Een werkelijk geniale plaat. Hard, venijnig en meedogenloos, maar daarnaast buitengewoon intelligent in elkaar stekend. Eigenlijk is dit een beetje Dillinger Escape Plan avant la lettre, waarbij er overigens veel meer ruimte zit in de muziek. Met de helft van de noten en snelheid wordt in feite dezelfde mate van krankzinnigheid bereikt.
Er staan geen zwakke momenten op dit juweeltje. Met name Bone Fragments, Blown en In the Face of Collapse zitten briljant in elkaar. De ritmesectie van de band is in één woord geweldig, de ene keer stuwend, dan weer hakkend of simpelweg proberend je pootje te haken (heerlijk hoe de vierde aanslag in het intro van In the Face of Collapse steeds een halve maat te laat komt). Het geluid van de drums in de mix is ook erg prettig en lekker 'in your face' (de typische Albini productie uiteraard).
Het daadwerkelijke hoogtepunt van dit album wordt tot het laatst bewaard met de razende furie van Agitator. Heerlijk staccato gitaar- en drumwerk en een zanger die bijna stikt in z'n door frustratie ingegeven woordenstroom. Een plaat die al lang (veel te lang) op 4,5 ster stond bij mij, maar gewoon niets anders verdient dan de volle mep.