menu

Tori Amos - Unrepentant Geraldines (2014)

mijn stem
3,68 (62)
62 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Island

  1. America (4:11)
  2. Trouble's Lament (3:41)
  3. Wild Way (2:54)
  4. Wedding Day (3:42)
  5. Weatherman (4:38)
  6. 16 Shades of Blue (3:49)
  7. Maids of Elfen-mere (2:50)
  8. Promise (4:02)

    met Natashya Hawley

  9. Giant's Rolling Pin (4:09)
  10. Selkie (4:05)
  11. Unrepentant Geraldines (6:55)
  12. Oysters (5:12)
  13. Rose Dover (3:55)
  14. Invisible Boy (4:56)
  15. Forest of Glass * (5:08)
  16. White Telephone to God [iTunes Bonus Track] * (2:25)
  17. Dixie [Amazon Digital Bonus Track] * (3:46)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 58:59 (1:10:18)
zoeken in:
avatar van Darkzone
5,0
Gisteravond om 8 uur maakte Tori zelf de tracklist bekend van dit album. Meteen weer vreemde titels, maar dat zijn we vooral sinds ADP wel gewend. En eerste single Trouble's Lament klinkt alvast weer erg lekker, rustig swingend maar met toch wel een aantal verrassingen. Afgaand op wat voor liedjes afgelopen jaren grote hits zijn geworden in Nederland, zou ook dit zomaar een hit kunnen worden als de bazen van de radio dit oppikken. En zo niet, dan blijft dit moois lekker voor ons EWF.

Maids of Elven-mere klinkt in ieder geval zeer veel belovend, erg episch. Maar misschien klinkt het juist weer precies zoals je het niet verwacht en is het een soort Way Down of Mr Zebra

En Giant's Rolling Pin? Van elven naar de deegroller van een reus.... En wat is een Selkie?
Ja, op voorhand gaat deze enige echte opvolger van AATS veel goeds opleveren. Benieuwd of er ook nog bonustracks op een digipack release met dvd verschijnt. Er deed zich al even een bonustrack titel de ronde met de naam The Stroopwaffel Song, hahaha.

avatar van aERodynamIC
4,0
Vreselijke hoes (die al weer een tijd bekend is). Een nieuwe Tori doet me tegenwoordig niet zo veel meer maar ik kon de verleiding niet weerstaan om haar toch maar weer live te gaan bewonderen deze tour

tip_of.yourstar
Het is helaas al een hele tijd geleden dat Tori Amos nog eens een écht goed album uitbracht. Hopelijk brengt ze er met deze Unrepentant Geraldines verandering in.

De eerste single is al te beluisteren: Trouble's Lament. Klinkt lang niet slecht. Doet een beetje denken aan Scarlet's Walk, wat geen slechte referentie is.

avatar van dix
4,0
dix
Met dat kokette kwastje worden de Wieteke Van Dort associaties groter en groter.
Maar we gaan 'm natuurlijk wél weer draaien.

avatar van Darkzone
5,0
Het schijnt weer een erg gevarieerd en rijk album te gaan worden, waarop (helaas?) Tash ook weer op meezingt (Promise, als ik mij niet vergis). Gitaren, R&B, piano-ballads etc. Te vergelijken met ADP of Venus misschien?

avatar van Meara
3,5
Ik las ergens dat op het album juist invloeden terug kwamen van alle voorgaande albums maar het toch verrassend zou worden .

avatar van aERodynamIC
4,0
Een nieuwe Tori en dan ontdaan van de wat zware klassieke invloeden, ook mooi maar een wat luchtiger Tori is iets waar ik toch wel aan toe was en zie...... single Trouble's Lament geeft de richting al aan: frisser en fruitiger dan we de laatste tijd gewend zijn.

America is gelijk al een opener om verliefd op te worden en de piano ballade Wild Way klinkt zo mooi maar het 'I hate you' is niet van de lucht.
Weatherman gaat absoluut terug naar de old days van het debuut. Moeilijk om het allemaal met elkaar te vergelijken natuurlijk want het is geen 1992 meer waar Little Earthquakes echt een soort aardbeving veroorzaakte in mijn muzikale landschap maar het ademt toch wel die sfeer.

Lastiger vind ik 16 Shades of Blue waar ze wat meer het experiment opzoekt zoals ze dat deed op b.v. From the Choirgirl Hotel of To Venus and Back, albums waar ik zelf altijd wat meer moeite mee had.

Maids of Elfen-mere heeft dan wat weg van Midwinter Graces (sorry niet-liefhebbers maar ik vind dat dus wel een leuk album) en Giant's Rolling Pin kan zo terecht op Boys for Pele en het schitterende Selkie had op Under the Pink gekund.

En zo staan er meer van die typische Tori piano nummers op. Ze stapt af van de grote orkestrale nummers die behoorlijk klassiek getint waren en ze keert terug naar de nummers waar de piano centraal staat en het krachtige liedje weer de kern vormt.
Enige nadeel is nog steeds het feit dat Tori het niet aandurft om wat van haar baby's te dumpen om daarmee een korter en krachtiger album te presenteren. Het is nu onder het uur gebleven maar had er nog een stuk of 3 geschrapt en het was perfecter.

Hoe dan ook is het fijn te horen dat Tori naar het verleden kijkt en wat kiest uit haar back-catalogus en daar wederom een tijdloos tintje aan mee weet te geven.
Of dit een klassieker gaat worden is nu natuurlijk niet te zeggen en ik denk ook niet dat we daar op moeten wachten. Tori heeft zich al bewezen en zal nooit meer op dezelfde verpletterende manier een album aan ons kunnen presenteren, kritisch als we zijn.
In dat geval zit er maar 1 ding op en dat is gewoon mooie liedjes geven waar de echte Tori liefhebbers van kunnen genieten en dat gebeurt op Unrepentant Geraldines wel denk ik.

Het zou zomaar kunnen dat afhakers bij dit album weer kunnen aanhaken. Benieuwd of dat gaat gebeuren

avatar van Darkzone
5,0
De cd is vandaag uitgekomen en de hardcover deluxe editie met bonus track en dvd is weer prachtig verpakt. Schitterende foto's in het booklet met de songteksten. Alleen: waarom staan alle songteksten lukraak door elkaar en ook op de achterkant staan ze niet op volgorde in een cirkel.

Net de eerste twee tracks geluisterd waarvan ik alleen Trouble's Lament al kende.

avatar van Darkzone
5,0
Eric, ik denk oprecht dat fans die afhaakten na meesterwerk Abnormally Attracted To Sin dit album weer (voorzichtig) met beide armen zullen omhelzen.

Net als bij Pink Floyd is ook bij Tori geen enkel album hetzelfde, maar toch typisch herkenbaar Tori. Dit album zie ik dan ook als enige echte opvolger van AATS.

De piano staat voor het eerst sinds UTP weer volledig op de voorgrond, althans op het merendeel van de songs en toch heeft elk nummer zijn eigen kleur, zijn eigen gezicht. En zoals bij elk album heb je in het begin niet meteen met elk nummer een band, terwijl anderen je meteen positief verrassen en zorgen voor een flinke glimlach op je gezicht. En een andere bezorgd je meteen een brok in je keel of een traantje in je ooghoeken...

Maar het allergrootste pluspunt aan dit album is de gigantische ontwikkeling die de zangstem van Tori's dochter Tash heeft ondergaan! Geen geknepen piepstem meer, maar een warmere, volwassener stemgeluid.
Een kwestie van tijd voor ze haar eerste solo-album uit zal brengen, natuurlijk muzikaal begeleid door haar moeder

avatar van vigil
3,0
Ik verwacht dat dit album een classic gaat worden, wel veel van hetzelfde. Ook het songmateriaal vind ik maar zozo. Ik had ook niet zo'n hoog gemiddelde verwacht (3,92 op dit moment), blijkbaar valt het toch bij de fans in de smaak. Bij mij wat minder in ieder geval vooral titelnummer Unrepentant Geraldines vind ik behoorlijk zwak. Maar goed het is natuurlijk ook weer niet zo dat het allemaal slecht is want Tori weet altijd wel een bepaald niveau te halen. Ik ben in ieder geval blij dat het niet weer een 70+ minuten album is. Dat vind ik altijd wel een hele zit.

avatar van Darkzone
5,0
Het titelnummer "zwak"? Ik lees via FB juist lovende reacties op dat nummer en ook ik vind het een geweldig nummer. Even lekker wat anders, behoorlijk jaren 80 als je het mij vraagt.
Maar het album zit sowieso vol verrassingen, op de old skool tracks die zo op LE of UTP hadden kunnen staan, of van die prachtige non-album tracks die ze op maxi-singles uitbracht gedurende haar eerste drie albums, omdat ze niet op de albums 'pasten' qua geluid, maar hier dus wel. Een nummer als Selkie is zo'n prachtig voorbeeld. Of het schitterende Weatherman wat soms wat weg heeft van Cooling, een nummer dat grote kans heeft om een nieuwe live-favoriet te gaan worden in de komende jaren.

Het mooie aan dit album zijn de relatief vele luisterliedjes die veel meer diepgang blijken te hebben dan je op het eerste gehoor zou denken. En ook refereren een aantal songs opzettelijk naar andere albums uit het oeuvre van Tori. Oysters doet mij bijv. denken aan de tijd van Scarlet's Hidden Treasures. En Rose Dover is deels BFP en deels ADP.
Maar bovenal zijn het allemaal erg fijne luisterliedjes zonder de handicap dat ze op de radio moeten komen, waar alle schapen naar luisteren die geen eigen smaak of voorkeur hebben.

Daar waar recensenten bij elk nieuw album van Pearl Jam het weer gaan hebben over [i]Ten[/], daar moeten recensenten altijd weer de vergelijking maken met LE en UTP en bij voorkeur legt elk nieuw album van Tori het (onterecht) af tegen deze vroege jaren 90 albums. Ja, het was een geweldig tijdperk met vele, vele geweldige albums, maar vergeet haar betere albums BFP, FTCH en AATS niet. Drie fantastische albums die alledrie heel anders zijn, maar een stuk spannender en avontuurlijker dan haar twee "oefen"albums. En UG komt ongetwijfeld ook in dit rijtje klassiekers terecht.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Tori Amos - Unrepentant Geraldines - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Tori Amos werd vorig jaar 50 en is inmiddels 27 jaar actief in de muziekindustrie. Haar debuut met de band Y Kant Tori Read is iedereen (gelukkig) al lang weer vergeten, maar haar solodebuut Little Earthquakes uit 1992 heeft inmiddels de status van klassieker verworven en is een voorbeeld voor menige eigenzinnige vrouwelijke singer-songwriter.

Na Little Earthquakes maakte Tori Amos in 1994 het minstens even goede Under The Pink, maar sindsdien zijn haar platen wat wisselvalliger, al vind ik ze persoonlijk voor het merendeel de moeite waard.

De afgelopen jaren heeft Tori Amos wat atypische platen gemaakt, waarop de Amerikaanse met name flirtte met klassieke muziek. Vooral Night Of Hunters uit 2011 vond ik redelijk geslaagd, maar als ik heel eerlijk ben is de plaat de afgelopen drie jaar de kast niet meer uit geweest. Twee jaar na de samen met het Metropole orkest opgenomen live-plaat Gold Dust is Tori Amos eindelijk terug met een plaat die weer in het hokje pop past.

Op Unrepentant Geraldines (ik probeer de titel al een tijdje te onthouden maar dat lukt maar niet) staat de piano van Tori Amos weer centraal en maakt ze weer muziek die in het verlengde ligt van haar eerste platen; platen die destijds overigens werden omschreven als een mix van Joni Mitchell en Kate Bush.

Unrepentant Geraldines bevat een flink aantal tracks die met een beetje fantasie ook op Little Earthquakes hadden kunnen staan, maar bevat ook tracks waarin de experimenteerdrift die sterk aan Kate Bush herinnert centraal staat.

Persoonlijk hoor ik Tori Amos het liefst in meeslepende piano ballads met aardedonkere pianoklanken (alleen Fiona Apple speelt nog zwaarder en donkerder) en emotievolle vocalen, al zorgen de wat afwijkende songs met vaak verrassende instrumentale accenten voor de broodnodige variatie en dynamiek. Dat haar dochter weer een nummer meezingt is inmiddels vrijwel standaard, maar ook deze klinkt overtuigender dan in het verleden.

Tori Amos staat zeker niet bekend om mooie cover art en de cover van Unrepentant Geraldines (als ik goed geteld heb al weer haar veertiende studioplaat) is misschien wel de lelijkste van allemaal, maar in muzikaal opzicht ben ik toch aangenaam verrast door deze nieuwe Tori Amos plaat. De afgelopen jaren zag het er niet naar uit dat Amos terug zou keren naar de stijl en naar het niveau van haar vroege werk, maar op haar nieuwe plaat doet ze allebei.

Tori Amos maakt nog altijd muziek waar niet iedereen even goed tegen kan, maar fans van het eerste uur of fans van weleer zullen Unrepentant Geraldines vrij makkelijk omarmen en uiteindelijk snel koesteren. Als ik in mijn geheugen graaf moet ik heel ver terug om een Tori Amos plaat van het niveau van Unrepentant Geraldines te vinden, misschien zelfs wel tot Under The Pink. Tori Amos is zoals gezegd de 50 inmiddels gepasseerd, maar slaat haar jonge soortgenoten nog altijd om de oren met muziek die net wat intenser en avontuurlijker is. Een plaat om heel erg blij mee te zijn al met al. Erwin Zijleman

avatar van Darkzone
5,0
De afgelopen 5 dagen de cd laten rusten en eind vd middag weer opgezet. En hij wordt mooier en mooier, vooral de tweede helft. Een nummer als Invisible Boy of Oysters mag zich nu ook onder de noemer 'klassieker' vallen wat mij betreft. Ook Rose Dover is prima te verteren.
Vreemde eend blijft de reusachtige deegroller op dit album.

Dit album is een blijvertje en gaat ongetwijfeld hoge ogen gooien in de eindejaarslijstjes.

Tori op haar best.
Benieuwd welke songs ze volgende week in Rotterdam en Amsterdam van dit album gaat spelen.
Weatherman die overgaat in Cooling, dat zou pas wat zijn

Alleen waarom moet ze weer halverwege de show een paar covers spelen in de Lizard Lounge?

avatar van aERodynamIC
4,0
Darkzone schreef:
Benieuwd welke songs ze volgende week in Rotterdam en Amsterdam van dit album gaat spelen.

Heb je de setlists gezien van de afgelopen dagen? Ze doet elke avond waar ze zin in heeft blijkbaar. Dat gaat verrassend worden.

4,5
Fantastisch album! Na deze de afgelopen week grijsgedraaid te hebben vind ik dit album het mooiste van Tori! Normaal gesproken zijn er nogal wat nummers die ik altijd doorskip maar bij dit album heb ik dat maar bij 2 nummers: 16 shades of Blue en Oysters. Deze hadden er, wat mij betreft, niet op hoeven staan.

Het bonusnummer Forest of Glass is trouwens ook een schitterend nummer!

avatar van Lura
4,0
Aarrie schreef:
Fantastisch album! Na deze de afgelopen week grijsgedraaid te hebben vind ik dit album het mooiste van Tori!


Beter dan Under the pink en Little earthquakes?!

4,5
Mooie cd. Uitschieters zijn voor mij Weatherman (prachtige diepe pianosound), 16 Shades of Blue, Unrependant Geraldines (bij refreintje gaat het volume van mijn stereo een paar tandjes omhoog) en Wild Way.

avatar van Darkzone
5,0
Lura schreef:
(quote)


Beter dan Under the pink en Little earthquakes?!

En daar gaan we weer....... *zucht*

Tori heeft een handvol betere albums dan deze twee jonkies uitgebracht. Ook Tori is volwassen en gerijpt geworden.

Pele, Choirgirl, AATS en dit album bijv. vind ik veel beter dan LE en UTP (al geef ik die ook 5*).

@Eric: Tori doet toch altijd al wat ze wil op het podium? Alleen mag ze van haar dochter geen korte rokjes meer dragen, haha.

avatar van Darkzone
5,0
Maar wat zou het fantastisch zijn als ze volgende week Invisible Boy, Weatherman/Cooling, Indian Summer én Purple People zou spelen tijdens een van haar Nederlandse optredens *grundering*

avatar van Lura
4,0
Darkzone schreef:

Beter dan Under the pink en Little earthquakes?!

En daar gaan we weer....... *zucht*

Tori heeft een handvol betere albums dan deze twee jonkies uitgebracht. Ook Tori is volwassen en gerijpt geworden.
. [/quote]

Natuurlijk heb ik dit album ook allang gehoord, want ik heb alles in de kast staan van haar. Ze mag dan gerijpter zijn, maar voor mij is het niveau van de songs niet van hetzelfde niveau als haar eerste albums.

avatar van aERodynamIC
4,0
Nee dat hoor ik er ook niet echt in eerlijk gezegd. Mooi album, zeker, maar ik mis toch net even dat beetje extra magische dat die eerste albums wel hadden.

avatar van titan
4,0
titan (crew)
Laten we wel zijn: Een album als Under the Pink of Little Earthquakes gaat Tori niet meer maken. Jammer, maar helaas. Neemt niet weg dat dit album absoluut tot haar betere hoort, ik zou hem zeker in de top 5 zetten. Toen ik de lange tracklist zag was ik (zoals de laatste jaren wel vaker) bang voor de nodige fillers, maar die heb ik deze keer niet ontdekt. Ik ben aangenaam verrast door dit album, menig artiest die al meer dan 20 jaar meedraait mocht willen nog met zo'n goed album op de proppen te komen.

avatar van aERodynamIC
4,0
titan schreef:
Laten we wel zijn: Een album als Under the Pink of Little Earthquakes gaat Tori niet meer maken.

Toch vraag ik het me af.. stel dat dit in 1992 haar debuut was geweest: zou ik er dan hetzelfde op gereageerd hebben als op Little Earthquakes en wat als dat album nu pas was verschenen? Het is vaak ook wel beleving. Tori hebben we nu al zo vaak meegemaakt al dan niet met teleurstellingen en dat heeft invloed.

Eigenlijk gaat dat altijd voor alle artiesten wel op die langer meedraaien. Ik zie geen enkele van mijn muzikale helden nog met iets komen waar ik stijl van achterover zal slaan als toen bij 'dat ene album'. Andere tijden, andere levenservaring, andere muziekbeleving.

avatar van Darkzone
5,0
Maar als zo'n artiest na al die jaren toch weer met een fantastisch album op de proppen weet te komen die je in hun/haar top 5 neer zet, met al die extra muzikale ervaringen die je in die tijd hebt opgedaan, is zo'n nieuw album dan niet gewoon beter dan uit haar beginperiode ten tijde van de doorbraak?

In je eigen carrière maak je ook vorderingen en word je steeds beter.
Bij filmregisseurs en acteurs (m/v) zie je over het algemeen ook een stijgende lijn. Of in ieder geval een golvende stijgende lijn.

Ik vind LE en UTP ook nogsteeds goede cd's en zijn die albums ook belangrijk voor mij geweest. Maar BFP en FTCH vind ik persoonlijk nóg beter, net als ADP (gedeeltelijk) en AATS en nu dus UG.

Nog zo'n 70 uur en dan zien we Tori weer in de Doelen. Geen M&G voor mij dit keer. Gewoon nog werken. Maar in Amsterdam ben ik er wel. En als cover-tip zou ik haar Pink Floyd's Mother willen aanbevelen om te spelen. Dat nummer is haar denk ik op het lijf geschreven.

avatar van aERodynamIC
4,0
Ik heb eerst nog een zondag marathon voor de boeg met Douglas Dare in Den Haag en prince later op de avond in Amsterdam... gaan me de daagjes wel worden.

Zou best kunnen dat dit beter is hoor maar het gaat ook om emotie en het tijdsbeeld en dan is het moeilijk oordelen denk ik. Ik kan het niet. Ik vind dit een mooi album, zeker tot haar betere behorend maar top 3 is het niet voor mij.

avatar van Darkzone
5,0
Aarrie schreef:
Fantastisch album! Na deze de afgelopen week grijsgedraaid te hebben vind ik dit album het mooiste van Tori! Normaal gesproken zijn er nogal wat nummers die ik altijd doorskip maar bij dit album heb ik dat maar bij 2 nummers: 16 shades of Blue en Oysters. Deze hadden er, wat mij betreft, niet op hoeven staan.

Het bonusnummer Forest of Glass is trouwens ook een schitterend nummer!
16 Shades een skipnummer? Dat snap ik niet, zeker niet als je weet waar het nummer over gaat (zie de dvd).
En Oysters heeft even zijn tijd nodig om te rijpen. Ik zie zelf GRP halverwege als een skipnummer.

4,5
[/quote]16 Shades een skipnummer? Dat snap ik niet, zeker niet als je weet waar het nummer over gaat (zie de dvd).
En Oysters heeft even zijn tijd nodig om te rijpen. Ik zie zelf GRP halverwege als een skipnummer. [/quote]

Zo zie je maar weer hoe subjectief de beleving van muziek kan zijn... Deze 2 nummers spraken me gewoon niet aan (de tekst is bij mij sowieso van ondergeschikt belang, dus niet onbelangrijk maar de muziek komt in de eerste plaats, ik ga een nummer muzikaal niet beter vinden omdat de tekst zo goed is...)

Verder kan het idd zijn dat de nummers later meer gaan spreken. Ik moet bekennen dat ik ze in het begin constant skipte waardoor ik ze eigenlijk geen echte kans gaf. Nu ik dat wel doe gaan ze groeien

GRP vind ik geen topper maar toch wel een leuk nummertje voor tussendoor!

tip_of.yourstar
Na enkele mindere albums (Midwinter Graces en Night of Hunters waren maar zozo, Gold Dust was een aanfluiting) hebben we nu eindelijk nog eens een echt goed Tori album.

Wat mij betreft, behoren Unrepentant Geraldines en Forest of Glass tot het allerbeste wat Tori ooit opnam. En er zijn daarnaast nog zoveel andere topnummers: America, Trouble's Lament, Promise, Wedding Day, Giant's Rolling Pin. Minpunten zijn de schmalzmomenten Weatherman en Invisible Boy.

Al bij al een bijzonder aangename verassing van een artiest die het na 20 jaar duidelijk nog steeds kan waarmaken.

Ik kijk er ook erg naar uit om Tori deze week live te zien met haar Unrepentant Geraldines Tour. (Om je een idee te geven: ze heeft er momenteel 14 concerten opzitten en al meer dan 100 verschillende nummers gespeeld.)

avatar van Darkzone
5,0
Ik was gisteren in Rotterdam en dat wordt nu al gezien als een van haar legendarische optredens ooit!
Wat een feest was dat zeg, ongelofelijk. Na afloop kwamen we elkaar buiten weer tegen en iedereen had zo van, "wat is hier net gebeurd, was dit echt? Wow!"

Een schitterende 2.0 versie van Fire On The Side, een super 2014 Tori-style van klassieker Love Is A Battlefield, een geweldige vertolking van Fleetwood Mac's b-kant Silver Spring (van Go Your Own Way). Een betoverende en uitmuntende Cooling. Wild Way en Selkie waren nóg mooier dan op cd en 16 Shades was een waardige afsluiter. En tussendoor nog zoveel moois, incl. een onvervalste foute start met Don't Make Me Come To Vegas (verkeerde bril op, lol).

Tsja, Tori, probeer dat maar eens te evenaren

avatar van aERodynamIC
4,0
Darkzone schreef:
Ik was gisteren in Rotterdam en dat wordt nu al gezien als een van haar legendarische optredens ooit!

Geen idee of dat zo was ook al heb ik haar vaker gezien (daarvoor ben ik misschien niet fan genoeg) maar mooi was het zeker

Gast
geplaatst: vandaag om 15:00 uur

geplaatst: vandaag om 15:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.