menu

Jack White - Lazaretto (2014)

mijn stem
3,65 (234)
234 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Third Man

  1. Three Women (3:57)
  2. Lazaretto (3:39)
  3. Temporary Ground (3:13)
  4. Would You Fight for My Love? (4:09)
  5. High Ball Stepper (3:52)
  6. Untitled * (0:39)
  7. Just One Drink (2:37)
  8. Alone in My Home (3:30)
  9. That Black Bat Licorice (3:50)
  10. Entitlement (4:06)
  11. I Think I Found the Culprit (3:49)
  12. Want and Able (2:34)
  13. Untitled * (0:52)
  14. Alone in My Home [Demo] *
  15. Entitlement [Demo] *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 39:16 (40:47)
zoeken in:
avatar van perlon
Maartenn schreef:
(quote)


Dank voor de geruststelling Is ook wel logisch natuurlijk aangezien de naald de groef volgt.
Kan ik met een gerust hart de UHQ vinyl editie kopen!


Ik heb zelf wat vinyl wat ook van binnen naar buiten draait en daar heb ik nooit problemen mee gehad.

avatar van nelnontwisa
Bij bol.com is de lp versie van Lazaretto ook niet meer beschikbaar, ik heb hem daar gepreorderd, vraag me af wanneer ik hem nu binnen krijg.

Steve McQueen
Ach. Open ik net itunes en daar is ie sinds een paar uur live te streamen. Hoor ik em toch nog eerder dan coldwarkids

3,5
Inderdaad gratis te streamen op iTunes momenteel.

Steve McQueen
Eerste luisterbeurt. Album opent heel sterk met Three Women (Lordy Lord : ), Lazaretto (kende we al) en duet Temporary Ground. Would You Fight For My Love is mijn favoriet na deze luisterbeurt. Daarna instrumentaal High Ball Stepper (kende we ook al) en ook Just One Drink is een heel lekker nummer.
Dan begint bij Alone in My Home (ook duet) de klad er in te raken. Entitlement is nog een aardige ballad en op The Black Bat Licorice probeert White nog te redden wat te redden valt. I Think I Found The Culprit komt in de buurt van het lekkere begin van deze plaat maar Want and Able is niet de afsluiter die het album verdient. Een niemedalletje lijkt het..
2e luisterbeurt doet niet echt veel veranderen.....
Misschien moet White toch eens beter luisteren naar The Black Keys want die houden op hun nieuwe album wel de vaart er in en laten de boel niet inkakken.
Vooralsnog een 3 voor deze plaat.

avatar van Angelo
Ik zal de releasedatum even aanpassen naar 6 juni (op die dag is hij in NL verkrijgbaar via iTunes). Dan kunnen de berichten daarover weg + nog wat slowchat over het stemmen van user(s) op dit album verwijderd.

avatar van aERodynamIC
4,0
Lazaretto is Jack White volgens het boekje maar mist net de extra ingrediënten die vorig werk kruidiger wisten te maken. Ik mis iets op dit album. Bezieling? Is het te veel automatische piloot? Of is het gewoon dat ik het nu onderhand wel ken van de beste man?

Prima plaatje hoor maar deze keer niet heel veel meer dan dat.

avatar van frankeys
3,5
Eerste twee luisterbeurten zitten er op, het album opend zeer sterk. Met als pareltjes Lazaretto, Would you fight for my love, en het instrumentale High Ball Stepper maar lijkt daarna af te bouwen naar een soort achtergrond muziek die niet verkeerd zou staan in een tandartsen praktijk, maar blijven wel van een goed niveau. Jammer het album haald het niet bij Blunderbuss. Voorlopig drie en een halve ster.

avatar van west
4,0
Op Lazaretto gaat Jack White weer wat meer de White Stripes kant op dan op Blunderbuss. Wel de wat meer gepolijste kant, zoals sommige nummers op White Blood Cells. Three Women opent juist zo dit album: een prima opener. Titelsong Lazaretto is echt zo'n typische pakkende Jack White bluesrocker, erg fijn. Op Temporary Ground horen we de country viool en de steel-guitar weer terug, nu in de vorm van een sterk duet.

Dan volgt echter een verrassend nummer: Would You Fight For My Love? Toch wat anders, dan anders: de piano is prachtig, gitaar en zang sluiten zich daar mooi bij aan. Het refrein klinkt haast wat pompeus, hierna neemt de gitaar fraai de lead over. Gitaar en piano doen dat ook op het sterke instrumentale High Ball Stepper. Lekkere solo hoor! Side One van het album is zeer geslaagd te noemen.

Just One Drunk is weer een lekker basic honky tonk White Stripes-achtig nummertje. Alone In My Home heeft als basis weer zo'n lekkere piano, alleen is het refrein net wat minder. Maar toch: de fijne piano overheerst. Entitlement is een rustige wat kabbelende country song. That Black Bat Licorice is een chaotisch wel aardig nummer. I Think I Found the Culprit begint alweer met een steel-guitar en loopt vervolgens erg lekker door, met onder andere een mooie, jawel hoor, piano.
Side Two is rustiger, met heel wat country invloeden en vaak een fraaie piano. Hierop variëren de nummers van wel aardig tot vaker erg mooi.

Jack White heeft een LP side gemaakt die wat steviger doorpakt en één die rustiger is vol country- en honky tonk invloeden. Je hebt als het ware 2 delen op dit album. Het overgrote deel van de nummers is (zeer) geslaagd te noemen, een enkele komt tot wel aardig. Zo is Lazaretto een prima album geworden, met twee gezichten.

avatar van Musico Pinjo
3,5
Bij de eerste luisterbeurten valt het me op dat de echte pareltjes al lang voor de release te horen waren. Wat mij betreft had het hele album meer in de stijl van Lazaretto / High ball stepper mogen liggen. Al met al een aardige plaat die me tot nu toe minder overdondert dan Blunderbuss.

front242
op www.vinyljunk.com is de ultra lp nog verkrijgbaar

avatar van aarrtentonny
3,5
Tot nu toe heeft Jack White met White Stripes, Raconteurs, The Dead Wheater en solo alleen maar goede albums geleverd. Toch is het jammer dat Lazaretto niet het niveau haalt van Blunderbuss. Toch is het een goed album..

avatar van west
4,0
Na veel draaien vind ik inmiddels Would You Fight For My Love? toch wel horen tot het allerbeste wat Jack White heeft gemaakt. Wat een fantastisch nummer is dat!

avatar van JVT
4,0
JVT
True, en ook that black bat licorice is fantastisch! Ik begin em steeds meer te waarderen deze Lazaretto.

avatar van west
4,0
Dat nummer vond ik eerst zo-zo, maar na meerdere keren draaien van het album is deze ook goed geland.

avatar van Rvdz
3,5
Ik vind vooral Three Women (dat einde! ) en I Think I Found The Culprit erg goed.

avatar van devel-hunt
4,0
Het is net of de rek een beetje uit Jack White is, niet qua het maken van muziek, maar qua populariteit, zijn vorige cd trok veel meer stemmers, en het concert wat hij 2 jaar geleden gaf in de HMH was binnen een paar uur uitverkocht. Terwijl het concert wat hij 1 juli geeft nog maar voor de helft vol zit. Vreemd, misschien is hij iets te productief, waardoor er een soort moeheid op gaat treden. Stukken van deze cd gehoord, klinkt goed, binnenkort maar eens kopen.

avatar van frolunda
4,0
Na een flink aantal draaibeurten kom ik toch tot de conclusie dat dit een sterke plaat is,ik vind hem zelfs nog ietsje beter dan zijn voorganger Blunderbuss.Aanvankelijk vond ik Lazaretto wat tam maar uiteindelijk komt de sterkte van de meeste songs toch bovendrijven in een afwisselende combinatie Rock,pop,blues en zelfs wat country.Ook de verscheidenheid van de gebruikte instrumenten vormt een meerwaarde voor het album.Zelf hoor ik jack White liever wat meer scheuren (op z'n gitaar) maar ik kan niet ontkennen dat songs als I think i found the culprit,Lazaretto,Alone in my home of Three women gewoon van prima kwaliteit zijn.

avatar van bram1610
Steve McQueen schreef:
Misschien moet White toch eens beter luisteren naar The Black Keys want die houden op hun nieuwe album wel de vaart er in en laten de boel niet inkakken.


Laat het White niet horen. Heeft laatst nog vuur lopen spuwen omdat The Black Keys zijn sound gejat zouden hebben.

Wat meer on-topic: White's stem doet altijd wonderen voor mij, maar toch blijft High Ball Stepper op dit moment favoriet. Heerlijk nummer.

avatar van gukker
4,0
bram1610 schreef:
(quote)


Laat het White niet horen. Heeft laatst nog vuur lopen spuwen omdat The Black Keys zijn sound gejat zouden hebben.


Jack White heeft inmiddels excuses aangeboden voor die opmerking.

avatar van pet
3,0
pet
Jack White is lekker bezig de laatste tijd. Sinds de White Stripes uit elkaar zijn kwam zijn eigen debuut uit (Blunderbuss uit 2012), is hij flink aan de weg aan het timmeren met zijn eigen label Third Man Records, nam een album op met Neil Young en wist daarnaast ook nog tijd vrij te maken om zijn eigen tweede album op te nemen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie erg enthousiast was over Blunderbuss, maar dat ik me de laatste keer niet meer kan herinneren dat ik hem op had staan. Maar misschien dat het met deze wel helemaal anders gaat!

Three Woman begint namelijk ouderwets goed, met een fijne orgel intro. De rest van het nummer is aardig, maar nergens heel bijzonder. Een beetje een 'standaard' Jack White nummer eigenlijk, tot het einde, waar dat orgeltje ineens weer lekker terug komt. Ook Lazaretto is eigenlijk weer een nummer dat heerlijk typisch als Jack White klinkt, vooral die heerlijke plastic en krakerige gitaar. Would You Fight For My Love is dan wel weer eens wat anders, en bevalt bijzonder goed.Vooral het samenzang in combinatie met de piano. Het tweede deel van het album is vervolgens een stuk rustiger: minder de ruige rock-kant en meer de gevoelige country-kant van meneer White. Dit klinkt allemaal prima, maar weet me over het algemeen een stukje minder te boeien.

Over het algemeen kan ik niet iets noemen wat echt slecht is, maar toch wordt ik niet heel warm van het album. Het is allemaal weer typisch Jack White en erg herkenbaar, maar misschien zit daar wel de grootste zwakte. Het zou zo maar kunnen dat ik na al die jaren een beetje Jack White moe begin te worden...

Overgenomen van mijn blog: Pat-sounds

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Voor de geinteresseerden; deze plaat is nu ook te beluisteren op Luisterpaal

avatar van Musico Pinjo
3,5
Blijft lastig, aan de ene kant een plaat met sterke tracks maar er zit op bijna elk nummer wel een bepaalde overdaad. "More is less" was niet echt het credo op deze plaat met viool / piano / harp / etc. als extra begeleiding. Persoonlijk gaat me de overdadig aanwezige bar-piano wel wat vervelen na een paar luisterbeurten.

avatar van west
4,0
Jawel, nu hoor ik een ander intro en een andere mix op de LP: zowel Alone In My Home & That Black Bat Licorice vind ik zo nog wat beter klinken. Aan die laatste moest ik wennen, maar ik vind 'm inmiddels geweldig. Ook I Think I Found The Culprit klinkt op plaat wat anders en beter.
Het is ook erg geinig om side A andersom af te spelen. Dan begrijp je ook pas de laatste 'oprisping' op High Ball Stepper: dat is het reperterende einde van side A. Je moet de naald er zelf afhalen.

Vermeldenswaard op dit forum is dat Jack White mede door de verkoop van de LP op 1 binnenkomt in de Amerikaanse albumlijst. 138.000 verkochte albums, waarvan 40.000 (!) keer vinyl. Sinds de digitale metingen in 1991 begonnen, zijn er niet zoveel exemplaren van een elpee verkocht. Het is dus ook wel een bijzondere LP, deze Ultra LP.

En nu komt het: vanwege de paar andere mixen op de Ultra LP, vooral op side B, verhoog ik mijn score naar 4,5*. Die is dus voor de Ultra LP.

avatar van Mkkl
Het eerste nummer klinkt vrij Zappa-ig als je het mij vraagt...

avatar van DureGast
4,0
Dit album groeit enorm bij mij. Eerst viel het me tegen, zeker omdat ik nogal blij ben met Blunderbuss. Maar meer en meer 'snap' ik het album. De teksten en composities beklijven enorm! "Moving without motion, screaming without sound across an open ocean, lying there on temporary ground." Toch een erg strakke zin hoor. Voorlopig vier sterren, maar het zou me niet verbazen als ik over een paar maanden naar de 4,5 verhoog. 1 juli eens afwachten hoe het live uit de verf komt.

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Eindelijk eens een stukje schrijven bij deze plaat, want zoals bij DureGast heeft het ook bij mij even geduurd voordat de kwartje viel.

Dat White een veelzijdige muzikant is, wisten we natuurlijk al vanwege de enorme trackrecord die hij inmiddels heeft opgebouwd met onder andere zijn deelname in bands als The Raconteur en The White Stripes. Ook zijn vorige soloplaat liet een keur aan stijlen zien, waarbij de nadruk op het tweede deel van de plaat vooral lag op diverse ballads.

Dit album ligt in die zin wel in lijn met zijn vorige soloplaat omdat het wederom een keur aan stijlen is. Zo trekt White op kant A de experimentelere schoenen aan met onder andere het elektronische Lazaretto, het geheel instrumentele, maar o zo fijne High Ball Stepper en met de schitterende ballad Would You Fight for My Love?. Vooral deze laatste is een bijzonder meeslepend nummer wat pas na een paar luisterbeurten haar schoonheid prijs geeft. Dit komt met name doordat er zoveel tegelijk gebeurt in het nummer. Dit is misschien ook wel het voornaamste kritiekpunt op deze geslaagde plaat - sommige nummers lijken op het eerste gehoor wat overgeproduceert.

Dat White het ook luchtig kan houden bewijst het met het heerlijke countryriedeltje wat centraal staat in Just One Drink. Dit nummer werd overigens ook fantastisch vertolkt in zijn (harde) concert in de HMH begin juli. Ook Alone in my Home is zo'n nummer wat niks minder is dat catchy pop wat gevolgd wordt door de mooi uitgevoerde ballad Entitlement. Net als je wat indut knalt dan That Black Bat Licorice erin. Had ik ook wel graag live gezien - zat er helaas niet in.

Het album eindigt weer met nummers waar ook zijn vorige album mee had kunnen eindigen. I Think I Found the Culprit en Want and Able zijn weer van die typische White ballads. Op zich niks mis mee, maar ik mis dan wel een beetje de spanning van bijvoorbeeld een Lazaretto, of een ballads als Would You Fight for My Love?.

Al met al een mooi gebalanceerd geheel van dit interessante multi-talent. Ik ben nu al benieuwd naar zijn volgende project!

avatar van Germ
4,5
Germ (crew)
Mooie uiteenzetting Maarten, niets aan toe te voegen. Behalve dan dat Three Women ook nog een vermelding waard is. Als opener zet dit nummer gelijk de toon en weet je als luisteraar onmiddellijk wat de sfeer op de rest van het album gaat worden.

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Germ schreef:
Mooie uiteenzetting Maarten, niets aan toe te voegen. Behalve dan dat Three Women ook nog een vermelding waard is. Als opener zet dit nummer gelijk de toon en weet je als luisteraar onmiddellijk wat de sfeer op de rest van het album gaat worden.


Ah ja. Mee eens, een uitstekende opener!

avatar van Ronald5150
4,0
Op ”Lazaretto” is Jack White wederom niet stijlvast, schiet van links naar rechts, maar het is wel typisch Jack White en daarmee op voorhand intrigerend. Net als op voorganger ”Blunderbuss” vind ik het gebrek aan consistentie nergens bezwaarlijk. ”Lazaretto” is een enerverende muziektrip die ik keer op keer boeiend en onderhoudend vind. White opent met een bewerking van een oude bluesklassieker. Hij zet ”Three Women” moeiteloos naar zijn hand en past de teksten aan naar deze tijd. Geweldig nummer en een perfecte opener van ”Lazaretto”. Hij deed hetzelfde trucje met ”I’m Shakin’” op ”Blunderbuss”. White weet waar voor de blues de mosterd gehaald moet worden. De titeltrack is ook al een schot in de roos. De riff is onweerstaanbaar en eigenlijk heel simpel. Daarin ligt direct ook de kracht (denk ook aan ”Seven Nations Army”). Het instrumentale ”High Ball Stepper” heeft eenzelfde aanstekelijkheid en rockt van alle kanten (geweldige clip ook trouwens!). De tweede helft van het album laat een wat ander geluid horen. De invloeden uit de roots en country nemen het voortouw en je hoort meer piano en wat minder prominent de gitaar. ”The Black Bat Licorice” is daarop overigens weer een uitzondering. Het ingetogen ”Entitlement” vind ik van grote schoonheid met die meeslepende steelgitaar. Ondanks de twee gezichten van ”Lazaretto” is ook deze worp van White weer een topper. Op de (ultra) LP pakken de twee kanten (letterlijk en figuurlijk) van ”Lazaretto” goed uit. Kant A is het ruigere en energieke gedeelte en kant B zorgt voor de nodige rustmomenten. De LP heeft daarnaast een paar leuke trucjes met hologrammen en kant A loopt van binnen naar buiten. Ook dit is weer typisch Jack White. ”Lazaretto” is wederom het bewijs van de eigenzinnigheid, originaliteit maar bovenal muzikaliteit van Jack White.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:38 uur

geplaatst: vandaag om 09:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.