Ayreon - Universal Migrator - Part Two: Flight of the Migrator (2000)

Alle klassieke Ayreon-ingrediënten zijn weer in de afgepaste doses en verhoudingen aanwezig, met als resultaat een vol en gedetailleerd geluidsbeeld met de juiste zangers, koortjes, gitaren en Hammondorgels, intro's als oorwurmen (vooral bij Journey on the waves of time en Into the black hole), catchy refreinen en stevige solo's op de geschikte momenten, alles tegen de achtergrond van een SF-verhaal dat vooral niet te serieus genomen moet worden maar dat Lucassen wel een mooie kapstok voor zijn progmetal biedt. Toch doet het me niet zoveel : het is allemaal degelijk, vrij toegankelijk en zeer melodisch, maar als standaard-Ayreon biedt het ook niet veel nieuws, en dan betrap ik mezelf erop dat mijn aandacht afdwaalt, nooit een goed teken.
        Mijn favoriete nummers zijn dezelfde als die van de meeste gebruikers hier : Dawn of a million souls en Into the black hole (met veel autoriteit en overtuiging gezongen door Bruce Dickinson). Van Chaos ben ik minder gecharmeerd, het is wel knap maar doet mij persoonlijk teveel aan de spierballenrollerij van Steve Vai denken, en de zanger op het laatste nummer (Ian Parry, mij zoals de meeste namen hier onbekend) had wel iets minder als Meat Loaf mogen klinken. Al met al geen slechte plaat, maar als ik mag vergelijken prefereer ik het wat rustiger en voor mijn gevoel meer uitgebalanceerdere eerste deel van dit tweeluik.

Prima plaat met het fantastische into the black hole. Ik heb niet altijd het geduld om Ayreon albums geheel af te spelen, want mijnheer neemt vaak wel zijn tijd om de songs/ verhaal sluitend te maken. Maar vandaag pakt het me allemaal prima.ook niet teveel gedoe met teveel instrumenten, ook wel eens lekker. Fijn gitaargeluid en prima soloos op deze Space metal opera.

Dit jaar 20 jaar oud en nog niks ingeboet qua kwaliteit en sound. Naar mijn mening een van Ayreon's beste albums.

Album waarop de nadruk wat sterker ligt op het volume dan op de meer symfonische variant van metal/rock. Persoonlijk vind ik dat jammer, maar het maakt dit album zeker niet slecht. Het eerste deel is in mijn beleving wel een stukje aangenamer dan deel 2.
Het lange Into the Black Hole en het daaraan voorafgaande To the Quasar zijn licht favoriet op dit album. Beide nummers geven een mooie combi van de twee genoemde stijlen.
Through the Worm Hole beleef ik als wat rommelig. Het klint erg gehaast en afgeraffeld. Datzelfde gevoel bekruipt bij de afsluiter The New Migrator.
3,5*

Iets minder dan deel 1. Dat was de progkant en dit is de metal kant.
Ik vind het iets te weinig variatie hebben (zeker voor Ayreon begrippen).
Geen slecht album verder.

Ik vond/ vind dit album prima klinken maar er komt een remixed/ remastered versie uit in november. Into the black hole met Bruce Dickinson aan de mic is alvast te streamen en te bekijken.

Deze is samen met z’n tweeling broertje/zusje opnieuw uitgebracht onlangs.
Ik heb alleen deel 1 aangeschaft, ik mis bij deze echt de rust momenten. Wel 2 geweldige songs, into the black hole en dawn of a million souls.