menu

Iceage - Plowing Into the Field of Love (2014)

mijn stem
3,81 (77)
77 stemmen

Denemarken
Rock / Punk
Label: Matador

  1. On My Fingers (5:14)
  2. The Lord's Favorite (3:49)
  3. How Many (3:21)
  4. Glassy Eyed, Dormant and Veiled (4:33)
  5. Stay (4:14)
  6. Let It Vanish (3:58)
  7. Abundant Living (2:30)
  8. Forever (4:51)
  9. Cimmerian Shade (4:35)
  10. Against the Moon (3:27)
  11. Simony (3:17)
  12. Plowing Into the Field of Love (4:05)
totale tijdsduur: 47:54
zoeken in:
Nihilisme
Eerste single The Lord's Favorite is fantastisch en ook Forever klinkt goed (inclusief viool en trompet!). Ik kan niet wachten.

UnknownPleasure
vooral forever vind ik prachtig. The lord's favorite verassend en eerder leuk.

Linus Van Pelt
Iceage gaat op de Gun Club tour en doet het hier erg goed, zwalkende countrypunk eerste klasse. Na het geweldige post-punk throwback van you're nothing erg veel zin in

bennerd
Nieuwe Iceage, goed nieuws! Ik ging zeggen dat ik veel zin had in wat nieuwe JoyDivisioncore, maar blijkbaar klinkt het weer wat anders. Maakt me nog benieuwder.

UnknownPleasure
wauw, wauw, wauw

avatar van Paap_Floyd
4,0
'You're nothing' wist het ondanks lovende berichten van mensen wiens muzieksmaak mij doorgaans kan bekoren niet waar te maken bij me.

Deze plaat heeft me al na 10 seconden te pakken.

avatar van rolandobabel
Dit doet mij zo aan Nick Cave denken de zang, maar ook de muziek, dat ik dat bijna vind storen.....

avatar van Linius
Best wel een beetje verslaafd aan dit album inmiddels. Hun beste werkje tot nu toe als je het mij vraagt.

avatar van Mark17
Ik luister nu...wat hoor ik op Glassy Eyed, Dormant And Veiled? Verschrikkelijk vals gezang? Jammer, want instrumentaal is het dik in orde.

avatar van Rain King
4,5
Mark17 schreef:
Ik luister nu...wat hoor ik op Glassy Eyed, Dormant And Veiled? Verschrikkelijk vals gezang? Jammer, want instrumentaal is het dik in orde.


Lekker boeiend dat het 'vals' is, vind dat juist een van de sterkste punten aan dit album

avatar van AOVV
Linus Van Pelt schreef:
Iceage gaat op de Gun Club tour en doet het hier erg goed, zwalkende countrypunk eerste klasse. Na het geweldige post-punk throwback van you're nothing erg veel zin in


Juist, The Gun Club! Ik wist dat ik ergens aan moest denken na dit album tweemaal te hebben beluisterd.. Intrigerend album, zwalkend is een goed woord, zwalpend (in positieve zin) vind ik persoonlijk zelfs nog iets beter.

Deze zal nog wel een aantal keren de revue passeren, enkele hoogvliegers zijn momenteel de opener, 'Forever' en 'Abundant Living'.

avatar van Dudeness
4,5
I love it, en dit zonder nuances, zonder voorbehoud en zonder schroom.
Straf spul!

avatar van Obscure Thing
4,5
Mark17 schreef:
Ik luister nu...wat hoor ik op Glassy Eyed, Dormant And Veiled? Verschrikkelijk vals gezang? Jammer, want instrumentaal is het dik in orde.


Het contrast wordt inderdaad wel heel groot als er horn en string-sections op het album staan. Die zang doet afbreuk aan de plaat.

4,5
Verslavend

avatar van Masimo
4,5
Iceage begeeft zich met dit album precies in - een door mij - gewenste richting: de laatste tijd draai ik de LP 'The Las Vegas Story' van The Gun Club veel, en ook Nick Cave zat eventjes in een flinke herwaardering. Sommige albums worden precies op het goede moment uitgebracht, voor mij is dit er zo eentje.

De band heeft de aanpak van de ruigere, en wat meer soundgerichte plaat (You're Nothing) ingeruild voor de ambitie om daadwerkelijk liederen te maken: kijk allereerst maar naar de lengte van de tracks en naar de volledige speelduur van het album. Daarbij is de toevoeging van trompetten en strijkers een opmerkelijke, maar een bijzonder geslaagde. Zonder hun identiteit te verliezen - ze slagen erin toch ietwat ruige, edoch emotionele (punky)rockers te blijven - maken ze ineens hemeltergend mooie liederen: slimme, ontroerende, en opzwepende..

Met 'Forever' als gigantisch hoogtepunt. De verlossende kracht van dat climax-rijke trompetgeschal aan het einde is bijzonder mooi - en dat ze dan nét iets langer doortetteren dan je verwacht... Prachtige ontknoping.

avatar van AOVV
Fijn stukje, het doet me ook wel aan The Gun Club en Nick Cave denken.
Geslaagde plaat, zonder meer. Ik heb de voorganger ook 'ns onder de loep genomen, en dan wint deze het met voorsprong. 'Forever' is inderdaad een hoogtepunt (schitterend, die trompetten!), maar niet het enige.

avatar van nico1616
3,5
De zang mag dan wel vals zijn, maar is zo doorleefd dat het heel meeslepend wordt.
Alle registers worden opengetrokken om de demonen te bezweren, en de teksten versterken dit nog. Prima plaat!

avatar van rolandobabel
en iedereen op de pinkpopsite toch tevreden zijn dat de Foo Fighters komen en Muse. Alsof die nooit eerder op een festival stonden en nog steeds interessante muziek maken. Ik zou zeggen: zet Iceage eens op het hoofdpodium en dan kijken wie de verassing van het festival wordt......

avatar van Obscure Thing
4,5
Oke ik ben om, wat een geweldig album is dit eigenlijk. Ik heb even moeten wennen aan de transformatie van de band waardoor de ietwat zeurende manier van zingen meer op is gaan vallen maar ik ik ben er van gaan houden. Het maakt dit album echt bijzonder en geeft het wat extra's. Goed dat ik dit album meer kansen heb gegeven. Een van mijn favorieten voor het album van het jaar voor mij.

avatar van koosknook
4,0
elk jaar is er wel een album dat Ik volledig over het hoofd heb gezien, dit jaar is dat dus Iceage, dat ik ging luisteren n.a.v. andere eindlijstjes,,. Dit vind ik dus fanfastisch. Die stem is natuurlijk wel dominant, daar moet je wel van houden. Ik hoor Birthday Party, Gun Club, Crime & The City Solution, The Fall maar ook de stem van The Sound. Verder valt er genoeg nieuws te ontdekken. Mooi dat dit soort muziek nog gemaakt wordt, anno nu.

avatar van popstranger
4,0
Hun beste plaat tot nu toe. Waar de vorige 2 me niets deden zorgt deze voor het gevoel dat je hebt wanneer je goeie snedige rock hoort met een ruw kantje aan; de adrenaline giert door je lichaam.

avatar van Benos
Review #8:

Deze plaat twee jaar geleden een aantal keer beluisterd nadat ik hem een aantal keer was tegengekomen op de zogenoemde 'album of the year' lijstjes. Een combinatie van meerdere mensen die dit een van de beste albums van 2014 noemden en de genre tag 'post-punk' zorgde voor redelijk hoge verwachtingen. Twee jaar geleden waren deze verwachtingen al te hoog. Het was ondanks een aantal leuke buildups een plaat die snel in de vergetelheid raakte, en doordat ik het toendertijd al niet al te hoog waardeerde (6/10), bleef ik het een goede twee jaar negeren als ik het toevallig tegen kwam in mijn muziekbibliotheek.

Toen ik een maand geleden met een vriend een listen-along chart deed en dit album toevallig op het lijstje stond, besloot ik toch nog een keer het album een kans te geven en niet direct een zesje in te vullen. Zelfs met niet al te hoge verwachtingen was dit album een nog grotere tegenvaller dan twee jaar geleden.

Ik beperk me tot twee nummers op dit album omdat deze een goed beeld geven wat je kan verwachten van de rest (en toevallig zien de MuMe gebruikers deze nummers als de beste op het album). On My Fingers is een duister door blues geïnspireerd punknummer dat nog lichtelijk meeslepend is door de gepassioneerde vocals. Voor een goede twee minuten is het een prima nummer, maar daarna is het enorm zoekende naar een uitbraak die er maar niet wil komen. De laatste 3 minuten klinken als een lange opbouw, maar waar de beloning ontbreekt. De vocals die in het begin van het nummer niet verkeerd zijn, zijn in het slot enorm irritant. Beide keren dat ik het album beluisterde de afgelopen maand kreeg ik na nog geen vier minuten de neiging door te spoelen.

Deze toon is typerend voor een hoop andere nummers op het album, tot het ietwat rustigere Forever. Meerdere malen in het nummer zorgen de drums voor een prima opbouw (1:40), maar wederom ontbreekt een definitieve uitbraak van het nummer. Daarentegen keert het nummer terug bij het begin en herhaalt dit trucje nog een keer (3:15). Wederom een opbouw dat tot niets leidt.

Note: ik heb er geen probleem mee als een nummer in het geheel een rustiger tempo behoudt en nooit echt tot een uitbraak kom. Waar ik wel een probleem mee heb is als een nummer mij als het ware lokt om vervolgens een punt te bereiken wat ook bereikt had kunnen worden zonder luidruchtige drums en schreeuwende vocals.

De andere nummers zijn grotendeels vergelijkbaar. Kortom: het album voelt aan als een grote tease. Af en toe leuke instrumentals die onnodig luidruchtig zijn en een zanger waar ik na tien minuten ook wel klaar mee was.

4,0 / 10

Beste nummers: Plowing Into the Field of Love en The Lord's Favorite

UnknownPleasure
rolandobabel schreef:
en iedereen op de pinkpopsite toch tevreden zijn dat de Foo Fighters komen en Muse. Alsof die nooit eerder op een festival stonden en nog steeds interessante muziek maken. Ik zou zeggen: zet Iceage eens op het hoofdpodium en dan kijken wie de verassing van het festival wordt......



Als ze dit nou zouden durven

avatar van Obscure Thing
4,5
Dit blijft één van mijn favoriete albums van de laatste tien jaar.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:30 uur

geplaatst: vandaag om 20:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.