menu

Kitaro - Oasis (1979)

mijn stem
3,86 (25)
25 stemmen

Japan
Electronic
Label: Kuckuck

  1. Morning Prayer (Asa No Inori) (6:25)
  2. Moro-Rism (2:50)
  3. New Wave (Aratanaru Tabiji) (2:51)
  4. Cosmic Energy (Uchu Enerugii) (8:10)
  5. Eternal Spring (Inochi No Izumi) (5:01)
  6. Moonlight (3:35)
  7. Shimmering Horizon (Hikari to Kage) (3:05)
  8. Fragrance of Nature (Shizen No Kaori) (6:48)
  9. Innocent People (Mujaki) (3:54)
  10. Oasis (6:31)
totale tijdsduur: 49:10
zoeken in:
Tingelen en zo. Mooi voor (natuur)documentaires en zo. is me toch te steriel.

avatar van Gerards Dream
4,0
Ja, Kitaro, hij wordt vaak in één adem genoemd met Vangelis of Klaus Schulze, maar dan uit Japan. Die vergelijking gaat voor mij niet helemaal op. Het is welliswaar muziek op electronische basis, maar daar houdt iedere vergelijking wel op. Wel moet ik opmerken dat Schulze en Kitaro elkaar wel personelijk kennen.

Het album Oasis was mijn kennismaking met deze man uit Japan. Op dit album met vooral rustige muziek is goed te horen dat Kitaro wel zo'n beetje weet wat uit electronica is te halen. Rustige ietwat steriele klanken vullen mijn kamer. Bij mij komt althans de vraag op is dit nu elektronische muziek of is hier sprake van New Age middels electronica? Een moeilijke vraag voor mij alleen en echt eentje voor hier op de meter.

Laat ik daarom maar eerlijk zijn, alhoewel ik hoor dat dit met veel liefde is opgenomen, kan ik er op eerste gehoor niet zoveel mee. Nu ik dit album zo vaak heb gedraaid begint er langzaam een filmpje in mijn hoofd te ontstaan. Hoe dit vorm moet gaan krijgen is nog onbekend, maar het tenminste iets. De eerste vijf tracks zijn als een rustgevend schilderij voor mij, waarop nog steeds iets nieuws te zien is.

Kant B begint heel rustig met een riedeltje wat zichzelf steeds herhaald. Hierdoor raak ik een beetje van deze wereld. Of is het zo dat ik de Oosterse wijsheid begin te voelen. Op het geluid van golven start de volgende track. Ruimtelijk klinkende snaarinstrumenten zetten iets in gang, waardoor het verlangen groeit om je uit de stress van alle dag te trekken. Heerlijk de natuur in. Met het licht bonzen van het hart wordt deze stap gezet en de geuren der natuur vullen weldra de neusgatten. Het jammere hierbij is dat er een zeurderig themaatje is te horen. Het wonderbaarlijke van dit thema is dat het op een ander instrument iets gemoedeliks uitstraalt. Deze goede lijn wordt doorgetroken in het oosterlijk klinkende Innocent People. Heerlijk wegdrijven op het geluid van een snareninstrument op een bedje van elektronica. En dan tot slot, dan toch een oase van rust. Ideale muziek om even de gedachten op te ordenen.

Op zich een prima album, alleen mijn advies niet te veel draaien, omdat ik het gevoel heb dat dit album op den duur kan gaan vervelen.

avatar van ChrisX
Gerards Dream schreef:
Ja, Kitaro, hij wordt vaak in één adem genoemd met Vangelis of Klaus Schulze, maar dan uit Japan

Nee, muzikaal is er niet echt een vergelijking te trekken met Klaus Schulze maar de beide heren kennen mekaar wel aangezien Kitaro ooit in de Far East Family Band zat en Schulze hen met de productie van het album Parallel World heeft geholpen, welke werd opgenomen in de Manor Studios van Virgin waar ook Schulze (en ook Tangerine Dream overigens) heeft opgenomen.

avatar van Gerards Dream
4,0
Bedankt voor deze aanvulling.

tangmaster
Een van de betere Kitaro schijven die tot het beter Electronische werk uit Japan beschouw, zeer sterk opgebouwd album. De track Moonlight is het hoogtepunt voor mij op deze schijf.

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Gerards Dream schreef:

Op zich een prima album, alleen mijn advies niet te veel draaien, omdat ik het gevoel heb dat dit album op den duur kan gaan vervelen.


Mooi verslag van Oasis, Gerard, echter vind ik dit album juist één van de meer levendige en dynamische van de oudere Kitaro-albums. Juist daardoor boeit Oasis mij stukken meer, dan bijvoorbeeld albums zoals From the Full Moon Story, Silk Road III en IV en Silver Cloud. Stuk voor stuk albums die vergelijkbaar zijn met Oasis, maar zonder de afwisseling en dynamiek van laatstgenoemde.
Oasis is een regelrechte Kitaro-klassieker en bevat zowel ingetogen als ritmische en vlotte tracks, hoewel het mij opvalt dat de nummers niet zo mooi met elkaar verbonden zijn als op andere albums van Kitaro. Ze volgen elkaar wat te abrupt op, maar dit is slechts een schoonheidsfoutje, wat mij betreft.
Persoonlijke favoriet is Fragrance of Nature die zeer bombastisch en ritmisch begint om daarna zeer ingetogen te eindigen terwijl het hoofdthema behouden blijft.
Andere goede nummers zijn Rising Sun, New Wave, het op een sitar gespeelde, zweverige Innocent People en natuurlijk het titelnummer, die trouwens ook op het album Ki te horen valt.

Op jou vraag of dit nou New Age-muziek is met electronica, kan ik zeggen dat dat wel het geval is, aangezien deze muziek voor mij rustgevend werkt. Hierbij moet wel gezegd worden dat de term New Age volgens mij nog niet eens bestond toen deze muziek verscheen, maar dat dat pas later onder die categorie ingedeeld werd. Kitaro is wel één van de grondleggers van de New Age-stroming en vooral latere werken van hem worden gezien als New Age.

Tot slot moet ik opmerken dat volgens Musicmeter dit album afkomstig zou zijn uit 1976, terwijl volgens mijn gegevens deze schijf afkomstig is uit 1979, hetzelfde jaar waarin From the Full Moon Story is uitgebracht.
Kitaro zou pas debuteren in 1978 met Ten Kai. Maar dit terzijde......

Dit album krijgt van mij een nette 4.

avatar van Gerards Dream
4,0
CorvisChristi, bedankt voor het compiliment en jou verhaal mag er ook wezen. Toch even een korte reactie. In het Kitaro verhaal zit ik veel minder dan bijvoorbeeld Tangerine Dream. Daarom heb ik veel minder vergelijkingsmateriaal in huis van Kitaro. Dat is wellicht een schande te noemen, maar wel een feit, waardoor ik tot de aangehaalde zin kwam.

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Gerards Dream schreef:
CorvisChristi, bedankt voor het compiliment en jou verhaal mag er ook wezen. Toch even een korte reactie. In het Kitaro verhaal zit ik veel minder dan bijvoorbeeld Tangerine Dream. Daarom heb ik veel minder vergelijkingmateriaal in huis van Kitaro. Dat is wellicht een schande te noemen, maar wel een feit, waardoor ik tot de aangehaalde zin kwam.


Nou, een schande kan ik het niet noemen, hoor. Wellicht dat je bij Kitaro meer in de stemming moet zijn, dan bijv. Tangerine Dream, aangezien die laatste erg veel gevarieerde muziek heeft uitgebracht (en nog steeds doet) en vaak ook de stijl aanpast, overigens zonder dat dit afbreuk doet aan hun geluid. Wellicht dat je daardoor iets gemakkelijker TD opzet, dan Kitaro.
Kitaro is een legende, maar wat ik vaak tussen neus en lippen in mijn berichten voor Kitaro verkondig, is dat zijn muziek vaak erg op elkaar lijkt, en vooral zijn oude albums hebben daar wat last van.
Vind ik trouwens niet erg, aangezien ik het gewoon goede en mooie muziek vind, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn, die het op den duur wat vervelend kunnen gaan vinden.
Toch is Oasis er eentje die nét even beter is, en als album om mee kennis te maken, juist aan te bevelen, maar dat had je al gedaan.

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
CorvisChristi schreef:


Tot slot moet ik opmerken dat volgens Musicmeter dit album afkomstig zou zijn uit 1976, terwijl volgens mijn gegevens deze schijf afkomstig is uit 1979, hetzelfde jaar waarin From the Full Moon Story is uitgebracht.
Kitaro zou pas debuteren in 1978 met Ten Kai. Maar dit terzijde......



Heb het dus maar even aangepast. Oasis is Kitaro's opvolger van het tevens uit 1979 afkomstige From the Full Moon Story. Na Oasis zou Kitaro zich concentreren op het schrijven van muziek voor het Silk Road-project.

Father McKenzie
Maakte Oasis toen ook al muziek?

avatar van Gerards Dream
4,0
Nee, dit is een album van Kitaro met de naan Oasis toevallig. Hierop is mooie sferische muziek te horen, geen rock.

Father McKenzie
Gerards Dream schreef:
Nee, dit is een album van Kitaro met de naan Oasis toevallig. Hierop is mooie sferische muziek te horen, geen rock.

Had je mijn smiley( ) niet begrepen? Wist ik uiteraard hoor, ik ken Kitaro wel, beetje in de muzikale straat van Vangelis, niet helemaal hetzelfde natuurlijk.

yorgos.dalman
Ik heb weinig meer toe te voegen. Hierboven is alles al gezegd. Zeer mooie plaat zonder meer.

Kitaro's debuut Ten Kai (Later Astral Voyage) blijft mijn favoriet omdat die nog zo ongepolijst is, een ruwe diamant. De Silk Road serie en Silver Cloud mogen er ook nog zijn, daarna wordt het me te zoet, te eentoning, zo van 'daar hebben we Kitaro weer'. Die dingen gaan soms zo.

Overigens: Tangerine Dream wordt hierboven een paar keer aangehaald, ik hoop dat jullie Edgar Froese's solo album Epsilon in Malaysian pale kennen - dat is een mooi (zo niet uniek & briljant) cross-over album tussen synthesizer en echte ambient.

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
yorgos.dalman schreef:

Overigens: Tangerine Dream wordt hierboven een paar keer aangehaald, ik hoop dat jullie Edgar Froese's solo album Epsilon in Malaysian pale kennen - dat is een mooi (zo niet uniek & briljant) cross-over album tussen synthesizer en echte ambient.


Uiteraard. Da's een regelrechte klassieker!! Maar als (dark) ambient-liefhebber kan ik je dan ook Zeit aanraden van Tangerine Dream, zo'n beetje het allereerste ambient/space-album die ooit het licht van de dag zag, "way back" in 1972.

En natuurlijk blijft Oasis ook een instant-classic van Kitaro.....

Misterfool
Geïnteresseerd geraakt door de prachtige Lp-hoes besloot ik dit album op goed geloof mee te nemen. Helemaal onbekend met de naam Kitaro ben ik niet, aangezien hij wel eens de Japanse Vangelis genoemd wordt. Ergens snap ik deze benaming wel. Het elektronica pallet dat door Kitaro gebruikt wordt, lijkt inderdaad op een mix tussen Vangelis, Jean Micheal Jarre met hier en daar toefjes Klaus Shulze. Toch weet Kitaro dit alles een originele wending te geven door de toevoeging van een hele dot invloeden uit Aziatische muziek.
-
Kitaro weet te ontroeren met weidse tonen die golfsgewijs opgebouwd worden. Rustgevende muziek die in het slechtste geval gevaarlijk dicht langs muzak scheert. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen spanning in de muziek zit. Veel nummers hebben een prettig ritme, waardoor de aandacht goed vastgehouden wordt gedurende de, voor het LP-tijdperk, erg lange albumduur.
-
Sterk vind ik ook de overgangen tussen de nummers. Hoewel soms niet erg subtiel, weet het wel van dit album een eenheid te maken. Toen ik aan het luisteren was, had ik niet het gevoel naar een enkel nummer te luisteren, maar naar een muziekstuk verdeelt over twee plaatkanten. Een soort wandeltocht door de woestijn, waar je ondanks het abstracte landschap toch verschillende indrukken opdoet. En zo komen we weer terug bij de hoes die het gevoel dat het album mij geeft perfect visueel verwoordt.
-
4*

yorgos.dalman
Na enkele weken de Silk Road serie te hebben opgezet nu dan, enkele uren voor nieuw jaar, deze Oasis op mijn oren. Prachtig, wordt alleen maar beter. Kan niet anders zeggen.

Heb een fijn oud & nieuw, iedereen op MuMe, en Kitaro-liefhebbers toch wel in het bijzonder....

yorgos.dalman
Voor de geïnteresseerden: In het t.v. programma Ticket to ride: Snowtrain to the polarbears (in Nederland door de EO op dvd gezet onder de titel Rail Away – Pilotafleveringen, aflevering ‘Transcontinental Canadian’) wordt mooi gebruik gemaakt van de muziek van Vangelis (o.a. uit The Bounty) en Kitaro.
Van deze laatste grootmeester weerklinkt het tweede deel van het prachtnummer ‘Cosmic energy’, juist ja, dat mooie stukje opzwepende mystiek. Werkt wonderlijk in combinatie met de hypnotiserende cadans van de trein en het kille sneeuwlandschap dat je kleine scherm vult…

Stijn_Slayer
Essentiële Kitaroplaat. Alles waar hij om bekend staat hoor je hier terug. Kitaro klinkt hier nog wat psychedelischer, Far East Family Band was destijds nog niet zo lang geleden geëindigd. Uitstekend geproduceerd ook.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,5
Het is allemaal mooi en sfeervol, maar het doet me ook wel denken aan die spaarzame keren dat ik een wereldwinkel bezocht: daar had je soms een soort jukebox-achtige installatie die als reclamezuil voor bij de kassa verkrijgbare new-age-CD’s diende, met verschillende vakjes met daarachter de afbeelding van een CD en een knop waarmee je een fragment van de bijbehorende muziek kon horen, zodat je zelf kon beslissen of je Rushing mountain streams wilde kopen of toch liever Soothing sounds of the evening of Dolphins at play of Forest life of... enfin. De titels spraken me altijd erg aan, maar als ik dan een stukje van zo’n CD hoorde begreep ik al na vijftien seconden dan het concept interessanter was dan de uitvoering om de doodeenvoudige reden dat het bijna altijd neerkwam op voortkabbelende synthesizergolven die de luisteraar in een soort onthechte stemming moesten brengen maar die op mij voornamelijk slaapverwekkend werkten.
        Zo melig als dat muzikale behang uit de wereldwinkel is dit album natuurlijk absoluut niet, al is het maar omdat duidelijk te horen is dat er is nagedacht over melodieën, arrangementen en afwikkeling, maar voor mij is het toch allemaal te vrijblijvend en te weinig spannend, met vaak dezelfde enigszins saaie synthesizersound en steeds dezelfde half mysterieuze half rustgevende achtergrond, zodat het als een opluchting komt wanneer er in nummers als Moro-rism, Cosmic energy en Fragrance of the nature een ritmebox (of echte percussie?) opduikt, of in Shimmering horizon een akoestische gitaar. Tegelijkertijd kan ik dit ook absoluut niet slecht vinden omdat ik in de loop der jaren steeds gevoeliger ben geworden voor dit soort sfeerbepalende “soundscapes”, maar als geheel zit er voor mij in te veel nummers te weinig spanning. En wat die sitar op Innocent people daar ineens doet?

Gast
geplaatst: vandaag om 10:34 uur

geplaatst: vandaag om 10:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.