menu

Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing (1982)

mijn stem
4,03 (58)
58 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Punk
Label: Clay

  1. Hear Nothing See Nothing Say Nothing (1:30)
  2. The Nightmare Continues (1:49)
  3. The Final Blood Bath (1:40)
  4. Protest and Survive (2:13)
  5. I Won't Subscribe (1:36)
  6. Drunk with Power (2:44)
  7. Meanwhile (1:27)
  8. A Hell on Earth (1:52)
  9. Cries of Help (1:06)
  10. The Possibility of Life's Destruction (1:14)
  11. Q: And Children A: And Children (1:47)
  12. The Blood Runs Red (1:34)
  13. Free Speech for the Dumb (2:15)
  14. The End (2:32)
  15. Never Again (Bonus Track: From 'Never Again' EP, 1982) * (2:23)
  16. Death Dealers (Bonus Track: From 'Never Again' EP, 1982) * (1:44)
  17. Two Monstrous Nuclear Stockpiles (Bonus Track: From 'Never Again' EP, 1982) * (1:09)
  18. State Violence State Control * (2:45)
  19. Dooms Day * (2:40)
  20. Warning * (2:49)
  21. Where There's a Will There's a Way * (2:07)
  22. In Defence of Our Future * (2:07)
  23. Anger Burning * (2:33)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 25:19 (45:36)
zoeken in:
avatar van HammerHead
4,0
Grappig, ik ken deze band verder totaal niet, maar natuurlijk wel de Metallica cover van Free Speech for the Dumb. Op basis daarvan misschien wel interessant.

Sietse
ik had vroeger iets van Discharge op tape (misschien heb ik die nog steeds wel) wat een heerlijk ranzige bak herrie was dat. Punk zoals Punk moet zijn. Rauw, snel, naief en erg ranzig (maar dat kan ook door de tape zijn, was een nogal oude tape)

avatar van OMalley
4,5
De gitarist van Discharge (Bones) heeft later zijn eigen bandje opgericht: Broken Bones. Ook een flinke bak herrie, meer metal dan punk maar toch zeker niet zo goed als Discharge.

2,0
D-Beat is sáái.

avatar van aslan
4,5
aslan (crew)
OMalley schreef:
De gitarist van Discharge (Bones) heeft later zijn eigen bandje opgericht: Broken Bones. Ook een flinke bak herrie, meer metal dan punk maar toch zeker niet zo goed als Discharge.

broken bones was even écht into punk!! en ze deden dat goed: Decapitated

4,0
het verschil met motorhead horen vind ik een ware uitdaging

desalniettemin: uitstekend album

avatar van cadaver69
5,0
Ik was een mannetje van 12 toen ik via een maat van mijn broer deze lp hoorde. Jezus, wat een bak perfecte herrie. Mijn net groeiende schaamhaar was in 1 klap verdrievoudigd. Na 12 jaar de platenkast van mijn ouders uitgewoond te hebben en met 2 vingers je cassetterecordertje bedienen om halve plaatjes van de radio op te nemen was dit wel even andere koek. De toon voor mijn toekomst was gezet. Dit is mijn alltime favorite punkplaat. Vele bands probeerden Discharge te evenaren of te coveren. Bands als Driller Killer, Disgust, Raw Power komen nog wel in de buurt maar niemand kan tippen aan de vette agressieve in your face punk van de lp Hear nothing see nothing say nothing.

avatar van freakey
5,0
Luister dit eens: Dischange - Seeing Feeling Bleeding (1992) zelden zo'n schaamteloze rip off gehoord....

avatar van wizard
4,0
Punk zou wild en rebels moeten zijn. De keren dat ik oudere punkalbum beluisterd heb, vond ik ze echter ontzettend braaf klinken. Keer op keer een afknapper. Maar goed, ik luister dan ook met de oren van nu. Wellicht dat het 30 jaar geleden anders was.
Dit Hear Nothing See Nothing Say Nothing is de uitzondering op voorgaande. Het brengt me wat ik verwacht van een punkalbum: snoeiharde, enerverende, nummers die een deel van hun sterkte te danken hebben aan hun korte lengte. Gescandeerde teksten, niet maar dan een zin of twee die voortdurend herhaald worden. Een duidelijker en toepasselijker verpakking van je nihilistische en afwijzende boodschap is nauwelijks mogelijk. Er is nauwelijks tijd om naar adem te happen. Alleen tijdens The Possibility of Life's Destruction houdt het muzikale geweld heel even op. Toch zorgt de sample van een documentaire(?) over de atoombom ook daar niet voor een rustmoment: er is steeds het geluid van pijn lijdende, huilende kinderen.

Wellicht vind ik dit album juist interessant omdat er wat metalinvloeden doorheen zitten. Hoe dan ook, vier sterren. Ik twijfelde of ik er misschien nog een halfje bij zou moeten doen, maar daarvoor is het album toch wat te monotoon.

4.0*

avatar van nightfriend
4,0
Absoluut een punk klassieker dit album, even als de iconische hoes. Toch heb ik er vanwege de monotonie ook niet meer dan 4 sterren voor over.
Vermaak kun je dit overigens niet meer noemen (al dacht ik daar vroeger waarschijnlijk anders over), daarvoor is het gewoonweg te confronterend.

avatar van freakey
5,0
nightfriend schreef:
.....Vermaak kun je dit overigens niet meer noemen (al dacht ik daar vroeger waarschijnlijk anders over), daarvoor is het gewoonweg te confronterend.


Yep, zie ook het volledige oeuvre van Crass....

avatar van nightfriend
4,0
Minimaal net zo confronterend inderdaad (in beeld en geluid). Al moet ik zeggen dat ik bij de eerste albums van Crass toch wel eens moest lachen omdat daar ook wel wat humor in zat.
Ze konden behoorlijk absurd en grotesk uit de hoek komen en de muziek heeft toch iets van slapstick in zich. Dat zou later (Yes sir, I will!) wel helemaal verdwijnen en dat was het begin van het einde...

avatar van Boenga
4,0
Ook niet vergeten dat muzikaal Crass toch wel een trapje hoger staat dan Discharge....

avatar van nightfriend
4,0
Nou ja, vooral anders zou ik zeggen, Discharge speelden ze er qua strakheid en snelheid natuurlijk niet uit, maar Crass was af en toe behoorlijk experimenteel, en ze hadden er mooie postpunk nummers tussen zitten,

avatar van Boenga
4,0
Qua snelheid uiteraard niet; qua strakheid... Crass gaat vaak van losse, bijna gierende gitaarklanken naar korte strakke (!) aanslagen op de snaren - in Shaved Women bijvoorbeeld.

Maar wat ik ook bedoelde, is dat het toch net iets evidenter/makkelijker is om met een bandje een Discharge-nummer te coveren, dan eentje van Crass. De drums van Rimbaud, 't lijkt simpel een eentonig, maar 't is toch echt net zo simpel om dat eens te gaan naspelen. (Spreek hier uit eigen ervaring als drummer.)

Qua stijl zijn D en C natuurlijk hoe dan ook wel héél erg verschillend...

avatar van nightfriend
4,0
Boenga schreef:
Maar wat ik ook bedoelde, is dat het toch net iets evidenter/makkelijker is om met een bandje een Discharge-nummer te coveren, dan eentje van Crass. De drums van Rimbaud, 't lijkt simpel een eentonig, maar 't is toch echt net zo simpel om dat eens te gaan naspelen. (Spreek hier uit eigen ervaring als drummer.)

Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Crass is nogal onnavolgbaar, terwijl Discharge behoorlijk rechttoe rechtaan is (maar wel te snel voor mij toen ik nog drumde )

avatar van Boenga
4,0
YouTube - Nations on Fire - Flag Song / Nice Song
1 van m'n ex-groepen, net iets sneller dan Discharge. Maar Crass coveren, dat lukte dus niet...

avatar van nightfriend
4,0
@Boenga: tof hoor, en nog op MuMe ook. Ik kan de teksten ook waarderen en om maar weer even on-topic te gaan: dat geldt ook zeker voor Discharge.

buizen
Wat Reign In Blood is voor de trashmetal is Hear Nothing See Nothing Say Nothing voor de punk.
Wat een ongelooflijk vet album! Alleen een Fresh Fruit For Rotting Vegetbales van de DK zou er mogelijk nog aan kunnen tippen.
4,5 sterren i.v.m. het genre en de timing destijds.

avatar van linxde1
4,5
Zelden zo'n intens album gehoord. Het is gewoon zwaar om naar te luisteren.. Zeker als je de lyrics er bij pakt. Pfff!

Gast
geplaatst: vandaag om 01:26 uur

geplaatst: vandaag om 01:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.