Chris Stapleton - Traveller (2015)

Altcountry noemt dit outlaw country. Een soort van ontwikkelde country waarmee vooral John Prine en Guy Clark vanaf de jaren 70 furore maakten. In die term kan ik me wel vinden. De term country hierboven zou mensen op het verkeerde spoor kunnen zetten. Het is namelijk een roots album met eigenlijk alles er op en er aan en af en toe zitten er ook country invloeden in. Maar mensen die Wanted dead or alive van Bon Jovi kunnen waarderen zitten hier ook goed. De 37 jarige Stapleton schreef tot nu toe voornamelijk muziek voor anderen. Het mag een raadsel worden genoemd waarom hij niet eerder zelf iets solo opnam. Dit album staat vol met prachtige melodieën en zijn stem is om van te smullen. Rauw, met ontzettend veel soul en power.

Inderdaad as smooth as Tennessee whiskey !
Wat een geweldig album, wat een stem.

Mijn album of the year! ✌?️

Bij mij ook!

Erg goed album! Ben normaal niet zo van de mannenstemmen. Echter zag ik de Country Music Awards, waarbij hij erg veel belangrijke awards won, dus ben ik hem gaan checken.
De sfeer op dit album spreekt me wel aan. Het is denk ik echter niet een album dat ik snel op zal zetten, maar als het op staat, is het zeer aangenaam!

Na het overlijden van zijn vader in 2013, besloot Stapleton tijdens een "soul searching" road trip, het roer om te gooien, en zichzelf opnieuw uit te vinden.
Na 15 jaar actief te zijn geweest als songwriter, en als frontman van Bluegrass band The Steeldivers en Southern Rock band The Jompson Brothers, maakte hij dit jaar zijn Country solo debuut.
Een album geproduceerd door top-producer Dave Cobb (Jason Isbell, Sturgill Simpson) .
Stapleton is een begenadigd songwriter, en soulvolle zanger (Tennessee Whiskey!), 1 van de beste Country albums van 2015. Daar gaan we nog veel van horen.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Chris Stapleton - Traveller - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De Amerikaanse jaarlijstjes met de beste country platen bekijk ik altijd met interesse, maar ook met de nodige scepsis. In deze lijstjes domineert over het algemeen immers de aalgladde ‘contemporary country’ uit Nashville en dat is meestal niet de country waar ik gek op ben.

Ik begon daarom zonder hele hoge verwachtingen aan de beluistering van Traveller van Chris Stapleton, die dit jaar het best lijkt te scoren in deze country lijstjes, maar ook het label ‘contemporary country’ krijgt opgeplakt.

Dat label moeten we maar heel snel vergeten, want Chris Stapleton heeft met Traveller een fantastische plaat gemaakt, die bij liefhebbers van alle soorten country in de smaak zal vallen.

Traveller is om meerdere redenen een geweldige plaat. Om te beginnen is Chris Stapleton een uitstekende zanger. Hij beschikt over een veelzijdige stem die zowel rauw als gloedvol kan klinken. Het is een stem die het goed doet in de tracks die worden gedomineerd door invloeden uit de country, maar ook in de bluesy of meer soulvolle tracks op de plaat maakt Chris Stapleton diepe indruk met zijn vocalen, die overigens fraai worden gecontrasteerd door een al even mooie vrouwenstem.

Ook de instrumentatie op Traveller is een stuk aansprekender dan die op de meeste countryplaten die het goed doen in de Verenigde Staten. De muzikanten op de plaat beperken zich zeker niet tot een gepolijst Nashville country geluid, maar zijn ook niet vies van lekker stevig rockende tracks, van tracks met vooral invloeden uit de blues en van uiterst ingetogen tracks die dwars door de ziel snijden.

Chris Stapleton schrijft tenslotte ook nog eens songs die je direct een goed gevoel geven, maar het zijn ook songs die je heel vaak wilt horen de komende tijd en die iets met je doen. Ik kan me goed voorstellen dat de aanstekelijke songs het goed doen op de Amerikaanse radiostations, maar het zijn ook songs vol ruwe emotie en passie en het zijn songs die opvallen door subtiele uitstapjes buiten de gebaande paden.

Traveller van Chris Stapleton is zo’n plaat die je bij eerste beluistering al jaren lijkt te kennen, maar het is ook een plaat die langzaam steeds dierbaarder wordt. Ik ben het voor de afwisseling eens volledig eens met de samenstellers van de Amerikaanse country jaarlijstjes (die bovendien, net als ik, zeer onder de indruk waren van de laatste platen van Kacey Musgraves en Ashley Monroe). Topplaat. Erwin Zijleman

Leuk stuk Erwin. Via je site ben ik bij malojian gekomen. Wat een top plaat is dat ook.

Malojian is inderdaad geweldig. Was voor mij een top 10 plaat in 2015

Begin van het jaar maakten verschillende country artiesten melding van het eerste solo album van Chris Stapleton. Wie? Chris Stapleton schreef al tig liedjes voor de countrypop artiesten zoals Lady Antebellum. Volgens Brad Paisley, Miranda Lambert en vele anderen was dit het beste album wat ze in lange tijd hadden gehoord. En die constatering klopt helemaal. Samen met meesterproducer Dave Cobb heeft Stapleton een schitterende plaat afgeleverd. Van opener ‘Traveller’ tot het laatste nummer ‘Sometimes I Cry’ is deze plaat een aaneenschakeling van hoogtepunten. De inspiratie voor dit album is ontstaan in 2013. Stapleton’s vader overleed in dat jaar. Stapleton’s vrouw Morgane, kocht voor hem een oude pick-up waar mee Stapleton op roadtrip ging. Om op zoek te gaan naar wie hij nu echt was en zichzelf als liedjes schrijver op nieuw uit te vinden. Zoals al eerder gezegd is dat ruimschoots gelukt. De plaat kwam halverwege dit jaar uit, maar deed toen nog niet heel veel in de lijstjes in Amerika maar na zijn optreden bij de Country Music Awards met Justin Timberlake was het hek van de dam. Stapleton werd uitgenodigd bij alle grote talkshows en zijn platen verkoop ging als een speer. Terug naar de muziek op het album staan een twee tal covers ‘Was It 26’ van Charlie Daniels en ‘Tennessee Whiskey’ origineel van George Jones. De versie die Stapleton is werkelijk waar briljant. Wat een soul in zijn stem. Stapleton’s versie lijkt in niets op de versie van Jones. Maar ook zijn eigen nummers zijn schitterend zoals het liedje voor zijn overleden vader ‘Daddy’s Doesn’t Pray Anymore’:


Today I followed daddy down to church
And listened to the preacher read God’s word
We sang his favorite hymn but daddy didn’t make a sound
This afternoon we’ll lay him in the ground
But daddy doesn’t pray anymore
I guess he’s finally walking with the Lord
He used to fold his hands and bow his head down to the floor
But daddy doesn’t pray anymore

‘The Devil Named Music’ wordt in dezelfde stijl gezongen als ‘Tennessee Whiskey’. Het nummer ‘More Of You’ is een schitterend duet tussen Chris Stapleton en zijn vrouw Morgane. Dat doet denken aan Johnny Cash en June Carter. Andere hoogtepunten zijn de titeltrack ‘Traveller’ en ‘When The Stars Come Out’. Het album ‘Traveller’ is het beste album dat dit jaar is uitgebracht naar mijn bescheiding mening dat wel. Het album klopt van begin tot eind. Mooie liedjes, mooie instrumentatie en de stem van Stapleton is geweldig van heel klein tot grote groezelige uithalen. Album van het jaar!!

Pachtig album. Een onbekend nummer van het stel is "Morgane and Chris Stapleton - You Are My Sunshine". Ongelooflijk sterk nummer waar ik kippenvel van krijg.

Tennessee Whiskey, Traveller, More of you wat een nummers. Country, (southern) Rock, Soul.. deze man heeft alles. Mooie samenzang met zijn vrouw Morgane. Geen 5 sterren omdat ik het laatste nummer sometimes I cry overbodig en over de top vind. Wat mij betreft het enige minpuntje. Ik kijk uit naar nieuw werk van deze topartiest.

Volgens Rolling Stone, gaat er dit jaar nieuw werk uit komen en hopelijk maakt hij dan ook even de oversteek naar Europa en Nederland.

5 mei... Chris Stapleton Announces New Album, 2017 Tour Dates - tasteofcountry.com

Via een post bij de nieuwste Jason Isbell hier terecht gekomen en zo ontdek je nog eens wat. Prima songs en een geweldige stem. Eerst nog even genieten en dan stemmen....

Same here. De stem is van grote klasse en wordt omkleed met prachtige songs. Een mix van stijlen: country(rock) en countrysoul, blues en meer conventionele rock. Heel goed gedaan en een nieuwe ster aan het firmament.

Ik ben er misschien wat laat bij, maar wat heeft meneer Stapleton met dit album een pareltje afgeleverd. De perfecte mix van traditionele country met aanverwante genres. Maar belangrijker nog: die stem!

Aanvankelijk was ik niet meteen overtuigd maar na een flink aantal draaibeurten ben ik toch ook om ; Chris Stapleton heeft een geweldige stem en zijn krachtige combinatie van 'Roots' en Country is perfect op maat gesneden voor mij.
Vooral op het einde staan met Was It 26,The Devil Named Music en Outlaw State of Mind enkele fantastische nummers,al doet de rest daar nauwelijks voor onder hoor.
Andere pluspunt is dat Traveller een lekker 'Soul' gevoel met zich meebrengt en dat het een echte groeiplaat is.
Een dikke vier sterren dan ook voor dit ijzersterk debuut.

Stapleton's stem is echt geweldig inderdaad. Lome nummers zoals The Devil Named Music, Fire Away en Sometimes I Cry spreken mij het meeste aan, maar er staat gewoon geen zwak nummer op. Ik ben zeer benieuwd wat hij, naast de twee opvolgers, nog meer voor ons in petto heeft.

Die stem, inderdaad. Ik ben zelf een groot liefhebber van Soul, en al is dit een Country zanger, hij heeft echt soul in zijn stem. Met name in het nummer Tennessee Whiskey hoor je dat heel goed. Geweldig album!

Hoe bedoel je? Er wordt geen goede Country(ish) muziek meer gemaakt? Dat is wat ik vaak hoor van Country liefhebbers, maar Chris Stapleton bewijst het tegendeel met het album ' Traveler '. Ik begrijp het op zich wel, want veel Country tegenwoordig is meer popmuziek met een vleugje Country en daar moet je van houden.

Het album Traveler is voor mij echt een meesterwerk. Chris Stapleton heeft natuurlijk heel veel geschreven voor andere artiesten, maar dit album bewijst dat Chris als Solo artiest net zo veel in zijn mars heeft.

Op het album ' Traveler ' combineert Chris Stapleton stijlen als : Country/Americana met Rock, Blues en af en toe hoor ik ook behoorlijk wat Soul in zijn stem. Ik ben van mening dat hij eigenlijk alles zo kunnen zingen met die stem van hem.

Hoewel ik geen slecht nummer kan ontdekken op dit album heb ik wel een paar favorieten. ' Tennessee Whiskey ' heel Soulful gezongen.' Whiskey and You ', wat een gevoel en emotionele tekst zit er in dit nummer, en het Bluesy ' Sometimes I Cry ' zijn mijn favoriete tracks van dit geweldige album.

Prima debuutalbum van toch wel een van de grootste Country sensaties van de laatste jaren. Meerdere prijzen sleepte hij met dit album bijeen en toch wel terecht ook, denk ik. Stapleton beschikt ook over een prachtige soulvolle stem hoewel het van mij soms ook wel een graadje minder mag, maar dat is dan ook gelijk mijn enigste kritiekpuntje en ook persoonlijk. Maar soms vind ik het beetje vermoeiend al de uithalen en denk dan, had wel iets minder gemogen en had het ook genoeg zeggingskracht gehouden.
De songs zijn allemaal geweldig en er wordt ook prima gemusiceerd, en Stapleton heeft zelf ook een mooi eigen gitaargeluid. Productie van David Cobb is ook prachtig. Album klinkt als een huis iig. En ja belangrijkste zijn toch die songs en voor mij is het absolute hoogtepunt, Outlaw State Of My Mind. Maar ook de rest mag er wezen.
Overigens kleine correctie op een van de voorgaande schrijvers, Tennessee Whiskey werd oorspronkelijk en dus als eerste door David Allan Coe opgenomen in 1981 voor zijn album met de gelijknamige titel, de versie van George Jones is van twee jaar later.

Stapleton is de laatste jaren hot, en met name in The States. Dat is op zich ook niet onlogisch de beste man heeft een krachtige soulvolle strot en heeft een groot bereik. Hoewel hij redelijke bekendheid geniet in Europa heeft het hier nog niet geleid tot een grote doorbraak. Een euvel waar genregenoot Marc Broussard ook tegen aanloopt. Met de muziek is an sich niks mis, met de productie evenmin echter met 63 minuten is het zaak om de luisteraar erbij te houden. Dat doet Stapleton bij mij maar ten dele. Het vakmanschap is dik in orde maar de uithalen ben ik op een gegeven moment wel beu en daarnaast is het country element niet echt aan mij besteed. Met name in de ballads raakt Chris mij kwijt, hoewel een song als Tennessee Whiskey prachtig is. Ik kan mij voorstellen dat veel mensen met een plaat als Traveller uit de voeten kunnen, ik zou echter graag een kleine koerswijziging willen zien, Stapleton heeft alles in huis om een lekkere ruige Rhythm & blues plaat te maken, hij blijft echter aan de veilige kant van de streep en dat is jammer.

Mooi toeval, dit is letterlijk de spijker op zijn kop.

Met lange ritten heb ik altijd een flinke stapel CDs mee, zo ook deze week. Deze zat er tussen maar na een nummer of acht heb ik toch iets anders opgezocht.

Tennessee Whiskey is gewoon een gejat nummer ; I'd rather go Blind namelijk.

Ik snap hem niet helemaal. Tennessee whiskey is gewoon een cover. De credits zijn dan ook voor de schrijvers.

Dan morten die schrijvers een rechtzaak aan de broek krijgen , maar goed dat je het zegt.

I'd Rather Go Blind kende ik niet, maar het origineel (Tennesee Whiskey) herkende ik ook niet meteen, omdat daar alleen de tekst van over was. Het deuntje blijkt dus inderdaad van eerstgenoemde te zijn 'gestolen', maar 'beter goed gejat dan slecht bedacht' zullen we maar zeggen.

Chris zijn stem is heel veel fijn om naar te luisteren, maar toch begint dit album mij na 8 nummers te vervelen. Waarom weet ik niet precies, maar het houdt mijn aandacht niet vast. 3*

Traveller en Tennessee Whiskey steken er bovenuit.

Mij ook iets te veel van hetzelfde dit. Niks nieuws onder de zon ook.