menu

Brian Wilson - No Pier Pressure (2015)

mijn stem
3,36 (25)
25 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Capitol

  1. This Beautiful Day (1:25)
  2. Runaway Dancer (3:59)

    met Sebu Simonian

  3. What Ever Happened (2:52)

    met Al Jardine en David Marks

  4. On the Island (2:15)

    met She & Him

  5. Half Moon Bay (3:24)

    met Mark Isham

  6. Our Special Love (3:44)

    met Peter Hollens

  7. The Right Time (2:56)

    met Al Jardine en David Marks

  8. Guess You Had to Be There (3:24)

    met Kacey Musgraves

  9. Don't Worry * (2:41)
  10. Somewhere Quiet * (3:02)
  11. I'm Feeling Sad * (2:17)
  12. Tell Me Why (3:40)

    met Al Jardine

  13. Sail Away (3:43)

    met Blondie Chaplin en Al Jardine

  14. One Kind of Love (3:35)
  15. Saturday Night (3:30)

    met Nate Ruess

  16. The Last Song (4:36)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:03 (51:03)
zoeken in:
avatar van Poles Apart
3,0
Na het wederom uiteenvallen van the Beach Boys na hun succesvolle reünie-tour-en-album nu dan weer een solo album van de bijna 73-jarige Wilson.

Een aantal nummers was bedoeld voor de opvolger van "That's Why God Made the Radio" (die er dus nooit kwam). Desalniettemin diverse gastbijdragen van oud-Beach Boys leden (Jardine, Marks, Chaplin) en verder een bonte verzameling van artiesten uit de Capitol stal (van wie ik alleen She & Him ken).

Er waren ook nummers opgenomen met Lana del Rey (een alternatieve versie van "The Last Song"), Jeff Beck (de gezamelijke Wilson/Beck tour liep uit op een diepe teleurstelling) en Frank Ocean, maar die hebben om vage redenen de uiteindelijke schifting niet overleefd.

Fedde
The Right Time. Lekker nummer. Gaat dat de hele plaat zo door? Ik ben benieuwd.

avatar van Wallie1985
4,0
Brian Wilson - Sail Away en een klein vleugje Sloop John B.
Ik kijk erg uit naar dit album!! Tot nu alleen maar erg fijne nummers gehoord!

Hendrik68
De bovenste 2 nummers zijn werkelijk grandioos. Wilson was, is en blijft een genie. Maar dat wisten we al. Verplichte aanschaf kan ik nu al wel zeggen.

avatar van Poles Apart
3,0
Nog een nieuw nummer: Runaway Dancer.

avatar van Wallie1985
4,0
En nog een Guess You Had to Be There, ditmaal met Kacey Musgraves, klinkt ook weer erg fijn!

avatar van Droombolus
En zo te zien aan de titel heeft hij eindelijk wat gevoel voor humor terug ......

avatar van devel-hunt
2,5
Ik heb een paar tracks gehoord en raak er niet bepaald opgewonden van, aalglad en muzak is het eerste wat er door me heen schiet.

Hendrik68
Natuurlijk is het aalglad, The Beach Boys en dus ook Wilson hebben nooit anders dan aalgladde muziek gemaakt, vandaar ook Pet Sounds. Maar Wilson heeft aalgladde muziek tot kunst verheven en maakt van alle aalgladde laagjes een prachtig geheel, ook nu weer. Elk nummer geeft je weer zo'n heerlijk nostalgisch gevoel alsof je elke keer weer de zomer uit je jeugd herbeleeft.

Fedde
Inderdaad, Hendrik68. Het is smikkelen en smullen van de mooie gladde koortjes en 'Sloop John B.-achtige' gitaarloopjes. Heerlijk nietszeggend, ook de songtitels, platter kan het niet, maar o zo geraffineerd afgewerkt!

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Nieuwe single uit vandaag, nu met samenwerking van She & Him op On The Island.

Dat klinkt toch als Bossa Nova in mijn oren...

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Yes, op Spotify... vooral de eerste helft klinkt erg lekker.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Ben geen Beach Boy noch Brian Wilson fan maar 'Surf's Up' kreeg wel 5* voor het enige vinyl album dat ik van BB heb, naast een CD met de hits. Toch kreeg ik erg zin in dit album na het horen van de single The Right Time. Ook de andere 2 singles zijn goed maar voor mij is die single machtig mooi. In alle stilte heeft Spotify zoals wel vaker al dagen voor de officiële release het album al beschikbaar gemaakt in de nacht van 2 op 3 april. Niet alleen de reguliere versie maar ook de Deluxe versie met 3 bonustracks.

Alhoewel het een solo album betref, heeft Brian wel veel vocale hulp ingeroepen waardoor het voor mij meer als een Beach Boys album klinkt dan een solo album. Maar het is al vaker opgemerkt: "waar houden The Beach Boys op en begint Brian Wilson". Na het 4x beluisteren van het album durf ik te stellen, met de beperkte kennis die ik heb van de gehele oeuvres van beiden , dat dit album zich kan meten met het beste van The Beach Boys.

Maar ik wil beginnen met de min punten. Ik krijg het gevoel dat de autotune in sommige nummers te duidelijk te horen is. Ook de bibberende stem van Brian in het openingsnummer is gewaagd. Verder vormen de stemmen van sommige gastvocalen geen goede combinatie met de BB harmonieën, vooral het in & out fading van Peter Hollens in Our Special Love vind ik niet mooi. Iets wat in Sail Away nog eens gebeurd met een andere gastvocalist. Dit laatste nummer klinkt bovendien als een rip-off van een BB klassieker. Ook de afsluiter, de enigszins dramatisch getitelde The Last Song is ook niet echt een geweldig nummer om mee te eindigen. Persoonlijk zou ik daar liever het melancholische Whatever Happened hebben gehoord. De bonustracks zijn bovendien midden in het album geplaatst, wat begrijpelijk is gezien de titel van het laatste nummer maar geeft een andere ervaring of je de standaard of Deluxe versie luistert. De tweede helft vind ik überhaupt minder sterk en dat gevoel wordt, voor mij, op Deluxe versie eigenlijk versterkt. De nummers die Brian zonder vocale hulp doet klinken klinken iets minder sterk en neigen naar Chicago uit de de late 70s en vroege 80s.

Toch is dit een prachtig album, vanaf het openingsnummer wordt meteen de sfeer bepaald en de UP stemming benadrukt. Die sfeer zou ik beschrijven als een moderne versie van de late 60s met een bepaalde onschuld en naïviteit die doorklinkt in de teksten. Dat wordt versterkt doordat de nummers lekker kort zijn, gemiddeld 3m:20s doet je denken dat je via een tijdmachine in een andere tijdperk terecht bent gekomen. Het album vliegt daarom voorbij, 13 nummers in 43 minuten (of 16 in een uur, Deluxe). De sterkste nummers vind ik The Right Time, Whatever Happened en Runaway Dancer, ook On The Island en Guess You Had To Be There zijn goed maar vallen door de vrouwelijke gastvocalen iets uit de toom. Misschien dat andere nummers me meer gaan bevallen als ik ze vaker heb gehoord maar ik denk niet dat ik ooit een echte BB of Brian Wilson fan zal worden. Toch is er veel te genieten aan dit album en daarom mij zeker de 4* waard misschien nog wel iets meer later. Het album zal zeker een plek krijgen in mijn definitieve Top 25 van 2015 albums, maar mogelijk geen Top 10.

Fedde
Mooie beschrijving, E-Clect-Eddy. Ik heb nog niet alles beluisterd, maar ik denk dat ik er ongeveer net zo in sta. Het is als geheel geen meesterwerk, maar heeft beslist aardige momenten. Jammer dat Wilson niet wat meer de artistieke vrijheid heeft gezocht, denk ik wel even.
Guess You Had to Be There vind ik tot nu toe het lekkerste nummer. Kacey Musgraves is een leuke meid c.q. artiest.
On The Island is een stukje minder.

5,0
Brian Wilson is er weer in geslaagd om een mooi album te maken, dat ik al een aantal malen heb beluisterd. No pier pressure is meer een Beachboys album, dan een solo Brian album. De nummers, waarop Al Jardine te horen zijn: Right time, Tell me why, What ever happened en Sail away vind ik de mooiste, maar in het geheel een prima album.

avatar van HugovdBos
3,0
Wat kan men nog verwachten van een zanger die na het succes van The Beach Boys alweer met zijn zoveelste album komt aanzetten? No Pier Pressure is namelijk het elfde muziekstuk sinds in 1988 zijn eerste soloalbum verscheen. Ditmaal gaat hij de samenwerking aan met artiesten als Zooey Deschanel en Sebu Simonian, maar ook oudgediende Al Jardine en David Marks zijn weer van de partij. Het album was oorspronkelijk bedoeld als nieuwe Beach Boys plaat totdat Brian Wilson besloot er toch maar een soloalbum van te maken. Het album produceerde hij samen met Joe Thomas, een Amerikaanse producer waarmee hij als sinds 1997 samenwerkt.

Opener This Beautiful Day geeft met zijn pianoklanken en samenzang nog enig geloof, al blijkt de stem van Brian al teveel door de auto-tune gehaald te zijn. De korte intro vindt zijn vervolg in de saxofoon van Runaway Dancer. In korte tijd wordt dit swingende begin alweer weggevaagd door een onnodige beat. Het nummer ontwikkeld zich zo langzaam aan tot een disconummer waar we Wilson zich liever niet aan zien wagen. Samen met zanger Sebu Simonian is het ver zoeken naar de eens zo sterke sound van Brian. Veel minder kan het dan ook niet worden als What Ever Happened zich aandoet. Samen met Beach Boys leden Al Jardine en David Marks horen we op dit nummer nog iets van de sfeervolle muziek terug. De meerstemmige zang klinkt bij vlagen weer walm en welkom en weet met een zonnetje de surfmuziek dichterbij te halen.

Zo afwisselend als het album is mag op On the Island Zooey Deschanel de vocalen voor haar rekening nemen. Brian horen we daarbij maar af en toe voorbij komen. Hoe zonnig het karakter ook, veel bijzonders weet het nummer niet te bewerkstelligen. Brian mag op zijn leeftijd zijn stem waarschijnlijk niet zonder enige bewerking tentoonstellen, maar de manier waarop Joe Thomas het aanpakt mag bijna schandalig genoemd worden. Half Moon Bay is met zijn blazers en strijkers een aangename verwelkoming, het zonnige sfeertje pakt hierin namelijk goed uit. De groep muzikanten die hieraan deelneemt zorgen samen met de achtergrondvocalen voor een prettig luisterbaar instrumentaal gedeelte. Brian geeft hieraan een vervolg op Our Special Love, alleen is Peter Hollens niet de juiste persoon om de vocalen te verzorgen. Waar Brian een zoet nummer als geheel sfeervol en warm weet te brengen komt Peter met een overdreven boyband gehalte aanzetten. The Right Time is dan als geheel veel aanstekelijker en zorgt met Al Jardine en David Marks voor een nostalgisch sfeertje. Het nummer voert ons dan ook terug naar de tijden waarin alles nog ging zoals we ons hadden voorgesteld. De zwoele klanken afkomstig van de gitaar vormen met de zang een ontspannen geheel. De teksten zijn niet hoogstaand, maar wel precies passend bij het werk dat Brian voortbrengt.

So many times we get fooled again
With everything that’s been happening
Like changing palces with someone
In the back of the line
But not this time



Na deze welkome terugkijk voegt Kacey Musgraves zich toe in Guess You Had to Be There. Het nummer lijkt zich weer even te veel te focussen op de stem van Kacey. Gelukkig voegt Brian zich hier snel aan toe om een catchy nummer neer te zetten. Niet verrassend maar wel een prima afwisseling met de korte gitaarsolo. Tell Me Why kan met Jardine als vocale toevoeging al weinig meer fout doen. De trompetten zorgen voor dat beetje extra in de instrumentatie om het nummer wat krachtiger te maken. Deze stap weet zich in Sail Away verder uit te bouwen. Het krachtige zeemanslied is een gladde aal die zijn weg probeert te vinden, terwijl de vissersnetten om hem heen slaan. Terugkijkend op zijn muzikale leven past dit Brian als geen ander.

Gedachten aan The Beach Boys steken dan toch weer de kop op met het begin van One Kind of Love. Dat de stem van de 72-jarige Brian al heel wat te verduren heeft gehad wordt inmiddels wel duidelijk. Toch is dit behalve het gebruik van de auto-tune niet storend. Het pakkende pianogeluid en de mooie samensmelting van strijkers en blazers geven het nummer extra glans. Ook de samenwerking met Nate Ruess op Saturday Night komt niet helemaal uit de verf. Brian mag zich enkel als tweede zanger laten gelden. Gelukkig heeft Brian met The Last Song het beste nog voor het laatst bewaard. De gevoelige pianomuziek weet met toevoeging van de strijkersorkest de juiste snaar te raken. Terwijl beelden uit zijn lange bestaan als muzikant voorbij vliegen neemt hij afscheid. Brian zingt alsof het ook daadwerkelijk zijn laatste nummer is, de tijd zal het leren.

Brian heeft het nog steeds in zich om de simpele aanstekelijke nummers door te laten dringen. Echter wordt op No Pier Pressure dit meermaals om zeep geholpen door Joe Thomas die maar niet met zijn vingers van de auto-tune kon afblijven. Dit resulteert in een wisselvallige plaat die met de hulp van een aantal artiesten van deze tijd nog verder in het ravijn wordt geduwd. Gelukkig zijn daar dan nog zijn oude bandmaten Al Jardine, Blondie Chaplin en David Marks die het geheel nog enigszins van niveau maken. Als Brian het nog in zich heeft om met nieuw materiaal te komen, dan kan hij volgende keer beter zelf plaats nemen achter de knoppen.

3*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van devel-hunt
2,5
Brian Wilson is een genie, zegt men vaak, maar volgens mij heeft hij voor en na Pet Sounds en Smile niets geniaals gedaan, en dat is alweer bijna 50 jaar geleden, of snap ik het niet, zie ik iets over het hoofd waar het om de genialiteit van hem gaat?
No Pier Pressure vandaag even beluistert, te kort om er een mening over te hebben, maar de eerste indruk is anoniem.

avatar van Blokkie
2,0
Ik waardeer Brian Wilson zeer. Van zijn solowerk kan ik That Lucky Old Sun iedereen warm aanbevelen.

No Pier Pressure vind ik zwaar tegenvallen. Hotellobbymuziek.

Toch zal ik een show in Paradiso, als die komt, niet overslaan. Vanwege de fantastische band en het geweldige Beach Boy werk wat ik daar al twee keer eerder (en een keer in Carré) heb mogen meemaken.

avatar van Bonk
2,5
Na een drietal luisterbeurten word ik er nog niet enthousiast van, hoewel ik dat graag zou willen. Het is was mij betreft een onevenwichtig album, mede door de wisselende vocalisten. De composities zijn over het algemeen ook te weinig bijzonder. Het gaat me te vaak richting het zoetsappige en de mindere boybandmuziek. Er zijn aardige momenten en enkel vind ik er echt een mooi stuk tussen zitten, wat het uiteindelijk naar een krappe voldoende tilt, maar verwacht eerder dat het zal dalen dan zal stijgen na volgende luisterbeurten. Hoewel ik ook niet uitsluit dat het album stof gaat happen in de platenkast. Jammer, want ik zou zo graag willen dat hij weer eens wat maakt op het niveau van That Lucky Old Sun. Dan was het laatste album van the Black Boys toch wat evenwichtiger en constanter van kwaliteit.

avatar van Ducoz
3,0
Black boys? zijn ze ineens R&B gaan maken?

avatar van Bonk
2,5
Ducoz schreef:
Black boys? zijn ze ineens R&B gaan maken?


Die heerlijke automatische spellingscorrectie ook. En dan noemen ze het smartphones. Ik bedoelde dus strandjongens, maar vermoed dat dat eigenlijk wel duidelijk was

beaster1256
Ik vind het een mooie , warme en zomerse plaat , ook niet vergeten dat den Brian ondertussen wel 72 jaar is , met liefde voor de muziek gemaakt en nog altijd veel beter dan de helft wat er hedendaags uitkomt ...

avatar van bommel
4,0
Brian Wilson is weliswaar op zijn retour, maar het blijft een fenomeen.
Toch weer een zeer genietbare plaat.
Van mij mag hij nog jaaaaaren doorgaan.

avatar van Bartjeking
3,0
Van mij ook! Alleen had hij die 'runaway dancer' weg moet laten rennen, een vreselijk nummer.

avatar van sinornis
4,5
Na zijn eerste solo album, vind ik dit nog de beste album, van Brian Wilson

avatar van Wandelaar
3,5
sinornis schreef:
Na zijn eerste solo album, vind ik dit nog de beste album, van Brian Wilson
Dat vind ik ook. Fijne zonnige plaat vol harmonie en melancholie. Leuk duet met Kacey Musgraves en ook Saturday Night mag er zijn, met Nate Ruess. Wilson weet opnieuw te raken met bijna kinderlijk naïeve teksten en wonderschone harmoniezang. Als je naar de levensweg van de man kijkt, een wonder dat hij hiermee nog voor de dag kon komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:55 uur

geplaatst: vandaag om 10:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.