Bruce Springsteen & The E Street Band - Hammersmith Odeon, London '75 (2006)

Dat kun je natuurlijk altijd doen vielip - ieder z'n ding. Het is overigens een 4LP uitvoering.
Los van RSD kun je je sowieso afvragen of die hele vinyl prijsbeweging zo zuiver is, maar het blijkt succesvol. Ik tuin er ook regelmatig in... haha. Maar gelukkig ook niet altijd!
Persing (heb 1 LP alvast beluisterd) klinkt in ieder geval geweldig.

Ja je hebt gelijk, het is een 4lp. En ik wil ook helemaal niet over komen alsof iedereen die 'm wél koopt niet goed bij z'n hoofd is. Begrijp me goed! Toen ik jouw bericht las wilde ik namelijk gelijk naar de plaatselijke platenwinkel fietsen om 'm op te halen Alleen toen begon ik even te rekenen en te vergelijken met wat ik normaal voor nieuwe lp's over heb en toen dacht ik; laat maar!
Wel goed om te weten dat het geluid geweldig is!

Oh, mooi is dat! Nee hoor: mooi dat je er één hebt. Als ik was gaan fietsen, dan had ik er dus 16,00 euro mee kunnen besparen. Hoewel je natuurlijk nooit weet of 'ie er hier in Utrecht nog wel zou zijn geweest. Goed om te horen dat het geluid zo goed is.

Wat een fantastisch intens en warm geluid inderdaad! Even teleurgesteld dat het één buitenhoes was, maar wat een mooie 4 binnenhoezen zijn het. Blij dat ik deze heb.

Absoluut west - het klinkt alsof je er volledig in opgezogen wordt. Als een liveregistratie zo goed is en de drager zo fantastisch klinkt, waan je je er voor ffies ook daadwerkelijk bij - als onderdeel van.

Het is dan wel 42 jaar oud maar geen spat outdated als je het mij vraagt.

Heel lang heb ik Born To Run op 1 gehad in mijn top 10, tot ik dit album hoorde. DE 2 nummers op Born to Run zijn voor mij Jungleland en Thunder Road en die zijn op dit album nog 10x zo goed.

Staat sinds lange tijd weer eens op, ik was vergeten hoe briljant deze show is. De uitvoering van Lost In The Flood blijft iedere keer weer puur kippenvel. Is Bruce ooit beter geweest dan hier?

Dat is heel erg persoonlijk natuurlijk. Voor mij begint hij hier pas. Ik vind een aantal nummers waanzinnig maar ook een aantal wat minder geslaagd. Ik vind dat hij later nog (veel) beter werd.

Wat een live plaat is dit, fenomenaal. Gewoon de volle mep.

Schitterend concert van Bruce Springsteen & The E Street Band. De drive, de energie, het enthousiasme en ongebreidelde spelplezier spat uit de boxen. The Boss is na drie studioplaten in jeugdige topvorm én heeft een groep ontzettend getalenteerde en gepassioneerde muzikanten rondom zich. Wat een belangrijk aspect is, is misschien wel het feit dat deze mannen ook gewoon écht goeie vrienden waren. Springfield hield van al zijn maten, en Clarence Clemmons in het bijzonder. In 2011 stierf The Big Man echter aan de gevolgen van een beroerte. Aan zijn maatje heeft Springsteen in zijn autobiografie nog enkele bijzonder ontroerende fragmenten gewijd. Dat zegt, dunkt mij, genoeg.

In 1975 had Springsteen slechts drie platen om uit te puren, maar wat voor platen. Met name Born to Run is één van die grote, onverwoestbare albums uit de jaren '70 gebleken. Deze live-plaat opent met de eerste twee nummers van die plaat, en daarbij valt vooral de ingetogen versie van Thunder Road op. Strategisch goed gekozen beginpunt, want zo krijg je het publiek wel stil, én meteen op je hand.

Daarna krijgen we twee fraaie nummers uit het debuut, waarna de intro van She's the One meteen weer de aandacht trekt. Born to Run is daarna een bijzonder krachtige klassieker (het levert één van die "Wat-heeft-die-Springsteen-toch-een-strot!-momenten op). The E Street Shuffle is ook niets minder dan heerlijk.

It's Hard to Be a Saint in the City is een wat kleiner liedje, maar daarom niet minder mooi. Het contrast met het machtige Backstreets is groot, wat ervoor zorgt dat die song inslaat als een bom. En dan zit plaat 1 er op.

Het lang uitgesponnen Kitty's Back weet vervolgens in deze live-versie 100 keer meer indruk te maken dan de studio-versie, en het epische Jungleland zorgt voor een zoveelste hoogtepunt tijdens die magnifieke concert. Daarna is de koek nog niet op, want ook Rosalita is een prachtig nummer, de medley bevat enkele geweldig begeesterde rock 'n roll-fragmenten en op het aandoenlijke For You horen we Springsteen op piano. Quarter to Three is een oude doo-wopklassieker van Gary U.S. Bonds waarmee Bruce en zijn band meer dan eens een concert afsloten. De passie en liefde voor de stiel druipen eraf, het oorverdovende applaus is oververdiend.

Dit concert was in 1975 het eerste van vier in Europa om het album Born to Run te promoten. De andere concerten gingen door in Stockholm, Amsterdam en... nogmaals de Hammersmith Odeon in Londen, omdat er zoveel vraag naar was onder de Britse fans. Na deze dikke twee uur aan succulent genot kan ik hen onmogelijk ongelijk geven.

5 sterren

Inderdaad, en het "zusterconcert" in Londen dat 6 dagen later plaatsvond en eigenlijk het nóg sterkere optreden van de 2 wordt genoemd wegens o.a. een karrenvracht aan bisnummers, is een paar weken geleden ook officieel uitgebracht. Ik ben er op dit moment voor het eerst digitaal naar aan het luisteren en ben in blijde verwachting van de CD. Klinkt ook weer top!

2020 is voorbij. Een bizar jaar wat afgesloten werd met lange, donkere nachten in een land wachtend op een Lockdown waar het nu langzaam in weg lijkt te verzanden. Vanochtend liep ik zeer vroeg, in het donker, naar mijn werk, wandelend tussen de vallende natte sneeuwvlokken op Walcheren, verwonderend en genietend. Ik geef les aan eindexamenkandidaten die nog op school mogen zijn. Ze doen hun best, zich nog vasthoudend aan één van de weinige normale rituelen, het eindexamen. Ze kwamen allemaal koud, nat maar wakker mijn lokaal binnen. Langzaam kwam het licht van de dag ons lokaal binnen. Steeds eerder want de dagen lengen zachtjes..

En 's middags liep ik weer terug naar huis. Het is een eind. Zeven kilometer maar ik geniet van elke meter in deze winter die naar mijn huis leidt. En toch, de kou, de herfst die de donkere periode inluidde, ik heb er lang van genoten maar nu gaat mijn hart zachtjes verlangen naar de zomer. De warme dagen, de zwoele nachten, ze lijken nog ver weg.. Maar vanavond kwam ik via een Ladder bij Jungleland van Bruce uit die, verrassend genoeg, meedoet met de nominaties voor een Progladder. Vandaar uit zette ik snel Thunder Road op wat ik, live, één van de mooiste zomerse nummers vind. Ook het nummer Devils & Dust hoort daarbij..

Ik verlang naar de zomer van 2021. Luisterend op warme dagen, lurkend aan een verkoelend flesje bier, kijkend naar de zee vanuit mijn strandstoel of wandelend door de Walcherse velden waar het graan zwaar meewaait met de wind. Of veranderen deze rituelen ? Is er ergens ook licht aan het einde van deze omsloten bubbel ? Kunnen mijn eindexamenkandidaten dan wel naar hun school, hun universiteit, hun 'op kamers' ? Waar gaan we naar toe ?

Oh oh, come take my hand
We're riding out tonight to case the promised land
Oh oh oh oh, Thunder Road
Oh, Thunder Road, oh, Thunder Road
Lying out there like a killer in the sun
Hey, I know it's late, we can make it if we run
Oh oh oh oh, Thunder Road
Sit tight, take hold, Thunder Road

En ik ga een mooie luisterlijst maken vol met zomerse nummers van Springsteen die mogen gaan wachten op die beloftevolle zonnige dag waar ik naar mijn vrouw zal kijken en we glimlachend elkaar kunnen aankijken omdat dan misschien alles weer goed is. Dat we onze jongste zoon afgezet hebben bij zijn kamer ergens in een stad waar ook hij verder zal gaan met een nieuwe studie.

En we zullen samen stil luisteren naar mooie muziek. Misschien..

LOST IN THE FLOOD

Wat een schitterende versie van For You. Echt geweldig. Het valt me nu pas op....

Fenomenaal concert!