menu

John Hiatt - Terms of My Surrender (2014)

mijn stem
3,83 (65)
65 stemmen

Verenigde Staten
Roots / Rock
Label: New West

  1. Long Time Comin' (4:12)
  2. Face of God (3:42)
  3. Marlene (3:01)
  4. Wind Don't Have to Hurry (3:47)
  5. Nobody Knew His Name (4:25)
  6. Baby's Gonna Kick (4:07)
  7. Nothin' I Love (4:23)
  8. Terms of My Surrender (3:29)
  9. Here to Stay (3:55)
  10. Old People (4:30)
  11. Come Back Home (3:07)
totale tijdsduur: 42:38
zoeken in:
avatar van Lura
4,0
He, Ducoz, geen lelijke dingen gaan zeggen over Loudon Zijn laatste cd is fantastisch en voor mij toch nog wel een stukje mooier dan dit, overigens voortreffelijke, album.

avatar van Ducoz
2,5
Ach, Loudon zo nu en dan is best te behappen. Maar ik ben geen fan van overdreven humoristische touren in muziek. Bij hem vind ik het soms wat aan de nare kant, terwijl het geen slechte muziek is.

Hendrik68
Dat is nou precies zoals ik Wainwright ook ervaar, goede muziek waar je soms onpasselijk van wordt. Raar maar waar.

avatar van Renoir
4,5
Ik heb soortgelijke ervaringen met Loudon - als ik niet in de juiste stemming ben, kan zijn muziek ineens volstrekt verkeerd vallen. En dat heb ik met John Hiatt (bijna) nooit. Ik heb zo ongeveer alles van hem in de kast staan, en er is altijd wel een van zijn albums waar ik zin in heb.

Net als Lura vind ik Slug Line een absoluut hoogtepunt. Ik noem het altijd zijn beste album van vóór Bring the Family. Terms of My Surrender nestelt zich nu al in mijn Hiatt top 5 (hoewel ik Old People ook een mispeer vind). De overige twee? Slow Turning en Crossing Muddy Waters!

avatar van MrEd63
5,0
Ik vind dit gewoon een geweldig album. fan sinds 1980, en nog steeds weet hij me te boeien.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Wederom een degelijk album van John Hiatt maar omdat e.e.a erg bluesy klinkt weet hij me niet echt te raken want dat is nou net een genre wat me niet zo ligt.
Krappe 3.5 sterren omdat vooral nummers als Wind Don"t Have To Hurry & Here To stay eruit springen, daarentegen vind ik Old People een beetje flauw en ben ik ook niet zo kapot van het titelnummer.
Had als Hiatt adept toch stiekem meer verwacht.

kistenkuif
Na regelmatige wasbeurten gaat het album toch helaas wel een beetje verbleken. Een halfje eraf.

avatar van Lura
4,0
kistenkuif schreef:
Na regelmatige wasbeurten gaat het album toch helaas wel een beetje verbleken. Een halfje eraf.

Nee, het is bepaald geen Slug line

avatar van Rudi S
4,0
kistenkuif schreef:
Na regelmatige wasbeurten gaat het album toch helaas wel een beetje verbleken. Een halfje eraf.

Niet doen, ik heb hem toen hij een beetje in mijn hoofd zat niet meer de kast uit gehaald.
Slug Line kan dat inderdaad nog prima hebben, wat mij betreft is dat "angry young men album" ook atijd zijn beste geweest.

Hendrik68
Heb lange tijd gedacht dat dit album mijn top 10 zou halen van dit jaar, maar dat is uiteindelijk net niet gelukt. Ik vind hem wel nog steeds even goed, alleen dit jaar heeft zo veel mooie releases gehad die nog een tikkie beter zijn. Hij zou wel in mijn top 20 staan. En hij blijft vele malen beter dan Slug Line. Hoewel niet slecht heb ik daar nooit veel mee gehad. Voor mij begint het bij Hiatt pas vanaf Crossing Muddy Waters.

avatar van Lura
4,0
Je kunt Slug Line totaal niet vergelijken met dit album. Toen stopte hij veel meer adrenaline in zijn muziek. Het is nu een bezadigde, oude man en daar is niks mis mee natuurlijk . Sorry maar de songs van Slug line zijn echt een stuk sterker dan dit album, waar maar weinig nummers echt blijven hangen.

Hendrik68
Slug Line is inderdaad volledig anders. 35 jaar ouder ten eerste. Slug Line heeft het nadeel dat dat eind jaren 70 sausje in zijn geval slecht uitvalt. Zijn genoeg albums uit die tijd waarbij het wel werkt (Warren Zevon bijvoorbeeld). Ook heeft Slug Line een paar duidelijk zwakke broeders. Washable Ink om maar een voorbeeld te noemen. Zo sluit je een album niet af. Dan mag Terms of my surrender een stuk tammer zijn, of bezadigder zoals je wilt. Mij bevalt het veel beter. En gezien de gemiddelden met een vergelijkbaar aantal stemmen denken er meer zo over. Geen zwak nummer te ontdekken.

kistenkuif
Hendrik68 schreef:
Geen zwak nummer te ontdekken.


Voor mij ligt dat anders. Marlene vind ik een te makkelijk deuntje. Bij Wind Don't Have to Hurry stoor ik me aan het vocale nananana-gedoe. Terms of My Surrender vind ik net iets te zoet en Old People een onding waardoor de aardige afsluiter Come Back Home in de lucht hangt. Verder niks te klagen.

Slug Line (1979) is een plaat waar ik nog steeds voor val maar is stilistisch onvergelijkbaar me dit album. Ik ben ook erg gesteld op de gevarieerde uitstalling van Hiatt's talenten op Riding With The King (1983) en de akoestische rootsaanpak van Crossing Muddy Waters (2000). Dat zijn de drie albums uit mijn Hiatt-bezit die ik het vaakst draai (plus een ruime eigen compilatie met zijn meest pakkende songs want smeden kan die).

avatar van Lura
4,0
Old people is met afstand het zwakste nummer van dit album.

avatar van Lura
4,0
Hendrik68 schreef:
. En gezien de gemiddelden met een vergelijkbaar aantal stemmen denken er meer zo over. Geen zwak nummer te ontdekken.
Dat zegt mij niks. Slug line kocht ik toen, dat album uitkwam. De songs van dat album zitten in mijn geheugen gebrand Net als bijvoorbeeld bij Droombolus, ook iemand van de oudere garde hier.

avatar van Rudi S
4,0
Slug line werd bij uitkomst ontzettend geprezen, niet voor niets kozen de NL popjournalisten deze bij de beste 10 (plek 7) van 1979.
http://www.muzieklijstjes.nl/1979.htm
Ach, zoals gewoonlijk zal ieder wel zijn eigen favorieten hebben.

kistenkuif
Klopt allemaal, die lof voorSlug Line. Het is een prachtalbum dat ook in mijn kop staat gebeiteld. Bij de releasetour van opvolgerTwo Bit Monsters heb ik hem live mogen meemaken in Vredenburg en dat was een gedreven feest met beide albums als hoofdmoot van de show. Maar...dat was Hiatt als 'kwaaie jonge man' in een ander tijdsgewricht met een muziekstijl die daar toen bij paste en die m.i. onvergelijkbaar is met zijn huidig werk. Dat is net zoiets als een recent album van Costello de maat nemen door het te vergelijken met zijn This Years Model. Scheef toch...?

avatar van Lura
4,0
Rudi S schreef:
Slug line werd bij uitkomst ontzettend geprezen, niet voor niets kozen de NL popjournalisten deze bij de beste 10 (plek 7) van 1979.
http://www.muzieklijstjes.nl/1979.htm
Ach, zoals gewoonlijk zal ieder wel zijn eigen favorieten hebben.


Leuk, die link. Ook aardig wat reggae in de lijst. Wie kent ze nog, Rasses?!

avatar van Ronald5150
4,5
Gek genoeg heb ik nog nooit een volledig album van John Hiatt beluisterd. ”Terms of My Surrender” is het eerste album van John Hiatt dat ik heb aangeschaft. Best vreemd, want ik heb de liedjes van John Hiatt altijd wel mooi gevonden. Ook zijn live optredens heb ik altijd als bijzonder prettig ervaren. Waarom dan nu pas overgaan tot het aanschaffen van een album? Ik denk dat het ermee te maken heeft dat ik ergens had gelezen dat ”Terms of My Surrender” zijn meest bluesy album ooit zou zijn. Of dat echt zo is, laat ik over aan de kenners van het gehele oeuvre van John Hiatt. Puur afgaand op ”Terms of My Surrender” vind ik het in ieder geval een album met een behoorlijke portie blues. En dan heb ik het niet alleen over muziek, want die is niet eens traditioneel blues. Maar gaat meer over het gevoel dat ”Terms of My Surrender” bij me oproept. Alleen al de titel van het album en de bijbehorende titeltrack ademt de blues van begin tot eind. Er zijn een paar luchtige momentjes, Maar over het algemeen is de sfeer best broeierig. Dit past overigens ook wel bij John Hiatt en zijn immer donkere maar warme stem. Het gitaarspel is niet al te complex, maar het is doeltreffend in al zijn eenvoud. Naast de blues sijpelt de roots, americana en folk door alle liedjes heen. ”Terms of My Surrender” is een behoorlijk verslavend album gebleken. Na al die tijd ben ik dus toch overstag gegaan en zullen de echte kenners en fans me waarschijnlijk wijzen op het gemis van nog zoveel andere goede albums van John Hiatt. Wie weet waag ik me daar nog eens aan. Voor nu is ”Terms of My Surrender” een van mijn favoriete albums van 2014.

avatar van bertus99
3,5
Hij is nog steeds bijzonder productief en intussen al op de leeftijd dat hij zich al lang niet meer hoeft te bewijzen. Rusten op zijn lauweren doet hij echter ook niet. Hij maakt niet een makkelijke opvolger van Mystic Pinball. Heel anders weer deze keer. Dieper in de roots van de Americana, een beetje John Lee Hooker zelfs, maar natuurlijk ook een beetje sarkastisch zoals in old people. Ik denk echter nog steeds niet dat TOMS bij mijn beste 5 Hiattalbums terecht komt. Ik ken ze allemaal vanaf Riding with the King. Slow Turning staat daar in al decennia op een. Recenter komt ook een Dirty Jeans heel hoog. En daarvoor Same Old Man.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:34 uur

geplaatst: vandaag om 16:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.