Rainmachine schreef:
Nog zo'n LP waar ik vreselijk spijt van heb gehad dat ik 'm voor een habbekrats heb verkocht begin jaren zero. Ik heb 'm nog wel op CD maar nu dus ook weer opnieuw op geremasterde LP gekocht met klaphoes. Alleen al om de hoes de moeite waard en natuurlijk de bijzondere baslijnen van Mick Karn. (...)gooi 'm toch op 4 vanwege de hoes en de voor mij sentimentele waarde van dit album.
V2-spijt (vinyl-verkoop); een veel voorkomend syndroom, naast H3 - en de combinatie van de twee is de meest heftige aanslag op de P2 (persoonlijke portemonnee). Op een van de laatste grote platenbeurzen in Utrecht stond een Noor die allemaal herpersingen van albums van Karn verkocht - maat kocht er 3, ikzelf 1 (portemonnee plat).
Die hoesafbeelding - het schilderij Daybreak van Maxfield Parrish uit de jaren 20 van de vorige eeuw - werd een jaar ervoor al gebruikt door
The Moody Blues. Lijkt me sterk dat je dat album gaat kopen, voor de hoes
Overigens is er posthuum een opvolger uitgebracht (weliswaar onaf)
Dalis Car - InGladAlonene§ (2012) - MusicMeter.nl