Diary of Dreams - Elegies in Darkness (2014)
mijn stem
5 stemmen
Duitsland
Electronic / Rock
Label: Accession
-
Malum (4:53)
-
The Luxury of Insanity (5:57)
-
StummKult (4:53)
-
Dogs of War (5:26)
-
A Day in December (4:12)
-
A Dark Embrace (6:33)
-
The Game (3:53)
-
Dream of a Ghost (5:37)
-
Daemon (6:00)
-
House of Odds (4:16)
-
The Battle (5:27)
-
Die Gassen der Stadt (3:16)
-
Mythology of Violence * (4:15)
-
An Empty House * (4:30)
-
Remedy Mine * (5:28)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur:
1:00:23
(1:14:36)
1
geplaatst: 20 mei 2019, 05:15 uur
I hate happy songs. They bore me to death
Dit was een van de veelzeggende uitspraken, die zanger en boegbeeld Adrian Hates van Diary of Dreams deed vlak na het uitkomen van Elegies in Darkness, een titel die de muziek van Diary of Dreams mooi samenvat. Het is een grote melancholische treurzang over alle psychische en emotionele stress die je als mens mee kunt maken. Teleurstellingen, verwachtingen, druk, faalangst en verloren liefdes komen op elk album weer terug. Soms wordt het in een vorm gegoten van een conceptalbum Diary of Dreams - Nigredo (2004) of zoals in de iets te filosofische voorganger Diary of Dreams - Ego:X (2011)
Hates liet weten dat hij nog altijd erg content was met dit album maar dat hij met Elegies in Darkness wat directer te werk wilde gaan. In de praktijk wil dit zeggen dat hij zich heeft ontdaan van een pretentieus concept en zich volledig stort op de rouwe emotie. Muziek die je tot in je tenen voelt als je ernaar luistert. De fantastische opener Mallum is daar een heerlijk voorbeeld van. Met een kracht waar Rammstein jaloers op zou zijn knalt het openingsnummer door mijn boxen en als Adrian dan ook nog maniakaal losgaat in het refrein is er voor mij geen houden meer aan. Het is net of alle opgekropte frustratie en ergernis over de hele wereld in dit nummer eruit moet. Na 40 keer luisteren kan ik nog steeds kippenvel krijgen van dit nummer.
Daarna loopt het album vloeiend over in The Luxury of Insanity een voor Diary of Dreams begrippen uptempo nummer. Het laat zien dat depressie en duisternis nog altijd redelijk dansbaar is.
StummKult is net als openingsnummer Malum een Duitstalig nummer waarin atypische ritmes worden gebruikt en de achtergrondzang de bombastische toon van het nummer bepaald. Ook hier is de urgentie weer groot en komt de muziek en het gevoel goed binnen.
A Day in December was de eerste single van de plaat en in mijn beleving ook een van de beste nummers. Het is een ballade zoals alleen Diary of Dreams ze kan maken. Tekstueel zitten hier veel mooie dingen in:
My memories hurt
It's time to let them go
I loved them in bloom
Help me moving on
Thirsty for life
Still hungry for more
Stay with me
Just a little more
Dan moet ik nog even het pompende Daemon benoemen. Dit is ook weer een typisch voorbeeld van een nummer waarbij ik nog wat extra gas geef op de snelweg. Muzikaal klinkt elke toon als een mokerslag. De hardheid van de Duitse taal draagt hier alleen maar bij aan de overtuigingskracht van de muziek. Heerlijk nummer!
En tenslotte mag het prachtige sluitstuk Die Gassen der Stadt niet onbesproken blijven. Een song die gekenmerkt wordt door sobere pianoklanken die het best tot hun recht komen in de nacht of bij een hevige regenbui. Dit is een typische afsluitende Diary of Dreams song die het gevoel de hele plaat nog eens kort samenvat. Tekstueel is dit in mijn beleving pure poëzie.
Wenn sich alles verdunkelt
Vor dem leblosen Dorf
Und Gewalten verenden
Weil die Zeit sie erstickt
Wenn die Worte verkümmern
Vor dem traurigen Blick
Und kein Lachen mehr klingt
Durch die Gassen der Stadt
En zo gaat dat nog een hele tijd door. Over de andere nummers zou ik ook nog het een en ander kunnen schrijven en stuk voor stuk verdienen ze het predicaat goed. De bovenstaande titels heb ik er uitgelicht omdat menig Dark Wave band blij mag zijn als ze een nummer van dit niveau op papier krijgen. De reden dat ik niet de volle mep geef is omdat Adrian Hates na dit album zijn directe / bombastische stijl heeft doorgetrokken op de in mijn ogen nog betere albums Diary of Dreams - Grau im Licht (2015) en Diary of Dreams - Hell in Eden (2017).
Veel liefhebbers van Diary of Dreams zweren bij het vernieuwende / experimentele debuutalbum Diary of Dreams - Cholymelan (1994) of hebben zich na het bekendste werk Diary of Dreams - One of 18 Angels (2000) niet meer verdiept in de band maar ik kan het elke zichzelf respecterende Dark Wave fan van harte aanbevelen om minimaal de laatste drie albums van deze band een eerlijke kans te geven.
Stuk voor stuk vind ik ze geweldig!
Nog even de belangrijkste songs!
Malum
DIARY OF DREAMS ~ Malum - YouTube
A Day in December
Diary of Dreams - a day in December - YouTube
Die Gassen der Stad
Diary of Dreams - Die Gassen Der Stadt - YouTube
Dit was een van de veelzeggende uitspraken, die zanger en boegbeeld Adrian Hates van Diary of Dreams deed vlak na het uitkomen van Elegies in Darkness, een titel die de muziek van Diary of Dreams mooi samenvat. Het is een grote melancholische treurzang over alle psychische en emotionele stress die je als mens mee kunt maken. Teleurstellingen, verwachtingen, druk, faalangst en verloren liefdes komen op elk album weer terug. Soms wordt het in een vorm gegoten van een conceptalbum Diary of Dreams - Nigredo (2004) of zoals in de iets te filosofische voorganger Diary of Dreams - Ego:X (2011)
Hates liet weten dat hij nog altijd erg content was met dit album maar dat hij met Elegies in Darkness wat directer te werk wilde gaan. In de praktijk wil dit zeggen dat hij zich heeft ontdaan van een pretentieus concept en zich volledig stort op de rouwe emotie. Muziek die je tot in je tenen voelt als je ernaar luistert. De fantastische opener Mallum is daar een heerlijk voorbeeld van. Met een kracht waar Rammstein jaloers op zou zijn knalt het openingsnummer door mijn boxen en als Adrian dan ook nog maniakaal losgaat in het refrein is er voor mij geen houden meer aan. Het is net of alle opgekropte frustratie en ergernis over de hele wereld in dit nummer eruit moet. Na 40 keer luisteren kan ik nog steeds kippenvel krijgen van dit nummer.
Daarna loopt het album vloeiend over in The Luxury of Insanity een voor Diary of Dreams begrippen uptempo nummer. Het laat zien dat depressie en duisternis nog altijd redelijk dansbaar is.
StummKult is net als openingsnummer Malum een Duitstalig nummer waarin atypische ritmes worden gebruikt en de achtergrondzang de bombastische toon van het nummer bepaald. Ook hier is de urgentie weer groot en komt de muziek en het gevoel goed binnen.
A Day in December was de eerste single van de plaat en in mijn beleving ook een van de beste nummers. Het is een ballade zoals alleen Diary of Dreams ze kan maken. Tekstueel zitten hier veel mooie dingen in:
My memories hurt
It's time to let them go
I loved them in bloom
Help me moving on
Thirsty for life
Still hungry for more
Stay with me
Just a little more
Dan moet ik nog even het pompende Daemon benoemen. Dit is ook weer een typisch voorbeeld van een nummer waarbij ik nog wat extra gas geef op de snelweg. Muzikaal klinkt elke toon als een mokerslag. De hardheid van de Duitse taal draagt hier alleen maar bij aan de overtuigingskracht van de muziek. Heerlijk nummer!
En tenslotte mag het prachtige sluitstuk Die Gassen der Stadt niet onbesproken blijven. Een song die gekenmerkt wordt door sobere pianoklanken die het best tot hun recht komen in de nacht of bij een hevige regenbui. Dit is een typische afsluitende Diary of Dreams song die het gevoel de hele plaat nog eens kort samenvat. Tekstueel is dit in mijn beleving pure poëzie.
Wenn sich alles verdunkelt
Vor dem leblosen Dorf
Und Gewalten verenden
Weil die Zeit sie erstickt
Wenn die Worte verkümmern
Vor dem traurigen Blick
Und kein Lachen mehr klingt
Durch die Gassen der Stadt
En zo gaat dat nog een hele tijd door. Over de andere nummers zou ik ook nog het een en ander kunnen schrijven en stuk voor stuk verdienen ze het predicaat goed. De bovenstaande titels heb ik er uitgelicht omdat menig Dark Wave band blij mag zijn als ze een nummer van dit niveau op papier krijgen. De reden dat ik niet de volle mep geef is omdat Adrian Hates na dit album zijn directe / bombastische stijl heeft doorgetrokken op de in mijn ogen nog betere albums Diary of Dreams - Grau im Licht (2015) en Diary of Dreams - Hell in Eden (2017).
Veel liefhebbers van Diary of Dreams zweren bij het vernieuwende / experimentele debuutalbum Diary of Dreams - Cholymelan (1994) of hebben zich na het bekendste werk Diary of Dreams - One of 18 Angels (2000) niet meer verdiept in de band maar ik kan het elke zichzelf respecterende Dark Wave fan van harte aanbevelen om minimaal de laatste drie albums van deze band een eerlijke kans te geven.
Stuk voor stuk vind ik ze geweldig!
Nog even de belangrijkste songs!
Malum
DIARY OF DREAMS ~ Malum - YouTube
A Day in December
Diary of Dreams - a day in December - YouTube
Die Gassen der Stad
Diary of Dreams - Die Gassen Der Stadt - YouTube
* denotes required fields.
* denotes required fields.