menu

St. Vincent - St. Vincent (2014)

mijn stem
3,61 (171)
171 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Loma Vista

  1. Rattlesnake (3:34)
  2. Birth in Reverse (3:15)
  3. Prince Johnny (4:36)
  4. Huey Newton (4:37)
  5. Digital Witness (3:22)
  6. I Prefer Your Love (3:36)
  7. Regret (3:21)
  8. Bring Me Your Loves (3:15)
  9. Psychopath (3:32)
  10. Every Tear Disappears (3:15)
  11. Severed Crossed Fingers (3:42)
  12. Bad Believer * (2:58)
  13. Pieta * (3:29)
  14. Sparrow * (3:55)
  15. Del Rio * (2:55)
  16. Digital Witness (DARKSIDE Remix) * (4:20)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 40:05 (57:42)
zoeken in:
avatar van tsjong
3,0
Birth in Reverse is een best wel goede single

avatar van Arno
4,0
Zeker weten, iets meer dan Annies andere werk een oorwurm, maar de typische gitaren zijn weer van de partij. Album om naar uit te kijken, dit!

avatar van Arno
4,0
Inmiddels is ook Digital Witness bekend: YouTube - St. Vincent - Digital Witness (OFFICIAL AUDIO)

avatar van Renoir
4,5
Twee veelbelovende tracks! Ik ben erg benieuwd hoe Annies haar straks zit in Paradiso.

avatar van gherdt
4,0
Met al haar talent, onmiskenbare genialiteit en innerlijke gekte heeft St. Vincent alles in zich om een 5 sterren klassieker af te leveren Ze komt echter voor de vierde keer op rij met een 4 sterren plaat. Zeer consistent en goed en met blijvende hoop voor die echte uberklassieker. Op deze plaat weer goede twists, prima producties en zang en die immer aanwezige zo herkenbare St. Vincent stekeligheid. Wordt plaat vijf dan eindelijk haar 5 sterren klassieker? Tot die tijd vermaak ik me weer zeer weer met dit werkstukje. Tot vanavond schoonheid!

Nihilisme
Weet nog niet of ik 'm zo goed als Strange Mercy vind, maar Prince Johnny en (zoals altijd bij deze geweldige vrouw) de afsluiter zijn alvast parels.

avatar van rolandobabel
3,5
hier is een album stream: St Vincent - St Vincent: album stream | Music | theguardian.com

Ik heb geluisterd en vind dit album echt geweldig, zowel catchy als indie-credibility als vernieuwend. Ik hoop dat ik niet met scheve ogen bekeken wordt als ik dit album vijf sterren geef......

avatar van Mark17
Meerdere mensen die aan Madonna en/of Kate Bush moeten denken bij I Prefer Your Love?

avatar van aERodynamIC
3,0
Nadat ik St. Vincent als voorprogramma van Sufjan Stevens had gezien (ze zat ook in zijn band) was ik om: een meisje om verliefd op te worden.... zeker muzikaal gezien

Marry Me beviel me dan ook goed. Ze had het in zich een meesterwerkje te schrijven..... ooit......
Maar helaas bleken de opvolgers dat dus niet te zijn. Leuk, aardig en daar hield het wat mij betreft mee op.

Om die reden haalde ik mijn schouders op over dit nieuwe album. Toch weet je maar nooit dus dan toch weer een poging wagen.
Wederom grappige, leuke, gekke liedjes vol met twists maar raken doet het me niet echt. Het lijkt soms iets te bedacht over te komen, alsof het zo moet zijn in plaats van zo te voelen.
Het freakerige, nerveuze, jachtige van een aantal nummers draagt ook niet bij om de feestvreugde bij mij te verhogen. Het springt mij te veel heen en weer: een prima nummer als Prince Johnny wordt te veel omgeven door nummers waar ik niet veel mee kan (Birth in Reverse en Huey Newton) en dan weer afgewisseld met een swingende, funky track als Digital Witness (ze had hier zo een jaren '80 Prince-protégé kunnen zijn).

Misschien tijd om St. Vincent maar eens los te laten........ of toch maar weer hopen op dat ene meesterwerkje?! Wellicht de volgende keer

avatar van Don Cappuccino
4,0
Net voor de eerste keer beluisterd en het beviel mij eigenlijk wel. Een plaat die erg veelzijdig is en vooral momenten met "normale'' songstructuren onverwacht helemaal de nek omdraait. Ik hoorde soms lichtelijke Beatles-invloeden (vooral op de afsluiter), maar ook Talking Heads, iets wat wellicht niet zo verbazend is als ze met David Byrne heeft samen gewerkt. Goede eerste kennismaking in ieder geval!

avatar van E-Clect-Eddy
4,5
St. Vincent ken en kende ik nauwelijks maar omdat ze 2 jaar geleden vaak genoemd werd heb ik ook maar een paar nummers beluisterd (van Actor) en dat beviel genoeg om ook eens een optreden van de dame bij te wonen. Dat maakt meer indruk maar nog steeds was ik nog niet om. Ook het album dat ze hiervoor samen met David Byrne maakte klinkt interessant maar ligt net als de rest van Byrne's werk aan de rand van wat mij aanspreekt. Onlangs kon zij de Paradiso bijna geheel vullen en dat is een behoorlijke groei in populariteit t.o.v. Tivoli de Heling nauwelijks 1,5 jaar eerder. Ik was daar ook bij want de 3 singles van het nieuwe album, spijtig genoeg toen nog niet te koop, klonken pittiger.

Toch kan ik het album nog steeds moeilijk plaatsen, zelfs na 10 keer luisteren met dank aan de Luisterpaal. Dit album heeft de nodige pop, rock en funk elementen die gevoelsmatig het dichtst in de buurt komt van werk van Prince aan het eind van de jaren 80, zeg maar omstreeks Lovesexy. Toch zit daar een flinke scheut avant-garde bij, ingevuld door elektronica. Het klinkt allemaal erg lekker maar meezingen zit er niet bij en ook het aantal hooks zijn schaars dan wel ongewoon. Ik vermoed dat ik dit album eerst 20 keer gehoord moet hebben om enkele nummers mee te zingen. Wat betreft stem vind ik die enigszins klinken als die van Jill Jones, die andere Prince protegé. En wanneer de fuzzy klanken van de gitaar domineren dan moet ik weer denken aan Wendy Melvoin (van Wendy & Lisa). Ook het thema God komt in een paar nummers naar boven zoals je dat ook van de Purple Rain maker gewend bent. Voor mij geen enkel bezwaar, juist het tegenovergestelde maar ben benieuwd of dat haar ook 'mainstream' zal maken.

Mijn favorieten: Prince Johnny en I Prever Your Love, na 1x luisteren maar 3,5 sterren, na 10x is dat nu 4 maar het album bevalt me steeds meer dus mogelijk nog wat erbij.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Ik vind die recensies en opmerkingen met ''avant-gardistisch'' en experimenteel er in een beetje overdreven. De nummers zijn juist ontzettend catchy, na een luisterbeurt ging ik de blazersmelodie van Digital Witness neuriën en het refrein van Birth In Reserve bleef enorm in mijn kop hangen. Een goede popplaat met af en toe zijn rare trekjes, dat is St. Vincent.

avatar van kemm
4,0
En dan heb je de catchy intro van Rattlesnake nog niet genoemd, very J.Lo!
De singles logen er niet om, erg leuk plaatje op het eerste gehoor!

avatar van Renoir
4,5
Wat mij betreft heeft St. Vincent zich met elke plaat de lat weer wat hoger gelegd en haar eigen geluid steeds meer geperfectioneerd. Op dit album kan ik na vijf draaibeurten geen zwakke plekken vinden.

avatar van Norrage
3,5
St. Vincent (Annie Clark) is in een aantal jaar van een veelbelovende zangeres in de band van Sufjan Stevens veranderd in een redelijk pretentieuze maar steengoede muzikale duizendpoot. Ze heeft al meermaals haar waarde bewezen, en deed dat afgelopen jaar nog samen met David Byrne. Al was dat album mijns inziens een wat inhoudsloze hobbyplaat. Het bleek in ieder geval de opmars naar deze nieuwe, waarbij net als vorig jaar ook ruimte is voor blazers en die David Byrne/Talking Heads punk-groove. En dit solo-album is ook heel wat coherenter dan die zenuwachtige brass-plaat. Zo wisselt ze die heftige en zeer complexe up-tempo nummers als opener Rattlesnake of single Digital Witness dit keer ook af met rustige ballads als het prachtige I Prefer Your Love. Ruimte is er ook nog voor allerlei andere stijlen, allen met elektronische invloeden, en voorop staat dat St. Vincent hier een enorm veelzijdig album aflevert. Precies zoals we haar ondertussen kennen.

Maar is dit album er eentje die zal beklijven? De tijd zal het leren. Het komt na een paar luisterbeurten nog wel erg hak op de tak over, en het is wel een echt album voor de liefhebbers. Bovendien valt er wat weinig spontaniteit op te ontdekken en blijft het allemaal ondanks de experimenteer-drift en een echte 'indie'-feel allemaal wel erg binnen de lijntjes. Hoe gaan we het dan beoordelen? Als een echt St. Vincent album, als een album van een oprechte klasbak en als een album van iemand die er op gebrand was een perfecte plaat af te leveren. Voor mijn persoonlijke smaak niet helemaal geschikt, daarom een wat lager cijfer, maar een kandidaat voor de jaarlijstjes zal het door de kwaliteit zeker wel zijn.
Pat-sounds: Album St. Vincent - St. Vincent (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

avatar van Rvdz
4,0
Ik heb hem nog maar twee keer geluisterd, maar folk kan ik hier niet ontdekken. Past pop/rock niet beter?

avatar van gherdt
4,0
Hier is inderdaad helemaal niks folk aan. Niks! Gezien de her en der ronkende gitaar lijkt me rock een betere genreomschrijving inderdaad.

3,5
Don Cappuccino schreef:
Een goede popplaat met af en toe zijn rare trekjes, dat is St. Vincent.


Kan mij hier helemaal bij aan sluiten. Het album is eigenlijk van beide kanten net niet helemaal geslaagd. Een echte popplaat is het niet door het gebruik van ongewone geluiden, maar echt experimenteel voelt het ook niet aan.

avatar van hallo!
3,5
Die uitbarsting in Huey Newton, ik kan er geen genoeg van krijgen. Het is moeilijk om de muziek van St. Vincent in een hokje te plaatsen, maar het is inderdaad catchy genoeg om toegankelijk te zijn.

avatar van DargorDT
In Prince Johnny hoor ik wat Alanis Morissette terug. Ben ik de enige? Ik luister nu voor het eerst naar haar, en het klinkt wel aardig. Dat tegendraadse wat door de nummers heen schijnt, houdt de aandacht. Aan de andere kant is het toegankelijk genoeg om niet te irriteren. Ze zingt losjes en klinkt in sommige nummers zelfs wat bescheiden. Vooralsnog valt de kennismaking niet tegen.

avatar van nico1616
4,5
Gezien op Primavera Barcelona en live komen de nummers nog beter tot hun recht, dank zij het extra gitaargeweld. Voor mij ondertussen een van de albums van 2014. Waar bij de eerste luisterbeurten alles nogal stekelig en tegendraads overkomt, vind ik het nu de perfecte meezingbare rockplaat.
Verslavend

4,0
Fijne, afwisselende plaat. Prince Johnny is prachtig, maar m.i. niet representatief voor het album. Vind het nummer niet op Alanis Morissette lijken, eerder op een indieversie van Abba

avatar van popstranger
4,5
Alweer een album van St Vincent dat ongelooflijk sterk is, haar platen blijven van een klasse en eigenheid getuigen die je niet vaak hoort. Deze verdient toch een hogere score en meer stemmen.
Vanaf minuut 2 moest ik bij I Prefer Your Love door dat zanglijntje denken aan Bowie's Ashes To Ashes, toch heel eventjes.
Misschien moet ze na David Byrne, Bowie overhalen om samen een plaat op te nemen

avatar van GrafGantz
3,5
Volgens NME het beste album van 2014 (ze zijn er vroeg bij): NME News St Vincent's 'St Vincent' named NME's Album Of The Year 2014 | NME.COM

Ozric Spacefolk
Ik las ook al op plekken op het web, wat een waanzinnige plaat die moet zijn.

Nu houd ik best van experimentele pop en van absurdistische visuele aspecten. Dus trok de albumhoes en de video-stills mijn aandacht.
Na 2 songs te hebben gehoord, moet ik zeggen, dat ik zeker benieuwd en enthousiast ben geworden.

avatar van nico1616
4,5
Na The War On Drugs, is dit de meestgenoemende beste van 2014 volgens de lijstjes van de critici.
Benieuwd of ze in de MuMe top 100 geraakt

Ozric Spacefolk
The War on the Drugs vind ik op zn zachtst gezegd nogal een tegenvaller.

avatar van nico1616
4,5
The War On Drugs is natuurlijk niet te vergelijken met deze.
St. Vincent is veel onconventioneler, bij eerste beluisteringen ligt deze niet zo goed in het oor, al spraken nummers zoals Prince Johnny en Severed Crossed Fingers wel direct aan.

Uiteindelijk zijn er voor mij genoeg hooks en details om een heel jaar te blijven boeien, het zijn nummers die je niet rap platspeelt. Voeg daarbij de visuals en de live-ervaring en je hebt mijn plaat van het jaar

Ozric Spacefolk
Voor mij zijn er wat contenders voor plaat vh jaar, die wat minder bekend zijn: iamamiwhoami, Mø en Phantogram.
Die zie ik vooralsnog niet zo hard geplugd worden als War on the Drugs.

Goed, on topic: ik heb erg zin om me op deze plaat te storten.

Ozric Spacefolk
Deze staat nu op non-stop. En ook al heb ik het gevoel dat deze dame een grote narcist is, raakt de muziek mij erg.

Lekker experimenteel, maar ook erg catchy. Lekker op het randje, en toch binnen de lijntjes.

Voor een plaat die op het w-w-web zo hoog wordt aangeschreven vind ik de MuMe-score erg laag. Ik twijfel tussen de 4* en 4,5*.
Voorlopige favoriet is Prince Johnny

Gast
geplaatst: vandaag om 03:57 uur

geplaatst: vandaag om 03:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.