Casualties of Cool - Casualties of Cool (2014)

Project van Devin Townsend met zangeres Ché Aimee Dorva.

Forgive Me

Ki revisited? Als het daar maar een klein beetje naar neigt, en bovenstaande song bevestigt dat, ben ik al dik tevreden. Ook Dorval bevalt me wel, weer eens wat anders dan Anneke v G.

Volgens mij is het toch iets anders dan Ki. Ki had toch ook wel wat 'hardere' stukken, maar als ik het goed heb begrepen zijn die bij Casualties of Cool niet aanwezig.

Over het algemeen heb ik eigenlijk niets met country en blues, maar aangezien het werk van Devin Townsend is ben ik toch wel erg benieuwd naar dit album. Heb daarom ook via de Pledge campaign de deluxe editie besteld. De tweede disk die hierbij zit zal als het goed is (voornamelijk) materiaal van Ghost 2 bevatten... en dat vind ik minstens zo interessant als Casualties of Cool op zich.

Blues/country is het zeker, maar dan op de manier zoals Devin Townsend dat alleen kan. Het typische ruimtelijke geluid van de man is weer volop aanwezig waardoor je bijna een ambient-kijk op de twee genres krijgt. Ché Dorval neemt het grootste gedeelte van de vocalen voor haar rekening en zij heeft echt een prachtige stem die op dit album beter tot zijn recht komt dan op Ki. Echo's van laatstgenoemde plaat zijn hier wel op te horen, hetzelfde geldt voor Ghost. Jorgen Munkeby van de Noorse Shining legt prachtige saxofoonpartijen over Moon neer. Ook weet Townsend een hele geijkte akkoordenprogressie in The Bridge te gebruiken, maar de manier waarop hij naar dit moment opbouwt is ontzettend mooi en euforisch waardoor dit eigenlijk niet opvalt.

Met zo'n projectnaam kan er ook alleen maar een type als Townsend achter zitten. Ik zal het binnenkort eens beluisteren.

Misschien komt het omdat de muziek precies paste bij de sfeer van deze dag, maar ik vind dit echt een fantastisch album! Het is heerlijk rustgevende "lounge muziek" die het beste omschreven kan worden als blues/country met wat ambient/electronic invloeden. Vooral dit laatste lijkt aan de hand van meneer Townsend. De vocalen van Dorval sluiten mooi en haast naadloos aan op de muziek. Echt een album voor zij die even lekker willen ontspannen. Het luistert echt lekker weg en het sluit allemaal mooi op elkaar aan, waardoor er een fijn vloeiend geheel ontstaat waar je als luisteraar rustig door kan komen. Zalig!

Dit album spreekt me veel meer aan dan ik in eerste instantie had verwacht. Het schept een mysterieus sfeertje. Heel erg mooi! Zal 'm wel wat vaker moeten luisteren om een oordeel te vellen.

Ik kan er nog niet zoveel mee. Het klinkt lekker, maar het doet me nog bijna niets. Misschien helpt het om deze eens 's nachts met koptelefoon te gaan beluisteren.

De eerste keer dat ik het album hoorde was midden in de nacht, toen ik in een nogal melancholische bui was. Een betere timing kon ik me niet wensen. Bij de eerste luisterbeurt had Townsend me al te pakken. Verrassend, want dat gebeurt niet vaak. Lekkere ritmes, warm, rustig maar toch die typische Townsend-touch. Fijne melodieën, vooral op Moon en Ether. Een plaat waar ik de afgelopen week onbewust regelmatig naar heb terug gegrepen - Townsend mag dit wat mij betreft nog vaak blijven doen. (Desondanks kan ik dan ook weer niet wachten op het tweede Ziltoid-album, ginds aan het andere einde van 's mans muzikale spectrum.)

Lees mijn recensie van Casualties of Cool op Zware Metalen.

Crowdfunden, steeds meer muzikanten wagen zich eraan. Het is een goed middel om zelf de zaken in handen te hebben, maar het kan ook vies tegenvallen als je beoogde bedrag bij lange na niet behaald wordt. Devin Townsend hoefde zich daar geen zorgen om te maken, binnen een aantal uur behaalde de Canadese muzikant zijn doel voor Casualties of Cool...

Iemand die ook wat kan zeggen over disc 2? Het bonusmateriaal van Ghost?

Staan een aantal fijne nummers op disc 2. Maar ik mis de samenhang. Het is volgens mij Ghost 2 materiaal, dus Devin Townsend Project, en overig Casualties of Cool materiaal dat het album niet heeft gehaald.

Devin lapt het weer,verrassend nieuwe geluid met alweer prachtige nummers en geweldige zangeres.Had mss liever wat meer country/bluesy invloeden gehad i.p.v. ambient sfeer en wat korter speelduur maar dat neem ik er graag bij .Hopelijk blijft het niet bij dit ene project

Er zitten wat mij betreft iets te veel opvullertjes tussen, wel een aantal fantastische hoogtepunten en alleen al daarom hoop ik dat Devin dit nog vaker wil gaan doen. Prachtige productie ook, zoals we wel gewend zijn, maar toch blijft het de moeite waard om te vermelden. Zo'n heerlijk geluid en alles staat mooi in de mix.
Voor het bonusmateriaal van Ghost geldt eigenlijk hetzelfde.

Allemachtig wat heb ik hier van genoten (en nog steeds). Afgelopen weken wat rondgereden in Midden-Europa en dit schijfje heeft daar echt een extra dimensie aan gegeven. Hoe flikt deze ondoorgrondelijke mafkees nou toch elke keer weer mijn lastig te vinden snaartje te raken? Ik snap er niets van.

Nou ja toch wel een beetje:

Cleane gitaar met een overkill aan reverb is wel aan mij besteed. En Dorval schopt deze plaat echt een kilometer de hoogte in. Wat een combinatie! Ik vond haar op Ki ook al echt een geweldige aanvulling, maar wat ze hier op bijv. "The Field" laat horen is echt bruut en subtiel tegelijk. Dat nummer, simpel van opzet, is zo mooi ingezongen dat zelfs Devin nederig een stapje terug doet met zijn solo.
Grappig genoeg hoor je hem in het laatste refrein wel weer zachtjes meezingen, details die wederom her en der te horen zijn.


De ogenschijnlijk lompe, voorheen idiote metal boer die dan weer zoiets meesterlijk subtiels uit zijn mouw schudt...

Ik buig.

Devin Townsend is zo'n beetje de Stephen King van de muziekwereld aan het worden. Net als King is Townsend zeer productief en heeft hij sporadisch een pseudoniem nodig om de markt niet te overspoelen met zijn werk. En, net als King, is hij bijzonder veelzijdig en doet hij feitelijk waar hij zin in heeft. Dit project is lastig in een hokje te plaatsen. Het is een ambient mix van folk, blues en country, voorzien van het altijd herkenbare Townsend-geluid, mooi vol en helder. Ik kan er wat minder mee dan met zijn meer heavy werk, maar toch heeft het wel wat. Zangeres Ché Aimee Dorva voegt een mooie zweverige dimensie toe aan de songs en bijna 2 1/2 uur lang is het prettig vertoeven in de dromerige wereld van meesterbrein meneer Townsend.

Het is bijna niet mogelijk om Devin Townsend ervan te betichten dat hij zich er wat te makkelijk van af maakt. Waar ik bijna al zijn werk op waarde kan schatten - met name zijn veelzijdigheid vind ik een van zijn pluspunten - laat deze plaat een toch wat onbevredigend gevoel achter. Waar ik een vergelijkbare plaat van Devin als KI fantastisch vind, kabbelt dit album maar wat voort. Ik mis de onderhuidse spanning, het is een lappendeken aan ideetjes maar nummers met kop en staart ontbreken grotendeels. Het is niet slecht maar in het oeuvre van de beste man zou ik deze plaat niet aanraden. Beste nummer: Flight.

Na een aantal luisterbeurten mijn mening toch herzien. Het album zit toch een stuk ingenieuzer in elkaar dan ik dacht. Ik hou totaal niet van country muziek en dat beeld bleef in eerste instantie na enkele luisterbeurten bij mij hangen. Inmiddels beginnen de details per nummer mij meer op te vallen. Zoals altijd met Devin Townsend houdt hij ervan je op het verkeerde been te zetten. Che Dorval heeft een mooie soulvolle zwoele stem en wonderwel past het uitstekend bij Devins stem. Wat met name de plaat boven het gemiddelde laat uitsteken zit hem in het feit dat ik geen andere muzikant op deze aardkloot zie rondlopen die zoveel stijlen tot in de finesse beheerst dan Devin. Op dit album is dat een kruising tussen ambient en country en pop, hoe verzin je het.

Dunlop Sessions: Casualties Of Cool

Dunlop promotierotzooi zou je denken maar die twee zijn voor elkaar gemaakt.
Doe nog één maken snel! Kan niet fout gaan.

De geluidskwaliteit van deze sessie in fenomenaal. De diverse lagen ook al aanwezig op het album komen hier zeer mooi uit de verf.
Jammer genoeg levert deze schijf maar 32 stemmen op, de combinatie Townsend en Dorval zou wat mij betreft wel meer zieltjes mogen winnen.

Stuitte net op deze drie maanden oude tweet; volgens Che Dorval mogen we uitkijken naar een vervolg op deze hemelse samenwerking

Dat is mooi om te weten, ik kijk reikhalzend uit naar Cas. 2.0

Deze worp vormt wederom een draai in een andere richting, de weg van het pakkende Epicloud wordt weer verlaten ten faveure van, ja wat eigenlijk. Het is soul, ambient, een vleugje country en wat blues en dit levert een heel mooi plaatje op. De productie is als een warme deken tijdens een koude winter, daarnaast klinkt het geheel ruimtelijk en helder en hierdoor komen de nummers in al hun eenvoud tot leven. Geen vette grooves, geen riffs per strekkende meter, geen Ziltoid experimentjes, het is haast serene rust zonder te vervallen in het Ghost gereutel, de plaat die het zo goed doet bij mindfulness sessies. De samenwerking met Che Aimee Dorval is er een van een wonderlijke schoonheid, de soulvolle en diepe vocalen van deze dame contrasteren mooi met de ingetogen zang van Devin. Echter uitschieters staan er niet op, de plaat vormt op eigen wijze een fraai solide geheel waarbij de kwaliteiten van Townsend en Dorval in dienst staan van de song. In dit geval gaat het 'minder is meer' principe op voor Casualties of Cool, een samenwerkingsverband dat smaakt naar meer.

Tussenstand:

1. Ocean Machine
2. Casualties of Cool
3. Ki
4. Epicloud
5. Physicist
6. Accelerated Evolution
7. Terria
8. Ziltoid the Omniscient
9. Infinity
10. Addicted
11. Synchestra
12. Ghost
13. Deconstruction
14. Cooked on Phonics
15. Devlab
16. The Hummer