Working Man (1996)

Een fijne, bonte verzameling van Rush covers. Hoewel er met het oevre van het Canadese supertrio vele mogelijkheden zijn een 'standaard' compilatie samen te stellen, zijn hier en daar verrassende keuzes gemaakt: Working Man, By-Tor, Jacob's Ladder en Natural Science. De meeste uitvoeringen zijn sterk, enkele minder: Mission en Closer to the Heart door Fates Warning. Het meest opvallende is de gelikte produktie van de meeste nummers, zeker in vergelijking met de originelen uit de jaren zeventig, begin jaren tachtig: grappig om te horen. Uitschieters op de plaat zijn wat mij betreft By-Tor, met een korte maar zeer krachtige hoofdrol voor James LaBrie. Gelijk daar achteraan komt een perfecte versie van Analog Kid, officieel overigens The Analog Kid, sowieso een van mijn favoriete Rush songs. Ik vind het doorgaans een jeukwoord, maar als je deze twee nummers achter elkaar afspeelt dan weet je pas écht wat VET is!

onbegrijleijk dat je niets zegt over la villa

beresterke cd als je het mij vraagt en je weet dat je een topband hebt als je rush nummers schijnbaar gemakkelijk ten gehore brengt, en er nog een dimensie aan toevoegd ook, in, la villa

Over het algemeen heb ik het niet zo op instrumentaaltjes... Ik weet dat het vloeken in de Rush-kerk is (=ook míjn religie! ), maar zelfs La Villa kan mij weinig bekoren. Relatief gezien dan hè, het blijft natuurlijk geniale muziek en inderdaad, de versie op deze tribute is ook goed.

rush blijft natuuroijk het sterkste met eigen versie, maar gononde, la villa,,dat is toch wel reetestrak, maar ik mis dan ook de emotie, het is te knap, te perfect

de exit stage left cd van rush, dat rommelt her en der maar blijft nog steeds als een huis overend vanwege de sterke muziek

Goede tribute CD. Er worden lekkere stevige versies neergezet van diverse Rush klassiekers. Working Man, By-Tor and the Snow Dog, Jacob's Ladder, Natural Science en La Villa Strangiato vind ik het meest geslaagd. YYZ wordt iets te heftig gespeeld en veliest teveel finesse daardoor.

Wie spelen deze covers eigenlijk?

Wel freaky, je hebt de opstelling volgens de wiki-link.

Ik heb dit album en het boekje geeft een ietwat andere opstelling weer:

1. "Working Man" (Geddy Lee/Alex Lifeson) – 3:52
Sebastian Bach: lead vocals
Jake E. Lee: lead guitar
Billy Sheehan: bass
Mike Portnoy: drums
Brendt Allman: rhythm guitar

2. "By-Tor And The Snow Dog" (Lee/Lifeson/Neil Peart) – 4.12
James LaBrie: lead vocals
Jake E. Lee: lead guitar
Brendt Allman: rhythm guitar
Billy Sheehan: bass
Mike Portnoy: drums

3. "Analog Kid" (Lee/Lifeson/Peart) – 5:18
Jack Russell: lead vocals
Michael Romeo: lead guitar
Billy Sheehan: bass
Michael Pinnella: keyboards
Mike Portnoy: drums
Brendt Allman: rhythm guitar

4. "The Trees" (Lee/Lifeson/Peart) – 4:32
Mike Baker: lead vocals
Brendt Allman: lead and rhythm guitar
Mike Portnoy: drums
Billy Sheehan: bass
Chris Ingles: Piano
Gary Wehrkamp: keyboards

5. "La Villa Strangiato" (Lee/Lifeson/Peart) – 9:26
Steve Morse: classical guitar and main solo
Brendt Allman/David Townson: rhythm guitar
Billy Sheehan: bass
Mike Portnoy: drums
James Murphy: ending guitar solo and keyboards

6. "Mission" (Lee/Lifeson/Peart) – 5:34
Eric Martin: lead vocals
Robert Berry: lead guitar, bass; rhythm guitar, keyboards, background vocals
Brad Kaiser: drums

7. "Anthem" (Lee/Lifeson/Peart) – 4:14
Mark Slaughter: lead vocals
George Lynch: lead guitar
James Murphy: rhythm guitar
Stuart Hamm: bass
Deen Castronovo: drums

8. "Jacob's Ladder" (Lee/Lifeson/Peart) – 7:38
Sebastian Bach: lead vocals
John Petrucci: lead guitar
Billy Sheehan: bass
Matt Guillory: keyboards
Mike Portnoy: drums
Brendt Allman: rhythm guitar

9. "Closer To The Heart" (Lee/Lifeson/Peart/Peter Talbot) – 3:00
Ray Alder: lead vocals
Jim Matheos: guitars
Joey Vera: bass
Mark Zonder: drums

10. "Natural Science" (Lee/Lifeson/Peart) – 8:39
Devin Townsend: lead vocals
James Murphy: lead and rhythm guitar
Stuart Hamm: bass
Matt Guillory: keyboards
Deen Castronovo: drums
David Townson: second lead guitar

11. "YYZ" (Lee/Peart) – 4:20
James Murphy: lead and rhythm guitar
Matt Guillory: keyboards
Stuart Hamm: bass
Deen Castronovo: drums

12. "Red Barchetta" (Lee/Lifeson/Peart) – 6:13
James LaBrie: lead vocals
Steve Morse: lead guitar
Richard Chycki/David Townson: rhythm guitars
Sean Malone: bass
James Murphy: rhythm guitar and keyboards
Sean Reinert: drums

13. "Freewill" (Lee/Lifeson/Peart) – 5:29
Gregoor Van Der Loo: lead vocals
Marcel Coenen: lead guitar
Carl Cadden James: bass
Trent Gardner: keyboards
Jeff Brockman: drums

THNX!!!!

Tributes zijn als de "witte producten" (in Nederland huismerken genaamd) in de supermarkt, goedkoper maar niet beter dan het origineel. Aardige zaken zul je hier ook op horen maar een aantal zaken vallen op én tegen.

De drie-eenheid Lee Lifeson Peart is onverslaanbaar, sommige muzikanten doen al te veel hun best om Rush songs in een metaljasje te gieten (Devin Townsend in Natural Science bijvoorbeeld), Rush is nooit metal geweest, einde discussie. Terughoudendheid is altijd het kernwoord geweest bij Rush. Aangename factors: bassist Billy Sheehan en gitarist Steve Morse, buitengewoon storende factor blijft Mike Portnoy, ik kan me geen song op dit album voorstellen zonder die grijns van hem. Hij breekt ook al te vaak de groove van een song door zijn overbodige fills hier en daar. De meesters van Rush weten dit al lang: minder is meer. Bewijzen? Vergelijk origineel en deze kopie qua drum- en gitaarwerk. Dag en nacht verschil.

Een song blijft me toch bij, Mission, met de Rush versie heb ik een haat-liefdeverhouding. de versie gezongen door Eric Martin vind ik heel mooi én gevoelig gedaan. Waar men zich eerder bescheiden opstelt en niet de behoefte voelt om de meesters te overtreffen - lukt ze toch niet - valt er te genieten tussen een aantal bovengenoemde ergernissen door. Overbodig of niet? Not my problem. Met tributes kun je bij voorbaat geen prijzen winnen.

Disclaimer: Voor degene die een hekel aan eerbetoon albums hebben (vanwege de lage creativiteit, de nummers bestaan immers al) is dit niet aan besteed. Alle credits gaan naar Rush vanwege het beschikbaar stellen van deze fijne collectie Rock songs

Voor degene die Rush composities een warm hart toedragen en willen weten hoe een keur aan boven gemiddelde artiesten hiermee om gaat is dit een vette aanrader.

Niet de eerste de beste zangers laten hier hun vocalen los op meerendeel wat ouder Rush materiaal. We hebben hier de frontmannen van Skid Row, Slaughter, Dream theater, Shadow Gallery, Fates Warning, Devin Townsend project, Great White en Mr. Big.

Voor het gitaarwerk komen ook bekendere snarenplukkers ten tonele die onder andere in de volgende bands hebben gespeeld: Ozzy Osbourne, Deep Purple, Symphony X, Death, Dokken, Shadow Gallery, Dream Theater, Fates Warning

Achter de drumkit mogen Dream theater’s Mike Portnoy (6 maal) en (oa Journey’s) Dean castronovo (3 maal) onder andere met de stokken slaan. Mike doet ze alle zes samen met Mr.Big ’s bass player Billy Sheehan (opvallend: nu in 2013 samen in The Winery Dogs)

Al met al een mooie line-up voor een GMM denk ik zo.
Maar goed, dan nog, hebben ze er een potje van gemaakt of is het een fijne productie geworden? Magna Carta (label) heeft er volgens mij best veel tijd en geld ingestoken om deze tribute naar behoren uit te brengen.

Billy Sheehan kan lekker los gaan, deze muziek is voor hem gemaakt. De guitar heroes vullen de solo's naar eigen inzicht in gelukkig. Want om nou alles letterlijk na te spelen heeft natuurlijk weinig zin, dan hadden ze beter een karaoke variant kunnen maken en had ik het zelf wel ingezongen onder de douche.
De songs worden door meer dan 3 man ingespeeld en dat heeft natuurlijk te maken met de beperkte productie tijd, maar geven ook de riffs van de tweede gitarist (met een eigen sound) wat extra cachet. Op La Villa worden zelfs de solo's afgewisseld door totaal andere stylisten, heel verfrissend.
De eerste 5 nummers hebben een vaste sterke begeleiding en dat maakt de start van het album erg consistent en contrasteert dan ook behoorlijk met Mission (past perfect bij Mr. Big's voice)
Anthem krijgt een geweldige sleaze aanpak van George Lynch, Portnoy heeft in het begin een adhd aanval op een dream theater aanpak van Jacob's Ladder (Bach zou Labrie mooi kunnen vervangen indien nodig aldaar), Fates Warning maakt er maar het beste van op het verkorte closer to the heart en Natural Science krijgt ook een heel eigen metal leven hier (geweldig!).
James Murphy(Death/testament) mag dan blijven staan en heel verdienstelijk doorsoleren op het niet zo afwijkende YYZ. De uitvoering van Red Barchetta kleurt ook netjes binnen de lijntjes.

Het label heeft een plaatsje overgehouden voor de net gecontracteerde Nederlandse band Lemur Voice of de band was toch al in de studio geen idee, maar het blijft een vreemde eend in de bijt. Freewill met een piepklein accentje, ach het mag de pret niet drukken.

Al met al een zeer geslaagde tribute. Eén van de beste in zijn soort.

Hoogtepunten: Working man, La Villa, Mission, Anthem en Natural Science

Ik vind dit een top(!) plaat. Vooal Steve Morse en de heren van Dream Theater maken hier echt wat van. Sommige nummers zijn zeer goed op de plaat gezet. Petje af!!

Maar vind je het ook niet vreemd dat ene Gregor van der Loo de leadvocals krijgt op Freewill?

@gigage, klopt nooit van gehoord en vind dit een vreemde eend in de bijt

Ze hadden mij ook wel mogen vragen maar ik kan niet zingen hahaha
Alleen de credits was voor mij al genoeg geweest hahaha

@Neal Peart: Och, Jij staat er al bij, bij de credits van de songs. doe je goed

Ik heb wat Rush lp's maar ben nooit echt onder de indruk geweest. Te Americaans misschien?
Ja sorry helemaal verkeerd hier natuurlijk maar desalnietemin vind ik ditvwel een heel lekker plaat zeg.
Natural Science, wat een dijk van een nummer, lekker in het kwadraat!
Heel benieuwd naar het orgineel.
Toch m'n Rush platen maar eens opsnorren.

Misschien ligt het eraan dat die schriele stem van Geddy Lee je niet altijd ligt bij de Rush songs. Dan is dit een fraai alternatief.

Inderdaad en Steve Morse op La Villa is top!!!!

Ja, het is echt dat stemmetje. Heb ik ook met Jon Anderson.
Permanent Waves, vanwege Natural Science, gehaald en geluisterd maar het is vooral de stem van Devin Townsend.
Opname is ook niet geweldig, vind ik heel belangrijk. Working Man uitvoering is steeds beter aan het worden. Klasse.

CD's in zijn algemeenheid maar CD's zoals deze in het bijzonder vind ik maar niets.
Wat voegt dit nu toe? Helaas kan ik niet met sterren waarderen omdat het eenvoudigweg gewoon niet lukt om dit 'album' geheel af te luisteren. En dan mag je niet stemmen. Een gulden regel waar ik het wel mee eens ben.

@ buizen: niet afkunnen luisteren. Nou met al deze kanjers luister ik met plezier en heb veel van tribute albums waar meestal topartiesten aan meewerken. Ik mag het wel om een artiest eens van een andere kant te horen

De beste tribute album die ik ooit gehoord heb ,, en dat zal wel zo blijven ook. Bijna al mijn favorieten van Rush. Wat een grandioze uitvoeringen. Door deze plaat ging ik serieus naar Rush luisteren. Ben nu een heel groot Rush fan. Maar het begon allemaal met deze tribute en de Counterparts cd.