THE RED SHOES
Al vrij snel na de release van het voorgaande album “The Sensual World” begon Kate Bush in januari 1990 met het opnemen van de opvolger “The Red Shoes”.
Toch zou het hele productie proces drie jaar vergen, alvorens het album op 2 november 1993 werd gereleased.
In interviews uit die periode geeft Kate aan dat dit voor haar zeer intense jaren waren, die gekenmerkt werden door sterfgevallen en verlies.
Haar moeder Hanah stierf in het voorjaar van 1992, in die periode overleed ook een van haar favoriete gitaristen Alan Murphy en haar langdurige relatie met Del Palmer
Liep op de klippen. Ze bleven echter wel samenwerken. Haar ontvallen dierbaren werden gehonoreerd in het prachtige nummer “And so is love”
Ook voor haar zevende album wist Kate weer een keur aan internationaal vermaarde musici te strikken waaronder: Eric Clapton, Gary Brooker (Procul Harum), Jeff Beck en Prince.
Maar ook Trio Bulgarka maakte een rentree voor een bijdrage aan drie songs op het album. Ook dit album bereikte de tweede plaats in de Britse album charts.
Het album is volledig digitaal opgenomen, wat Kate later betreurde, daarom heeft ze zeven songs opnieuw analoog opgenomen voor haar “Directors Cut” album uit 2011.
Een korte film “The Line, the Cross and the Curve” geschreven en geregisseerd door Kate Bush zelf werd ook in 1993 uitgebracht, de film bevatte zes songs van het album
En nu terug naar het album zelf`:
“Rubberband girl”, de openingstrack is een popsong pur sang, coupletten gevolgd door een catchy refrein in een uptempo nummer! Een gedreven spelende band die goed op elkaar is ingespeeld,
Een song die je niet sen van La Bush zou verwachten, bij veel feesten a floorfiller.
“And so is love”,het tweede nummer is direct een van de allermooiste Kate Bush ballads. Het begint heel subtiel en ingetogen, een synthesizerpatroon waar andere instrumenten prachtig ingevoegd worden, Kate zingt kalm tot ze uitbarst in het refrein, waarna ze een octaaf de hoogte in schiet. Speciale vermelding ook voor de prachtige gitaarsolo van Eric Clapton.
“Eat the Music”, ik ken weinig nummers die mij zo’n optimaal fijn zomergevoel geven als dit vrolijke nummer, swingend, prachtig gearrangeerd, en met een overvloed aan vrolijke geluiden.
Het begint met subtiele zomeravond geluiden, krekels en insecten zoemen in de avond en dan valt de muziek in, een beetje een cajun sfeer, de blazers doen mij ook denken aan het waterleliesprookje in de Efteling waar ik als kind ademloos lang bij kon blijven kijken en luisteren, hypnotiserend op een bepaalde manier….Kate bezingt de rijkdom van rijp zomerfruit, ondersteund door een fantastisch arrangement waar blazers, strijkers en vrolijke koortjes de boventoon voeren.
Ik heb dit nummer vaak op de replay gehad en het verveeld NOOIT.
“Moments of pleasure”, de tweede ballad is ook direct een van de hoogtepunten van dit album. Een subtiel piano intro met strijkers, Kate valt in, al snel begeleid door een prachtige cello. De compositie is redelijk ongecompliceerd vergeleken met andere songs, maar de muzikale begeleiding is uitmuntend. Een orkestraal nummer in alle opzichten.
“The Song of Solomon”, begint heel eenvoudig, een simpele percussie met akoestische snaarinstrumenten, Kate met diverse koorstemmen op de achtergrond zet de toon. Kate zingt in haar hoge Wuthering Heights stem, een intens maar mooi nummer.
“Lily”,vreemd begin, onduidelijk geluid waarna een oudere dame (Lily) een tekst voordraagt, stuwend valt dan de muziek in, een mooie opbouw, het lijkt of ze zingt over een familie opstelling en het aanvaarden van levenslessen. Bijzonder.
“The Red Shoes”, De titeltrack heeft een nerveus intro, waarover Kate met haar kopstem het eerste couplet zing om vervolgens in haar Alt stem verder te gaan. De twee stemmen wisselen elkaar af. Er komt ook een rattenvanger van Hamelen fluitje bij kijken.
Het is een uitermate vreemd, maar fascinerend nummer waarin de nerveuze sfeer tot het eind blijft hangen. Ook een bizarre keus om hier de titeltrack van te maken. In mijn beleving zou Eat the Music zich daar meer voor lenen.
“Top of the city”, een verademing hoe rustig dit nummer begint na het nerveuze geweld van de vorige song. Kalm gezongen coupletten, maar ook hier gaat Kate in de overdrive gedurende de refreinen, woowahh koortjes en Kate die verhalend zingt over een relatie, ze wil graag meegevoerd worden naar het hoogste punt. Nigel Kennedy speelt een bescheiden rol en het nummer gaat uit als een nachtkaars…
“Constellation of the heart”, totaal andere sfeer, het nummer begint met een koorzang waar Kate het op enig moment over neemt. Het heeft een vrij staccato ritme dat zich herhaald en waar alles omheen gecomponeerd is. Wel mooie en afwisselende koorwerken.
Die vormen de kracht van dit nummer.
“Big Stripey Lie”, Een van mijn favorieten! Het begint pompend met urgente percussie, gitaren vullen aan en op de licht hysterische manier van zingen door Kate komt Nigel Kennedy met een ijzingwekkende prachtige vioolsolo, het middendeel vormt op de stuwende achtergrond een kakofonie van geluiden, waarna de vioolsolo weer opkomt. Een uitermate hypnotiserend nummer. Een song die mensen of geweldig vinden of vreselijk. Ik vind het gedurfd en prachtig
“Why should I love you”, De song op dit album waarop Prince meespeelt en dat is direct te horen, het had een nummer kunnen zijn op een album van His Royal Purper himself! Op dit nummer zingt ook het Trio Bulgarka een pittige partij.Een Prince-achtige gitaarsolo en Price-achtige koortjes maken het feestje op de dansvloer compleet.
“You’re the one”,Een heel bijzonder nummer als finale van dit enorm afwisselende album, Kate zet in nog voor de muziek start. Waar het vorige nummer Kate meets Prince ademde, is het Hier Kate meets Procul Harum, het zwaar aangezette orgel en de donkere manier van zingen, voor de exrtra portie drama zetten de Bulgaarse nachtegalen hun beste beentje voor. Het is een triest en geladen nummer, een vrouw vertrekt van haar minnaar naar haar vriend en beseft dat ze de relatie met de verkeerde man heeft.
‘You’re the only one that I want” .
Een dramatische finale van een wereldalbum, dat nog decennia lang menig bewonderaar zal blijven boeien.
Kate did it again!