar de basis. Geen tierlantijnen, geen galmzang en geen folkelementen. Nou ja, een heeeeeel klein beetje folk is links en rechts wel te bespeuren. Maar uiteindelijk worden je trommelvliezen hier kapotgetrokken door razende black metalstormen. Ongekend snel, hard en gemeen. Het schelle geluid snijdt als een bot mes door je donder. Precies zoals het zeven jaar voordat dit uitkwam allemaal begonnen is. Archaïsch en enigszins monotoon. Anno 2013 vind ik Nattens Madrigal nog immer een extreem album. Af en toe vinden we wat epische melodieën terug in het gitaarwerk dat inderdaad af en toe nog best technisch is. De mix en de productie is bijten geblazen, maar een beetje weerwolf is dat wel toevertrouwd. Soms vind ik dit bijna een verademing na al die overdonderend nette producties van nu.

Nu ik Nattens Madrigal de afgelopen weken wat intensiever heb beluisterd, ben ik het album beter gaan waarderen. Het zal ongetwijfeld de bedoeling van Ulver zijn geweest om dit album zo rauw en ijzig mogelijk te laten klinken, maar ik knoei toch een beetje met mijn equalizer voor ik dit album opzet. Op die manier snijdt de gitaar iets minder door mijn trommelvliezen en is er ook nog wat plaats voor andere instrumenten.
Dit album klinkt zoals ik me voorstel hoe traditionele black metal zou moeten klinken: snel, intimiderend, ijzig, en met een niet al te denderende productie. En tegelijkertijd ook monotoon. Na een nummer of zes heb ik het meestal wel gehad met Nattens Madrigal en begin ik uit te kijken naar een ander album. Misschien omdat ik niet gewend ben aan dit soort black metal, misschien omdat de stijl me misschien niet helemaal aanspreekt. Ik denk vooral het tweede. Iets meer afwisseling was voor mij een welkome afleiding geweest. Maar goed, voor afwisseling luister ik dan maar naar Bergtatt.

Ik blijf de voorkeur geven aan Bergtatt, maar Nattens Madrigal is toch ook een degelijk album gebleken. Iets te lang, en de stijl spreekt me niet heel erg aan.

3.5*

Ik heb deze eigenlijk altijd een beetje links laten liggen en met de aanschaf van de Trolsk Sortmetall-box heb ik Nattens Madrigal voor het eerst gehoord. De remaster moet schijnbaar fantastisch zijn, maar het rauwe gevoel is behouden. Het gitaarwerk snijdt namelijk nog steeds door de boxen, maar de ritmesectie komt er heel duidelijk uit. Toch hoor je genoeg wonderschone melodieën in deze plaat, ik heb hem deze maand veel gedraaid. De eerste drie albums van Ulver zijn echt ijzersterk, deze krijgt 4,5*.

Hoe kan deze plaat ooit zo langs me heen gegaan zijn? Ik kende alleen het eerste nummer van een Century Black Promo. Bij toeval kwam ik deze tegen op spotify. Jeetje wat een parel zeg!