menu

Cloud Nothings - Here and Nowhere Else (2014)

mijn stem
3,65 (199)
199 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Wichita

  1. Now Hear In (3:30)
  2. Quieter Today (3:04)
  3. Psychic Trauma (2:52)
  4. Just See Fear (3:08)
  5. Giving Into Seeing (3:48)
  6. No Thoughts (3:04)
  7. Pattern Walks (7:23)
  8. I'm Not Part of Me (4:35)
totale tijdsduur: 31:24
zoeken in:
4,5
Na zo'n 5 luisterbeurten komt 'ie al vrij dicht in de buurt bij z'n topvoorganger Attack on Memory, ben benieuwd hoeveel deze plaat nog groeit.

avatar van oceanvolta
5,0
Attack on Memory wordt wat mij betreft geëvenaard. Geweldig album vol met felle, noisy maar altijd aanstekelijke nummers. Heerlijk hoe Baldi in No Thoughts zijn longen eruit schreeuwt.

Yann Samsa
Nog maar twee luisterbeurten achter de rug, maar tot nu toe ben ik vooral teleurgesteld.

De vorige vond de mooie balans tussen kordate punkkracht en iets langer uitgesponnen nummers waarin meer post-punk was te horen.

Ik dacht dat ze die richting verder gingen ontwikkelen, maar blijkt hier vooral de eerste sound te overheersen. Jammer, want de kracht van de band lag bij mij toch vooral in een No Future No Past of een Wasted Days.

avatar van midnight boom
4,0
Met doorbaakplaat Attack on Memory bracht Cloud Nothings twee jaar terug een grote hype teweeg. Op het kookpunt werd de band vergeleken met Nirvana in hun topjaren en vonden bepaalde blogs ze zelfs beter. Achteraf gezien was dit misschien wat te enthousiast, maar wel begrijpelijk. De destijds 20-jarige frontman Dylan Baldi was boos en schreeuwde zijn keel op magnifieke wijze aan gort. Ondanks dat Baldi naar eigen zeggen geen reden had om boos te zijn, klinkt hij wel zo, ook weer op Here And Nowhere Else. Gelukkig maar. De plaat bevat opnieuw acht liedjes die ergens tussen springerige poppunk en agressieve en meeslepende punk balanceren. Slordiger en meer rammelend geproduceerd en minder een klap in je gezicht dan de voorganger, maar de sterke liedjes? Die zijn gebleven. Was de vooruitgeschoven single 'I'm Not Part Of Me' nog opvallend poppy en op een prettige manier een beetje voorspelbaar, het overgrote deel van de plaat klinkt lekker opgefokt en meeslepend. 'Psychic Trauma' vat samen waar Cloud Nothings voor staat. Een uitstekend en strak uitgevoerd punk-nummer dat halverwege compleet omslaat in een woeste climax waarin Baldi zich helemaal laat gaan. En dat is niet eens de eerste keer. In het lo-fi opgenomen middenstuk van Here And Nowhere Else hangen er donkere donderwolken boven het hoofd van Baldi die constant lijken te barsten. In het onheilspellende 'Giving Into Seeing', 'Just See Fear' en het 7 minuten durende, flink walsende 'Pattern Walks' volgt de grote ontlading. En wat is dat fijn om te horen. Ondanks dat er weinig nieuws onder de zon is bij Here And Nowhere Else is het weer een behoorlijk overtuigend en verslavend album. De fijnste bak herrie sinds het verschijnen van Attack On Memory.

Van: Daans Muziek Blog

avatar van niels94
3,5
Waar ik me op het vorige album nogal eens stoorde aan de flauwe 'normale' rocknummertjes, heb ik daar hier veel minder last van. Niet dat hier alleen maar geschreeuwd wordt, maar wellicht doordat het over het geheel genomen allemaal wel wat zwaarder is of gewoon beter gezongen, irriteer ik me er niet aan. Over het geheel is deze dus een stuk constanter, ondanks dat er wat minder hoge hoogtepunten (een nummer als No Future / No Past bijvoorbeeld) opstaan. Het einde van No Thought is dan bijvoorbeeld wel heerlijk, en zo zijn er meer momenten te vinden waarvan ik echt heel hard kan genieten. Al met al vind ik hem beter dan de voorganger.

Linus Van Pelt
niels94 schreef:
Waar ik me op het vorige album nogal eens stoorde aan de flauwe 'normale' rocknummertjes, heb ik daar hier veel minder last van. Niet dat hier alleen maar geschreeuwd wordt, maar wellicht doordat het over het geheel genomen allemaal wel wat zwaarder is of gewoon beter gezongen, irriteer ik me er niet aan.

Precies mijn gedachten, na het fijne weg gooi pop rock debuut heeft Cloud Nothings eindelijk de plaat gemaakt die het al een tijdje in zich had.

avatar van oceanvolta
5,0
Gisteren verscheen het derde album van Cloud Nothings, een lo-fi indierock band uit Cleveland. Zanger en gitarist Dylan Baldi begon ooit als one-man band vanuit de kelder van zijn ouderlijk huis. De muziek werd opgemerkt door een platenmaatschappij en al snel werd de EP Turning On uitgebracht. Toen er ook optredens werden geboekt was Baldi genoodzaakt een echte band samen te stellen. Inmiddels is Cloud Nothings een volwaardige band van vier man sterk.

De echte doorbraak kwam in 2012 met het uitstekend ontvangen album Attack On Memory dat een stuk ruiger en feller klinkt dan het debuut. Ook bij ZUBB bleef Attack On Memory niet onopgemerkt, het nummer Wasted Days eindigde in de mixtape met onze favoriete nummers van 2012. Sindsdien heeft de band veel opgetreden en werd onder andere Lowlands aangedaan.

Here And Nowhere Else gaat verder waar Attack On Memory ophield al klinkt de band op sommige momenten feller en agressiever dan ooit. Het album, dat net boven de 30 minuten klokt, bevat acht sterke liedjes waar de energie vanaf spat. Ondanks het hoge tempo, de tempowisselingen binnen de nummers en Baldi die soms de longen uit zijn lijf schreeuwt, zijn de nummers verdomde catchy.

Op Psychic Trauma gaat Baldi voor het eerst helemaal los, en hij niet alleen want de drummer kan er ook wat van. Op de daaropvolgende nummers gaat de band telkens tot het uiterste. Vooral No Thoughts is hier een goed voorbeeld van. “You don’t really seem to care and I don’t really talk about it” schreeuwt Baldi, die de lyrics twee dagen voor het opnemen van de nummers heeft geschreven.
Giving Into Seeing is een wat donkerder nummer en Pattern Walks is met zijn zeven minuten veruit het langste nummer. De basis van het nummer is een prettige distorted basgitaar waar de gitaren omheen zwieren. Het lijkt een in lijn te liggen met de overige nummers maar het middenstuk onderscheidt het nummer van de overige nummers. Na het tweede refrein houdt de band even in om vervolgens de beukende drums in te zetten en op te bouwen naar een climax. Geen Wasted Days 2 maar zeker een geslaagd nummer. Er wordt rustig afgesloten met I’m Not Part Of Me.

Door de lo-fi productie, het hoge tempo en de schreeuwzang die af en toe de kop op steekt zal dit album niet voor iedereen weggelegd zijn. Ik vind het geweldig en luister het nu al dagen non-stop. De gedroomde opvolger van Attack On Memory.

Cloud Nothings speelt maandag 19 mei in de oude zaal van de Melkweg.

ZUBB

avatar van itchy
4,5
De perfecte punkpop? Beter nog dan Attack On Memory. Van mij mag Cloud Nothings nog 10 van zulke korte&krachtige platen maken (al denkt Baldi dat zelf niet te doen, zie dit interview).
Er staan geen zwakke broeders op de plaat, en na het al niet misselijke niveau van de eerste zes nummers wordt er in de twee afsluiters nog een schepje bovenop gedaan. Pattern Walks is alweer zo'n heerlijk lange knaller, met in de tweede helft hallucinerend mooie melodiën.

avatar van rolandobabel
3,0
gewoon een normaal indierockalbum, niet meer, niet minder, te vergelijken/net iets minder dan de laatste rode bebloede schoenen.....

avatar van west
3,5
Dit Here and Nowhere Else haalt het helaas niet bij de goede voorganger Attack on Memory. Het schiet in alles (net) te kort. Zelfs de lengte van de plaat is nog korter. Veel belangrijker is dat er flink minder echt goede nummers op staan. Eigenlijk vind ik alleen Psychic Trauma & Pattern Walks echt goed. Wel aardig zijn Now Here In, Giving Into Seeing & slotsong I'm not Part of Me. De rest doet mij weinig.
De productie komt ook wat te gruizig over soms, waardoor het puntige van de punkpop wat minder goed voor de dag komt als op de voorganger. Heel bijzonder is dit album zo niet: op een paar uitschieters na, een aardig punkrockplaatje.

avatar van Rain King
5,0
Ik blijf deze maar draaien en draaien. Vind 'm persoonlijk juist veel beter dan Attack on Memory. Veel consistenter en 'intenser' ofzo. Heerlijk

avatar van hallo!
4,5
Geweldig album. De lengte is ideaal. Een halfuurtje vol intense muziek. Baldi weet bovendien catchy nummers te schrijven waardoor er ook iets blijft hangen.

avatar van arcade monkeys
4,5
Geweldig album weer, Cloud Nothings is voor mij persoonlijk dé band van het decennium tot nu toe. Vette catchy punkrock die zijn gelijke niet kent. Wel wat minder dan Attack on Memory, die vond ik in tegenstelling tot Rain King hierboven, juist intenser dan deze. AoM had nog iets extra dat ik moeilijk kan benoemen. Maar deze Here and Nowhere Else maakt toch grote kans om plaat van het jaar te worden. Cloud Nothings

MotleyKoen
Wat een albumpje

avatar van WoNa
4,0
Is dit de eerste stap naar een commerciëlere plaat?, vroeg ik mij af. Geen idee natuurlijk, maar feit is wel dat deze plaat net iets lekkerder loopt dan doorbraakplaat 'Attack on memory'. Tegelijkertijd zitten er zoveel vervreemdende elementen in Here and nowhere else dat pure commercie nog steeds heel ver weg ligt. Neem alleen hoe de drummer in het eerste nummer met het tempo en de intensiteit aan de haal mag gaan, tot twee keer toe. En de bak herrie die over de luisteraar uitgestort wordt, gaat weinig airplay opleveren. Tegelijkertijd weet Dylan Baldi hele fijne melodieuze stukken in zijn alternatieve punkrock te krijgen, met een stem die van normaal tot ver voorbij Saint Kurt gaat. Fijne plaat. Hele fijne plaat.

Je kunt een volledig verslag hier lezen op de site van WoNo Magazine.

Wo.

avatar van erwinz
4,0
Toch nog een recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Cloud Nothings - Here And Nowhere Else - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Na alle zware singer-songwriter platen van de laatste dagen ben ik wel weer eens toe aan een lekkere gitaarplaat zonder al te veel pretenties en poespas. De lekkerste van de laatste tijd komt wat mij betreft van Cloud Nothings. Dat is op zich geen verrassing, want de band uit Cleveland, Ohio, verraste als drie keer eerder met een prima gitaarplaat, met het twee jaar geleden verschenen Attack On Memory als voorlopig hoogtepunt. Het onlangs verschenen Here And Nowhere Else borduurt voor een belangrijk deel voort op Attack On Memory, maar is als je het mij vraagt weer net wat beter. Cloud Nothings volgt op haar nieuwe plaat deels het bekende recept. Ook op haar nieuwe plaat heeft Cloud Nothings genoeg aan acht songs en een minuut of 30 en domineren lekkere stevige en rauwe gitaarsongs. Here And Nowhere Else is stevig geïnspireerd door de inmiddels tot klassiekers uitgegroeide platen van Nirvana, grijpt terug op de gloriedagen van legendarische bands als The Replacements en Hüsker Dü en heeft de ruwe aanstekelijkheid van het vroegere werk van Green Day. Waar veel bandjes na het bereiken van enige status of succes kiezen voor een wat gepolijster geluid, doet Cloud Nothings precies het omgekeerde. Here And Nowhere Else is een stuk rauwer en steviger dan zijn voorganger en heeft invloeden uit de grunge deels ingeruild voor een punky attitude. De muziek van Cloud Nothings rammelt aan alle kanten, maar de omarmde invloeden uit de lo-fi maken de muziek van de band wat mij betreft alleen maar krachtiger en onweerstaanbaarder. Zanger en voorman Dylan Baldi (feitelijk het enige permanente lid van de band) gooit het tempo er stevig in en schreeuwt en spuugt zijn teksten in de microfoon. Baldi was altijd al een ‘angry young man’, maar zo rauw en punky als op Here And Nowhere Else klonk hij nog niet. Het geeft de nieuwe plaat van Cloud Nothings een ongelooflijke hoeveelheid energie. Here And Nowhere Else van Cloud Nothings is geen plaat om veel woorden aan vuil te maken. Met diepere beschouwingen doe je deze plaat immers alleen maar te kort. Met Here And Nowhere Else heeft Cloud Nothings nog maar eens een plaat gemaakt die aankomt als een mokerslag. Nog net wat harder en smeriger dan de vorige keer, maar het effect is hetzelfde. Na een half uur wil je alleen maar meer. Veel meer. Keer op keer. Erwin Zijleman

avatar van Linius
4,0
Maar even vier sterren er tegen aan gegooid. Blijf hem maar draaien. Zin in het optreden binnenkort.

avatar van eightynine
Als je dat in Vera doet, dan ga je sowieso een mooie maand tegemoet.

avatar van Urbanoetang
4,0
Heerlijk plaatje dit, alhoewel wat aan de korte kant. Pattern Walks was voor mij het hoogtepunt, maar ik schrok toen het al het een-na-laatste nummer bleek te zijn.

Attack on Memory is destijds gek genoeg helemaal aan mij voorbij gegaan. Meteen even op de kop getikt.

Nihilisme
Achteraf gezien toch wel een heel stuk minder dan de voorganger eigenlijk. Jammer, want ik keek erg uit naar deze plaat.

avatar van Obscure Thing
3,5
Ik ben ook minder kapot van deze plaat, en dat ligt totaal niet aan de nummers die erop staan, maar puur aan de doffe amateuristische productie. Waar de vorige plaat door Albini is geproduceerd en veel voller en mooier klinkt is dit een ander verhaal. Het klinkt allemaal heel vlak en veel minder gelaagd dan de voorganger. Het is echt jammer want nummers als Psychic Trauma en I'm Not Part of Me verdienen beter. Ik ga toch nog voor de 3,5 doordat er eigenlijk niks mis is met de kwaliteit van de nummers op deze plaat.

3,0
Ja, ik sluit me aan bij het licht teleurgestelde kamp. Attack on Memory vond ik ook geen topper, maar ging voor mijn gevoel wel wat meer de diepte in. Dat werd met name veroorzaakt door De eerste twee meeslepende nummers van dit plaat. Ik vond het ook een wat beter uitgebalanceerd album. Met bijvoorbeeld een mooi instrumentaal nummer in het midden. De meer hitgevoelige korte rockers werden ook wat gevoeliger gebracht.

Here and Nowhere Else borduurt eigenlijk grotendeels verder op die intense (woord is hier terecht al vaak voorbijgekomen) korte uptempo nummers als Fall In. Dat is enerzijds fijn, want het luistert echt heel goed weg, en ik ben ook wel van de boze mannen met schrille stemmen, maar toch mis ik wat diepgang en urgentie. Pattern Walks is muzikaal het interessantste nummer voor mij, omdat er eindelijk eens de tijd wordt genomen om wat ideeen uit te werken. De tempo versnelling is ook geweldig. Het is helaas geen Wasted Days niveau. Dat blijft nog wel even het hoogtepunt uit het nog kleine oeuvre van Cloud Nothings. Wat ik wel weer tof vind, is dat deze band zich niet laat verleiden tot pretentieuze muzikale ontdekkingsreizen. Er valt ook wat te zeggen voor een band die gewoon blijft doen wat ze leuk vindt en waar ze goed in is. I'm Not Part of Me bijvoorbeeld, een hele fijne afsluiter die meteen beide kwaliteiten van Cloud Nothings in beeld brengt: Keihard rocken én sterke songs schrijven. Kortom, ik blijf ze volgen, maar wel met iets meer gekoesterde verwachtingen voor toekomstig werk.

avatar van Jean Renault
3,5
Nog steeds goed, maar stukken minder sterk dan hun vorige dat zo geweldig was. Lekkere liedjes staan hierop, maar lang kan ik er niet meer naar luisteren. Daarvoor zit er te weinig spanning in. Doe maar op een festival, maar ik kan hem niet vaak luisteren.

avatar van frolunda
3,5
Leuke plaat dat is zeker maar Cloud nothings weet zich met hun sound toch te weinig te onderscheiden om echt indruk te maken tussen de grote schare vergelijkbare bands.

avatar van oceanvolta
5,0
frolunda schreef:
Leuke plaat dat is zeker maar Cloud nothings weet zich met hun sound toch te weinig te onderscheiden om echt indruk te maken tussen de grote schare vergelijkbare bands.


Namen en rugnummers please!

avatar van frolunda
3,5
oceanvolta schreef:
(quote)


Namen en rugnummers please!


Thermals,Compulsive gamblers,Sebadoh,Reigning sound,Lemonheads,Replacements,Vines,
Visitors,Gumball,Mudhoney,the Saints,Hudson Falcons,Pavement,Del Fuegos,Sister ray,Royal blood,
Blood red shoes,Celibate rifles,Horrors,Von bondies,Strokes en Zen guerilla vissen of visten toch min of meer in dezelfde vijver.
Rugnummers weet ik niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:06 uur

geplaatst: vandaag om 16:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.