Swans - Soundtracks for the Blind (1996)

Geen idee, eigenlijk zelf die link nooit gelegd.
Wel een topper

Aan de tekst van het nummer ontdek ik niets dat daar op wijst, en de titel is nogal algemeen.

Neen, helemaal niet.

Verpletterend album weer van Swans. Helpless Child is één van hun allerbeste nummers. Alleen quasi onmogelijk om dit in één keer uit te zitten, voor mij dan toch. Volcano vind ik trouwens helemaal geen draak, erg leuk nummer juist

Deze vind ik iets minder dan de konijntjes. Zit hem vooral in het mindere muzikale aspect, en veel meer tussenstukken (soundscapes), samples etc.
The Sound is echter 1 van de allerbeste nummers die ze ooit hebben gemaakt dat weer wel

Ben het eens met bovenstaande commentaren, ik heb zelden zo'n ongebalanceerd album gehoord. Helpless Child en the Sound zijn fantastisch, maar daartussen staat teveel rommel (Yum-Yab Killers, Volcano, Hypogirl).

Ik weet nooit zo goed wat ik met dit album aan moet. Het voelt soms meer als een compilatie van left overs dan een compleet geheel. Ik vraag me elke keer weer af waarom er ineens een livetrack tussen zit. En waarom het album zo ontoegankelijk begint, dat het vanaf het derde nummer pas echt lijkt te starten.
Ennnn, Jarboe mag dan wel geprezen worden als een prominent lid van de vroegere line-up, alles wat ze hier op dit album doet is zo misplaatst, elk bericht hierboven noemen die nummers wel, maar dat is dus allemaal Jarboe. Nee dan heb ik toch liever dat Michael Gira met een ijzere hand regeert over de artistieke besluiten. Ik vind het dan ook helemaal niet erg dat de herboren Swans van na dit album zonder haar is.

Dat sommige dit album zo waarderen, boven de rest van de discografie, gaat mijn pet te boven. Het ambient/post rock/drone element van Soundtrack of the blind spreekt me zeer aan en ik vermoed dat het z'n tijd ver vooruit was in 1996, maar de onsamenhangende tracklist zorgt er voor dat ik niet van een Swans trip kan genieten. Misschien wordt het tijd om mijn eigen versie van de tracklist te maken en die als het album te beschouwen.

Dit is inderdaad niet het meest consistente album van Swans, maar wel een plaat waarop de band hun bakens rigoreus verlegt. Het is bovendien een naargeestige trip door de donkere kanten van het bestaan (ziekte, verval en depressie o.a). Met name de angst om de controle over het lichaam/het geheugen te verliezen lijkt als een rode draad door het album te lopen. Op de hoogtepunten voelt dit bijzonder intens aan. Deze intensiteit vloeit wellicht zelfs voort uit het ietwat onverzorgde karakter van de muziek. De imperfectie past immers goed bij de thematiek en komt zelfs ietwat surrealistisch over. Bepaalde platen van Swans steken weliswaar strakker in elkaar, maar dit album voelt door het schetsmatige karakter persoonlijker aan.

Mooi verwoord, daar kan ik wel wat mee als ik m weer een keer opzet. Een zoektocht in Swans zelf, een album wat naar binnen kijkt. En zo'n proces heeft scherpe randjes en on(be)grijpbare keuzes. Het is meer een kunstwerk of een karakterstudie dan een 'album'. Door die bril kan ik Soundtrack for the Blind denk ik beter doorgronden.

Wat ik normaliter verwacht bij Swans is de zelfverzekerde overtuiging die tot het ongemakkelijk extreme wordt opgevoerd, Boos wordt gevaarlijk boos, bitter is pure wanhoop, bang is doodsangst. Bij dit album voelt alles veel fragieler aan, daarom valt dit album ook zo op. Dat Swans hierna stopte klopt ook wel, dat hoor ik terug in de muziek, klaar om op te geven.

Ik vond het toen een onnodige lange plaat, maar tegenwoordig is deze lengte voor een gemiddelde Swans plaat normaal

Wat een mooie dingen staan hierop zeg. Het is niet zo samenhangend als op de latere lange albums, veel eclectischer. Niettemin heeft het de sound die zo kenmerkend is en muzikaal van een torenhoog niveau. Deze ga ik nog eens vaker luisteren.

Ik heb alles van Swans in de kast staan, maar deze vind ik toch één van de minste.... Te veel soundscapes en Gira te weinig prominent aanwezig. Jarboe kan me hier ook niet boeien, waar ze dat op eerdere releases wel kon. Ik heb van dit album zelf een highlight cd gebrand met 9 nummers (ja, daaronder uiteraard Helpless Child en The Sound)

Weet niet zo goed wat ik moet vinden, heel raar album, ben een beetje in de war.

Precies mijn gedachte.
Red velvet corridor vind ik zo mysterieus en goed tegelijk, mijn fav op dit album.

Dat is de bedoeling van dit album. De titel I Was A Prisoner In Your Skull vat het album al heel goed samen - zegt genoeg. Een uniek luisterdocument dit, met niks te vergelijken.