Canarios - Ciclos (1974)

Cycles, van de Spaanse band Canarios, is niet alleen een rockbewerking van de overbekende Vier Jaargetijden van Antonio Vivaldi, het is meer, het is een adembenemende en overweldigende psychedelische en symfonische interpretatie. De oorspronkelijke partituur is op een wonderbaarlijke en fantasierijke wijze bewerkt. Zo sluimert het, zo rockt het, zo komt er een bombastisch koor voorbij en zo hoor je flarden jazz-rock en dat alles gelardeerd met bizarre vondsten als een Mexicaans getinte aubade of een plots opdravende, diepe bariton. Ooit gekocht - gelukkig gevonden, want lastig te krijgen in Nederland - bij RAI-records in Amsterdam, nadat ik via een toenmalige vriend kennis had genomen van deze ultieme luistervaring en enkele jaren geleden van vinyl kunnen overzetten op CD. Deze plaat zet je niet zomaar op, daar ga je ouderwets voor zitten om je telkens weer te laten overrompelen door de complexiteit en schoonheid van deze mysterieuze uitvoering van een klassieke kraker. Mocht je er op de een of andere manier tegenaan lopen: blind aanschaffen.

Fantasierijk en veelgelaagd – voor mij echter té rijk en veelgelaagd, want zelfs na meerdere malen draaien hoor ik hier niet veel meer in dan een verzameling korte fragmenten die achter elkaar zijn geplaatst zonder dat ik bepaalde melodieën hoor terugkomen en ook zonder dat ik inmiddels weet wat er ongeveer gaat komen, en die onvoorspelbaarheid maakt op mij de indruk van los zand. Het is naar mijn smaak allemaal té hectisch en eclectisch, ongeveer alsof de Residents een plaat in de stijl van Yes hebben willen maken maar daarbij hun achtergrond niet wilden verloochenen. Het enthousiasme van spaceman hierboven is begrijpelijk, en als ik het "origineel" (of moet ik zeggen het "voorbeeld" of de "inspiratie"?) van Vivaldi zou kennen zou dit me misschien beter smaken, maar aangezien dat niet het geval is moet ik dit album op z'n eigen merites beoordelen, en dan moet ik zeggen: interessant, smaakvol en goed gespeeld, maar door de bomen kan ik helaas geen bos meer ontwaren.

Nog steeds een van mijn topfavorieten op terrein van symfrock. Hield al van de klassieke versie, maar deze uitvoering voegt heel veel toe. Soms bombastisch, soms ingetogen, van de bekende melodielijn over in zijpaden met klassieke zangpartijen of gierende gitaarpartijen. Belangrijke rol voor de toetsen van Teddy Bautista, die vele partijen speelt. Helaas geen vervolg gevonden van dit prachtige en bijzondere album.