Archive - Restriction (2015)

Wat is Feel It al een aparte opener: het zuigt je als het ware dit album in. Wat meer rammelrock dan we gewend zijn maar wel weer die dreigende sfeer. Heerlijk!

Restriction blijkt weer een spannend album dat me heel soms een beetje doet denken aan !!!.

Het gaat als een wilde stuiterbal in het rond en misschien is juist dat een beetje te veel van het goede: ze willen te veel lijkt het wel maar hoe ze ons daarmee willen raken blijkt een beetje naar de achtergrond geschoven. Te bedacht wellicht?
Ik mis het betoverende dat ze in zich hebben maar toch weet dit me wel degelijk, ondanks mijn puntje van kritiek, te pakken alleen doen ze dit nu op andere wijze.

Het tempo is moordend en dat doet dit album zeker goed: één groot, kolkend avontuur met rustige momenten en opzwepende hoogtepunten. Dreigend, donker, licht en luchtig. Het komt allemaal voorbij.

Gisteravond een geweldige ervaring in Doornroosje. Wat een beleving. Live net zo goed als "op de plaat" (moeten we in de tijd van mp3 maar een andere uitdrukking voor vinden).
Wat ik waardeer is de ingetogen, professionele en volwassen presentatie van de band die puur voor de muziek gaat zonder verdere opsmuk. Goed gekozen afwisseling tussen ruige, opzwepende en rustige nummers; oud en nieuw. De lichtshow en presentatie is smaakvol en niet overheersend.
Maar, de top voor mij is Holly Martin. Echt een parel voor de popmuziek. Wat een heldere en krachtige stem heeft die meid. Zij geeft de muziek van Archive kleur zoals een vrouw een huis gezellig en sfeervol weet te maken.
Enige minpunt was inderdaad de "muur van geluid". De mannen achter het geluid hebben waarschijnlijk reeds gehoorbeschadiging opgelopen, en dat hebben we geweten. Anders een dikke 10, nu een 9.
Noot: Leuk te lezen dat meer mensen van Archive zijn gaan houden door zich meer tijd te gunnen de muziekstijl te onderzoek en zich niet weg te laten jagen door het (nog) onbekende.

Misschien niet hun beste album, niettemin zeker het proberen waard. Met nummers als Feel It en met name Crushed weten ze mij als luisteraar wederom in te pakken. Hoewel het begin van het album ijzersterk is, merk ik wel dat het album snel snakt naar een nummer als Crushed. Vooral bij Ruination verslapt mijn aandacht.