Kate Bush - The Kick Inside (1978)

Oef, nee, deze plaat ga ik niet snel nog een keer opzetten

Nou zoutzak, fijn dat je dat even met ons deelt.

Ach, iedereen ervaart muziek anders en heeft bovendien recht op zijn mening. Toch vind ik het moeilijk voor te stellen dat je dit album helemaal niets vind. Zulke knappe nummers en zo'n unieke, persoonlijke aanpak...
Ik vermoed dat het aan de zang van Kate ligt; kan me enigszins voorstellen dat niet iedereen dat trekt. Tip van mijn kant: als deze niks voor je is, moet je vooral niet aan haar andere albums beginnen. Deze Kick inside lijkt me namelijk per saldo haar meest toegankelijke plaat.

Het stormt. De ramen zijn gesloten. Allemaal? Nee, niet allemaal. Heathcliff sluit het raam dat staat te klapperen in de wind. Ineens schiet het uit zijn hand, net voordat hij het dicht heeft gedaan. De stem van Cathy buldert, ongewoon donker en dreigend: 'Laat mij erin! Laat mij erin!'
Eind jaren 60 was dit mijn kennismaking met Wuthering Heights. Dit angstaanjagende fragment is het enige dat ik mij nog van deze miniserie van de BBC kan herinneren (ik was 8 of 9).

Van de klassieker van Emily Brontë zijn talloze series, films en zelfs een musical en theaterstuk gemaakt. Wat wil het geval? Kate Bush heeft zich voor het nummer door dezelfde serie laten inspireren. Het idee van de ronddwalende geest van Cathy die geen rust vindt vóór ze Heathcliff voor eeuwig aan haar zijde weet, heeft ook op haar een diepe indruk gemaakt. Pas daarna is ze het boek gaan lezen - en kwam ze erachter dat schrijfster Emily Brontë op dezelfde dag is geboren (140 jaar eerder).
Misschien dat Kate toen op het idee van de tekst van Strange Phenomena is gekomen?

Eén keer slechts heb ik Wuthering Heights afgelopen weken in zijn geheel gedraaid. Het is al die tijd in mijn hoofd blijven hangen, als een echte "oorwurm" – een prettige oorwurm.
Huiveringwekkend mooi, net als de tekst: 'oh let me have it, let me grab your soul away’. Ik hou zo veel van je, dat ik het leven uit je ruk zodat we eeuwig samen kunnen zijn!

De video, met Kate die in de studio in een wit gewaad zogenaamd over "the moors" zwerft, het camerabeeld geblurd om mist te suggereren (de video met Kate in het rood kwam echt later pas), sloeg destijds in als een bom. Recensenten van Muziekkrant Oor die erom lootten wie er bij La Kate in Engeland op audiëntie mocht gaan.

De hooggespannen verwachtingen voor Kate's debuutalbum werden volkomen ingelost. Sterker nog, ik vind dat ze dit bijna meesterwerk nooit meer heeft geëvenaard, al komt Hounds Of Love heel dichtbij.
Het meest indrukwekkend zijn voor mij 1, 2, 5, 6, 10 en 13.
Maar ach, waarom waarom volgt er precies na de pareltjes 5 en 6 het niemendalletje James And The Cold Gun, een rechttoe rechtaan-nummer? Het is de enige dissonant, al is het geen slecht nummer. Op elpee is dit nog niet zo storend (het is het 1e nummer van kant 2), maar op cd is het alsof je bruut uit een prettige droom wordt gewekt.
Al met al is The Kick Inside een prachtig, oorspronkelijk album met een hemels zingende Kate Bush.

Opmerkelijk: Het outro van The Saxophone Song, met de synthesizerriedel, doet denken aan de instrumentaaltjes waar Alan Parsons Project het patent op had. Maar waar ik het sterk op vind lijken: het nummer The Forge Of Vulcan van Hawkwind. Toevallig ook uit 1978.