menu

Pendragon - Not of This World (2001)

mijn stem
3,96 (81)
81 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Toff

  1. If I Were the Wind (And You Were the Rain) (9:23)
  2. Dance of the Seven Veils, a) Faithless (4:09)
  3. Dance of the Seven Veils, b) All Over Now (7:30)
  4. Not of This World, a) Not of This World (7:20)
  5. Not of This World, b) Give It to Me (2:23)
  6. Not of This World, c) Green Eyed Angel (6:41)
  7. A Man of Nomadic Traits (11:43)
  8. World's End, a) the Lost Children (10:46)
  9. World's End, b) and Finally (7:13)
  10. Paintbox [Acoustic Version] * (4:25)
  11. King of the Castle [Acoustic Version] * (4:45)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:07:08 (1:16:18)
zoeken in:
avatar van Jester
Volgens mij is de artiest Pendragon, albumtitel Not of this World.

avatar van bonothecat
3,0
Wel weer een hele mooie cd van pendragon...maar wel een kunstje wat ze iedere keer weer doen. Dus daarom maar 3*

2,5
Vond hem in eerste instantie weer heel mooi, en nog steeds eigenlijk wel. Maar ik ben het er mee eens dat het iets te makkelijk voortzet op de vorige albums. Ze hebben sinds The World eigenlijk steeds dezelfde stijl aangehouden. Ik hoop dat ze bij hun nieuwe album, dat dit jaar uitkomt, iets vernieuwends gaan doen of terugvallen op de stijl van The Jewel / Kowtow. Nog een The World-kloon kan ik niet meer hebben.

avatar van UmmaGumma 44
3,5
Voor mij is dit een band die ik tot dusverre niet kende. Inmiddels al een paar keer dit album geluisterd en het klinkt aardig.

Het valt me wel op dat ik vooral blijf hangen bij de 2 akoustische nummers die op dit album staan.

Misschien maar eens op zoek gaan naar het akoustische album dat ze hebben uitgebracht!

UmmaGumma 44 schreef:
Voor mij is dit een band die ik tot dusverre niet kende. Inmiddels al een paar keer dit album geluisterd en het klinkt aardig.

Het valt me wel op dat ik vooral blijf hangen bij de 2 akoustische nummers die op dit album staan.

Misschien maar eens op zoek gaan naar het akoustische album dat ze hebben uitgebracht!


Vergeet die akoestische versie van Paintbox en als de wiedeweerga het origineel kopen danwel downloaden.

avatar van Torch
5,0
kwa geluid zeker niet vernieuwend, en inderdaad dus weer in de stijl van the World/Window of Life/Masquarade.

Door het ultiem perfectioneren van hun trademark sound tezamen met de ditmaal zeer directe ruwe emotie van Nick Barret (die werkelijk zijn hart en ziel in deze plaat legt) is dit echter het beste album van Pendragon geworden.

Koopuh!

5 sterren.

avatar van Casartelli
1,5
Casartelli (moderator)
Voor de honderduizendste keer een Shine on you crazy diamond-ripoff als opening... en dan zet Nick Barrett met zijn bekende plastic pathos in: "If I were the wiiihiiiiiiiind... and you were the raihaihaiaiain..."

nee, met dit soort serieus bedoelde bands / platen heeft de (neo)prog geen parodieën nodig. 1½*

avatar van vigil
3,0
Casartelli schreef:
Voor de honderduizendste keer een Shine on you crazy diamond-ripoff als opening... en dan zet Nick Barrett met zijn bekende plastic pathos in: "If I were the wiiihiiiiiiiind... and you were the raihaihaiaiain..."

nee, met dit soort serieus bedoelde bands / platen heeft de (neo)prog geen parodieën nodig. 1½*


Glasheldere analyse

al vind ik het nog wel een redelijk plaat.

avatar van peter1963
5,0
Dit vind ik verreweg het beste album van Pendragon.
Van begin tot het eind staan er sterke nummers op.

Het heeft heel veel weg van Pink Floyd maar Nick Barrett geeft er toch een andere draai aan de nummers.

Hij krijgt van mij dan ook een 5 en staat in mijn top 10.

Verder is pendragon een ondergewaarde band die zich rustig kan meten met marillion en IQ.

avatar van Casartelli
1,5
Casartelli (moderator)
Pendragon mag zich best meten met Marillion en IQ, maar dan komt hij bij Marillion net boven de enkels en bij IQ bijna tot de knieën.

avatar van peter1963
5,0
Casartelli schreef:
Pendragon mag zich best meten met Marillion en IQ, maar dan komt hij bij Marillion net boven de enkels en bij IQ bijna tot de knieën.


dat vindt jij, maar pendragon vindt ik net zo goed als marillion en iq, en het belangrijkste is dat ik de muziek die ze maken geniaal goed vind.
De albums van hun kan ik blijven draaien, blijf het mooi vinden, terwijl ik dat bij marillion en iq helemaal niet heb.

Het is een persoonlijke keuze van een ieder, maar dat ze slechter zijn dan iq of marillion is zeker niet waar.

dit is mijn eerste plaat van pendragon......
GEWELDIG!
Hoogtepunten Dance Of The Seven Veils Part 2 It's all over now
en A Man Of Nomadic Traits

Subliem..................Ga zo door (wel met wat anders want.....)

P.s op een gekke manier vind ik dit beter als de masquerade album!

avatar van itbites
3,0
Ik verbaas mezelf dat ik Pendragon nog een kans heb gegeven na het miserabele Masquerade Overture album.

Deze bevalt me een stuk beter. Inderdaad zijn sommige stukken weer van een tenenkrommend Barrett-niveau (met dank aan Casartelli voor de treffende imitatie) maar er zit duidelijk meer vernuft en denkwerk in dan het al genoemde vorige album. Zo vind ik die mevrouw in A Man of Nomadic Traits erg mooi.
Tsja, het kan verkeren.

avatar van Bluebird
4,0
De stem en dictie van Barrett vind ik totaal niet bij dit soort muziek passen maar als gitarist weet hij toch met recht betoverend voor de dag te komen. Tracks als Green Eyed Angel en Man Of Nomadic Traits (geweldige solo) laten een geluid horen dat voor mij het midden houdt tussen Steve Hackett, David Gilmour en Andy Latimer. Beetje softe dromerige symfopop maar het luistert heerlijk weg.

avatar van Brunniepoo
3,5
Door oppervlakkige beluistering heb ik jaren lang gedacht dat dit album zich prima kon meten met The Window of Life en The Masquerade Overture, maar nu ik er eens wat grondiger naar luister en ook echt aandacht aan de teksten besteed, valt het toch wat tegen.

A man of nomadic traits gaat nog wel, zou op die andere albums een vuller zijn maar is hier meteen het prijsnummer. De rest bezwijkt een beetje onder de last van Barrett's zieleroerselen. Gelukkig werd het na dit album weer een stuk beter.

avatar van Soul Dreamer
4,5
Torch schreef:
kwa geluid zeker niet vernieuwend, en inderdaad dus weer in de stijl van the World/Window of Life/Masquarade.

Door het ultiem perfectioneren van hun trademark sound tezamen met de ditmaal zeer directe ruwe emotie van Nick Barret (die werkelijk zijn hart en ziel in deze plaat legt) is dit echter het beste album van Pendragon geworden.

Koopuh!

5 sterren.



Ben het hier helemaal mee eens, dit is "core" Pendragon.
Koopuh als je van Pendragon muziek houd, anders...laat maar...

avatar van Fingertippie
4,5
Jaren terug hernieuwde kennismaking met sympho. Pendragon was een nieuwe naam voor mij. Deze CD is me goed bevallen en heb hierdoor de oude en nieuwe sympho en aanverwante stijlen ondekt.

avatar van Edwynn
Muzikaal is dit werkelijk betoverend. Maar de vocalen vallen mij wel wat tegen. Desondanks behoorlijk genietbaar.

avatar van Red Rooster
5,0
Ik hoor dat vaker, dat mensen niet kunnen wennen aan de zang van Nick Barrett, zoals dat ook ooit was met de vocalen van Geddy Lee (Rush). Heb er zelf niet zo'n last van. Dit album behoort tot de mooiste die ik ken. Erg melodieus, emotie, fantastisch gitaarwerk (Nomadic Traist) en pakkende thema's: mocht ik ooit een radioprogramma beginnen met progrock, dan begin ik steevast met Not of this world

avatar van Bluebird
4,0
hmaeghs schreef:
Erg melodieus, emotie, fantastisch gitaarwerk (Nomadic Traits) en pakkende thema's.


Toch een meevaller dat de gitaar dit keer wel je goedkeuring kan wegdragen. Als Barrett net zo goed kon zingen als spelen was het mij ook wel 5 sterren waard geweest.

Ozric Spacefolk
Ik vind dit de eerste degelijke plaat van deze heren.

Ik ben geen groot liefhebber van Nolan en ook de drumpartijen van Fudge Smith vind ik maar zo-zo.

Het is juist Barrett met zn bluesy stem en gitaarsolo's die ervoor zorgen dat ik deze neo-prog trek.

De navolgende platen vind ik nog beter...

Misterfool
Barret een bluesy stem, je bent niet toevallig aan het oefenen voor standup-comedian. Man van die dunne stem van hem en zijn flauwe latimereske gitaarspel, krijg je toch jeuk van hier tot Tokio. Hier en daar is er wel een leuke opbouw hoor,maar nergens ook maar iets bijzonders. Your-average gemakzuchtige neo-prog.

Ozric Spacefolk
Is dit een troll-reactie, ofzo?

Ik vind Barrett wel een lekker rokerige stem hebben. Waar bemoei je je mee, vent...

Misterfool
Zo zwaar was het nou ook weer niet bedoeld, maar men mag best hier en daar zijn mening wat smeuïg intypen. Ik ben het slechts niet met jou eens, moet ook kunnen toch . We zitten niet voor niks op een discussiesite.

Ozric Spacefolk
Oh okay, dat smiley-ding bracht me van de wijs.
Excuses ervoor.

Over Barrett, in vergelijking met veel van die neo-prog maar ook retro-prog zangers vind ik het best aangenaam om naar te luisteren.

Toegegeven, zijn stem breekt zo nu en dan.
Maar Jon Anderson of Geddy Lee, daar heb ik pas echt moeite mee.

Ian Anderson, John Wetton en Fish vind ik uiteraard miljoenen malen beter.

Zoals al gezegd, heb ik weer moeite met de flauwe trucjes van Nolan en het oersaaie spel van Fudge Smith.

avatar van Bluebird
4,0
Ik vind Barretts stem eigenlijk sinds de laatste 2 albums aan kleur toegenomen hebben. En tja, de manier van articuleren en de platte dictie is natuurlijk iets waar je van moet houden. Het zou idd meer bij een blues passen dan bij een ambitieus symfoproject maar goed, Pendragon zou natuurlijk Pendragon niet meer zijn met een andere zanger en al helemaal niet met een andere gitarist.

avatar van Brunniepoo
3,5
Bluebird schreef:
Ik vind Barretts stem eigenlijk sinds de laatste 2 albums aan kleur toegenomen hebben.


Ben ik met je eens. Gelukkig maar, want bij de toch wat donkerdere klanken van deze twee albums is dat ook wel nodig.

avatar van peter1963
5,0
Red Rooster schreef:
Ik hoor dat vaker, dat mensen niet kunnen wennen aan de zang van Nick Barrett, zoals dat ook ooit was met de vocalen van Geddy Lee (Rush). Heb er zelf niet zo'n last van. Dit album behoort tot de mooiste die ik ken. Erg melodieus, emotie, fantastisch gitaarwerk (Nomadic Traist) en pakkende thema's: mocht ik ooit een radioprogramma beginnen met progrock, dan begin ik steevast met Not of this world


zou ik ook mee beginnen, het hele intro van not of this world is fantastisch.

avatar van "H."
4,0
Ik ben in afwachting van het concert van april aanstaande in de boerderij in Zoetermeer maar weer eens in het `archief` gedoken. Toch wel een meesterwerkje van Pendragon. Over de vocale kwaliteiten van Barrett kunnen we uren discusieren. Bottomline is toch dat het geheel staat. De sfeer die gecreerd wordt door de tempowisselingen, de gitaarsolo´s van Nick zorgen ervoor dat dit een meesterwerkje is dat me gelijk in de juiste sfeer kan brengen. Top! Gewoon genieten en niet zeuren of iets wel of niet vernieuwend is en of de zang nu wel of niet helemaal zuiver is. Het gaat om het totale plaatje en de emotie die het bij je oproept. Muziek is emotie. Emotie is niet afhankelijk van vocale kwaliteiten. Geniet ervan!

avatar van uffing
4,5
Toch echt wel een heerlijke plaat dit. Nick Barrett schrijft, speelt en zingt zijn scheiding van zich af en doet dat op een mooie emotionele manier. Tuurlijk hangt het weer van clichés aan elkaar, maar wanneer je dat op zo'n lekkere manier doet als op deze plaat mag dat absoluut. Ik begrijp die negatieve reacties hier echt niet. Topplaat met dito productie.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:00 uur

geplaatst: vandaag om 00:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.