Songs: Ohia - Ghost Tropic (2000)

Ghost Tropic: of de plaat waar stilte een instrument wordt. Molina mediteert en slaat de snaren enkel nog aan uit pure noodzaak op dit album, hij is spaarzaam met elke noot en de nummers vallen net niet uit elkaar. Het zorgt voor een fascinerende luisterervaring. Ik vraag mij telkens af waarnaar ik nog aan het luisteren ben, ik kan niet benoemen wat Ghost Tropic zo uniek maakt, Ghost Tropic is niet de eerste plaat waar de meditatieve ervaring de individuele nummers haast overstijgt. Het is een ongrijpbare plaat, elk nummer verschijnt uit het ijle en keert ernaar terug. Ghost Tropic perfectioneert soberheid en elk nummer nestelt zich in weerbarstige sloomheid. Laat vooral de plaat voor zichzelf spreken, of zwijgen

2000, het jaar waar Jason Molina z'n creatieve hoogtepunt bereikte met The Lioness EN dit prachtige album.

Zo'n album dat je leeg achterlaat na beluistering, daar zijn er niet veel van.
Eternity in emptiness.

Axxess & Ace, The Lioness en Didn't It Rain kende ik al jaren en met name laatstgenoemde is al sinds het begin een groot favoriet. Toch heb ik Ghost Tropic pas de afgelopen tijd leren kennen en hoewel ik vrijwel nooit direct 5* geef, kan ik hier niet omheen: wat een fantastische plaat. Molina in vorm als altijd, maar muzikaal nog een stuk spannender, broeieriger en diverser dan omliggende platen (en dat wil nogal wat zeggen). Erg blij om deze ontdekt te hebben.

Had je Pyramid Electric Co ook al geprobeerd? Die vind ik na deze en The Lioness zijn mooiste.

Ik ontdekte dit Ghost Tropic ook pas laat en ook bij mij was het een directe 5*. Het broeierige sfeertje geeft dit album net dat beetje extra ten opzichte van de rest van zijn albums.

Volgens mij wel, al moet ik zeggen dat ik hem dan al minstens 5 jaar niet gehoord heb. Goede aansporing om hem weer eens op te sporen dus!

Ken Songs: Ohia van het eerste uur, optredens in Patronaat, bovenzaal Paradiso etc.
De 1e lp is mij nog het meest dierbaar, daar begon alles mee, eerst op cd iets later op vinyl.
Daarna volgden vele singles en lp's
Deze had ik ooit op cd maar nu toch maar op vinyl gekocht.
Misschien inderdaad wel de meest kale plaat van Jason, maar wat een pracht.
Hier komt Jason's stem misschien wel het best tot zijn recht, die vogels op de achtergrond ,de poster bij de plaat, wat een prachtige desolate plaat, deze raakt me, ik mis Jason, zeker dit soort werk.
Vond het Neil Young achtige werk later wat minder muv Magnolia Co.

Dit is een ongrijpbaar album waarin ik me helemaal kan verliezen.

13 jaar verder...
Mooi te lezen dat anderen ook die speciale ervaring van dit album hebben ervaren.
Nog steeds laat ie niet los. Jason Molina heeft de wereld een magische beleving meegegeven.
En hijzelf is er gewoon nog. In het hoofd, in de ziel.

Wanneer je verdwaalt bent in de jungle, maar ook depressief bent. En het ene heeft niks met het ander te maken. Zo klinkt dit album.

Men klaagt altijd als het enorm broeierig weer is, maar mijn hart maakt altijd een sprongetje als dat het geval is. Geen plaat die beter tot zijn recht komt in die omstandigheden, dan deze.

En alweer 15 jaar verder. Molina zet je hier zo verdomde mooi terug op je eigen tere voeten. Die pijn, die kou, die hitte, die....
Geschikt voor elke donkere stemming....Of het krijgen daarvan.
Life is good? Dat weet je alleen als je je over geeft aan deze desolate Molina.

Nooit eerder een review hier geplaatst terwijl ik deze site al jaren volg. Jason Molina raakte mij in 2000 met het verschrikkelijk mooie album Lioness, maar wat een pracht heeft deze man nog meer te bieden gehad. Dit album heb ik pas veel later ontdekt en wat lukt het Molina om te raken met minimalisme. Ik krijg het er koud en warm van tegelijk.
Deze plaat (bij voorkeur natuurlijk vinyl) luistert als een trip waar je rust vindt, maar o zo hard wordt geraakt.
Tranen en geluk tegelijk.
Wat houd ik van deze helaas te vroeg overleden geweldenaar.

Zodra het zomer is weet ik dat er een Ghost Tropic avond voor bij komt. Broeierig. Te warm om te slapen. Vrouw en kinderen naar bed. In de tuin (nu overigens in de Alpen op een desolate plek, aanrader!), met een goed glas whisky, deze plaat op de koptelefoon. Voor altijd mooi. De lange nummers zijn dan het mooist. Wat een pracht.

Prachtig. Inderdaad zoals hierboven al aangehaald een plaat die perfect is als het buiten ook echt tropische omstandigheden zijn. Deze avond is eigenlijk nog niet warm genoeg, maar dat zal de komende weken zeker nog wel goedkomen. Dan gaat hij nog een keer op, en wordt het ondanks de temperatuur kippenvel.