menu

The Tea Party - The Edges of Twilight (1995)

mijn stem
4,05 (107)
107 stemmen

Canada
Rock
Label: Capitol

  1. Fire in the Head (5:05)
  2. The Bazaar (3:42)
  3. Correspondences (7:31)
  4. The Badger (3:58)
  5. Silence (2:51)
  6. Sister Awake (5:45)
  7. Turn the Lamp Down Low (5:16)
  8. Shadows on the Mountainside (3:39)
  9. Drawing Down the Moon (5:26)
  10. Inanna (3:47)
  11. Coming Home (5:52)
  12. Walk with Me (14:14)
totale tijdsduur: 1:07:06
zoeken in:
avatar van Rinus
5,0
gaucho schreef:
Zijn er - naast dat debuut dus, wat inderdaad een fraaie voorstudie is - meer albums van deze band die zich in hetzelfde straatje als The Edges of twilight begeven?


Ik vind persoonlijk het album The Interzone Mantra's haast net zo goed. Ook een verpletterend album.

avatar van gaucho
5,0
Dank, milesdavisjr en Rinus, Triptych heb ik inmiddels via Spotify een keertje tot me genomen. Ik zal The interzone's Mantra ook eens beluisteren. Interessante band, dit, met een toch vrij uniek geluid dat me bijzonder aanspreekt.

avatar van OzzyLoud
3,5
Een prima vervolg op Splendor Solis met de kraker Sister Awake en de sfeervolle ballad Correspondences.
Daarnaast staat er een heuse krachtig vette bluesrocknummer op (Drawing Down the Moon)! Verder zijn de oosterse invloeden prominenter aanwezig dan op hun voorganger. Inanna en The Bazaar zijn daarom ook geweldige nummers. Omdat ik er ook een paar mindere nummers op vind staan ( Silence, Turn the lamp Down Low, Walk With Me, Fire In The Head) krijgt dit album bij nader inzien een 3.5.
Voor The Tea Party is dit hun best verkochte plaat, dat vind ik toch opmerkelijk omdat ik weet dat er nog 2 werkelijk fantastische meesterwerken uit zijn gekomen. Zo zie je maar weer commercieel succes is niet hetzelfde als artistiek succes.

avatar van spinout
3,5
Dit is wel mijn favoriete TP album. Niet elk album is een voltreffer, maar deze bevalt me prima.

avatar van milesdavisjr
4,0
Martin en zijn kompanen hebben wat meer vel op de botten gekregen en klinken volwassener en gerijpter.
The Edges of Twilight wijkt stilistisch gezien niet zoveel af van zijn voorganger; Splendor Solis maar bevat simpelweg enkele krakers die de plaat naar een hoger niveau tillen. Opener Fire in the Head is een energieke opener, afwisselend en Martin maakt met zijn zanglijnen er een heerlijke song van. The Bazaar met zijn dwingende ritme en mysterieuze insteek is een voltreffer. Prijsschieter is Sister Awake, een fenomenaal nummer, de wijze waarop het geheel zich na ruim 1,5 minuut aan je openbaart is van een prachtige schoonheid. Het is naar mijn mening de beste song in het oeuvre van de band. Niet alles is even sterk op deze schijf; Correspondences vind ik maar een saai stuk, Walk with Me is druk, bevat veel tempowisselingen maar kan mij maar een paar minuten bekoren. Silence kent weliswaar een aardig arrangement maar heeft voor mijn gevoel niet veel om het lijf.
Desalniettemin vormt The Edges of Twilight een voorlopig hoogtepunt, de schijf is vrij constant en kent zoals gezegd een aantal prachtnummers.

Tussenstand:

1. The Edges of Twilight
2. Splendor Solis
3. The Tea Party

avatar van Arjan Hut
3,0
Gisteren na jaren weer eens beluisterd. Destijds vond ik de plaat tegenvallen, na Splendor Solis. Kon niet goed onder woorden brengen wat dat dan was. De eerste twee tracks zijn indrukwekkend. Daarna zakt het geheel in, enkele oplevingen daargelaten. Topzwaar, zelfgenoegzaam, de band neemt zichzelf veel te serieus. Martin zingt dan wel als Jim Morrison, zijn teksten zijn niet van hetzelfde niveau. Dan krijg je een hoop kromgecroonde wanna-be-blues, in stukken die vaak een veel te lange aanloop nodig hebben om (net niet) los te komen.

avatar van jurado
5,0
Arjan Hut schreef:
Gisteren na jaren weer eens beluisterd. Destijds vond ik de plaat tegenvallen, na Splendor Solis. Kon niet goed onder woorden brengen wat dat dan was. De eerste twee tracks zijn indrukwekkend. Daarna zakt het geheel in, enkele oplevingen daargelaten. Topzwaar, zelfgenoegzaam, de band neemt zichzelf veel te serieus. Martin zingt dan wel als Jim Morrison, zijn teksten zijn niet van hetzelfde niveau. Dan krijg je een hoop kromgecroonde wanna-be-blues, in stukken die vaak een veel te lange aanloop nodig hebben om (net niet) los te komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:05 uur

geplaatst: vandaag om 16:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.