menu

Jackson Browne - Standing in the Breach (2014)

mijn stem
3,66 (44)
44 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Inside

  1. The Birds of St. Marks (4:23)
  2. Yeah Yeah (6:15)
  3. The Long Way Around (6:26)
  4. Leaving Winslow (3:53)
  5. If I Could Be Anywhere (7:08)
  6. You Know the Night (5:32)
  7. Walls and Doors (6:02)
  8. Which Side (6:38)
  9. Standing in the Breach (5:37)
  10. Here (4:26)
totale tijdsduur: 56:20
zoeken in:

avatar van chevy93
Aparte hoes, maar ben wel benieuwd.

avatar van geulink
4,5
De eerste single beloofde al veel. De sound is zeer fraai en zoals JB zelf al stelt is het samenspel van Val McCallum en Greg Leisz een extra bonus. De hooks zijn terug en de teksten weer van bijzonder niveau.

avatar van Running On Empty
3,5
Enkel een paar korte fragmentjes gehoord dus ik kan nog niet echt een oordeel vormen. Het eerste en laatste nummer kennen we natuurlijk al. Ben wel razend benieuwd. Hopelijk wordt het niet zo slaapverwekkend als de laatste live DVD van Jackson Browne want dat is allemaal wel erg braaf.

De Vinyl release is overigens uitgesteld naar begin December bij Amazon.

Hendrik68
Staat overigens al in zijn geheel op Spotify. En ik kan al wel melden dat Browne weer een puik album heeft afgeleverd. Heerlijke instrumentatie ook.

avatar van Running On Empty
3,5
Na 1 luisterbeurt ben ik best positief, maar het klinkt ook wel erg gladjes allemaal.

Morgen enkele extra luisterbeurten.

avatar van Running On Empty
3,5
Leuke plaat met een aantal hoogtepunten maar helaas ook wat niemandalletjes. Na enkele luisterbeurten vind ik voorlopig The Birds of St. Marks en Standing in the Breach wel de hoogtepunten. Leaving Winslow en You Know the Night lijken vooralsnog op 'Jackson Browne goes Country'.

Misschien moeten sommige nummers nog wat groeien. Wel hoor je dat de stem van Jackson Browne steeds meer doorleefd raakt, niet negatief bedoeld. Leuke plaat, maar voorlopig blijft de laatste echt puike plaat van hem I'm Alive.

2,5
Wat ben ik toch een romantische sukkel. Elke keer als ik hoor dat Jackson een nieuw album uitbrengt weet ik bijna zeker dat het dit keer een album wordt dat naadloos aansluit op z'n eerste vier albums. En prompt natuurlijk de kouwe douche als je het nieuwe product hoort. De magie is, en ben ik bang voor blijft, weg. Het heeft in ieder geval te maken met de vreselijk slechte productie waardoor het geluid doods klinkt, de sfeer volledig afwezig is. Klankkleur niet goed, te veel electronica, helemaal niks. Jammer jammer jammer. En dan straks een live-album waarop diezelfde nummers acoustisch worden gespeeld en best aardig blijken te zijn. Nee, muziekaal en textueel liggen zijn gloriedagen 40 jaar terug en ik blijf de platen uit die periode vol weemoed draaien.

avatar van Running On Empty
3,5
ikbenhet schreef:
Klankkleur niet goed, te veel electronica, helemaal niks. Jammer jammer jammer. En dan straks een live-album waarop diezelfde nummers acoustisch worden gespeeld en best aardig blijken te zijn.

Ik weet niet of ik het hier mee eens ben. Volgens mij is deze nieuwe Jackson Browne gedeeltelijk ook een groeiplaatje.

Kijkende naar jouw top 10 ben ik ineens wel benieuwd naar Larry Norman. Nog nooit van gehoord.

avatar van geulink
4,5
Waarom verwacht men van Jackson een album alsof hij nog begin twintig is? De beste man is 66 en doet niet alsof hij dat niet is. Sterker nog net als goede wijn rijpt ie met de jaren.
Standing in the breach laat een songsmid horendie zijn relevantie behoud en schrijft over alle aspecten van het leven. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar hij zet je minimaal aan het denken. If I could be anywhere bijvoorbeeld is het vervolg van hetgeen hij voorzag in Before the deluge. De vervuiling is werkelijkheid geworden en Jackson roept een ieder op wat te doen. Het is een Beatlesque nummer geworden dat op momenten qua geluid de oceaan tracht weer te geven.
Voor mij zelfs vijf sterren en de afgelopen twee maanden veelvuldig gedraaid en ieder nummer heeft zijn eigen zeggingskracht. Het samenspel van Val McCallum en Greg Leisz is fantastisch, Jackson is geweldig bij stem en doet me erg uitzien naar het concert 22 juni in de HMH, hoezo electronica? Misschien is het nieuwe Vredenburg (Tivoli) wel een betere setting voor de huidige band van Browne en overtreffen ze het legendarische optreden aldaar uit 1994.

avatar van Running On Empty
3,5
geulink schreef:
Voor mij zelfs vijf sterren en de afgelopen twee maanden veelvuldig gedraaid en ieder nummer heeft zijn eigen zeggingskracht. Het samenspel van Val McCallum en Greg Leisz is fantastisch, Jackson is geweldig bij stem en doet me erg uitzien naar het concert 22 juni in de HMH, hoezo electronica? Misschien is het nieuwe Vredenburg (Tivoli) wel een betere setting voor de huidige band van Browne en overtreffen ze het legendarische optreden aldaar uit 1994.

Goed gezegd Guido. Ik zie je 22 Juni.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jackson Browne - Standing In The Breach - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Jackson Browne heeft inmiddels een stuk of twintig platen op zijn naam staan, maar meer dan twee of drie heb ik er volgens mij niet in de kast staan.

Dat heeft deels te maken met het feit dat de Amerikaanse singer-songwriter na de jaren 70 vooral erg wisselvallige platen heeft uitgebracht, maar ook met de platen uit de jaren 70 wil het lang niet altijd klikken tussen Jackson Browne en mij.

Ik ging er daarom van uit dat ik het eerder dit jaar verschenen Standing In The Breach met een gerust hard links zou kunnen laten liggen, maar omdat de plaat kon rekenen op bijzonder positieve recensies en uiteindelijk zelfs een aantal jaarlijstjes wist te halen werd ik toch nieuwsgierig naar de recente muzikale verrichtingen van Jackson Browne.

Standing In The Breach klonk, toch wel enigszins tot mijn verbazing, direct vertrouwd. Op zijn nieuwe plaat, zijn eerste studioplaat in een jaar of zes, borduurt Jackson Browne nadrukkelijk voort op zijn werk uit de jaren 70 en dat is muziek die er nog altijd toe doet.

Jackson Browne doet dit samen met een stel gelouterde muzikanten, onder wie topkrachten als Greg Leisz, Jay Bellerose, Jim Keltner, Val McCallum en Benmont Tench. Met de instrumentatie op Standing In The Breach zit het dus wel goed. Meer dan goed zelfs, want wat klinkt de plaat prachtig, wat zijn er veel muzikale hoogstandjes te horen en wat zorgen al die topmuzikanten voor een mooi en ook nog eens lekker veelzijdig geluid.

Jackson Browne grijpt op zijn nieuwe plaat nadrukkelijk terug op zijn eigen werk, maar ook de hoogtijdagen van The Byrds, een fraai vleugje psychedelica en een randje volstrekt tijdloze singer-songwriter muziek uit de jaren 70 spelen een belangrijke rol op Standing In The Breach.

Jackson Browne is de 65 inmiddels gepasseerd, maar de Amerikaan is op zijn nieuwe plaat nog verrassend goed bij stem. De tand des tijd lijkt totaal geen invloed te hebben gehad op zijn zo herkenbare stemgeluid en ook zijn songs klinken nog net zo urgent als op klassiekers als Jackson Browne (1972), For Everyman (1973), Late For The Sky (1974), The Pretender (1976) of Running on Empty (1977), waarvan ik er inmiddels toch vier in mijn platenkast heb geteld.

Ook in tekstueel opzicht is de nieuwe plaat van Jackson Browne weer sterk. Jackson Browne was nooit te beroerd om de Amerikaanse politiek of misstanden elders in de wereld aan de kaak te stellen dan dat doet hij ook weer op Standing In The Breach, zoals alleen een echte protestzanger dat kan.

Tijdloze songs, uitstekende vocalen, een prachtige instrumentatie en teksten met een boodschap; het zijn ingrediënten die de basis vormen voor een bovengemiddeld goede plaat die kwaliteit ademt, al moet je het nog wel op de juiste manier weten te vermengen en moet het gevoel nog worden toegevoegd. Ook hier is Jackson Browne in geslaagd, want Standing In The Breach is een plaat die de aandacht met speels gemak vast weet te houden en die bovendien weet te ontroeren.

Ik was misschien nooit een groot fan van Jackson Browne, maar Standing In The Breach vind ik echt een hele goede plaat. Er waren in 2014 flink wat gelouterde muzikanten die een prima plaat afleverden. Ik heb er al heel wat bewierookt, maar de laatste van Jackson Browne moet hier absoluut nog aan worden toegevoegd. Bij deze. Erwin Zijleman

avatar van vinejo
4,5
Wat kan zomerse regen toch zalig zijn.
Met het schuifraam open genieten van de afkoeling en de bloemen in de tuin.
Een heerlijk glas Bunan La Rouviere 2004 in de hand.
En Jackson Browne door de speakers.
Deze plaat is puur genieten.
In de juiste omstandigheden natuurlijk.
Zoals net beschreven.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:10 uur

geplaatst: vandaag om 01:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.