Marco Borsato - Duizend Spiegels (2013)

Mijn broer is al vele jaren groot fan van deze man, heeft ook bij de fanclubdagen gewerkt en heeft ook heel wat fan-artikelen. Maar ik geloof niet dat hij dit een heel goed album vind. 'Muziek' had wat hem betreft niet gehoeven.
Ik ben blij dat ik zelf niet naar zijn muziek hoef te luisteren. Ik noem het al jaren vals sentiment en neppe emotie. Alleen het nummer 'Dochters' van zoveel jaar geleden is dan mooi.

Maar als een artiest gaat zeggen dat je met de tijd en de muziek van nu mee moet gaan, vrees ik altijd het ergste en ben je een echte brood-artiest waar ik totaal geen respect voor heb. Stel dat al mijn artiest zo zouden denken, dan blijft er geen goede nieuwe muziek meer over.

Ik Zou het Zo Weer Overdoen vind ik een erg fraai nummer. Melodie en tekst zijn erg mooi. Trijntje zowaar ook een fijne toevoeging, matcht goed met Marco. Op dit soort nummers is Marco ook op zijn best. Mooie gedragen ballades. Voor de rest vind ik dit album bijzonder matig tot slecht. Dat duet met zijn dochter .

Nou ben ik nooit fan geweest van Nederlandstalige muziek, maar Borsato heeft, in mijn ogen, best een paar prima nummertjes en hits op zijn naam staan. 'Afscheid nemen bestaat niet', 'Opa', 'Ik zou het zo weer overdoen', 'Dochters'; de teksten zijn vaak zoetsappig, heel erg vaak, maar toch, op de een of andere manier raakt het je toch.
(Daarbij, vertaal enorm grote hits, all time klassiekers of een ander anderstalig nummer, en de teksten zijn vaak ook belachelijk om te lezen. Persoonlijk vind ik alles in het Engels veel mooier klinken.

Ik heb en zal nooit een album van Marco in zijn geheel luisteren, maar de singles zelf komen vaak genoeg voorbij om een beetje een oordeel te vellen over elk album. 'Muziek' is in mijn oren al één van de slechtste nummers van dit jaar, een té wanhopige poging om een beetje mee te gaan met de tijd. Je kan zijn durf waarderen, maar hij moet het gewoon houden bij echte Borsato nummers. En daarmee bedoel ik niet 'haal heel je familie erbij', want waarom dat verschrikkelijke dochtertje erbij gehaald is, is echt één grote vraag voor mij. Altijd maar zeggen 'Ik wil mijn kinderen niet in de spotlights pushen...ze beslissen zelf wat ze in hun toekomst willen doen'. Suuuure, alsof meneer Borsato niet zelf er wat druk achter gezet heeft, om de harten van het Nederlands volk te winnen, door zijn dochter en weet ik 't wie nog meer uit te nodigen voor Samen Voor Altijd. Walgelijk nummer waarbij het glazuur niet eens meer op mijn tanden terug te vinden is...Bahbah.

'Ik zou het zo weer overdoen' vind ik dan weer echt mooi, zeker door toevoeging van Trijntje; snap de haat (naast het hele Giro 555 gebeuren) tegen haar nooit. Deze vrouw kan écht goed zingen.

Het is denk ik weer een typisch Marco Borsato albumpje, op die verschrikkelijke uitstapjes na om "stoer" te doen dan.

Alleen Ik Zou Het Zo Weer Overdoen, Zoals Je Bent en Samen voor Altijd zijn wel mooi maar de rest boeit me totaal niet!!!!

Dit is het eerste album dat ik van Marco Borsato luister en ik kan er goed van genieten. Ik snap niet dat Marco Borsato hier op MusicMeter zo wordt afgezeken. Volgens mij is het enkel en alleen gebaseerd op de single Muziek, die sommigen niet kunnen verdragen. Aan het stemgemiddelde te zien hebben ze geen moeite genomen om naar het hele album te luisteren. Duizend Spiegels is namelijk goed te doen. Deze cd is een stuk beter dan bijvoorbeeld het hier zo aangeprezen The National. En nog wel meer depressief gejengel waar ze hier op MusicMeter zo gek op zijn.

Marco Borsato en The National. Beste vergelijking die ik hier in tijden gezien heb

Ook altijd mooi om te zien dat iemand zegt dat Marco Borsato beter is dan The National en het als een universele waarheid verkondigt.

Het is de waarheid...

Hahaha je zat jezelf al dagen op te vreten en gisteren kon je het niet meer aanzien, heb je je in allerijl aangemaakt als MUME user om het gemiddelde van dit wangedrocht wat op te krikken en en passant ook nog even mijn favoriete muziekstijl een knauw te geven. Ik ben onder de indruk hoor....

Nee, ik vind de nieuwe plaat van Marco Borsato echt mooi. Sorry. Hij staat hier elke dag op. Ik krijg er goede zin van. Ik moet zeggen dat The National ook wel goed klinkt op zijn tijd. Ik zit er nu naar te luisteren. Tja, het is depressief gejengel. Maar dat is de meeste muziek. Kun je misschien uitleggen waarom je Duizend Spiegels zo'n wangedrocht vindt? Ga je net zoals zo ongeveer iedereen hier puur af op de single Muziek en maak je Marco daarna met de grond gelijk?

dan heb je echt verstand van muziek

Ik heb niet zoveel met de muziek van Marco Borsato, maar ik heb kennissen die een hele rij CD's van hem in de kast hebben staan en af en toe zetten ze die ook wel eens op als ik bij hun langs kom.
De man kan heel goed zingen, maar ik heb bij ieder nummer het gevoel dat ik steeds naar hetzelfde liedje met een andere tekst zit te luisteren. Bij andere artiesten zoals Rick de Leeuw heb ik dat weer niet. Deze CD wil ik binnenkort toch eens proberen. Ik ben vooral nieuwsgierig naar het duet met Lisa Lois.

Ik las vandaag in de krant dat onze grote vriend Marco (je weet wel die artiest met de meeste Nederlandse prijzen voor zijn werk) voorlopig niet meer in stadions optredens geeft. Hij raakt zijn kaarten niet meer kwijt. Bedankt Musicmetergebruikers voor jullie geweldig goede reclame voor Marco Borsato. De Toppers krijgen hun stadion wederom uitverkocht. Maar De Toppers zijn natuurlijk van een andere klasse. Ze heten niet voor niets Toppers. Wij Nederlanders hebben totaal geen verstand van muziek, leer dat nou eens. De jeugd in Nederland doet allemaal alsof ze zo begaan zijn met muziek en er alles van weten. Met hun smartphones, hoofdtelefoons en Spotify. Muziek is voor de jeugd niets anders dan het zoeken naar een algemeen door anderen aanvaardbare identiteit. In mijn jeugd was het ook zo. Er is niets veranderd. Muziek is een fase in je leven. Het gaat wel over.

Nou moet ik zeggen dat prijzen winnen nou niet echt een goede graadmeter is. Zo heeft Swans nog nooit een prijs gewonnen.

Die Jeugd waar jij het over hebt, met hun Smartphones, hebben toevallig wel toegang tot vrijwel alle muziek die er op de wereld is gemaakt. Inclusief informatie over de artiesten waar we naar luisteren. Maar met internet kunnen we overal verstand van krijgen. Dat is het mooie aan het medium.

Om maar een groot cliché uit de kast te trekken: Muziek blijft subjectief. Ik kan persoonlijk niet van een nummer als 'Muziek' genieten omdat het voor mij te on avontuurlijk, gepolijst en glad is.

Dat denken we ja. Dat we met internet overal verstand van krijgen. De overheid, de media, het bedrijfsleven kan ons perfect in de richting sturen die ze willen. En we geven onze mening. Die zetten we alleen op internet en denken dat we daarmee de wereld kunnen veranderen. In het verre verleden waren er nog mooie bibliotheken. Daar kon je pas echt iets leren. En met Spotify hebben we toegang tot alles denken we. We luisteren eigenlijk allemaal op Spotify alleen naar artiesten die we op de radio horen of die er op lijken. Ze zijn ook de enige artiesten die geld met Spotify verdienen. Het nummer Muziek. Zo gepolijst, onavontuurlijk en glad, zoals bijna alle muziek.

Nee een deuk slaan in het heelal zal nooit een intentie zijn geweest hier, maar met het statement van de laatste zin ben ik het totaal niet eens. Er is zat moois te ontdekken. In de emotionele achtbaan die het leven is, is muziek een belangrijk stukje. Er is echt veel meer dan alleen de radio en zo nu en dan is het fantastisch om overrompeld te worden door iets wat je echt heel mooi vindt.

Stem verlaagd van 2,5 naar 2,0 (heb zelfs overdacht hem naar 1,5 te verlagen, maar dat ligt gevoelig). Ooit was deze 3,0 toen ik een jaar nog gezellig met een goede vriendin van mij (Annegien, ik vond haar leuk) naar dit album luisterde. Ik was van mening dat hier enigszins wat goede nummers op stonden, maar zo'n drie maanden geleden verbak ze de vriendschap tussen haar en mij.

Vandaag ben ik dit album (alleen thuis) weer eens vrijwillig gaan luisteren, en op de een of andere manier vind ik het nu droevigmakend. Ik wordt er helaas echt niet vrolijk van . 'Verlies' heeft overigens wel een mooie tekst.

p.s. Lange Frans en Gers Pardoel hadden achteraf niet gehoeven op dit album.

Ik heb echt helemaal niets met de suikerachtige zwaar commerciele zwijmelmuziek van de heer Borsato. Zijn stem is nog best mooi te noemen maar zijn bereik is niet dat je zegt wow. Hij is geen Andrea Bocceli. Blijft er weinig over in mijn ogen om nog een positieve stem uit te brengen. Niets bijzonders. Leuk voor op de braderie of zo. Vraag me nog steeds af waar hij al die spiegels voor nodig heeft. Inkoppertje.

Feitelijk doet onze Marco al jaren hetzelfde.
Voorzichtig worden er hier en daar wat eigentijdse invloeden verwerkt, maar niet te gek natuurlijk.
Het is vooral het trouwe publiek op maat bedienen.
Iets wat in de Nederlandstalige lichte popmuziek al jaren aan de gang is.
Sympatieke gozer, maar artistiek zit er praktisch geen rek in.

Deze hou ik achter de hand als braakmiddel. Er staat inderdaad een mooi nummer op, dus ik geef toch maar 1,5 voor de moeite.