Sam Cooke - Night Beat (1963)

Boy o boy, wat een geweldige blues plaat is dit toch. Die prachtige breekbare stem van Sam met die warme productie maken dit tot een juweel. Aangezien er nog geen berichten staan lijkt me dat deze plaat over het hoofd wordt gezien (zo ook lange tijd door mij), maar dat is werkelijk onterecht! Waarom is dit geen erkende klassieker?

Night Beat volgt de vrolijke 'twist' plaat op en gaat vooraf aan Sam's zwanenzang. En dit is blues en dit is soul. Uniek en prachtig.

Niet het album met Sam's meest bekende werk maar wel heel mooi. Hij zingt soul, Blues & Jazz op deze plaat. Veel covers (misschien wel allemaal) en van veel van die covers vindt ik de Sam versie vaak het best.

Hele goede cd
Veel rustige nummers en de stem van Sam zorgt voor een heerlijke relaxte sfeer

Wederom veel covers van Sam, maar wel erg eigen gemaakt. Best een aardige plaat maar luister liever naar de opvolger.

Mooie plaat van Sam Cooke, die soul en blues met elkaar mixt op een erg fraaie manier. Sam Cooke heeft een geweldige plaat, ben ik van mening, en er staan inderdaad veel covers op. Die zijn wel allen goed uitgevoerd, en geen enkel nummer is slecht. Maar ik luister ook liever naar de opvolger.

Niet zo goed als "Ain't that good news", maar nog altijd een fantastisch album van Sam Cooke, wat ik graag draai. Ik denk ook niet dat ik iets van Sam Cooke slecht zou kunnen vinden.
Moet nodig eens nog meer album van hem gaan beluisteren .

Sam Cooke was de eerste echt grote soulzanger en op dit album toont hij meteen waarom. Hij had al een goede live-reputatie met een repertoire van zowel intense ballads als opzwepende dansnummers.

Zijn grootste troef blijft zijn stem die één en al emotie bezit. Op dit album overheersen de trieste ballads over liefdesverdriet en andere ongemakken. Het zijn goede nummers, covers, maar zorgvuldig uitgekozen. Het resultaat is toch, dat ik na een paar nummers een beetje moe wordt van de ‘blues’ routine en naar een beetje meer inspiratie, variatie en iets meer upbeat hier en daar verlang. Dat zou dit album echt interessant maken.
‘Night Beat’ is een lounge-bar blues album. Dat is geen kritiek, maar het is een perfect album om tesamen met een martini en een bourbon de stemming erin te krijgen.

EIndelijk deze plaat op vinyl gevonden in Londen. Weliswaar de re-issue uit 1995 maar dat is nog altijd beter dan de musiconvinyl reissue. Heel erg blij mee en draai hem erg vaak. Een klassieker.

Een verrassend album van Mr. Soul, waar hij het qua stijl over een heel andere boeg gooit. Elke cover wordt bijzonder goed eigengemaakt: "Laughin' and Clownin'" is het enige Cooke-nummer. De versie van "Mean Old World" is fenomenaal. Voor mij is deze rhythm and blues-uitstap van Sam Cooke zeer geslaagd.

Een album vol covers van Sam Cooke. Zijn prachtige stem is natuurlijk te horen en de covers zijn stuk voor stuk prima gedaan.
1. Nobody Knows the Trouble I’ve Seen – prachtige stem, beetje gospel, beetje swing en veel gevoel
2. Lost and Lookin’ – Prachtig hoe hij hier zingt, vooral het acepella stuk. Over het algemeen een bluesy karakater
3. Mean Old World – ontspannen en weer stem die de hoofdrol pakt
4. Please Don’t Drive Me Away – speelse piano op dit licht swingende nummer
5. I Lost Everything – feeling blue
6. Get Yourself Another Fool – keep feeling blue
7. Little Red Rooster – groovy en een orgel blijft cool
8. Laughin’ and Clownin’ – feeling blue again
9. Trouble Blues – hier speelt dat coole orgel weer mee
10. You Gotta Move – zwoele swing
11. Fools Paradise – romantisch nummer met kwelling
12. Shake, Rattle and Roll – swingen geblazen

(bron: Opus de Soul)

ik vind dit een vrij saai album. Ik ben niet zo van de soulballads waar het grootste deel van het album uit bestaat. En alleen Shake, Rattle and Roll aan het einde kan mijn gemis aan swing niet meer goedmaken.
Kortom niet mijn smaaak
2,5* voor nummer 6 in de 100 Greatest Albums of 1963 en dezelfde positie in de BestEverAlbums 1963.